- Messages
- 39
- Reaction score
- 72
- Points
- 18
அத்தியாயம் 10
பொறுமையாக என்று சதாசிவம் கூறவுமே ஆதிரை இவர் ஏதோ பெரிதாக கூறபோகிறாரோ என்று எண்ணினாள். அவரும் அதற்கேற்ப தொடர்ந்து
“ஆதிரை நான் வீட்டில் இல்லை என்பதற்கான காரணத்தை உன்னிடம் இருந்து மறைக்க காரணம் நீ அதை தவறாக எடுத்து கொள்வாயோ என்ற பயம் தானம்மா.” என்றவரை இடைமறித்து
“நான் ஏன் தவறாக நினைக்க வேண்டும்? புரியவில்லையே!” என்றாள்.
“நான் சென்றதற்கு காரணம் உங்கள் திருமணம்” என்று கூறியவர் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக ஆதிரையை பார்த்தார்.
ஆதிரை “இந்த திருமணத்தில் உங்களுக்கு விருப்பமில்லையா? அல்லது என்னை திருமணம் செய்ததில் விருப்பமில்லையா?” என்றாள்.
“சரியாக தவறாக புரிந்து கொண்டுவிட்டாயே” என்று அவர் அவளை கிண்டல் செய்யவும் ஆதிரை அவரை புரியாமல் பார்த்தாள்.
ஆதிரையின் முகத்தில் இருந்த புரியாத பாவனையை பார்த்து மெல்லியதாக சிரித்தவர் அவரே தொடர்த்து பேச தொடங்கினார்.
“ஆதிரை. உங்கள் திருமணத்தையோ அல்லது உன்னையோ பிடிகாமல் இல்லை. மாறாக எனக்கு அதில் மிகுந்த மகிழ்ச்சிதான். ஆனால் அது நடந்த முறையில் தான் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. அது என் மகன் உனக்கு அளித்த அநீதி அல்லவா? எதனால் அல்லது எதை நினைத்து அன்று நீ அவனுடன் வாழ சம்மதம் கூறினாய் என்று எனக்கு தெரியாதுமா ஆனால் எப்படியோ நீ இந்த வீட்டில் இருப்பதே எனக்கு மகிழ்ச்சி தான்” என்றார்.
“நான் வீட்டில் இருப்பது மகிழ்ச்சி என்றால் பின் வெளியில் தங்க காரணம் என்ன?” என்று ஆதிரை கேட்கவும்
“தேவா செய்தது மிக பெரிய தவறு. அதை ஒரு தந்தையாக கண்டிப்பது எனது கடமை தானே?” என்று அவர் வினவவும் ஆதிரை அதற்கு “ஆம்” என பதில் அளித்தாள். பிறகு அவரே தொடர்ந்து
“ஆனால் அவனை பற்றி முழுதாக தெரிந்த ஒரு மனிதனால் அதாவது என்னால் அவனை தண்டிக்க இயலவில்லை ஆதிரை. ஏனெனில் தேவா அத்தகைய தவறு செய்ய கூடியவன் இல்லை. நீ நினைக்கலாம் மகன் என்பதற்காக நான் அவனை உயர்வாக கூறுகிறேன் என்று. ஆனால் தேவாவை போல் மகன் பெற்றதர்க்கு நான் என்றுமே பெருமைதான் பட்டிருக்கிறேன் இந்த திருமணம் ஒன்றை தவிர. அதற்கும் அவனிடம் தகுந்த காரணம் இருக்கலாம். அதை அவன்தான் கூற வேண்டும். அப்படியும் உன் விருப்பம் இல்லாமல் திருமணம் செய்தது என்னை பொருத்தவரை தவறு தான். அந்த அதிர்ச்சியில் இருந்தே என்னால் மீள முடியவில்லை அதற்குள் நீ அவனுக்கு அளித்த தண்டனை?” என்று அவர் கூறிக் கொண்டிருக்கும் போழுதே ஆதிரை
“நானா! நான் என்ன தண்டனை கொடுத்தேன்?” என்றாள்.
“அவனை வீட்டிற்கும் வெளியில் நிற்க்க வைத்தாயே.. மறந்து விட்டாயா?” என்றார்.
“அதுவா!” என்று அதிரை கேட்கவும் சதாசிவம்
“நான் உன்னை தவறாக கூறவில்லை ஆதிரை. உன் பக்கம் நியாயம் இருக்கிறது. ஆனால் என் நிலையில் இருந்து சிந்தித்து பார். ஒரு பக்கம் இதுவரை தவறே செய்யாத மகன் ஒரு பெரிய தவறை செய்துவிட்டு வந்து நிற்கிறான். மறுபக்கம் அவனால் பாதிக்க பட்ட பெண். அவளும் அவனுக்கான தன்டனையை கொடுக்குறாள். அதற்காக அவன் அனைத்தும் இருந்தும் எதுவும், யாரும் இல்லாதவனை போல நடுத் தெருவில் நிற்பதை பார்த்தும் ஒரு தந்தையாக என்னால் எதுவும் செய்ய இயலவில்லையே என என் மனம் வேதனை அடைந்தது. அதுதான் சில நாட்கள் வீட்டிற்கு வரவில்லை. ஒருவழியில் பார்த்தால் இதிலிருந்து தப்பிக்க முயன்றேன் என்று கூட சொல்லலாம்.” என்று முடித்தவரை பார்த்த ஆதிரைக்கு என்ன கூறுவது என்றே தெரியவில்லை.
