- Messages
- 28
- Reaction score
- 1
- Points
- 1
கபிலனின் நிலா - நிகழ்வு: 18
பார்த்திபன் வற்புறுத்தியதால்தான், தான் கபிலனிடம் சொல்லாமல்போனதாக நிலா சொன்னதைக்கேட்டு, பார்த்திபன்மேலிருந்த பிடிப்பு கபிலனுக்கு விலகிக்கொண்டேபோனது. ஆனால் அவன் பார்த்திபனுடன்கொண்ட பால்ய நட்பினால், அவனிடம் கோபம்கொள்ளாமலும், வெறுப்பு அடையாமலும், எந்த சூழலிலும் பார்த்திபனை நேரடியாக கேள்விகேக்காமலும் இருந்தான். கபிலனின் இந்த இயல்பை நன்கு தெரிந்திருந்த நந்தினி அவன்மீது அன்பைக்காட்டி தன்னைவிட எவரிடமும் நெருங்கவிடாமல் வைத்திருந்தாள். கபிலன் அதை உணரமால் தன் அன்பால் அவனைக் கட்டியிருந்தாள்.
அன்று கபிலனும் நிலாவும் முதல்முறையாக தனியே சந்தித்துவிட்டு நிலாவின் தோழியின் வீட்டைவிட்டு வரும்போது நந்தினி கலக்கமடைந்தாள். தன் ஒரே கடைசி வாய்ப்பான மேகலையை மீண்டும் தன் சுயநலத்துக்காக உபயோகிக்க நினைத்தாள்.
“நான் பார்த்திபனோட உண்ட சொல்லாமப்போனது தப்புதான் கபிலா”
“பரவாயில்ல, நீ சொல்லிருந்தாலும் நான் அத தடுத்திருக்கமாட்டேன். நீங்க லவ் பண்றீங்கெ. இதுல ஒன்னுமில்ல. இனிமே சொல்லிட்டே போ. நான் அட்லீஸ்ட் உன்ன தேடாமயாவது இருப்பேன்.”
“இனி எங்க என்னத் தேடப்போற. அதான் நிலா உன்னத்தேடி வந்துட்டாளே.”
“நந்து, என்ன நீயும் மத்தவங்க மாதிரி பேசுற. நான் நிலாட்ட ஒரு வருஷத்துக்கு முன்னாடி என்ன சொன்னனோ அதான் இப்பவும் சொன்னேன். நான் படிச்சு முடிச்சு வேலையில செட்டில் ஆனப்புறம், நிலாவோட அப்பாட்ட நேரடியா போய் நாங்க லவ் பண்ற விசயத்த சொல்லி கன்வின்ஸ்பண்ணி அவள கல்யாணம் பண்ணிப்பேன். அதுக்கு முன்னாடி அவகூட சுத்துறதுக்கு ட்ரை பண்ணமாட்டேன்.”
“நீ செட்டில் ஆகுற வரைக்கும் நிலா வீட்டுல வெயிட் பண்ணலேனா?”
“அத நிலாதான் சமாளிக்கனும்னு ஏற்கனவே சொல்லிருக்கேன். நான் வேலைபாக்குறவரைக்கும் எதுவும் பேச முடியாது. ஏன்னா எங்க வீட்டுலயே அது பிரச்சனை”
கபிலன் சொன்னதைக்கேட்ட நந்தினி, மேகலையைப் பார்த்து சிறியதாய்ப் புன்னைகைத்தாள். அவளும் அர்த்தம் புரிந்ததாகப் பதிலுக்கு புன்முறுவலுடன் நந்தினியைப் பார்த்தாள். கபிலனின் இந்த முடிவை வைத்தே நிலாவைப் பிரித்துவிடலாம் எனவும், தான் சொல்வதைக் கேட்கும் மேகலையை கபிலனுடன் சேர்த்துவிடலாம் எனவும் நந்தினி நம்பினாள்.
“ஓகே டா. நல்ல முடிவுதான். நான் எதும் ஹெல்ப் பண்ணனும்னா சொல்லு”
“உண்ட சொல்லாம நான் எந்த ஸ்டெப்பும் எடுக்கப்போறதில்ல, நந்து”
“சரிடா, நாங்க கிளம்புறோம்”
நந்தினியும், மேகலையும் டூ வீலரில் கிளம்பினர். கபிலன் தன் வீட்டிற்குச் சென்றான்.
.
சில நாட்கள் கபிலன்-நிலா கண்ணோடு கண்ணான காதலும், அவர்கள்மேல் மணிமேகலை, நந்தினியின் கண்காணிப்பும் தொடர்ந்தது.
அந்த திங்கள்கிழமை கல்லூரி சென்றுகொண்டிருந்தனர் நந்தினியும், கபிலனும்.
“கபிலா, வர சனிக்கெழம, ஒரு டின்னர் வீட்டுல ப்ளான்பண்ணிருக்கேன். அப்பா, அம்மா ஊருக்குப்போறாங்க. நீ வந்திரு. முடிஞ்சா நான் நம்ம ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாரையும் கூப்டுறேன். நீயா யார்ட்டயும் சொல்லாத.”
“ஓகே டீ. வந்துருவோம்”
“நிலாவையும் கூப்டவா?”
