- Messages
- 175
- Reaction score
- 169
- Points
- 43
யட்சகன் : 20
இப்படி யட்சன் யவனாக மாற்றம் அடைந்த விதத்தை அந்த டைரியில் படித்த நிதா அடுத்த பக்கத்தை திருப்ப முயல வேகமாக அந்த டைரியை பறித்தான் யவன்.
"நிதா கேள்வியாக பார்க்க நீ படித்தது போதும்! எழுந்து போ"- யவன்.
"முடியாது! இன்னும் என் கேள்விக்கு விடை கிடைக்காம இங்கிருந்து போக மாட்டேன்" – நிதா.
"டைரியை கொடுக்க முடியாதுடி..போடி.." – யவன்.
"அப்ப நான் இங்கிருந்து போக மாட்டேன்" - நிதா.
நிதாவின் பிடிவாதம் அறிந்த யவன் வேறு வழியில்லாமல் "இன்னும் நீ என்ன தெரிஞ்சுக்கணும். கேள் நா சொல்றேன்" என்று யவன் சொல்ல யவனிடம் திரும்பினாள் நிதா.
"அப்ப மனிதர்களை வேட்டையாடியது எல்லாம் நீங்கள் இல்லையா?" – நிதா.
"நான் இல்லை" சுருக்கமாக பதில் சொன்னான் யவன்.
"உன் கேள்வி முடிஞ்சிருச்சா! கிளம்பு" – யவன்.
"இல்லை அப்ப அன்னைக்கு ஆபிசில் என் கையில் ரத்தம் வந்தது? நான் மயங்கி விழுந்தது? அப்ப ரத்தத்தை கண்டு நீங்க என் அருகில் வந்தது என் ரத்தத்தை குடித்தது" - நிதா.
அதற்கு பலமாக சிரித்தான் யவன்.
"எதுக்குடா சிரிக்கற" – நிதா.
"நீயெல்லாம் ரிப்போட்டர் ஆகப் போறேன்னு வெளியே சொல்லிக்காத" – யவன்.
"ஏன்டா அப்படிச் சொல்ற" - நிதா.
"பின்ன உன் முட்டாள் தனத்தை என்ன சொல்றது. அன்றைக்கு ஆபிசில் நீ மயங்கி விழும் போது உன் கை மேஜையில் பட்டு அடிபட்டு ரத்தம் வந்தது. அதற்கு மருந்திட்டு கட்டிவிட்டேன் அவ்ளோதான். நான் வேற எதுவும் செய்யல. நான் சும்மா விளையாட்டுக்கு ரத்தம் குடித்ததாக சொன்னேன்" – யவன்.
"ஓ! அப்ப நீ டெய்லி குடிக்குறது" - நிதா.
"அது ஆட்டு ரத்தம். மனித ரத்தம் கிடையாது. வெம்பையரில் மனித ரத்தம் குடிக்கிறவங்க. விலங்கு ரத்தம் குடிக்குறவங்கன்னு இரண்டு இனங்கள் இருக்கு. நான் விலங்கு ரத்தம் மட்டும் தான் குடிப்பேன். ஆனால் மனித ரத்தம் உடம்பில் எங்களுக்கு குடிக்க தூண்டினாலும் அதை நாங்க கட்டுப்படுத்திக்குவோம்" – யவன்.
"அப்ப நீங்களும் மனித ரத்தம் குடிக்கும் ராட்சஷனா மாற முடியுமா" – நிதா.
"முடியும்... ஆனா இப்ப வரை அப்படி செய்ய நான் என்னை விட்டதில்லை. இனி வரும் காலங்களில் அப்படி நடக்குமானு தெரியல" என்று யவன் பழிவெறியோடு கூற நிதா அவனது முகத்தை கண்டு திகைத்தாள்.
அவனை மாற்ற அடுத்த கேள்வியைக் கேட்டாள் நிதா .
"அப்ப அன்னைக்கு என்னை மேலிருந்து கீழே தள்ளிவிட்டதுக்கும் காரணம் இருக்கு அப்படிதான?" - நிதா.
"அது வினய் உன்னை கொல்ல ஆள் அனுப்பி இருந்தான். அவன்கிட்ட இருந்து உன்னை காப்பாற்ற அப்படி செய்தேன்" – யவன்.