அவரது பேச்சில் இருந்த வேதனையும் குற்றவுணர்ச்சியும் அவளை ஏனோ பாதித்தது. எனவே ஆதிரை
“இதில் உங்கள் தவறு எதுவும் இல்லை மாமா. எனது செயல் உங்களை இந்த அளவு பாதிக்கும் என்று நான் நினைக்கவில்லை” என்று கூறியவளை இடைமறித்து
“உன் செயல் எந்த வகையிலும் என்னை பாதிக்கவில்லை ஆதிரை. என்னால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லையே என்கிற வருத்தம் தான்மா” என்றார்.
இருவரும் பேசிக் கொண்டே உண்டு முடித்தனர். ஆதிரைக்கு சதாசிவமுடன் பேச பேச தன் தாயுடன் பேசுவதை போலவே இருந்தது. அவர் கூறியதில் ஒன்று மட்டும் உண்மை என்று ஆதிரைக்கு தோன்றியது. அது தேவா தன்னை திருமணம் செய்ததற்கு பின் ஏதோ ஒரு காரணம் இருக்கிறது என்பதே ஆகும்.
அதன் காரணமும் இங்கு அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்கிறது ஆனால் ஏதோ ஒரு காரணத்திற்காக அதை தன்னிடம் மறைக்கிறார்கள் என்றும் அவளுக்கு புரிந்தது. இதை பற்றி யாரிடம் கேட்பது என்று சிந்தித்து கொண்டே வீட்டின் வாசலில் சிறிது நடந்து கொண்டிருந்தவளிடம் தேவா வந்து நின்றான். நின்றவன்
“ஆதிரை. உன்னிடம் நான் சிறிது பேச வேண்டும்” என்றவுடன்.
ஆதிரை “ஏன் இன்னும் பொய்கள் ஏதாவது மிச்சம் இருக்கிறதா?” என்றாள்.
அதற்கு அவனிடம் இருந்து எந்த பதிலும் வரவில்லை. தேவாவிற்கும் இதற்கு என்ன பதில் கூறுவது என்றே தெரியவில்லை. ஏதாவது கூறினால் இவள் நம்புவாளா என்ற சந்தேகம் வேறு அவனுக்கு இருந்தது. அதற்கு ஏற்றவாறு அவளும் கேட்கவும் அவன் அப்படியே நின்றான். அவனை அங்கு பார்க்கவும் ஆதிரைக்கு ஒரு எண்ணம் தோன்றியது.
‘ஏன் இவனிடமே நேரடியாக கேட்க கூடாது’ என்று யோசித்தவளுக்கு இவன் உண்மையை கூறுவானா என்ற சந்தேகமும் வந்தது. அதனால் அவனிடம் நேரடியாக கேட்காமல்
“என்ன? உண்மையை கூறிவிட்டேனோ?” என்றாள்.
“உன்னிடம் பொய் கூற வேண்டும் என்பது என் நோக்கம் இல்லை ஆதிரை.” என்றவனிடம்
“பின்னே?” என்றாள்.
“அன்று நீ கேட்ட போது எனக்கு வேறு வழி தெரியவில்லை. உன்னை திருமணம் செய்ததற்காக சென்றார் என்றோ அல்லது நீ என்னை வீட்டை விட்டு வெளியில் அனுப்பியதற்காக சென்றார் என்றோ என்னால் எப்படி கூற முடியும் அப்படியே கூறியிருந்தாளும் நிச்சயம் அதை நீ தவறாக தானே புரிந்திருப்பாய்?” என்றான்.
அவன் கூறுவது உண்மைதான் என்று ஆதிரையும் அறிந்ததால் அவள் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக நின்றாள்.
சில சமயங்களில் விதி என்பது அவர் அவர் வார்த்தைகள் தான் என்று கூறுவது உண்டு. அதை போல்தான் தேவாவின் விதி என்பது அவனது வார்த்தையில் இருந்தது போல. அவன் இன்று பேசும் வார்த்தைகள் பின்பு ஒரு காலத்தில் ஆதிரையை அவனிடம் இருந்து பிரிக்க போகிறது என்று அவன் அறியவில்லை.
“ஆதிரை எதையுமே உன்னிடமிருந்து மறைக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்பவில்லை. நீ நம்பமாட்டாய் என்று எனக்கு தெரியும், இருந்தும் கூறுகிறேன். உன் மனதில் பல கேள்விகள் இருக்கலாம். அவை அனைத்துக்கும் என்னிடம் பதில் இருக்கிறது ஆனால் அதை இப்போது கூறும் நிலையில் நான் இல்லை ஆதிரை, அதுதான் உண்மை. வேண்டுமானால் உன்னை திருமணம் செய்தது என்னுடைய சுயநலம் என்று வைத்து கொள்ளேன். மற்றவைகளை நானே நேரம் வரும் போது கூறுகிறேன். தயவுசெய்து இப்போதே என்னிடம் எதுவும் கேட்காதே. உன்னிடம் உண்மையையும் கூறயியலாமல் பொய்யும் கூறயியலாமல் தவிக்கும் வேதனையை என்னால் தாங்க முடியவில்லைடா” என்றான்.