“இல்ல வேணாம்”
கபிலன் பதிலை எதிர்பார்த்தே, அந்த கேள்வியைக் கேட்டாள், நந்து. உள்ளுக்குள் தான் நினைத்ததுபோல் நடப்பதால் புன்னகைத்தாள். அவள் இந்தமுறை மாறன் முன்னிலையில், மேகலையின் கபிலன்மீதான காதலைச் சொல்லி, செண்டிமெண்டாக கபிலனை மடக்கலாம் என்று திட்டம்போட்டாள். பார்த்திபன் முன்னரெ வரும் சனிக்கிழமை ஒரு குடும்ப விழாவுக்குச் செல்வதாக நந்தினியிடம் சொல்லியிருந்தான். அதை மனதில் வைத்து மேகலை, மாறன் மற்றும் கபிலனை மட்டும் தன் வீட்டில் சந்திக்கவைக்க திட்டமிட்டாள், நந்தினி
.
சோழ ராஜ்ஜியம் - பழுவூர் அரண்மனை
தான் நீண்டநாளாக திட்டமிட்டிருந்த கடம்பூர் இளவரசி மணிமேகலை, வந்தியத்தேவன் சந்திப்பை ஏற்படுத்தவேண்டும். மணிமேகலையின் சகோதரன் இளவரசன் கந்தமாறன் முன்னிலையில், மணிமேகலையை வந்தியத்தேவனிடம் காதலைச்சொல்ல வைக்கவேண்டும். கந்தமாறனை சகோதரியின்மேலான பாசத்தையும், வந்தியத்தேவன்மீதான நட்பையும்வைத்து, தன் சகோதரியை ஏற்றுகொள்ளச் செய்யவேண்டும் என தீர்மானித்தாள். அந்த நாளும் வந்தது.
கந்தமாறனும், மணிமேகலையும் பழுவூர் அரண்மனைக்கு வந்துசேர்ந்தனர். தன் கணவர் பெரியபழுவேட்டரையரை வேறுகாரணம் சொல்லி தஞ்சாவூருக்கு அனுப்பியிருந்தாள், நந்தினி. வந்தியத்தேவன் வருகைக்காக காத்திருந்தனர் அனைவரும்.
இளையராணி நந்தினியின் ஆணையின்பேரில் அன்று விருந்திற்கான ஏற்பாடுகள் தடபுடலாக நடந்துகொண்டிருந்தன. அரண்மனை சேவியர்களும், பணியாட்களும் சுறுசுறுப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருந்தனர்.
தனக்காக அந்தப்புரத்தில் உதவிசெய்யவேண்டுமெனச் சொல்லி மணிமேகலையை அழைத்துச்சென்றாள் இளையராணி நந்தினி. கந்தமாறனை அரண்மனை நந்தவனத்தில் உலாவிக்களிக்க பரிந்துரைத்தாள். கந்தமாறனும் நந்தவனம் சென்றான்.
மணிமேகலையும், இளையராணி நந்தினியும் அரண்மனை அந்தப்புரம் வந்தடைந்தனர்.
"மணிமேகலை, உன் மீது எனக்கு அளவுகடந்த அன்பு இருக்கிறது. உனக்காக நீ விரும்பும் அனைத்தையும் செய்துகொடுக்கவேண்டுமன என் மனம் தவிக்கிறது. உன்னை என் சகோதரிபோல் பாவிக்கிறேன்"
"அக்கா, ஏன் இந்த விளக்கம். எனக்கு அறியாததை தாங்கள் எதுவும் சொல்லவில்லையே!"
"மகிழ்ச்சி, மணிமேகலை!. நான், நீ அறிவாய் எனத்தெரிந்தும் மீண்டும் எடுத்துரைக்கக் காரணம் இருக்கிறது."
"எதுவாயினும் சொல்லுங்கள் இளையராணி"
"மணிமேகலை, இன்று அனைத்து தினங்களிலும் கிடைக்காத அறியவாய்ப்பு நமக்கு கிடைத்திருக்கிறது. அதைச் சரியாகப் பயன்படுத்தினால், உனக்கு உன் ஆசைக்காதலன் கிடைப்பார்."
"நான் என்ன செய்யவேண்டும், இளையராணி?"
“நான் சொல்வதுபோல் கேள்”, எனச்செய்ய வேண்டியவற்றைச் சொன்னாள், இளையராணி நந்தினி. இருவரும் மாறன் அறியாவண்ணம், அவன் உலாவித்திரிந்த நந்தவனப் பகுதிக்கு எதிர்ப்புற நுழைவு வாயில் அருகில் சென்று அமர்ந்தனர். அது அந்தப்புர நுழைவுவாயிலின் அருகில் இருந்ததால், கந்தமாறன் அங்கே உடனே வர சாத்தியம் குறைவு.
அரண்மனை வாயிற்காப்போனிடம் சொல்லி, வந்தியத்தேவன் வந்தவுடன் அவர்கள் இருந்த இடத்திற்கு நேரிடையாக அழைத்துவர ஆணை பிறப்பித்திருந்தாள், நந்தினி. வல்லவன் வந்தியத்தேவன் வந்துசேர்ந்தான்.