"அப்ப ஊறுகாய் பாட்டினால் எனக்கு நடந்த அபிஷேகம்?" – நிதா.
"அது என் கிட்ட இருந்து உன்னை பாதுகாக்க... வெம்பையருக்கு பூண்டுனா அலர்ஜி அதான் அப்படி செஞ்சேன்" – யவன்.
"அப்ப அந்த ஊதா நிற பூ" - நிதா.
"அந்த பூ... அது வெம்பையருக்கு பிடிக்காது. வினய் உன் அருகில் வரவிடாமல் செய்ய அப்படி செஞ்சேன்" – யவன்.
"வினய் உன்னை நெருங்காம இருக்க நிறைய விசயங்கள் நான் செய்தேன். அவன் அருகில் உன்னை வராம தடுக்கறதுக்கு உன்னை என் கூடயே வச்சிருந்தேன்." - யவன்.
"அப்ப என்னை சங்கிலியால் கட்டினது? வேலை வாங்கியது?" – நிதா.
அதற்கு சற்று நேரம்அமைதியாக இருந்த யவன் அது ஒரு பழங்கணக்கு உனக்கு சொன்னா புரியாது
"ஓ! ஆனா நீ ஏன் தீடீர்னு காணாமப் போயிட்ட? உன்கூட தரங்கிணி சித்தி வந்ததா தாத்தா சொல்றார். நீ இல்லைனு சொல்ற. அப்படி நீ அவங்க கூட போகலைனா அவங்க எங்க போனாங்க?" – நிதா.
"அது காலம் வரும் போது எல்லாத்தையும் உன்கிட்ட நான் சொல்றேன்" – யவன்.
அதற்கு சிறிது நேரம் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த நிதா யவனிடம்
"நீ அன்னைக்கு வெளியே போகும் போது என்ன சொல்லிட்டு போனேன்னு ஞாபகம் இருக்கா டோலு"
"என்னை மறந்துடாத. எப்பவும் எனக்கு துணையா இருப்பேன்னு சொல்லிட்டு போன நானும் உன்னை நினைச்சிகிட்டே இருந்தேன் தெரியுமா. உன்னை ஆல்பத்தில் தினமும் பார்த்துட்டு இருப்பேன். நீ கொடுத்த டாலரில் தான் கண்விழிப்பேன். உன்னை எங்கெல்லாம் தேடுனேன் தெரியுமா? ஆனால் நீ தான் என் டோலுன்னு தெரிஞ்சதும்... ம்ம்ம் அதுகடுத்து என்னவோ நடந்துருச்சு" என்று நிதா வருத்தத்தோடு சொல்லிவிட்டுச் செல்ல இங்கு யவன் நிதா விட்டுச் சென்ற பக்கத்தை பார்த்தான். அதில் தரங்கிணியைப் பற்றி எழுதி இருந்தான். அதை பார்த்த யவன் சீக்கிரம் உன் கேள்விக்கான விடை கிடைச்சிடும் நிதா என்று மனசுக்குள் சொல்லிக் கொண்டான் யவன்.
*****
வைத்தி சோம்நாத்தின் முன்னால் கோபமாக நின்று கொண்டிருந்தார். அவரை பார்த்த சோம்நாத் எழுந்து நிற்க அவன் அருகில் வந்த வைத்தி அவன் சட்டையை பிடித்துவிட்டார்.
"என்ன அண்ணா? என்னாச்சு? ஏன் என் மேல கோபமா இருக்கீங்க?" – சோம்நாத்.
"ஆமாம் கோபமா இருக்கேன். இல்லை.. இல்லை.. உன் மேல கொலை வெறில இருக்கேன்டா?" – வைத்தி.
"அப்ப நான் என்ன செஞ்சுட்டேன்? நீங்க கோபப்படுற அளவுக்கு?" – சோம்நாத்.
"ஏன்டா பவ்யாவை பத்தி இல்லாதது பொல்லாதது சொல்லி எங்களை பிரிச்ச?" – வைத்தி.
அதை கேட்டு சோம்நாத் திடுக்கிட்டாலும் தன்னை மறைத்துக் கொண்டு பாவமாக நின்றான்.