அவன் பேசி முடிக்கவும் ஆதிரை ஒன்றை மட்டும் நன்றாக புரிந்து கொண்டாள். திருமணத்திற்கு பின்பு ஏதோ ஒரு காரணம் இருக்கிறது அதை தேவாதான் கூற வேண்டும் என்று அனைவரும் நினைக்கிறார்கள். ஆனால் இவன் தற்போது பேசுவதை பார்த்தால் இப்போதைக்கு இவன் கூறும் எண்ணத்தில் இல்லை என்று தோன்றியது.
“அடுத்து எந்த பூதம் வெளிவர காத்திருக்கிறது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் உண்மை என்றாக இருந்தாலும் வெளிச்சத்திற்கு வந்துதானே ஆக வேண்டும்?” என்றவள் அதற்கு மேல் அங்கு நிற்காமல் வீட்டிற்குள் சென்று விட்டாள்.
அவள் சென்றதையே பார்த்து கொண்டிருந்தவன் ஒரு சிறிய புன்னகையுடன் அவளை தொடர்ந்து வீட்டிற்குள் சென்றவனை வழி மறித்தது அவனது தமயன் ராம் தான்.
“என்னடா? அடி பலபலமாக விழும், நடக்க கூட முடியாமல் தவழுவாய் என்றல்லவா நினைத்தேன். நீ என்னடா என்றால் சிரித்து கொண்டே வருகிறாயே!” என்றான்.
ராம் வழி மறித்து கிண்டல் செய்யவும் தேவா அவனை பார்த்து முறைத்து விட்டு “என்ன கிண்டலா உனக்கு?” என்றான்.
ராமும் விடாமல் “கிண்டலா? நானே தம்பி ஆதிரையிடம் போகிறானே அடி விழுமே என்று பயந்து ஆம்புலன்ஸிற்கெல்லாம் சொல்லிவிட்டேன் தெரியுமா?” என்று அவன் முகத்தை தீவிரமாக வைத்து கொண்டு கூறவும் தேவா என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தன் கைகளால் தனது தலையிலேயே அடித்து கொண்டான். அப்போது என்று அங்கு வந்த கயல்
“என்ன தம்பி! என்ன ஆகிற்று என்று இப்படி தலையிலேயே அடித்து கொள்கிறிர்கள்?” என்றாள்.
“வாருங்கள் அண்ணி. உங்கள் கணவருக்கு ஏதோ ஒரு தொலைபேசியில் இருந்து அழைப்பு வந்தது. நீணட நேரமாக பேசி கொண்டிருந்தார் கேட்டால் மழுப்புகிறார் என்னவென்று நீங்களே கேட்டு கொள்ளுங்கள்” என்று தேவா கூறவும் ராம் பதற்றமாக
“டேய்... நான் உனக்கு என்னடா பாவம் செய்தேன்? ஏன் என் வாழ்கையில் மண் அள்ளி போட பார்க்கிறாய்?” என்று அவன் கேட்கும் போதே கயல்
“யாரிடம் பேசினீர்கள் உண்மையை கூறுங்கள். இது எத்தனை நாட்களாக நடக்கிறது” என்று அவளது கண்களை பெரிதாக்கி கேட்கவும் ராம்
“அம்மா தாயே அவனை நான் கிண்டல் செய்ய போய் அவன் என்னை மாட்டி விடுகிறான்” என்று கூறவும் அங்கு நின்ற மூவருக்குமே சிரிப்பு வந்து விட்டது.
இங்கு என்ன நடக்கிறது என்று கேட்டு கொண்டு வந்த சதாசிவமும் மீனாட்சியும் கூட இந்த கூட்டத்தில் ஐக்கியமாகி கொண்டனர்.
சிறிது நேரத்தில் வெளியில் அனைவரது பேச்சு குரலும் கேட்டு தன் அறையை விட்டு வெளியில் வந்த ஆதிரையின் கண்களில் இந்த காட்சிகள் தான் பட்டன.
ராம் தனது தம்பியின் தோளில் தன் கைகளை கோர்த்து கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தான். கிட்டதட்ட தொங்கி கொண்டிருந்தான் என்று கூட கூறலாம். அவர்கள் இருவரையும் சுற்றி மற்ற மூவரும் நின்று சிரித்து கொண்டும் பேசி கொண்டும் இருந்தனர். மீனாச்சியை கூட ஆதிரை இந்த இரண்டு மாதங்களில் அப்படி சிரித்து பார்த்தது இல்லை. ஆனால் இன்று அவரும் அங்கு நின்று சிரித்து கொண்டிருந்தார். அவர்களின் பேச்சின் சத்தத்தை விடவும் அவர்களின் சிரிப்பின் சத்தமே அந்த வீடு முழுக்க நிறைந்திருந்தது.
முதல்முறையாக ஆதிரை அவர்களுடன் தன்னால் இந்த தருணத்தில் இணைய முடியவில்லையே என்று வருத்தபட்டாள். அந்த தருணத்தில் தன் கணவன் அருகில் நிற்பதற்காக ஏங்கினாள் என்றும் கூட கூறலாம். அந்த ஏக்கம் அவளை மிகவும் பாதித்தது. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தன் அறைகுள் சென்றவள் அவளது தொலைபேசியை எடுத்து விக்ரமிற்கு அழைக்க முயற்சித்தாள்.