“வாருங்கள், வல்லவரே. உங்களுடைய எதிர்பார்ப்பில்லாத நட்பிற்காக நான் செய்யவேண்டிய கடமையாக இன்று இதைச்செய்கிறேன். உங்களுக்காக இருமுறை தன்னுயிரை இழக்கத்துணிந்த மணிமேகலை, இங்கே காத்திருக்கிறாள். அவள்கூற விரும்புவதை செவிமடுத்துக்கேளுங்கள்”
“இளையராணி, தாங்கள் விரும்புவதற்காகவும், என் தோழனின் சகோதரி என்பதாலும், எத்துணைமுறையேனும் நான் எதையும் செவிமடுத்துக் கேட்க சித்தமாயிருக்கிறேன்.”
“இளவரசி மணிமேகலை, தங்களுக்கு என்னால் என்ன பணிசெய்யவேண்டும். சொல்லுங்கள் முடிந்ததைச் செய்கிறேன்”
வல்லவன் இருவருக்கும் ஆறுதலாகவும், பணிவுடனும் மறுமொழியுரைத்தான். மணிமேகலை தூரத்தில் தன் சகோதரன் கந்தமாறன் வருகிறானா என்பதை உறுதிசெய்துகொண்டாள்.
“வல்லவரே, தங்களுக்காக இருமுறை என்னுயிரை துறக்கத் துணிந்ததை, நான் பெருமிதமாகப் பார்க்கவில்லை. என் பாக்கியமாகக் கருதுகிறேன். நீங்கள் என் சகோதரனிடம் நட்புகொண்டு அரண்மனை வந்துசென்ற தொடக்க காலம்முதல் என்மேல் உங்கள் காதல்பார்வை வீசிக்கொண்டே இருந்தீர்கள்”
“இளவரசி…”, பதறிய வல்லவன், மணிமேகலையை இடைமறித்து மறுப்புசொல்ல எத்தனித்தான்.
“சற்று பொறுத்திருங்கள் வல்லவரே.”
நந்தினி வல்லவனைக் குறுக்கிட்டு, மணிமேகலையைத் தொடர்ந்து பேச வைத்தாள். மணிமேகலை தொடர்ந்தாள்.
“தாங்கள் குந்தவையின்பால் காதல்வயப்பட்டீர்கள் எனச்சொன்ன நாட்களுக்கு முன்னர்வரை, என்பால்கொண்ட தங்களின் காதல்பார்வையில் மாற்றமே இல்லை. அதற்குப்பின்பும் குந்தவை உங்களுக்கு எந்த உத்தரவாதமும் தராத நிலையில், என்னுடன் இதற்குமுன்னர் சந்திப்பில்கூட, தங்களுக்காக நான் காத்திருக்கிறேன் அல்லது உயிரை மாய்க்கிறேன் என்று சொன்னபோது, என் தலைகோதிவிட்டு தேற்றினீர்கள். என்னுடன் இருப்பதாக வாக்களித்தீர்கள். இப்போது குந்தவை தங்களைக் காதலிப்பதாகச் சொல்ல, ‘நான் சொல்வதெல்லாம் கற்பனை’, எனச் சொல்லப்பார்க்கிறீர்கள். தங்களுக்காக இருமுறை உயிரை மாய்க்கமுயன்ற என்னை இனி தங்கள் வாளேலேயே வெட்டிச்சாய்த்துவிடுங்கள். தங்கள் பாதத்தில் என் சிரமும், கரமும் பணித்து, என் குருதியால் குளிர்வித்து உயிரைப் போக்கிக்கொள்கிறேன்”.
மணிமேகலை வல்லவனிடம் சொல்லிக்கொண்டே அவனுடைய இடுப்புக்கச்சையிலிருந்த போர்வாளை சடாரென உருவ முயன்றாள். வல்லவன் பதறிப்போய் தடுத்தான். மணிமேகலையின் வலதுகரத்தில் வாளின்கூர்பக்கம் கிழித்து குருதி பொங்கியது.
வல்லவன் பதறினான்.
மணிமேகலையின் உரையாடலை, அருகிலிருந்த அரசமரத்தின் பின்புறம் மறைந்திருந்து செவிமடுத்துக்கொண்டிருந்த கந்தமாறனுக்கு சகோதரியின்பால்கொண்ட பாசம் கண்ணை மறைத்தது. தன் சகோதரியின் குருதிபொங்கிய கரங்களையும், நீர்வழியும் கண்களையும் காண அவன் புத்தி சிதைந்தது.
“வந்தியத்தேவா….” என உரக்கக்கத்திக்கொண்டே மரத்தின்பின்னிருந்து வெளிப்பட்டான், கந்தமாறன்.
சூழலின் விபரீதத்தை உணர்ந்த வல்லவன், நண்பனின் கோபக்குரலில் செய்வதறியாது நின்றான்.
இளையராணி நந்தினியும், மணிமேகலையும் தங்களுக்குள் பார்த்து மற்றவர் அறியாவண்னம் சிரித்துக்கொண்டனர்.
.
நாகர்கோவில் நந்தினி வீடு
தன் தங்கையின் கையில்கொட்டிய இரத்தத்தில் தன்னை மறந்த மாறன், அருகிலிருந்த அறையிலிருந்து வெளிவந்து, கபிலனின் சட்டையை சட்டைக்காலருடன் சேர்த்துப்பிடித்து உலுக்கினான்.
கபிலனுக்கு என்ன சொல்வதெனப் புரியாமல் நின்றான்.