"அய்யோ.. நான் எதுக்குனா.. பொய் சொல்லப் போறேன்.. எனக்கு வந்த செய்தியைச் சொன்னேன்" – சோம்நாத்
"வந்த செய்தியா? நீ பார்த்த மாதிரி தானடா அன்னைக்கு சொன்ன? நிமிசத்திற்கு ஒரு பேச்சு பேசுறவனடா என் தம்பி... சே! என்று அவனை விட்ட வைத்தி அவனை கடைசி முறையாக எச்சரிக்கை செய்தார்.
இனி தேவையில்லாம அவளை பத்தி எதாவது சொன்ன? அவ்ளோ தான்..." என்று அவனிடம் கத்திய வைத்தி சோம்நாத்திடம் சில காகிதங்களை நீட்டினார்.
"என்னடா இது.. பிசினஸ்... பிசினஸ் ன்னு சொல்லி இதைதான் கிழிச்சியா. எல்லா கம்பெனியும் நஷ்டத்தில் இருக்கு" – வைத்தி.
"அது வந்து அண்ணா..." - சோம்நாத்.
"எல்லாம் ஒரே ஊழலா இருக்கு. ஆனா இதில் எல்லாம் வைத்தின்னு என் பேர் தான் போட்டு இருக்கு. நீ பண்ணிய தப்புக்கெல்லாம் என்னை மாட்டிவிடுறீயா. பணம் சம்பாதிக்கணும் அந்த வீரபாண்டியனை விட அதிக அந்தஸ்து வரணும் ன்ற பேராசையில் நீ சொன்னதுக்கெல்லாம் நான் தலையாட்டினேன். பார் என்னை சொல்லணும் நீ பிஸ்னஸ் சொன்னதை நம்பி என் கையில் இருந்த காசை எல்லாம் போட்டேன்டா.கடைசியில் நீ இப்படி கடனாக்கவா காசு கொடுத்தேன். இனி அப்படி ஈசியா உனக்கு பணம் கொடுக்க மாட்டேன்.
உன்னை பற்றி இப்ப தான்டா நான் தெரிஞ்சுக்குறேன். அப்ப வீரபாண்டி சொன்னது அனைத்தும் நிஜம் .
இது தான் உனக்கு லாஸ்ட் வார்னிங். ஒழுங்கா உன் தவறை திருத்திக்கோ. இல்லை போலீசில் நானே பிடிச்சு கொடுத்துடுவேன்" என்று சோம்நாத்தை மிரட்டிவிட்டு வைத்தி செல்ல சோம்நாத் அவரை கோபமாக பார்த்தான்.
"என்ன? எல்லாரும் ஒன்று கூடிட்டிங்களா! அது நான் இருக்கும் வரை நடக்காது" என்று கோபத்தோடு சொன்னான் சோம்நாத்.
லமியும், வெங்கியும் அன்று வைத்தி கூட வராமல் இருந்தது சோம்நாத்திற்கு வசதியாக போயிற்று . மேலும் வைத்தி தன்னைப் பற்றி தன் தாயிடம் சொல்ல மாட்டான் என்று கணித்த சோம்நாத் தன் ஆட்டத்தை திரும்ப தொடர நாள் பார்த்தார். அதன் பயனாக வீரபாண்டியின் வீட்டிற்குச் சென்றார்.
சோம்நாத்தை திட்டிவிட்டு வந்த வைத்தி அங்கு ஹாலில் அமர்ந்து இருந்த பவ்யாவைப் பார்த்து அவர் அருகில் சென்றார்
"என்னை மன்னிச்சிடு பவ்யா. என் தம்பியைப் பற்றி தெரிஞ்சுக்காம உன்னை ரொம்ப காயப்படுத்திட்டேன். காசு சம்பாதிக்க ஆசைப்பட்ட நான் சுற்றி என்ன நடக்குதுனு தெரிஞ்சிக்காம போயிட்டேன். உன்னைப் பத்தி சோம்நாத் அவ்வளவு சொல்லியும் நான் அதை நம்பல. ஆனா உன் மேல் அதீத அன்பு உன்னை மனோகரோடு பார்த்ததும் கோபமாக மாறிடுச்சு. அதான் என்னை அறியாம நடந்துக்கிட்டேன்" என்று வைத்தி பவ்யாவிடம் மன்னிப்பு வேண்ட பவ்யா அதை ஏற்க மறுத்தார்.