ஆனால் அவளது திருமணத்திற்கு பிறகு ஆதிரை விக்ரமிற்கு எப்போது தொடர்ப்பு கொண்டாளும் ஒன்று எடுக்க மாட்டான் அல்லது எடுத்தாலும் ‘என்ன எப்போது நம் வீட்டிற்கு வருகிறாய்?’ என்றுதான் கேட்பான். அவனிடம் இருக்கும் மனநிலையில் பேசுவதும் கடினம் என்று நினைத்தவள் அப்படியே உறங்கியும் போனாள்.
மறுநாள் காலையில் வீடே பரபரப்பாக இருந்தது. யார் யாரோ வந்தும் சென்றும் கொண்டிருந்தனர். அப்படி வந்த ஒருவரிடம் வீட்டின் வாசலிலேயே சதாசிவம் நின்று பேசி கொண்டிருந்தார்.
முதல் நாள் ஆதிரையிடம் இனி வரும் நாட்களில் அவருடன் அமர்ந்து உணவு உண்ணுமாறு சதாசிவம் கேட்டு கொண்டிருந்தார். எனவே ஆதிரை தன் அறையிலிருந்து வெளி வந்தாள். தான் பேசி கொண்டிருந்த நபரை அனுப்பி விட்டு உள்ளே வந்தவர் ஆதிரை தன் அறையிலிருந்து வெளி வருவதை பார்க்கவும்
“வாமா.. காலை வணக்கம். காலை உணவு என்னுடன் தானே?” என்றார்.
ஆதிரை பதில் ஏதும் கூறாமல் புன்னகை செய்யவும் ஆதிரையின் பதிலை அவர் தெரிந்து கொண்டார். இருவரும் சென்று உணவு உண்ண அமரவும் ராமும் அவர்களுடன் சேர்ந்து கொண்டான். இந்த இரண்டு மாதங்களில் ராமும் ஆதிரையும் பெரிதாக பேசியது கிடையாது. அதற்கான சந்தர்பங்களும் அமையவில்லை என்றும் கூறலாம். இன்றுதான் இருவரும் ஒரே இடத்தில் நீண்ட நேரம் இருக்கும் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. நாம் வந்து அமர்ந்ததுமே ஆதிரையிடம்
“என்ன இன்று ஆதிரையின் தரிசனம் காலையிலேயே கிடைக்கின்றதே, அதிலும் உணவு அருந்தும் இடத்தில்!” என்றான்.
அதற்கு ஆதிரை பதில் கூறும் முன்பே சதாசிவம் “உன்னை கூட பல நாட்களில் சாப்பிடும் இடத்தில் தான் பார்க்க முடிகிறது” என்று அவர் கூறி முடிக்கும் முன்பே அங்கு வந்த தேவா
“பல நாட்களில் அண்ணி இருக்கும் இடத்தில் தான் பார்க்க முடியும் அப்பா” என்று கூறி கொண்டே வரவும் ஆதிரையும் சதாசிவமும் விழுந்து விழுந்து சிரிக்க தொடங்கி விட்டனர்.
ராம் “ நானாவது வீட்டிற்குள் மட்டும்தான்..” என்று கூறிவிட்டு சிரிக்க தொடங்கினான்.
ஆதிரை புரியாமல் தேவாவை பார்த்தால் அவனும் பதட்டத்டுடன் ஆதிரையை தான் பார்த்து கொண்டிருந்தான். ஆதிரை பார்க்கவும் மெல்லியதாக சிரித்து சமாளித்தான்.
‘கல்லை கூட முழுங்கி விட்டு அமைதியாக இருப்பவனையா பார்த்தோம்’ என்று எண்ணியவள் திரும்பி சதாசிவத்தை பார்த்தாள். அவரோ அங்கு எதுவுமே நடக்காததை போல அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தார்.
‘அவனாவது கல்லை தான் முழுங்குவான் போல ஆனால் இவரோ பாரையையே முழுங்கி விடுவார்’ என்று எண்ணியவள் ராமிடம்
“ஏன் உங்கள் தம்பி என்ன செய்தார்?” என்று கேட்டாள்.
ராமோ “என் தம்பியா? அவன் என்ன செய்தான்?” என்று கேட்டான்.
‘அட பாவிங்களா! குடும்பமே இப்படிதானா!’ என்று அவள் நினைக்கும் பொழுதே அங்கு வந்த மீனாட்சி அவசரமாக சதாசிவமிடம்
“தேனீர் போட்டு விட்டேன் யார் முதலில் செல்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டார்.
“ஆதிரை நான் வீட்டில் இல்லை என்பதற்கான காரணத்தை உன்னிடம் இருந்து மறைக்க காரணம் நீ அதை தவறாக எடுத்து கொள்வாயோ என்ற பயம் தானம்மா.” என்றவரை இடைமறித்து
“நான் ஏன் தவறாக நினைக்க வேண்டும்? புரியவில்லையே!” என்றாள்.