“என்னடா.. என் தங்கச்சிய இப்டி ஏமாத்திட்டியே. உனக்கும் நிலாக்கும் சப்போர்ட்பண்ணி என் தங்கச்சிட்ட பேசிருக்கேண்டா. ஆனா நீ.. அவள தற்கொலைக்கு தூண்டுற அளவுக்கு, அவ மனச இப்டி கெடுத்துவச்சுருக்கியேடா. இதுல அவ உயிருபோயிருந்தா, நான் என்ன செய்வேன், எங்க அப்பா அம்மாக்கு என்ன பதில் சொல்வேன். சே.. இப்டி பண்ணிட்டியேடா”
“மாறா இங்க என்ன நடக்குதுனு எனக்குப் புரியல. நான் சொல்லாததெல்லாம் சொன்னாதா உன் தங்கச்சி சொல்றா”
“கபிலா, அவ ஏன் பொய் சொல்லனும். அதும் அவ அண்ணன் முன்னாடி. இந்த மாதிரி லவ் மேட்டர்லாம் மேகலை அவ அண்ணன் இருக்கும்போது பேசி நான் பார்த்ததே இல்ல. உனக்குத் தெரியாம நீ இதெல்லாம் செஞ்சிருக்கியா?!”
ஒன்றும் தெரியாதவள்போல கபிலனுக்கு சந்தேகத்தை போக்குவதுபோலப் பேசி, மேகலைக்கு ஆதரவாகவும், மாறனின் சந்தேகமனதை மேலும் தூண்டுவதுபோலவும் பேசினாள், நந்தினி.
“நந்து... நீயும் என்ன புரியாமப் பேசிட்டிருக்க”
“டேய்.. எல்லாத்தையும் விடு. நான் கேக்குறதுக்குமட்டும் பதில் சொல்லு.”
மாறன் கேட்க கபிலன் மாறனையே பார்த்தான்.
“என் தங்கச்சி உன்ன லவ் பண்றேனு உண்ட முன்னாடியே சொல்லிருக்காளா?”
“ம்ம்.. ஆனா…”
“அவ உன் முன்னாடியே தற்கொலை பண்ண ட்ரை பண்ணாளா”
“அது.. வந்து…”
“தெரியுதுடா.. நீ பதில் சொல்லாம நிக்கிறதுலேயே தெரியுது”
“சாரி நந்து நாங்க கிளம்புறோம். மேகா வா போலாம்”
“மாறா… டேய்ய்…”
“தயவு செஞ்சு எதும்பேசாத. இத்தன வருச பழக்கத்துக்காக இதோட நான் ஒன்னும்பேசாமபோறேன்”.
கபிலன் தன்னிலை விளக்கமளிக்க முடியாமல் திகைக்க, மாறன் தன் தங்கையை அழைத்துக்கொண்டு உடனே வெளியேறினான்.
கபிலன் மாறன் செல்வதையே பார்க்க, அவன் பின்னால் நின்ற நந்தினி, மெலிதாய்ப் புன்னகைத்தாள்.
மாறனுடன் சென்ற மேகலை தான் நினைத்தது ஒன்றும், நடப்பது ஒன்றுமாக இருக்க, முழுதாய் கபிலனின் தொடர்பை இழந்துவிட்டோமோ எனக்கலங்கினாள்.
.
கபிலன் வீட்டு மொட்டைமாடி
“அன்னைக்குப்போன மாறன், அதுக்கப்புறம் என் முகத்தபார்த்து பேசவே இல்ல மாப்ள. நானும் அத்தனை வருஷம் குடும்பத்தோட பழகியிருக்கோமே, ஒரு பிடிக்காத விசயத்துக்காக விட்றக்கூடாதுனு, அவன் வீட்டுக்கு போய்ட்டு வந்துட்டுதான் இருக்கேன். ஆனா மாறன் என்ட இப்பவும் முகங்குடுத்து பேசறதேயில்ல.”
“ம்ம்.. பரவாயில்ல மச்சான். ஃப்ரெண்டுக்காக் அவன் தங்கச்சி செஞ்சதையும் பொறுத்துக்கிட்டு, அவனையும் விட்டுக்கொடுக்காம இருக்க. ஒரு நாள் அவன் உன்ன புரிஞ்சிப்பான். நீ செய்றத செஞ்சிட்டே இரு”
“சரி மாப்ள, தூங்கு. காலையில நீ வெள்ளன ஊருக்குப் போகனும்ல”
“ஆமா மச்சான். தூங்கலாம். பீர்பாட்டில்களைக் காலிசெய்த அரை மயக்கத்தில் மாப்ள தூங்கிப்போனான்.
கபிலன் மாப்ளயுடன் அதுவரை நடந்ததைச் சொல்லி முடித்தான்.
.
நிலாவும், கபிலனும் நண்பர்கள் வீட்டு தொலைபேசியிலும், அவ்வப்போது கல்லூரி இடைவேளையிலும் பார்த்துப்பேசி காதல் வளர்த்தனர். தான் நிலாவை வெளியில் சந்திப்பதில்லை என்பதில் உறுதியாய் இருந்தான். நாட்கள் உருண்டோடியது.
அன்று நந்தினி கண்ணீர் மல்க கபிலனின் முன் வந்து நின்றாள்.