"உங்களால் மனோகர் அண்ணா எவ்வளவு அசிங்கப்பட்டார்ன்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா! நிதாவிற்கு உடம்பு சரியில்லை னு சொன்னதும் உங்களுக்கு பலமுறை முயன்று அதன்பின் தான் அவருக்கு அழைத்தேன் என்று பவ்யா சொன்னதும் வைத்திக்கு தான் சோம்நாத்தின் பேச்சை கேட்டு நடந்து கொண்டது கண்களில் வலம் வந்தது.
மேலும் பவ்யா பேசினார். "நீங்கள் வரவில்லைன்னு சொல்லி வேற வழியில்லாம அவருக்கு அழைத்தேன். ஆனா மனோகர் அண்ணா வரவே, மாட்டேன்னு சொன்னார். நான் நிதாவின் நிலையை சொன்னதும் தான் வரவே சம்மதிச்சார். அவர் மட்டும் இல்லைனா நிதா இந்நேரம்" என்று சொல்லி அழுக அப்போது அங்கு மனோகர் வந்தார்.
"பழசை எல்லாம் இப்ப எதுக்கு பேசிட்டு இருக்கம்மா" – மனோகர்.
அவர் அப்படி சொன்னதும் அவரை நிமிர்ந்து பார்த்த பவ்யா.
"அண்ணா! அவர்க்கு அன்னைக்கு நடந்தது தெரியணும்னா. என்னால திரும்பவும் தீக்குளிக்க முடியாது ண்ணா" என்று பவ்யா சொல்ல வைத்திக்கு யாரோ தன்னை கண்ணத்தில் அறைந்தது போல் இருந்தது
சூழ்நிலை வேறு விதமாக மாற மனோகர் பேச்சை மாற்றினார்.
"அதான் அவர் இவ்வளவு தடவை மன்னிப்பு கேட்கிறார்ல ம்மா! அவரை மன்னிச்சிடு பவ்யா! பழசை பிடிச்சு தொங்காம விட்ட வாழ்க்கையை வாழ பழகிக்கோ பவ்யா" என்று மனோகர் கூற வைத்தி அவரிடம் வந்தார்.
"சாரி! மனோகர்! நான் உன்னை எதிரியா பார்த்தாலும் எனக்காக நீ நிறைய செஞ்சுட்ட! உனக்காக நான் ரொம்ப கடமைப்பட்டிருக்கேன்" என்று வைத்தி சொல்லி அவரை கட்டிக் கொள்ள மனோகரும் அவரை மன்னித்தார்.
"விடுங்க பாஸ்... கிழக்கும் மேற்கும் ஒன்றாகி இருக்கோம். இனி அழ வேண்டாம். ஜாலியா இருப்போம். நமக்கு வந்த தடைகள், துன்பங்கள் எல்லாம் போச்சு! இனி சந்தோசம் மட்டும் தான் இருக்கணும். எல்லாரோரும் சேர்ந்து திருச்செந்தூர் கோவிலுக்கு போகலாம்" என்று மனோகர் சொல்ல அதை அனைவரும் ஏற்றுக் கொண்டனர்.
இங்கு வைத்தி பவ்யாவிடம் பேசியதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த யவன் முகம் யோசனையானது. 'இன்னும் எத்தனை நாள் தான் உன் டிராமா பலிக்கும்னு நான் பார்க்குறேன் வைத்தி. உன்னை கொல்லாம விடப் போறதில்லை நான். எங்க அக்கா துடிச்சது போல நீயும் துடிச்சு சாகணும்' என்று யவன் வைத்தியை முடிக்க நாள் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
வைத்தி மனம் மாறியதை அனைவரும் ஏற்றுக்கொண்டு கொண்டாடி மகிழ "அண்ணா! என்று குரல் கேட்டு அனைவரும் திரும்பினர் . அங்கு சோம்நாத் நின்று இருந்தார். சோம்நாத்தை பார்த்த யவனுக்கு தரங்கிணியை அவன் தனியாக சந்திச்சது நினைவில் ஆட அவன் முகம் கோபத்தை தத்தெடுத்தது.