“நான் சென்றதற்கு காரணம் உங்கள் திருமணம்” என்று கூறியவர் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக ஆதிரையை பார்த்தார்.
ஆதிரை “இந்த திருமணத்தில் உங்களுக்கு விருப்பமில்லையா? அல்லது என்னை திருமணம் செய்ததில் விருப்பமில்லையா?” என்றாள்.
“சரியாக தவறாக புரிந்து கொண்டுவிட்டாயே” என்று அவர் அவளை கிண்டல் செய்யவும் ஆதிரை அவரை புரியாமல் பார்த்தாள்.
ஆதிரையின் முகத்தில் இருந்த புரியாத பாவனையை பார்த்து மெல்லியதாக சிரித்தவர் அவரே தொடர்த்து பேச தொடங்கினார்.
“ஆதிரை. உங்கள் திருமணத்தையோ அல்லது உன்னையோ பிடிகாமல் இல்லை. மாறாக எனக்கு அதில் மிகுந்த மகிழ்ச்சிதான். ஆனால் அது நடந்த முறையில் தான் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. அது என் மகன் உனக்கு அளித்த அநீதி அல்லவா? எதனால் அல்லது எதை நினைத்து அன்று நீ அவனுடன் வாழ சம்மதம் கூறினாய் என்று எனக்கு தெரியாதுமா ஆனால் எப்படியோ நீ இந்த வீட்டில் இருப்பதே எனக்கு மகிழ்ச்சி தான்” என்றார்.
“நான் வீட்டில் இருப்பது மகிழ்ச்சி என்றால் பின் வெளியில் தங்க காரணம் என்ன?” என்று ஆதிரை கேட்கவும்
“தேவா செய்தது மிக பெரிய தவறு. அதை ஒரு தந்தையாக கண்டிப்பது எனது கடமை தானே?” என்று அவர் வினவவும் ஆதிரை அதற்கு “ஆம்” என பதில் அளித்தாள். பிறகு அவரே தொடர்ந்து
“ஆனால் அவனை பற்றி முழுதாக தெரிந்த ஒரு மனிதனால் அதாவது என்னால் அவனை தண்டிக்க இயலவில்லை ஆதிரை. ஏனெனில் தேவா அத்தகைய தவறு செய்ய கூடியவன் இல்லை. நீ நினைக்கலாம் மகன் என்பதற்காக நான் அவனை உயர்வாக கூறுகிறேன் என்று. ஆனால் தேவாவை போல் மகன் பெற்றதர்க்கு நான் என்றுமே பெருமைதான் பட்டிருக்கிறேன் இந்த திருமணம் ஒன்றை தவிர. அதற்கும் அவனிடம் தகுந்த காரணம் இருக்கலாம். அதை அவன்தான் கூற வேண்டும். அப்படியும் உன் விருப்பம் இல்லாமல் திருமணம் செய்தது என்னை பொருத்தவரை தவறு தான். அந்த அதிர்ச்சியில் இருந்தே என்னால் மீள முடியவில்லை அதற்குள் நீ அவனுக்கு அளித்த தண்டனை?” என்று அவர் கூறிக் கொண்டிருக்கும் போழுதே ஆதிரை
“நானா! நான் என்ன தண்டனை கொடுத்தேன்?” என்றாள்.
“அவனை வீட்டிற்கும் வெளியில் நிற்க்க வைத்தாயே.. மறந்து விட்டாயா?” என்றார்.
“அதுவா!” என்று அதிரை கேட்கவும் சதாசிவம்
“நான் உன்னை தவறாக கூறவில்லை ஆதிரை. உன் பக்கம் நியாயம் இருக்கிறது. ஆனால் என் நிலையில் இருந்து சிந்தித்து பார். ஒரு பக்கம் இதுவரை தவறே செய்யாத மகன் ஒரு பெரிய தவறை செய்துவிட்டு வந்து நிற்கிறான். மறுபக்கம் அவனால் பாதிக்க பட்ட பெண். அவளும் அவனுக்கான தன்டனையை கொடுக்குறாள். அதற்காக அவன் அனைத்தும் இருந்தும் எதுவும், யாரும் இல்லாதவனை போல நடுத் தெருவில் நிற்பதை பார்த்தும் ஒரு தந்தையாக என்னால் எதுவும் செய்ய இயலவில்லையே என என் மனம் வேதனை அடைந்தது. அதுதான் சில நாட்கள் வீட்டிற்கு வரவில்லை. ஒருவழியில் பார்த்தால் இதிலிருந்து தப்பிக்க முயன்றேன் என்று கூட சொல்லலாம்.” என்று முடித்தவரை பார்த்த ஆதிரைக்கு என்ன கூறுவது என்றே தெரியவில்லை.
அவரது பேச்சில் இருந்த வேதனையும் குற்றவுணர்ச்சியும் அவளை ஏனோ பாதித்தது. எனவே ஆதிரை
“இதில் உங்கள் தவறு எதுவும் இல்லை மாமா. எனது செயல் உங்களை இந்த அளவு பாதிக்கும் என்று நான் நினைக்கவில்லை” என்று கூறியவளை இடைமறித்து
“உன் செயல் எந்த வகையிலும் என்னை பாதிக்கவில்லை ஆதிரை. என்னால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லையே என்கிற வருத்தம் தான்மா” என்றார்.