.
நாம் கபிலனைத் தொடர்வோம்-18
பார்த்திபன் வற்புறுத்தியதால்தான், தான் கபிலனிடம் சொல்லாமல்போனதாக நிலா சொன்னதைக்கேட்டு, பார்த்திபன்மேலிருந்த பிடிப்பு கபிலனுக்கு விலகிக்கொண்டேபோனது. ஆனால் அவன் பார்த்திபனுடன்கொண்ட பால்ய நட்பினால், அவனிடம் கோபம்கொள்ளாமலும், வெறுப்பு அடையாமலும், எந்த சூழலிலும் பார்த்திபனை நேரடியாக கேள்விகேக்காமலும் இருந்தான். கபிலனின் இந்த இயல்பை நன்கு தெரிந்திருந்த நந்தினி அவன்மீது அன்பைக்காட்டி தன்னைவிட எவரிடமும் நெருங்கவிடாமல் வைத்திருந்தாள். கபிலன் அதை உணரமால் தன் அன்பால் அவனைக் கட்டியிருந்தாள்.
அன்று கபிலனும் நிலாவும் முதல்முறையாக தனியே சந்தித்துவிட்டு நிலாவின் தோழியின் வீட்டைவிட்டு வரும்போது நந்தினி கலக்கமடைந்தாள். தன் ஒரே கடைசி வாய்ப்பான மேகலையை மீண்டும் தன் சுயநலத்துக்காக உபயோகிக்க நினைத்தாள்.
“நான் பார்த்திபனோட உண்ட சொல்லாமப்போனது தப்புதான் கபிலா”
“பரவாயில்ல, நீ சொல்லிருந்தாலும் நான் அத தடுத்திருக்கமாட்டேன். நீங்க லவ் பண்றீங்கெ. இதுல ஒன்னுமில்ல. இனிமே சொல்லிட்டே போ. நான் அட்லீஸ்ட் உன்ன தேடாமயாவது இருப்பேன்.”
“இனி எங்க என்னத் தேடப்போற. அதான் நிலா உன்னத்தேடி வந்துட்டாளே.”
“நந்து, என்ன நீயும் மத்தவங்க மாதிரி பேசுற. நான் நிலாட்ட ஒரு வருஷத்துக்கு முன்னாடி என்ன சொன்னனோ அதான் இப்பவும் சொன்னேன். நான் படிச்சு முடிச்சு வேலையில செட்டில் ஆனப்புறம், நிலாவோட அப்பாட்ட நேரடியா போய் நாங்க லவ் பண்ற விசயத்த சொல்லி கன்வின்ஸ்பண்ணி அவள கல்யாணம் பண்ணிப்பேன். அதுக்கு முன்னாடி அவகூட சுத்துறதுக்கு ட்ரை பண்ணமாட்டேன்.”
“நீ செட்டில் ஆகுற வரைக்கும் நிலா வீட்டுல வெயிட் பண்ணலேனா?”
“அத நிலாதான் சமாளிக்கனும்னு ஏற்கனவே சொல்லிருக்கேன். நான் வேலைபாக்குறவரைக்கும் எதுவும் பேச முடியாது. ஏன்னா எங்க வீட்டுலயே அது பிரச்சனை”
கபிலன் சொன்னதைக்கேட்ட நந்தினி, மேகலையைப் பார்த்து சிறியதாய்ப் புன்னைகைத்தாள். அவளும் அர்த்தம் புரிந்ததாகப் பதிலுக்கு புன்முறுவலுடன் நந்தினியைப் பார்த்தாள். கபிலனின் இந்த முடிவை வைத்தே நிலாவைப் பிரித்துவிடலாம் எனவும், தான் சொல்வதைக் கேட்கும் மேகலையை கபிலனுடன் சேர்த்துவிடலாம் எனவும் நந்தினி நம்பினாள்.
“ஓகே டா. நல்ல முடிவுதான். நான் எதும் ஹெல்ப் பண்ணனும்னா சொல்லு”
“உண்ட சொல்லாம நான் எந்த ஸ்டெப்பும் எடுக்கப்போறதில்ல, நந்து”
“சரிடா, நாங்க கிளம்புறோம்”
நந்தினியும், மேகலையும் டூ வீலரில் கிளம்பினர். கபிலன் தன் வீட்டிற்குச் சென்றான்.
.
சில நாட்கள் கபிலன்-நிலா கண்ணோடு கண்ணான காதலும், அவர்கள்மேல் மணிமேகலை, நந்தினியின் கண்காணிப்பும் தொடர்ந்தது.
அந்த திங்கள்கிழமை கல்லூரி சென்றுகொண்டிருந்தனர் நந்தினியும், கபிலனும்.
“கபிலா, வர சனிக்கெழம, ஒரு டின்னர் வீட்டுல ப்ளான்பண்ணிருக்கேன். அப்பா, அம்மா ஊருக்குப்போறாங்க. நீ வந்திரு. முடிஞ்சா நான் நம்ம ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாரையும் கூப்டுறேன். நீயா யார்ட்டயும் சொல்லாத.”
“ஓகே டீ. வந்துருவோம்”
“நிலாவையும் கூப்டவா?”