இப்படி யட்சன் யவனாக மாற்றம் அடைந்த விதத்தை அந்த டைரியில் படித்த நிதா அடுத்த பக்கத்தை திருப்ப முயல வேகமாக அந்த டைரியை பறித்தான் யவன்.
"நிதா கேள்வியாக பார்க்க நீ படித்தது போதும்! எழுந்து போ"- யவன்.
"முடியாது! இன்னும் என் கேள்விக்கு விடை கிடைக்காம இங்கிருந்து போக மாட்டேன்" – நிதா.
"டைரியை கொடுக்க முடியாதுடி..போடி.." – யவன்.
"அப்ப நான் இங்கிருந்து போக மாட்டேன்" - நிதா.
நிதாவின் பிடிவாதம் அறிந்த யவன் வேறு வழியில்லாமல் "இன்னும் நீ என்ன தெரிஞ்சுக்கணும். கேள் நா சொல்றேன்" என்று யவன் சொல்ல யவனிடம் திரும்பினாள் நிதா.
"அப்ப மனிதர்களை வேட்டையாடியது எல்லாம் நீங்கள் இல்லையா?" – நிதா.
"நான் இல்லை" சுருக்கமாக பதில் சொன்னான் யவன்.
"உன் கேள்வி முடிஞ்சிருச்சா! கிளம்பு" – யவன்.
"இல்லை அப்ப அன்னைக்கு ஆபிசில் என் கையில் ரத்தம் வந்தது? நான் மயங்கி விழுந்தது? அப்ப ரத்தத்தை கண்டு நீங்க என் அருகில் வந்தது என் ரத்தத்தை குடித்தது" - நிதா.
அதற்கு பலமாக சிரித்தான் யவன்.
"எதுக்குடா சிரிக்கற" – நிதா.
"நீயெல்லாம் ரிப்போட்டர் ஆகப் போறேன்னு வெளியே சொல்லிக்காத" – யவன்.
"ஏன்டா அப்படிச் சொல்ற" - நிதா.
"பின்ன உன் முட்டாள் தனத்தை என்ன சொல்றது. அன்றைக்கு ஆபிசில் நீ மயங்கி விழும் போது உன் கை மேஜையில் பட்டு அடிபட்டு ரத்தம் வந்தது. அதற்கு மருந்திட்டு கட்டிவிட்டேன் அவ்ளோதான். நான் வேற எதுவும் செய்யல. நான் சும்மா விளையாட்டுக்கு ரத்தம் குடித்ததாக சொன்னேன்" – யவன்.
"ஓ! அப்ப நீ டெய்லி குடிக்குறது" - நிதா.
"அது ஆட்டு ரத்தம். மனித ரத்தம் கிடையாது. வெம்பையரில் மனித ரத்தம் குடிக்கிறவங்க. விலங்கு ரத்தம் குடிக்குறவங்கன்னு இரண்டு இனங்கள் இருக்கு. நான் விலங்கு ரத்தம் மட்டும் தான் குடிப்பேன். ஆனால் மனித ரத்தம் உடம்பில் எங்களுக்கு குடிக்க தூண்டினாலும் அதை நாங்க கட்டுப்படுத்திக்குவோம்" – யவன்.
"அப்ப நீங்களும் மனித ரத்தம் குடிக்கும் ராட்சஷனா மாற முடியுமா" – நிதா.
"முடியும்... ஆனா இப்ப வரை அப்படி செய்ய நான் என்னை விட்டதில்லை. இனி வரும் காலங்களில் அப்படி நடக்குமானு தெரியல" என்று யவன் பழிவெறியோடு கூற நிதா அவனது முகத்தை கண்டு திகைத்தாள்.
அவனை மாற்ற அடுத்த கேள்வியைக் கேட்டாள் நிதா .
"அப்ப அன்னைக்கு என்னை மேலிருந்து கீழே தள்ளிவிட்டதுக்கும் காரணம் இருக்கு அப்படிதான?" - நிதா.
"அது வினய் உன்னை கொல்ல ஆள் அனுப்பி இருந்தான். அவன்கிட்ட இருந்து உன்னை காப்பாற்ற அப்படி செய்தேன்" – யவன்.