இருவரும் பேசிக் கொண்டே உண்டு முடித்தனர். ஆதிரைக்கு சதாசிவமுடன் பேச பேச தன் தாயுடன் பேசுவதை போலவே இருந்தது. அவர் கூறியதில் ஒன்று மட்டும் உண்மை என்று ஆதிரைக்கு தோன்றியது. அது தேவா தன்னை திருமணம் செய்ததற்கு பின் ஏதோ ஒரு காரணம் இருக்கிறது என்பதே ஆகும்.
அதன் காரணமும் இங்கு அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்கிறது ஆனால் ஏதோ ஒரு காரணத்திற்காக அதை தன்னிடம் மறைக்கிறார்கள் என்றும் அவளுக்கு புரிந்தது. இதை பற்றி யாரிடம் கேட்பது என்று சிந்தித்து கொண்டே வீட்டின் வாசலில் சிறிது நடந்து கொண்டிருந்தவளிடம் தேவா வந்து நின்றான். நின்றவன்
“ஆதிரை. உன்னிடம் நான் சிறிது பேச வேண்டும்” என்றவுடன்.
ஆதிரை “ஏன் இன்னும் பொய்கள் ஏதாவது மிச்சம் இருக்கிறதா?” என்றாள்.
அதற்கு அவனிடம் இருந்து எந்த பதிலும் வரவில்லை. தேவாவிற்கும் இதற்கு என்ன பதில் கூறுவது என்றே தெரியவில்லை. ஏதாவது கூறினால் இவள் நம்புவாளா என்ற சந்தேகம் வேறு அவனுக்கு இருந்தது. அதற்கு ஏற்றவாறு அவளும் கேட்கவும் அவன் அப்படியே நின்றான். அவனை அங்கு பார்க்கவும் ஆதிரைக்கு ஒரு எண்ணம் தோன்றியது.
‘ஏன் இவனிடமே நேரடியாக கேட்க கூடாது’ என்று யோசித்தவளுக்கு இவன் உண்மையை கூறுவானா என்ற சந்தேகமும் வந்தது. அதனால் அவனிடம் நேரடியாக கேட்காமல்
“என்ன? உண்மையை கூறிவிட்டேனோ?” என்றாள்.
“உன்னிடம் பொய் கூற வேண்டும் என்பது என் நோக்கம் இல்லை ஆதிரை.” என்றவனிடம்
“பின்னே?” என்றாள்.
“அன்று நீ கேட்ட போது எனக்கு வேறு வழி தெரியவில்லை. உன்னை திருமணம் செய்ததற்காக சென்றார் என்றோ அல்லது நீ என்னை வீட்டை விட்டு வெளியில் அனுப்பியதற்காக சென்றார் என்றோ என்னால் எப்படி கூற முடியும் அப்படியே கூறியிருந்தாளும் நிச்சயம் அதை நீ தவறாக தானே புரிந்திருப்பாய்?” என்றான்.
அவன் கூறுவது உண்மைதான் என்று ஆதிரையும் அறிந்ததால் அவள் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக நின்றாள்.
சில சமயங்களில் விதி என்பது அவர் அவர் வார்த்தைகள் தான் என்று கூறுவது உண்டு. அதை போல்தான் தேவாவின் விதி என்பது அவனது வார்த்தையில் இருந்தது போல. அவன் இன்று பேசும் வார்த்தைகள் பின்பு ஒரு காலத்தில் ஆதிரையை அவனிடம் இருந்து பிரிக்க போகிறது என்று அவன் அறியவில்லை.
“ஆதிரை எதையுமே உன்னிடமிருந்து மறைக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்பவில்லை. நீ நம்பமாட்டாய் என்று எனக்கு தெரியும், இருந்தும் கூறுகிறேன். உன் மனதில் பல கேள்விகள் இருக்கலாம். அவை அனைத்துக்கும் என்னிடம் பதில் இருக்கிறது ஆனால் அதை இப்போது கூறும் நிலையில் நான் இல்லை ஆதிரை, அதுதான் உண்மை. வேண்டுமானால் உன்னை திருமணம் செய்தது என்னுடைய சுயநலம் என்று வைத்து கொள்ளேன். மற்றவைகளை நானே நேரம் வரும் போது கூறுகிறேன். தயவுசெய்து இப்போதே என்னிடம் எதுவும் கேட்காதே. உன்னிடம் உண்மையையும் கூறயியலாமல் பொய்யும் கூறயியலாமல் தவிக்கும் வேதனையை என்னால் தாங்க முடியவில்லைடா” என்றான்.
அவன் பேசி முடிக்கவும் ஆதிரை ஒன்றை மட்டும் நன்றாக புரிந்து கொண்டாள். திருமணத்திற்கு பின்பு ஏதோ ஒரு காரணம் இருக்கிறது அதை தேவாதான் கூற வேண்டும் என்று அனைவரும் நினைக்கிறார்கள். ஆனால் இவன் தற்போது பேசுவதை பார்த்தால் இப்போதைக்கு இவன் கூறும் எண்ணத்தில் இல்லை என்று தோன்றியது.