“இல்ல வேணாம்”
கபிலன் பதிலை எதிர்பார்த்தே, அந்த கேள்வியைக் கேட்டாள், நந்து. உள்ளுக்குள் தான் நினைத்ததுபோல் நடப்பதால் புன்னகைத்தாள். அவள் இந்தமுறை மாறன் முன்னிலையில், மேகலையின் கபிலன்மீதான காதலைச் சொல்லி, செண்டிமெண்டாக கபிலனை மடக்கலாம் என்று திட்டம்போட்டாள். பார்த்திபன் முன்னரெ வரும் சனிக்கிழமை ஒரு குடும்ப விழாவுக்குச் செல்வதாக நந்தினியிடம் சொல்லியிருந்தான். அதை மனதில் வைத்து மேகலை, மாறன் மற்றும் கபிலனை மட்டும் தன் வீட்டில் சந்திக்கவைக்க திட்டமிட்டாள், நந்தினி
.
சோழ ராஜ்ஜியம் - பழுவூர் அரண்மனை
தான் நீண்டநாளாக திட்டமிட்டிருந்த கடம்பூர் இளவரசி மணிமேகலை, வந்தியத்தேவன் சந்திப்பை ஏற்படுத்தவேண்டும். மணிமேகலையின் சகோதரன் இளவரசன் கந்தமாறன் முன்னிலையில், மணிமேகலையை வந்தியத்தேவனிடம் காதலைச்சொல்ல வைக்கவேண்டும். கந்தமாறனை சகோதரியின்மேலான பாசத்தையும், வந்தியத்தேவன்மீதான நட்பையும்வைத்து, தன் சகோதரியை ஏற்றுகொள்ளச் செய்யவேண்டும் என தீர்மானித்தாள். அந்த நாளும் வந்தது.
கந்தமாறனும், மணிமேகலையும் பழுவூர் அரண்மனைக்கு வந்துசேர்ந்தனர். தன் கணவர் பெரியபழுவேட்டரையரை வேறுகாரணம் சொல்லி தஞ்சாவூருக்கு அனுப்பியிருந்தாள், நந்தினி. வந்தியத்தேவன் வருகைக்காக காத்திருந்தனர் அனைவரும்.
இளையராணி நந்தினியின் ஆணையின்பேரில் அன்று விருந்திற்கான ஏற்பாடுகள் தடபுடலாக நடந்துகொண்டிருந்தன. அரண்மனை சேவியர்களும், பணியாட்களும் சுறுசுறுப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருந்தனர்.
தனக்காக அந்தப்புரத்தில் உதவிசெய்யவேண்டுமெனச் சொல்லி மணிமேகலையை அழைத்துச்சென்றாள் இளையராணி நந்தினி. கந்தமாறனை அரண்மனை நந்தவனத்தில் உலாவிக்களிக்க பரிந்துரைத்தாள். கந்தமாறனும் நந்தவனம் சென்றான்.
மணிமேகலையும், இளையராணி நந்தினியும் அரண்மனை அந்தப்புரம் வந்தடைந்தனர்.
"மணிமேகலை, உன் மீது எனக்கு அளவுகடந்த அன்பு இருக்கிறது. உனக்காக நீ விரும்பும் அனைத்தையும் செய்துகொடுக்கவேண்டுமன என் மனம் தவிக்கிறது. உன்னை என் சகோதரிபோல் பாவிக்கிறேன்"
"அக்கா, ஏன் இந்த விளக்கம். எனக்கு அறியாததை தாங்கள் எதுவும் சொல்லவில்லையே!"
"மகிழ்ச்சி, மணிமேகலை!. நான், நீ அறிவாய் எனத்தெரிந்தும் மீண்டும் எடுத்துரைக்கக் காரணம் இருக்கிறது."
"எதுவாயினும் சொல்லுங்கள் இளையராணி"
"மணிமேகலை, இன்று அனைத்து தினங்களிலும் கிடைக்காத அறியவாய்ப்பு நமக்கு கிடைத்திருக்கிறது. அதைச் சரியாகப் பயன்படுத்தினால், உனக்கு உன் ஆசைக்காதலன் கிடைப்பார்."
"நான் என்ன செய்யவேண்டும், இளையராணி?"
“நான் சொல்வதுபோல் கேள்”, எனச்செய்ய வேண்டியவற்றைச் சொன்னாள், இளையராணி நந்தினி. இருவரும் மாறன் அறியாவண்ணம், அவன் உலாவித்திரிந்த நந்தவனப் பகுதிக்கு எதிர்ப்புற நுழைவு வாயில் அருகில் சென்று அமர்ந்தனர். அது அந்தப்புர நுழைவுவாயிலின் அருகில் இருந்ததால், கந்தமாறன் அங்கே உடனே வர சாத்தியம் குறைவு.
அரண்மனை வாயிற்காப்போனிடம் சொல்லி, வந்தியத்தேவன் வந்தவுடன் அவர்கள் இருந்த இடத்திற்கு நேரிடையாக அழைத்துவர ஆணை பிறப்பித்திருந்தாள், நந்தினி. வல்லவன் வந்தியத்தேவன் வந்துசேர்ந்தான்.