"அப்ப ஊறுகாய் பாட்டினால் எனக்கு நடந்த அபிஷேகம்?" – நிதா.
"அது என் கிட்ட இருந்து உன்னை பாதுகாக்க... வெம்பையருக்கு பூண்டுனா அலர்ஜி அதான் அப்படி செஞ்சேன்" – யவன்.
"அப்ப அந்த ஊதா நிற பூ" - நிதா.
"அந்த பூ... அது வெம்பையருக்கு பிடிக்காது. வினய் உன் அருகில் வரவிடாமல் செய்ய அப்படி செஞ்சேன்" – யவன்.
"வினய் உன்னை நெருங்காம இருக்க நிறைய விசயங்கள் நான் செய்தேன். அவன் அருகில் உன்னை வராம தடுக்கறதுக்கு உன்னை என் கூடயே வச்சிருந்தேன்." - யவன்.
"அப்ப என்னை சங்கிலியால் கட்டினது? வேலை வாங்கியது?" – நிதா.
அதற்கு சற்று நேரம்அமைதியாக இருந்த யவன் அது ஒரு பழங்கணக்கு உனக்கு சொன்னா புரியாது
"ஓ! ஆனா நீ ஏன் தீடீர்னு காணாமப் போயிட்ட? உன்கூட தரங்கிணி சித்தி வந்ததா தாத்தா சொல்றார். நீ இல்லைனு சொல்ற. அப்படி நீ அவங்க கூட போகலைனா அவங்க எங்க போனாங்க?" – நிதா.
"அது காலம் வரும் போது எல்லாத்தையும் உன்கிட்ட நான் சொல்றேன்" – யவன்.
அதற்கு சிறிது நேரம் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த நிதா யவனிடம்
"நீ அன்னைக்கு வெளியே போகும் போது என்ன சொல்லிட்டு போனேன்னு ஞாபகம் இருக்கா டோலு"
"என்னை மறந்துடாத. எப்பவும் எனக்கு துணையா இருப்பேன்னு சொல்லிட்டு போன நானும் உன்னை நினைச்சிகிட்டே இருந்தேன் தெரியுமா. உன்னை ஆல்பத்தில் தினமும் பார்த்துட்டு இருப்பேன். நீ கொடுத்த டாலரில் தான் கண்விழிப்பேன். உன்னை எங்கெல்லாம் தேடுனேன் தெரியுமா? ஆனால் நீ தான் என் டோலுன்னு தெரிஞ்சதும்... ம்ம்ம் அதுகடுத்து என்னவோ நடந்துருச்சு" என்று நிதா வருத்தத்தோடு சொல்லிவிட்டுச் செல்ல இங்கு யவன் நிதா விட்டுச் சென்ற பக்கத்தை பார்த்தான். அதில் தரங்கிணியைப் பற்றி எழுதி இருந்தான். அதை பார்த்த யவன் சீக்கிரம் உன் கேள்விக்கான விடை கிடைச்சிடும் நிதா என்று மனசுக்குள் சொல்லிக் கொண்டான் யவன்.
*****
வைத்தி சோம்நாத்தின் முன்னால் கோபமாக நின்று கொண்டிருந்தார். அவரை பார்த்த சோம்நாத் எழுந்து நிற்க அவன் அருகில் வந்த வைத்தி அவன் சட்டையை பிடித்துவிட்டார்.
"என்ன அண்ணா? என்னாச்சு? ஏன் என் மேல கோபமா இருக்கீங்க?" – சோம்நாத்.
"ஆமாம் கோபமா இருக்கேன். இல்லை.. இல்லை.. உன் மேல கொலை வெறில இருக்கேன்டா?" – வைத்தி.
"அப்ப நான் என்ன செஞ்சுட்டேன்? நீங்க கோபப்படுற அளவுக்கு?" – சோம்நாத்.
"ஏன்டா பவ்யாவை பத்தி இல்லாதது பொல்லாதது சொல்லி எங்களை பிரிச்ச?" – வைத்தி.
அதை கேட்டு சோம்நாத் திடுக்கிட்டாலும் தன்னை மறைத்துக் கொண்டு பாவமாக நின்றான்.