“அடுத்து எந்த பூதம் வெளிவர காத்திருக்கிறது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் உண்மை என்றாக இருந்தாலும் வெளிச்சத்திற்கு வந்துதானே ஆக வேண்டும்?” என்றவள் அதற்கு மேல் அங்கு நிற்காமல் வீட்டிற்குள் சென்று விட்டாள்.
அவள் சென்றதையே பார்த்து கொண்டிருந்தவன் ஒரு சிறிய புன்னகையுடன் அவளை தொடர்ந்து வீட்டிற்குள் சென்றவனை வழி மறித்தது அவனது தமயன் ராம் தான்.
“என்னடா? அடி பலபலமாக விழும், நடக்க கூட முடியாமல் தவழுவாய் என்றல்லவா நினைத்தேன். நீ என்னடா என்றால் சிரித்து கொண்டே வருகிறாயே!” என்றான்.
ராம் வழி மறித்து கிண்டல் செய்யவும் தேவா அவனை பார்த்து முறைத்து விட்டு “என்ன கிண்டலா உனக்கு?” என்றான்.
ராமும் விடாமல் “கிண்டலா? நானே தம்பி ஆதிரையிடம் போகிறானே அடி விழுமே என்று பயந்து ஆம்புலன்ஸிற்கெல்லாம் சொல்லிவிட்டேன் தெரியுமா?” என்று அவன் முகத்தை தீவிரமாக வைத்து கொண்டு கூறவும் தேவா என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தன் கைகளால் தனது தலையிலேயே அடித்து கொண்டான். அப்போது என்று அங்கு வந்த கயல்
“என்ன தம்பி! என்ன ஆகிற்று என்று இப்படி தலையிலேயே அடித்து கொள்கிறிர்கள்?” என்றாள்.
“வாருங்கள் அண்ணி. உங்கள் கணவருக்கு ஏதோ ஒரு தொலைபேசியில் இருந்து அழைப்பு வந்தது. நீணட நேரமாக பேசி கொண்டிருந்தார் கேட்டால் மழுப்புகிறார் என்னவென்று நீங்களே கேட்டு கொள்ளுங்கள்” என்று தேவா கூறவும் ராம் பதற்றமாக
“டேய்... நான் உனக்கு என்னடா பாவம் செய்தேன்? ஏன் என் வாழ்கையில் மண் அள்ளி போட பார்க்கிறாய்?” என்று அவன் கேட்கும் போதே கயல்
“யாரிடம் பேசினீர்கள் உண்மையை கூறுங்கள். இது எத்தனை நாட்களாக நடக்கிறது” என்று அவளது கண்களை பெரிதாக்கி கேட்கவும் ராம்
“அம்மா தாயே அவனை நான் கிண்டல் செய்ய போய் அவன் என்னை மாட்டி விடுகிறான்” என்று கூறவும் அங்கு நின்ற மூவருக்குமே சிரிப்பு வந்து விட்டது.
இங்கு என்ன நடக்கிறது என்று கேட்டு கொண்டு வந்த சதாசிவமும் மீனாட்சியும் கூட இந்த கூட்டத்தில் ஐக்கியமாகி கொண்டனர்.
சிறிது நேரத்தில் வெளியில் அனைவரது பேச்சு குரலும் கேட்டு தன் அறையை விட்டு வெளியில் வந்த ஆதிரையின் கண்களில் இந்த காட்சிகள் தான் பட்டன.
ராம் தனது தம்பியின் தோளில் தன் கைகளை கோர்த்து கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தான். கிட்டதட்ட தொங்கி கொண்டிருந்தான் என்று கூட கூறலாம். அவர்கள் இருவரையும் சுற்றி மற்ற மூவரும் நின்று சிரித்து கொண்டும் பேசி கொண்டும் இருந்தனர். மீனாச்சியை கூட ஆதிரை இந்த இரண்டு மாதங்களில் அப்படி சிரித்து பார்த்தது இல்லை. ஆனால் இன்று அவரும் அங்கு நின்று சிரித்து கொண்டிருந்தார். அவர்களின் பேச்சின் சத்தத்தை விடவும் அவர்களின் சிரிப்பின் சத்தமே அந்த வீடு முழுக்க நிறைந்திருந்தது.
முதல்முறையாக ஆதிரை அவர்களுடன் தன்னால் இந்த தருணத்தில் இணைய முடியவில்லையே என்று வருத்தபட்டாள். அந்த தருணத்தில் தன் கணவன் அருகில் நிற்பதற்காக ஏங்கினாள் என்றும் கூட கூறலாம். அந்த ஏக்கம் அவளை மிகவும் பாதித்தது. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தன் அறைகுள் சென்றவள் அவளது தொலைபேசியை எடுத்து விக்ரமிற்கு அழைக்க முயற்சித்தாள்.
ஆனால் அவளது திருமணத்திற்கு பிறகு ஆதிரை விக்ரமிற்கு எப்போது தொடர்ப்பு கொண்டாளும் ஒன்று எடுக்க மாட்டான் அல்லது எடுத்தாலும் ‘என்ன எப்போது நம் வீட்டிற்கு வருகிறாய்?’ என்றுதான் கேட்பான். அவனிடம் இருக்கும் மனநிலையில் பேசுவதும் கடினம் என்று நினைத்தவள் அப்படியே உறங்கியும் போனாள்.