“வாருங்கள், வல்லவரே. உங்களுடைய எதிர்பார்ப்பில்லாத நட்பிற்காக நான் செய்யவேண்டிய கடமையாக இன்று இதைச்செய்கிறேன். உங்களுக்காக இருமுறை தன்னுயிரை இழக்கத்துணிந்த மணிமேகலை, இங்கே காத்திருக்கிறாள். அவள்கூற விரும்புவதை செவிமடுத்துக்கேளுங்கள்”
“இளையராணி, தாங்கள் விரும்புவதற்காகவும், என் தோழனின் சகோதரி என்பதாலும், எத்துணைமுறையேனும் நான் எதையும் செவிமடுத்துக் கேட்க சித்தமாயிருக்கிறேன்.”
“இளவரசி மணிமேகலை, தங்களுக்கு என்னால் என்ன பணிசெய்யவேண்டும். சொல்லுங்கள் முடிந்ததைச் செய்கிறேன்”
வல்லவன் இருவருக்கும் ஆறுதலாகவும், பணிவுடனும் மறுமொழியுரைத்தான். மணிமேகலை தூரத்தில் தன் சகோதரன் கந்தமாறன் வருகிறானா என்பதை உறுதிசெய்துகொண்டாள்.
“வல்லவரே, தங்களுக்காக இருமுறை என்னுயிரை துறக்கத் துணிந்ததை, நான் பெருமிதமாகப் பார்க்கவில்லை. என் பாக்கியமாகக் கருதுகிறேன். நீங்கள் என் சகோதரனிடம் நட்புகொண்டு அரண்மனை வந்துசென்ற தொடக்க காலம்முதல் என்மேல் உங்கள் காதல்பார்வை வீசிக்கொண்டே இருந்தீர்கள்”
“இளவரசி…”, பதறிய வல்லவன், மணிமேகலையை இடைமறித்து மறுப்புசொல்ல எத்தனித்தான்.
“சற்று பொறுத்திருங்கள் வல்லவரே.”
நந்தினி வல்லவனைக் குறுக்கிட்டு, மணிமேகலையைத் தொடர்ந்து பேச வைத்தாள். மணிமேகலை தொடர்ந்தாள்.
“தாங்கள் குந்தவையின்பால் காதல்வயப்பட்டீர்கள் எனச்சொன்ன நாட்களுக்கு முன்னர்வரை, என்பால்கொண்ட தங்களின் காதல்பார்வையில் மாற்றமே இல்லை. அதற்குப்பின்பும் குந்தவை உங்களுக்கு எந்த உத்தரவாதமும் தராத நிலையில், என்னுடன் இதற்குமுன்னர் சந்திப்பில்கூட, தங்களுக்காக நான் காத்திருக்கிறேன் அல்லது உயிரை மாய்க்கிறேன் என்று சொன்னபோது, என் தலைகோதிவிட்டு தேற்றினீர்கள். என்னுடன் இருப்பதாக வாக்களித்தீர்கள். இப்போது குந்தவை தங்களைக் காதலிப்பதாகச் சொல்ல, ‘நான் சொல்வதெல்லாம் கற்பனை’, எனச் சொல்லப்பார்க்கிறீர்கள். தங்களுக்காக இருமுறை உயிரை மாய்க்கமுயன்ற என்னை இனி தங்கள் வாளேலேயே வெட்டிச்சாய்த்துவிடுங்கள். தங்கள் பாதத்தில் என் சிரமும், கரமும் பணித்து, என் குருதியால் குளிர்வித்து உயிரைப் போக்கிக்கொள்கிறேன்”.
மணிமேகலை வல்லவனிடம் சொல்லிக்கொண்டே அவனுடைய இடுப்புக்கச்சையிலிருந்த போர்வாளை சடாரென உருவ முயன்றாள். வல்லவன் பதறிப்போய் தடுத்தான். மணிமேகலையின் வலதுகரத்தில் வாளின்கூர்பக்கம் கிழித்து குருதி பொங்கியது.
வல்லவன் பதறினான்.
மணிமேகலையின் உரையாடலை, அருகிலிருந்த அரசமரத்தின் பின்புறம் மறைந்திருந்து செவிமடுத்துக்கொண்டிருந்த கந்தமாறனுக்கு சகோதரியின்பால்கொண்ட பாசம் கண்ணை மறைத்தது. தன் சகோதரியின் குருதிபொங்கிய கரங்களையும், நீர்வழியும் கண்களையும் காண அவன் புத்தி சிதைந்தது.
“வந்தியத்தேவா….” என உரக்கக்கத்திக்கொண்டே மரத்தின்பின்னிருந்து வெளிப்பட்டான், கந்தமாறன்.
சூழலின் விபரீதத்தை உணர்ந்த வல்லவன், நண்பனின் கோபக்குரலில் செய்வதறியாது நின்றான்.
இளையராணி நந்தினியும், மணிமேகலையும் தங்களுக்குள் பார்த்து மற்றவர் அறியாவண்னம் சிரித்துக்கொண்டனர்.
.
நாகர்கோவில் நந்தினி வீடு
தன் தங்கையின் கையில்கொட்டிய இரத்தத்தில் தன்னை மறந்த மாறன், அருகிலிருந்த அறையிலிருந்து வெளிவந்து, கபிலனின் சட்டையை சட்டைக்காலருடன் சேர்த்துப்பிடித்து உலுக்கினான்.
கபிலனுக்கு என்ன சொல்வதெனப் புரியாமல் நின்றான்.
“என்னடா.. என் தங்கச்சிய இப்டி ஏமாத்திட்டியே. உனக்கும் நிலாக்கும் சப்போர்ட்பண்ணி என் தங்கச்சிட்ட பேசிருக்கேண்டா. ஆனா நீ.. அவள தற்கொலைக்கு தூண்டுற அளவுக்கு, அவ மனச இப்டி கெடுத்துவச்சுருக்கியேடா. இதுல அவ உயிருபோயிருந்தா, நான் என்ன செய்வேன், எங்க அப்பா அம்மாக்கு என்ன பதில் சொல்வேன். சே.. இப்டி பண்ணிட்டியேடா”
“மாறா இங்க என்ன நடக்குதுனு எனக்குப் புரியல. நான் சொல்லாததெல்லாம் சொன்னாதா உன் தங்கச்சி சொல்றா”
“கபிலா, அவ ஏன் பொய் சொல்லனும். அதும் அவ அண்ணன் முன்னாடி. இந்த மாதிரி லவ் மேட்டர்லாம் மேகலை அவ அண்ணன் இருக்கும்போது பேசி நான் பார்த்ததே இல்ல. உனக்குத் தெரியாம நீ இதெல்லாம் செஞ்சிருக்கியா?!”
ஒன்றும் தெரியாதவள்போல கபிலனுக்கு சந்தேகத்தை போக்குவதுபோலப் பேசி, மேகலைக்கு ஆதரவாகவும், மாறனின் சந்தேகமனதை மேலும் தூண்டுவதுபோலவும் பேசினாள், நந்தினி.
“நந்து... நீயும் என்ன புரியாமப் பேசிட்டிருக்க”
“டேய்.. எல்லாத்தையும் விடு. நான் கேக்குறதுக்குமட்டும் பதில் சொல்லு.”
மாறன் கேட்க கபிலன் மாறனையே பார்த்தான்.
“என் தங்கச்சி உன்ன லவ் பண்றேனு உண்ட முன்னாடியே சொல்லிருக்காளா?”
“ம்ம்.. ஆனா…”
“அவ உன் முன்னாடியே தற்கொலை பண்ண ட்ரை பண்ணாளா”
“அது.. வந்து…”
“தெரியுதுடா.. நீ பதில் சொல்லாம நிக்கிறதுலேயே தெரியுது”
“சாரி நந்து நாங்க கிளம்புறோம். மேகா வா போலாம்”
“மாறா… டேய்ய்…”
“தயவு செஞ்சு எதும்பேசாத. இத்தன வருச பழக்கத்துக்காக இதோட நான் ஒன்னும்பேசாமபோறேன்”.
கபிலன் தன்னிலை விளக்கமளிக்க முடியாமல் திகைக்க, மாறன் தன் தங்கையை அழைத்துக்கொண்டு உடனே வெளியேறினான்.
கபிலன் மாறன் செல்வதையே பார்க்க, அவன் பின்னால் நின்ற நந்தினி, மெலிதாய்ப் புன்னகைத்தாள்.
மாறனுடன் சென்ற மேகலை தான் நினைத்தது ஒன்றும், நடப்பது ஒன்றுமாக இருக்க, முழுதாய் கபிலனின் தொடர்பை இழந்துவிட்டோமோ எனக்கலங்கினாள்.
.
கபிலன் வீட்டு மொட்டைமாடி
“அன்னைக்குப்போன மாறன், அதுக்கப்புறம் என் முகத்தபார்த்து பேசவே இல்ல மாப்ள. நானும் அத்தனை வருஷம் குடும்பத்தோட பழகியிருக்கோமே, ஒரு பிடிக்காத விசயத்துக்காக விட்றக்கூடாதுனு, அவன் வீட்டுக்கு போய்ட்டு வந்துட்டுதான் இருக்கேன். ஆனா மாறன் என்ட இப்பவும் முகங்குடுத்து பேசறதேயில்ல.”
“ம்ம்.. பரவாயில்ல மச்சான். ஃப்ரெண்டுக்காக் அவன் தங்கச்சி செஞ்சதையும் பொறுத்துக்கிட்டு, அவனையும் விட்டுக்கொடுக்காம இருக்க. ஒரு நாள் அவன் உன்ன புரிஞ்சிப்பான். நீ செய்றத செஞ்சிட்டே இரு”
“சரி மாப்ள, தூங்கு. காலையில நீ வெள்ளன ஊருக்குப் போகனும்ல”
“ஆமா மச்சான். தூங்கலாம். பீர்பாட்டில்களைக் காலிசெய்த அரை மயக்கத்தில் மாப்ள தூங்கிப்போனான்.
கபிலன் மாப்ளயுடன் அதுவரை நடந்ததைச் சொல்லி முடித்தான்.
.
நிலாவும், கபிலனும் நண்பர்கள் வீட்டு தொலைபேசியிலும், அவ்வப்போது கல்லூரி இடைவேளையிலும் பார்த்துப்பேசி காதல் வளர்த்தனர். தான் நிலாவை வெளியில் சந்திப்பதில்லை என்பதில் உறுதியாய் இருந்தான். நாட்கள் உருண்டோடியது.
அன்று நந்தினி கண்ணீர் மல்க கபிலனின் முன் வந்து நின்றாள்.
.
நாம் கபிலனைத் தொடர்வோம்-18