"அய்யோ.. நான் எதுக்குனா.. பொய் சொல்லப் போறேன்.. எனக்கு வந்த செய்தியைச் சொன்னேன்" – சோம்நாத்
"வந்த செய்தியா? நீ பார்த்த மாதிரி தானடா அன்னைக்கு சொன்ன? நிமிசத்திற்கு ஒரு பேச்சு பேசுறவனடா என் தம்பி... சே! என்று அவனை விட்ட வைத்தி அவனை கடைசி முறையாக எச்சரிக்கை செய்தார்.
இனி தேவையில்லாம அவளை பத்தி எதாவது சொன்ன? அவ்ளோ தான்..." என்று அவனிடம் கத்திய வைத்தி சோம்நாத்திடம் சில காகிதங்களை நீட்டினார்.
"என்னடா இது.. பிசினஸ்... பிசினஸ் ன்னு சொல்லி இதைதான் கிழிச்சியா. எல்லா கம்பெனியும் நஷ்டத்தில் இருக்கு" – வைத்தி.
"அது வந்து அண்ணா..." - சோம்நாத்.
"எல்லாம் ஒரே ஊழலா இருக்கு. ஆனா இதில் எல்லாம் வைத்தின்னு என் பேர் தான் போட்டு இருக்கு. நீ பண்ணிய தப்புக்கெல்லாம் என்னை மாட்டிவிடுறீயா. பணம் சம்பாதிக்கணும் அந்த வீரபாண்டியனை விட அதிக அந்தஸ்து வரணும் ன்ற பேராசையில் நீ சொன்னதுக்கெல்லாம் நான் தலையாட்டினேன். பார் என்னை சொல்லணும் நீ பிஸ்னஸ் சொன்னதை நம்பி என் கையில் இருந்த காசை எல்லாம் போட்டேன்டா.கடைசியில் நீ இப்படி கடனாக்கவா காசு கொடுத்தேன். இனி அப்படி ஈசியா உனக்கு பணம் கொடுக்க மாட்டேன்.
உன்னை பற்றி இப்ப தான்டா நான் தெரிஞ்சுக்குறேன். அப்ப வீரபாண்டி சொன்னது அனைத்தும் நிஜம் .
இது தான் உனக்கு லாஸ்ட் வார்னிங். ஒழுங்கா உன் தவறை திருத்திக்கோ. இல்லை போலீசில் நானே பிடிச்சு கொடுத்துடுவேன்" என்று சோம்நாத்தை மிரட்டிவிட்டு வைத்தி செல்ல சோம்நாத் அவரை கோபமாக பார்த்தான்.
"என்ன? எல்லாரும் ஒன்று கூடிட்டிங்களா! அது நான் இருக்கும் வரை நடக்காது" என்று கோபத்தோடு சொன்னான் சோம்நாத்.
லமியும், வெங்கியும் அன்று வைத்தி கூட வராமல் இருந்தது சோம்நாத்திற்கு வசதியாக போயிற்று . மேலும் வைத்தி தன்னைப் பற்றி தன் தாயிடம் சொல்ல மாட்டான் என்று கணித்த சோம்நாத் தன் ஆட்டத்தை திரும்ப தொடர நாள் பார்த்தார். அதன் பயனாக வீரபாண்டியின் வீட்டிற்குச் சென்றார்.
சோம்நாத்தை திட்டிவிட்டு வந்த வைத்தி அங்கு ஹாலில் அமர்ந்து இருந்த பவ்யாவைப் பார்த்து அவர் அருகில் சென்றார்
"என்னை மன்னிச்சிடு பவ்யா. என் தம்பியைப் பற்றி தெரிஞ்சுக்காம உன்னை ரொம்ப காயப்படுத்திட்டேன். காசு சம்பாதிக்க ஆசைப்பட்ட நான் சுற்றி என்ன நடக்குதுனு தெரிஞ்சிக்காம போயிட்டேன். உன்னைப் பத்தி சோம்நாத் அவ்வளவு சொல்லியும் நான் அதை நம்பல. ஆனா உன் மேல் அதீத அன்பு உன்னை மனோகரோடு பார்த்ததும் கோபமாக மாறிடுச்சு. அதான் என்னை அறியாம நடந்துக்கிட்டேன்" என்று வைத்தி பவ்யாவிடம் மன்னிப்பு வேண்ட பவ்யா அதை ஏற்க மறுத்தார்.
"உங்களால் மனோகர் அண்ணா எவ்வளவு அசிங்கப்பட்டார்ன்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா! நிதாவிற்கு உடம்பு சரியில்லை னு சொன்னதும் உங்களுக்கு பலமுறை முயன்று அதன்பின் தான் அவருக்கு அழைத்தேன் என்று பவ்யா சொன்னதும் வைத்திக்கு தான் சோம்நாத்தின் பேச்சை கேட்டு நடந்து கொண்டது கண்களில் வலம் வந்தது.
மேலும் பவ்யா பேசினார். "நீங்கள் வரவில்லைன்னு சொல்லி வேற வழியில்லாம அவருக்கு அழைத்தேன். ஆனா மனோகர் அண்ணா வரவே, மாட்டேன்னு சொன்னார். நான் நிதாவின் நிலையை சொன்னதும் தான் வரவே சம்மதிச்சார். அவர் மட்டும் இல்லைனா நிதா இந்நேரம்" என்று சொல்லி அழுக அப்போது அங்கு மனோகர் வந்தார்.
"பழசை எல்லாம் இப்ப எதுக்கு பேசிட்டு இருக்கம்மா" – மனோகர்.
அவர் அப்படி சொன்னதும் அவரை நிமிர்ந்து பார்த்த பவ்யா.
"அண்ணா! அவர்க்கு அன்னைக்கு நடந்தது தெரியணும்னா. என்னால திரும்பவும் தீக்குளிக்க முடியாது ண்ணா" என்று பவ்யா சொல்ல வைத்திக்கு யாரோ தன்னை கண்ணத்தில் அறைந்தது போல் இருந்தது
சூழ்நிலை வேறு விதமாக மாற மனோகர் பேச்சை மாற்றினார்.
"அதான் அவர் இவ்வளவு தடவை மன்னிப்பு கேட்கிறார்ல ம்மா! அவரை மன்னிச்சிடு பவ்யா! பழசை பிடிச்சு தொங்காம விட்ட வாழ்க்கையை வாழ பழகிக்கோ பவ்யா" என்று மனோகர் கூற வைத்தி அவரிடம் வந்தார்.
"சாரி! மனோகர்! நான் உன்னை எதிரியா பார்த்தாலும் எனக்காக நீ நிறைய செஞ்சுட்ட! உனக்காக நான் ரொம்ப கடமைப்பட்டிருக்கேன்" என்று வைத்தி சொல்லி அவரை கட்டிக் கொள்ள மனோகரும் அவரை மன்னித்தார்.
"விடுங்க பாஸ்... கிழக்கும் மேற்கும் ஒன்றாகி இருக்கோம். இனி அழ வேண்டாம். ஜாலியா இருப்போம். நமக்கு வந்த தடைகள், துன்பங்கள் எல்லாம் போச்சு! இனி சந்தோசம் மட்டும் தான் இருக்கணும். எல்லாரோரும் சேர்ந்து திருச்செந்தூர் கோவிலுக்கு போகலாம்" என்று மனோகர் சொல்ல அதை அனைவரும் ஏற்றுக் கொண்டனர்.
இங்கு வைத்தி பவ்யாவிடம் பேசியதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த யவன் முகம் யோசனையானது. 'இன்னும் எத்தனை நாள் தான் உன் டிராமா பலிக்கும்னு நான் பார்க்குறேன் வைத்தி. உன்னை கொல்லாம விடப் போறதில்லை நான். எங்க அக்கா துடிச்சது போல நீயும் துடிச்சு சாகணும்' என்று யவன் வைத்தியை முடிக்க நாள் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
வைத்தி மனம் மாறியதை அனைவரும் ஏற்றுக்கொண்டு கொண்டாடி மகிழ "அண்ணா! என்று குரல் கேட்டு அனைவரும் திரும்பினர் . அங்கு சோம்நாத் நின்று இருந்தார். சோம்நாத்தை பார்த்த யவனுக்கு தரங்கிணியை அவன் தனியாக சந்திச்சது நினைவில் ஆட அவன் முகம் கோபத்தை தத்தெடுத்தது.
super dr