மறுநாள் காலையில் வீடே பரபரப்பாக இருந்தது. யார் யாரோ வந்தும் சென்றும் கொண்டிருந்தனர். அப்படி வந்த ஒருவரிடம் வீட்டின் வாசலிலேயே சதாசிவம் நின்று பேசி கொண்டிருந்தார்.
முதல் நாள் ஆதிரையிடம் இனி வரும் நாட்களில் அவருடன் அமர்ந்து உணவு உண்ணுமாறு சதாசிவம் கேட்டு கொண்டிருந்தார். எனவே ஆதிரை தன் அறையிலிருந்து வெளி வந்தாள். தான் பேசி கொண்டிருந்த நபரை அனுப்பி விட்டு உள்ளே வந்தவர் ஆதிரை தன் அறையிலிருந்து வெளி வருவதை பார்க்கவும்
“வாமா.. காலை வணக்கம். காலை உணவு என்னுடன் தானே?” என்றார்.
ஆதிரை பதில் ஏதும் கூறாமல் புன்னகை செய்யவும் ஆதிரையின் பதிலை அவர் தெரிந்து கொண்டார். இருவரும் சென்று உணவு உண்ண அமரவும் ராமும் அவர்களுடன் சேர்ந்து கொண்டான். இந்த இரண்டு மாதங்களில் ராமும் ஆதிரையும் பெரிதாக பேசியது கிடையாது. அதற்கான சந்தர்பங்களும் அமையவில்லை என்றும் கூறலாம். இன்றுதான் இருவரும் ஒரே இடத்தில் நீண்ட நேரம் இருக்கும் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. நாம் வந்து அமர்ந்ததுமே ஆதிரையிடம்
“என்ன இன்று ஆதிரையின் தரிசனம் காலையிலேயே கிடைக்கின்றதே, அதிலும் உணவு அருந்தும் இடத்தில்!” என்றான்.
அதற்கு ஆதிரை பதில் கூறும் முன்பே சதாசிவம் “உன்னை கூட பல நாட்களில் சாப்பிடும் இடத்தில் தான் பார்க்க முடிகிறது” என்று அவர் கூறி முடிக்கும் முன்பே அங்கு வந்த தேவா
“பல நாட்களில் அண்ணி இருக்கும் இடத்தில் தான் பார்க்க முடியும் அப்பா” என்று கூறி கொண்டே வரவும் ஆதிரையும் சதாசிவமும் விழுந்து விழுந்து சிரிக்க தொடங்கி விட்டனர்.
ராம் “ நானாவது வீட்டிற்குள் மட்டும்தான்..” என்று கூறிவிட்டு சிரிக்க தொடங்கினான்.
ஆதிரை புரியாமல் தேவாவை பார்த்தால் அவனும் பதட்டத்டுடன் ஆதிரையை தான் பார்த்து கொண்டிருந்தான். ஆதிரை பார்க்கவும் மெல்லியதாக சிரித்து சமாளித்தான்.
‘கல்லை கூட முழுங்கி விட்டு அமைதியாக இருப்பவனையா பார்த்தோம்’ என்று எண்ணியவள் திரும்பி சதாசிவத்தை பார்த்தாள். அவரோ அங்கு எதுவுமே நடக்காததை போல அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தார்.
‘அவனாவது கல்லை தான் முழுங்குவான் போல ஆனால் இவரோ பாரையையே முழுங்கி விடுவார்’ என்று எண்ணியவள் ராமிடம்
“ஏன் உங்கள் தம்பி என்ன செய்தார்?” என்று கேட்டாள்.
ராமோ “என் தம்பியா? அவன் என்ன செய்தான்?” என்று கேட்டான்.
‘அட பாவிங்களா! குடும்பமே இப்படிதானா!’ என்று அவள் நினைக்கும் பொழுதே அங்கு வந்த மீனாட்சி அவசரமாக சதாசிவமிடம்
“தேனீர் போட்டு விட்டேன் யார் முதலில் செல்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டார்.
தொடரும்...
வாசகர்களின் கருத்துகளே எழுத்தாளர்களை அதிகம் ஊக்கப்படுத்தும். எனது கதை அடுத்த கட்டத்திற்கு செல்லும் போது உங்கள் கருத்துகளும் விமர்சனங்களும் மிகவும் முக்கியமான கருவியாக இருக்கும் என நான் நம்புகிறேன். உங்கள் கருத்துகளை கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ள திரியில் பதிவிடவும். நன்றி.
www.sahaptham.com
காதலில் விதிகள் ஏதடி - Comments
சகாப்தம் வாசகர்களுக்கு அன்பு வணக்கம் 🙏🙏🙏, வண்ணங்கள் நெடுந்தொடர் போட்டி ஆரம்பமாகிவிட்டது.💃💃💃💃 உங்களுக்கு விருப்பமான கதைகள் பல இடம்பெறவிருக்கின்றன. அதில் இந்த கதையும் ஒன்றாக இருக்கலாம். வாசித்துப் பாருங்கள். பிடித்திருந்தால் தொடர்ந்து வாசித்து மகிழுங்கள். அப்படியே பின்னூட்டம் கொடுத்து எழுத்தாளரை...
www.sahaptham.com
Last edited: