- Messages
- 130
- Reaction score
- 162
- Points
- 43
அத்தியாயம் 30
சற்று நேரம் அழுது தேம்பி முடித்திருந்த ஸ்வேதா, வருணிடம் இருந்து விலகி "திடீர்னு கிடைச்ச ஆறுதல்ல ஏதேதோ பேசிட்டேன். தேவையில்லாம உங்களையும் நான் கன்ஃப்யூஸ் பண்ண விரும்பல" என்று சொல்ல
"நீ ஃபர்ஸ்ட் ரிலாக்ஸ் ஆகு. ஏன் ஒரு டிசிஷன் தப்புனு தெரிஞ்சு, அதையே செய்யணும்" என்று வருண் நிதானமாய் கேட்டான்
"ஐ நோ வாட் ஐ அம் டூயிங். இங்கருந்து கிளம்புங்க" என்ற ஸ்வேதா சுவற்றோடு ஒட்டி அமர்ந்து கொள்ள, குரு எழுந்து வெளியே வந்து விட்டான்
வெளிப்பக்கச் சுவற்றில் சாய்ந்தபடி சான்ட்ரா நின்றிருக்க, குரு எதையோ அவளிடம் விளக்க எத்தனித்தான். எதுவும் கூற வேண்டாம் என்றவாறு கையைக் காட்டி சான்ட்ரா தடுத்திட, வருண் படியில் ஏறிச் சென்று விட்டான்.
'உன்னைப் பத்தி நினைச்சாலே எனக்குள்ள என்னென்னமோ தோணுது. உன் வாழ்க்கையையும் சேத்துக் கெடுக்க எனக்கு விருப்பம் இல்ல. நீ சந்தோஷமா ரொம்ப நாள் வாழணும்' என்று ஸ்வேதா கண்களை மூடி வருணுக்காக வேண்டுதல் வைத்தாள்
சிறிது நேரம் கழித்து உள்நுழைந்த சான்ட்ரா "என்னாச்சுமா. நீரவ் உன்னை எதாவது கம்பல் பண்றாரா. என்ன பிரச்சனை வந்தாலும் பாத்துக்கலாம். ஃப்ராங்க்கா சொல்லு" என்று கேட்டிட, மறுப்பாய் தலையாட்டிய ஸ்வேதா அவளின் மடியில் சாய்ந்து கொண்டாள்
"நீ எடுக்குற சின்ன டிசிஷன் கூட, லைஃப டோட்டலா சேஞ்ச் பண்ணிடும் ஸ்வேதா. உன்னை ஹர்ட் பண்றவங்க... ரோஷினிய மட்டும் பத்திரமா பாத்துப்பாங்களா" என்று சான்ட்ரா அவளது தலையைத் தடவிக் கொடுத்தபடி சொன்னாள்
வீட்டினுள் சென்ற வருண், குரு அதித்தனைக் கண்டிட "என்னடா இது" என்றான் அவன் காதைச் சுட்டிக் காட்டி
"பாத்தா தெரியல. ஸ்டட்டு" என்றான் குரு வலியில் முகத்தைச் சுளித்தபடி
"வலிக்கும்னு தெரியும்ல. உன்னை யாரு போட்டுக்க சொன்னது" என்று வருண் கேட்டிட
"நான் எங்கடா போட்டேன். எல்லாம் உன்னால வந்தது... உன்னை யாருடா காதுலாம் குத்த சொன்னது. நீ ஸ்டட் போட்ருக்குறது மாஸா, கெத்தா இருக்காம். அதுக்காக என்னையும் கூட்டிட்டுப் போய் காது குத்தி விட்டுட்டாடா" என்றான் குரு முகத்தைச் சுருக்கி
"ஏன்டா, லவ்வருக்காக இதக் கூட பண்ண மாட்டியா" என்றான் வருண் பதிலுக்கு
"ஸ்வேதா என்ன சொன்னாங்க" என குரு கேட்டிட
"நான் அதைப் பத்தி எதுவும் பேச விரும்பல" என்ற வருண் அமைதியாகிப் போனான்
இந்துஜா வழக்கம் போல உள்ளே படுத்துக் கொள்ள, பானுமதியின் அருகில் பாயின் மீது படுத்திருந்த ஜீவா கைகளைத் தலைக்கடியில் வைத்து விட்டத்தைப் பார்த்து யோசித்துக் கொண்டிருந்தான்
"ஏங்க தூக்கம் வரலையா" என்று பானுமதி வினவ
"ஒரே குழப்பமா இருக்கு" என்றான் ஜீவானந்தம்
"என்னனு சொல்லுங்க" என்று பானுமதி கேட்க
"இன்னைக்குக் காலைல இந்து அவுட்டிங் கிளம்புனாளா... அதுக்கு அப்பறம் பில்டிங்கே காலி ஆன மாதிரி அமைதியா இருந்துச்சு. மறுபடியும் ஈவ்னிங் பானு வந்த பிறகு, கீழ் வீட்டுல தங்கி இருக்கறவங்க, மேல் வீட்டு குருனு வரிசையா வந்து சேந்தாங்க. அவங்க கூடலாம் இவளுக்குப் பழக்கம் இருக்கா என்ன" என்று கேள்வி தொடுத்தான் ஜீவா
"ஏங்க எதையும் எதையும் கனெக்ட் பண்ணுறீங்க. காலைல பக்கத்து வீட்டுப் பொண்ணும் அவங்க குழந்தையும் கூட தான் வெளிய போனாங்க. ஆனா மதியமே வந்துட்டாங்களே" என்று பானு கூற
"எனக்கு எதோ குழப்பமாவே இருக்கு" என்று ஜீவா மறுபடியும் சொன்னான்
"மார்னிங் கீழ் வீட்டுக்காரங்க, மேல் வீட்டு அண்ணாங்க, பக்கத்து வீட்டுக்காரங்கனு எல்லாரும் ஒன்னா தான் போனாங்க. அப்பறம் எப்படி ஆளுக்கொரு நேரத்துல ரிட்டர்ன் வந்தாங்க. எனக்கே இப்போ குழப்பமாய்டுச்சு" என்ற பானுமதி திரும்பி படுத்துக் கொள்ள, யோசித்து யோசித்து மண்டை காய்ந்த ஜீவாவும் தூங்க ஆரம்பித்தான்
அந்த இரவு நேரத்தில் அலைபேசி வைப்ரேட் ஆக, அதை எடுத்துப் பார்த்த அனு 'இந்நேரத்துல எதுக்குக் கூப்புட்றான்' என யோசித்தபடி அழைப்பை ஏற்றாள்
"ஹலோ..." என்று ப்ரவீன் கூறிட, அந்த குரலே ஒருவித பரவசத்தை அவளுக்கு ஏற்படுத்தியிருந்தது
"என்னடா சொல்லு" என்று அனு மெதுவாய் பேசிட
"ஏன் குசுகுசுனு பேசுற. யாராச்சும் கூட இருக்காங்களா" என்றான் ப்ரவீன் அவளுக்கு ஏற்ப கிசுகிசுப்பாய்
"யாராவது இருந்திருந்தா இந்நேரம் கட் பண்ணி விட்ருப்பேன். ரூம்ல தான் உக்காந்து படிச்சுட்டு இருக்கேன். அம்மா கேட்டுட்டாங்கனா பிரச்சனை ஆயிடும்ல. அதான்" என்று விளக்கமளித்தாள் அனு
"சரி வீடியோ கால் பண்ணு" என்று ப்ரவீன் கூறிட
"இந்நேரத்துக்கா... மர கழண்டுருச்சா உனக்கு. சான்ஸே இல்ல" என்றாள் அனு பதற்றத்துடன்
"அதெல்லாம் பேசலாம். ஹெட்ஃபோன் போட்டுட்டுப் பேசு" என்று ப்ரவீன் சாதாரணமாய் சொல்ல
"நானே மன்றாடி வாங்கி இருக்கேன். இந்த செல்ஃபோன ஆத்துல பிடுங்கி வச்சிண்டா, நோக்கு சந்தோஷமா இருக்குமா" என்று அனு கூற
"பயம் வந்தா மட்டும் லாங்குவேஜே மாறிடுமே. நீ எதுவும் பண்ண வேணாம். நானே அங்க வந்து உன் ரூம் எப்படி இருக்குனு பாத்துக்குறேன்" என்றான் ப்ரவீன்
"நோக்கு அவ்வளவு தைரியம் வந்துடுத்தா" என்று அனு கேட்க
"நேர்ல வரேன். அப்பவும் இதையே கேளு" என்றான் ப்ரவீன் பதிலுக்கு
"வேண்டாம் வேண்டா. இரு ஹெட்ஃபோனாச்சும் எடுத்துக்குறேன்" என்ற அனு அழைப்பைத் துண்டித்தாள்
சில விநாடிகளிலேயே ப்ரவீன் வாட்சாப்பில் அழைத்திட, ஒரு முறை தன்னைக் கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொண்ட அனு அழைப்பை ஏற்றாள்
"இதான் என்னோட ரூம்" என்று ப்ரவீன் காட்டிட, அவசரமாக கேமராவை ஸ்விட்ச் செய்தவள் தனது அறையைச் சுற்றிக் காட்டினாள்
பின்னர் ப்ரவீன் தலைமுடியைக் கோதியபடி, தனது முகத்தை அவளுக்குக் காட்டி "ஷோ மீ யுவர் ஃபேஸ்" என்றான்
அனு தயங்கியபடி முகத்தைக் காட்ட "இந்த ரெட்டை ஜடைய கழட்டவே மாட்டியா. ஸ்கூல்ல இருக்குற மாதிரி அப்படியே தான் இருக்க" என்று ப்ரவீன் கிண்டல் செய்திட
"வேறென்ன பிகினிலயா இருப்பாங்க. ஐ அம் எ குட் கேர்ள் னா. அதனால இப்படி தான் இருக்க முடியும். உனக்கு வேணும்னா வேற யாருக்காச்சும் கால் பண்ணி பேசிக்கோ" என்றாள் அனு
"ஓ... ஹோ... குட் கேர்ள் அனுவா. அன்னைக்கு ரெஸ்டாரன்ட்ல ஒரு டவுட் கேட்டாங்களே... அந்த நல்ல பொண்ணா" என்றான் ப்ரவீன் சிரித்துக் கொண்டே
"இன்னும் அத நீ மறக்கலையா. அய்யோ..." என்று அனு முகத்தை மறைத்துக் கொண்டாள்
"எப்படி மறக்க சொல்லுற. காலம் பூரா சொல்லிக் காட்டுவேன்" என்றான் ப்ரவீன் பதிலுக்கு
"அதுக்கு லைஃப் லாங் நீ என் கூட இருந்தா தான" என்றாள் அனு
அந்நேரத்தில் பங்கஜம் "அனு அனு" என்று அழைத்தபடி கதவைத் தட்ட
அலைபேசியையும் ஹெட்செட்டையும் அவசரமாக மறைத்த அனு "இதோ வந்துட்டேன்" என்றபடி கதவைத் திறந்தாள்
"என்னடி பண்ணின்டுருக்க" என்று பங்கஜம் கேட்டிட
"படிச்சுன்டுருக்கேன்" என்றாள் அனு பயத்தை முழுதாய் விழுங்கி விட்டு
"தோப்பனார் சொல்றார். நீ ஆன்லைன்ல இருக்கறதா, அவரு ஃபோன்ல காட்டுறதாமே" என்று பங்கஜம் வினவ
"டேட்டா ஆன்லயே இருந்தா அப்படித்தான் காட்டும். ஃபோன எங்க வச்சேன்னே மறந்துடுத்து. நல்லவேளை எனக்கு நியாபகப்படுத்தின பாரு. நான் போய் மொபைல தேடுறேன்" என்று அனு சொல்ல
"ஒன்னும் வேண்டாம். ஒழுங்கா படிக்குற வேலைய பாரு" என்ற பங்கஜம் சென்று விட, அனு உடனே கதவைச் சாத்திக் கொண்டாள்
அனு மீண்டும் அலைபேசியை எடுத்த போது, கன்னத்தில் கைவைத்தபடி ப்ரவீன் அப்படியே அமர்ந்திருந்தான்
'என்னாச்சு' என அவன் சைகையில் கேட்க
"அம்மா... ஏன் இன்னும் ஆன்லைன்ல இருக்கன்னு கேட்டாங்க" என்று அனு மிக மெல்லமாய் கூறினாள்
"அது ஒரு சின்ன செட்டிங்ஸ் தான். ஈசியா மாத்திரலாம். ஆனா யாராச்சும் வீடியோ கால் பண்ணா தான் மாட்டிப்ப. ஆன் அனதர் கால்னு வரும்" என்று ப்ரவீன் கூற
"அச்சச்சோ... தென் பை" என அனு உடனே அவசரப்பட்டாள்
"வெயிட். குட் நைட் சொல்லிட்டுப் போ" என்று ப்ரவீன் கூறிட
"குட் நைட். ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ். டேக் கேர். மிஸ் யூ. உம்மா" என்றவள் அழைப்பைத் துண்டித்திருந்தாள்
'கடைசியா வைக்கும்போது அவ என்ன சொன்னா' என்று ப்ரவீன் யோசித்துக் கொண்டிருக்க
'இப்போ எதுக்கு ப்ரவீன் கிட்ட நாம உம்மானு சொன்னோம். அய்யோ கசின்ஸ்ட்ட பேசுற மாதிரியே பழக்க தோஷத்துல பேசி வச்சுட்டோமே. ஏற்கனவே அப்படி இப்படினா என்னனு கேட்டதுக்கே ஓட்டுறான். இதுல வாய வச்சுட்டு சும்மா இல்லாம...' என தனக்குத் தானே புலம்பிக் கொண்டிருந்தவள், அவனை நினைத்தபோது உதித்தப் புன்னகையுடனே உறங்க சென்றாள்
"மாறா... ஒரு சின்ன வேலை இருக்கு. அத நீ செஞ்சுடுவியா" என்று ராம்கி கேட்டிட
"என்ன வேலைங்க. எனக்குத் தெரிஞ்ச வேலையா இருந்தா செய்றேன்" என்று மாறன் பதிலளித்தான்
"உனக்குத் தெரிஞ்ச வேலைய தெரியாதவன் செஞ்சா எப்படி செய்யணுமோ, அப்படி செய்யணும்" என ராம்கி கூற
மூளையில் இனம் புரியாத எச்சரிக்கை மணியடிக்க "புரியலைங்க" என்றான் மாறன்
"ஒருத்தன் நான் பண்ணுற நல்லதெல்லாம் விட்டுட்டு, கெட்டத மட்டும் தேடித் தேடி விசாரிச்சுட்டு இருக்கான். சும்மா அவன மோதி விட்ரு. ஒரு பயம் உண்டாக்குனா போதும். அவ்ளோ தான்... உயிரலாம் எடுக்கத் தேவையில்ல" என்று ராம்கி வாழைப் பழத்தில் ஊசியேற்றுவது போல் பேசினார்
"யாராச்சும் முறைச்சுப் பாத்தாலே பயந்துடுவேன். நமக்கு அவ்வளவு தைரியம்லாம் இல்லைங்க அய்யா" என்று மாறன் பொய் கூற
ஏமாற்ற உணர்வுடன் "நாளைக்கு வா" என்று கூறி அவனை அனுப்பி வைத்தார் ராம்கி
மாறனுக்கு ஏனோ மனசாட்சி உறுத்த ஆரம்பித்தது. ராம்கி அரசியல் காரணங்களுக்காகத் தவறுகள் செய்வதுண்டு. இதுவே அவனது ஊராக இருந்தால், ஒரு வார்த்தை ஆவது எதிர்த்துப் பேசியிருப்பான். கையில் இருந்த பணமெல்லாம் கரைந்து விட்ட பிறகு, இப்போது அவனுக்கும் ஃபஹிமாவுக்கும் சோறு போடுவது ராம்கி தரும் சம்பளம் தான். சற்று நேரம் முன்பு கூட, மாறனுக்கு சுள்ளென்ற கோபம் உள்ளிருந்து பொங்கி எழுந்தது. உண்மையை உண்மைக்கு எதிராகவே திருப்புவதா என மாறனின் மனம் வெகுண்டாலும், ராம்கியை எதிர்த்துக் கேட்க நா எழவில்லை. அவனுக்கு மூளையில் உதித்ததெல்லாம் மருத்துவமனை பரிசோதிப்புத் திரையில் தெரிந்த அச்சின்னஞ்சிறிய உருவமே. தான் வாழ உதவும் பணம், பிறரைச் சுரண்டியதன் சிறிய பங்கு என உணர்ந்தாலும் அதை மறந்து, மறுத்து மாறனால் வாழ முடியுமா?
பணம் மட்டுந்தான்
மதிப்புமிக்கக் காகிதமா
மனசாட்சியை எதிர்ப்பது
அவ்வளவு சுலபமா
படித்திட்டப் புத்தகங்கள்
கேடயமாய் அமையாதா
எழுதியக் கூர்முனைகள்
குத்திக் கிழித்திடாதா
சுயமரியாதைச் சிந்தனை
கழுத்தை இறுக்கிடாதா
சான்றோரும் ஆன்றோரும்
நிந்தனைச் செய்யாரோ
சற்று நேரம் அழுது தேம்பி முடித்திருந்த ஸ்வேதா, வருணிடம் இருந்து விலகி "திடீர்னு கிடைச்ச ஆறுதல்ல ஏதேதோ பேசிட்டேன். தேவையில்லாம உங்களையும் நான் கன்ஃப்யூஸ் பண்ண விரும்பல" என்று சொல்ல
"நீ ஃபர்ஸ்ட் ரிலாக்ஸ் ஆகு. ஏன் ஒரு டிசிஷன் தப்புனு தெரிஞ்சு, அதையே செய்யணும்" என்று வருண் நிதானமாய் கேட்டான்
"ஐ நோ வாட் ஐ அம் டூயிங். இங்கருந்து கிளம்புங்க" என்ற ஸ்வேதா சுவற்றோடு ஒட்டி அமர்ந்து கொள்ள, குரு எழுந்து வெளியே வந்து விட்டான்
வெளிப்பக்கச் சுவற்றில் சாய்ந்தபடி சான்ட்ரா நின்றிருக்க, குரு எதையோ அவளிடம் விளக்க எத்தனித்தான். எதுவும் கூற வேண்டாம் என்றவாறு கையைக் காட்டி சான்ட்ரா தடுத்திட, வருண் படியில் ஏறிச் சென்று விட்டான்.
'உன்னைப் பத்தி நினைச்சாலே எனக்குள்ள என்னென்னமோ தோணுது. உன் வாழ்க்கையையும் சேத்துக் கெடுக்க எனக்கு விருப்பம் இல்ல. நீ சந்தோஷமா ரொம்ப நாள் வாழணும்' என்று ஸ்வேதா கண்களை மூடி வருணுக்காக வேண்டுதல் வைத்தாள்
சிறிது நேரம் கழித்து உள்நுழைந்த சான்ட்ரா "என்னாச்சுமா. நீரவ் உன்னை எதாவது கம்பல் பண்றாரா. என்ன பிரச்சனை வந்தாலும் பாத்துக்கலாம். ஃப்ராங்க்கா சொல்லு" என்று கேட்டிட, மறுப்பாய் தலையாட்டிய ஸ்வேதா அவளின் மடியில் சாய்ந்து கொண்டாள்
"நீ எடுக்குற சின்ன டிசிஷன் கூட, லைஃப டோட்டலா சேஞ்ச் பண்ணிடும் ஸ்வேதா. உன்னை ஹர்ட் பண்றவங்க... ரோஷினிய மட்டும் பத்திரமா பாத்துப்பாங்களா" என்று சான்ட்ரா அவளது தலையைத் தடவிக் கொடுத்தபடி சொன்னாள்
வீட்டினுள் சென்ற வருண், குரு அதித்தனைக் கண்டிட "என்னடா இது" என்றான் அவன் காதைச் சுட்டிக் காட்டி
"பாத்தா தெரியல. ஸ்டட்டு" என்றான் குரு வலியில் முகத்தைச் சுளித்தபடி
"வலிக்கும்னு தெரியும்ல. உன்னை யாரு போட்டுக்க சொன்னது" என்று வருண் கேட்டிட
"நான் எங்கடா போட்டேன். எல்லாம் உன்னால வந்தது... உன்னை யாருடா காதுலாம் குத்த சொன்னது. நீ ஸ்டட் போட்ருக்குறது மாஸா, கெத்தா இருக்காம். அதுக்காக என்னையும் கூட்டிட்டுப் போய் காது குத்தி விட்டுட்டாடா" என்றான் குரு முகத்தைச் சுருக்கி
"ஏன்டா, லவ்வருக்காக இதக் கூட பண்ண மாட்டியா" என்றான் வருண் பதிலுக்கு
"ஸ்வேதா என்ன சொன்னாங்க" என குரு கேட்டிட
"நான் அதைப் பத்தி எதுவும் பேச விரும்பல" என்ற வருண் அமைதியாகிப் போனான்
இந்துஜா வழக்கம் போல உள்ளே படுத்துக் கொள்ள, பானுமதியின் அருகில் பாயின் மீது படுத்திருந்த ஜீவா கைகளைத் தலைக்கடியில் வைத்து விட்டத்தைப் பார்த்து யோசித்துக் கொண்டிருந்தான்
"ஏங்க தூக்கம் வரலையா" என்று பானுமதி வினவ
"ஒரே குழப்பமா இருக்கு" என்றான் ஜீவானந்தம்
"என்னனு சொல்லுங்க" என்று பானுமதி கேட்க
"இன்னைக்குக் காலைல இந்து அவுட்டிங் கிளம்புனாளா... அதுக்கு அப்பறம் பில்டிங்கே காலி ஆன மாதிரி அமைதியா இருந்துச்சு. மறுபடியும் ஈவ்னிங் பானு வந்த பிறகு, கீழ் வீட்டுல தங்கி இருக்கறவங்க, மேல் வீட்டு குருனு வரிசையா வந்து சேந்தாங்க. அவங்க கூடலாம் இவளுக்குப் பழக்கம் இருக்கா என்ன" என்று கேள்வி தொடுத்தான் ஜீவா
"ஏங்க எதையும் எதையும் கனெக்ட் பண்ணுறீங்க. காலைல பக்கத்து வீட்டுப் பொண்ணும் அவங்க குழந்தையும் கூட தான் வெளிய போனாங்க. ஆனா மதியமே வந்துட்டாங்களே" என்று பானு கூற
"எனக்கு எதோ குழப்பமாவே இருக்கு" என்று ஜீவா மறுபடியும் சொன்னான்
"மார்னிங் கீழ் வீட்டுக்காரங்க, மேல் வீட்டு அண்ணாங்க, பக்கத்து வீட்டுக்காரங்கனு எல்லாரும் ஒன்னா தான் போனாங்க. அப்பறம் எப்படி ஆளுக்கொரு நேரத்துல ரிட்டர்ன் வந்தாங்க. எனக்கே இப்போ குழப்பமாய்டுச்சு" என்ற பானுமதி திரும்பி படுத்துக் கொள்ள, யோசித்து யோசித்து மண்டை காய்ந்த ஜீவாவும் தூங்க ஆரம்பித்தான்
அந்த இரவு நேரத்தில் அலைபேசி வைப்ரேட் ஆக, அதை எடுத்துப் பார்த்த அனு 'இந்நேரத்துல எதுக்குக் கூப்புட்றான்' என யோசித்தபடி அழைப்பை ஏற்றாள்
"ஹலோ..." என்று ப்ரவீன் கூறிட, அந்த குரலே ஒருவித பரவசத்தை அவளுக்கு ஏற்படுத்தியிருந்தது
"என்னடா சொல்லு" என்று அனு மெதுவாய் பேசிட
"ஏன் குசுகுசுனு பேசுற. யாராச்சும் கூட இருக்காங்களா" என்றான் ப்ரவீன் அவளுக்கு ஏற்ப கிசுகிசுப்பாய்
"யாராவது இருந்திருந்தா இந்நேரம் கட் பண்ணி விட்ருப்பேன். ரூம்ல தான் உக்காந்து படிச்சுட்டு இருக்கேன். அம்மா கேட்டுட்டாங்கனா பிரச்சனை ஆயிடும்ல. அதான்" என்று விளக்கமளித்தாள் அனு
"சரி வீடியோ கால் பண்ணு" என்று ப்ரவீன் கூறிட
"இந்நேரத்துக்கா... மர கழண்டுருச்சா உனக்கு. சான்ஸே இல்ல" என்றாள் அனு பதற்றத்துடன்
"அதெல்லாம் பேசலாம். ஹெட்ஃபோன் போட்டுட்டுப் பேசு" என்று ப்ரவீன் சாதாரணமாய் சொல்ல
"நானே மன்றாடி வாங்கி இருக்கேன். இந்த செல்ஃபோன ஆத்துல பிடுங்கி வச்சிண்டா, நோக்கு சந்தோஷமா இருக்குமா" என்று அனு கூற
"பயம் வந்தா மட்டும் லாங்குவேஜே மாறிடுமே. நீ எதுவும் பண்ண வேணாம். நானே அங்க வந்து உன் ரூம் எப்படி இருக்குனு பாத்துக்குறேன்" என்றான் ப்ரவீன்
"நோக்கு அவ்வளவு தைரியம் வந்துடுத்தா" என்று அனு கேட்க
"நேர்ல வரேன். அப்பவும் இதையே கேளு" என்றான் ப்ரவீன் பதிலுக்கு
"வேண்டாம் வேண்டா. இரு ஹெட்ஃபோனாச்சும் எடுத்துக்குறேன்" என்ற அனு அழைப்பைத் துண்டித்தாள்
சில விநாடிகளிலேயே ப்ரவீன் வாட்சாப்பில் அழைத்திட, ஒரு முறை தன்னைக் கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொண்ட அனு அழைப்பை ஏற்றாள்
"இதான் என்னோட ரூம்" என்று ப்ரவீன் காட்டிட, அவசரமாக கேமராவை ஸ்விட்ச் செய்தவள் தனது அறையைச் சுற்றிக் காட்டினாள்
பின்னர் ப்ரவீன் தலைமுடியைக் கோதியபடி, தனது முகத்தை அவளுக்குக் காட்டி "ஷோ மீ யுவர் ஃபேஸ்" என்றான்
அனு தயங்கியபடி முகத்தைக் காட்ட "இந்த ரெட்டை ஜடைய கழட்டவே மாட்டியா. ஸ்கூல்ல இருக்குற மாதிரி அப்படியே தான் இருக்க" என்று ப்ரவீன் கிண்டல் செய்திட
"வேறென்ன பிகினிலயா இருப்பாங்க. ஐ அம் எ குட் கேர்ள் னா. அதனால இப்படி தான் இருக்க முடியும். உனக்கு வேணும்னா வேற யாருக்காச்சும் கால் பண்ணி பேசிக்கோ" என்றாள் அனு
"ஓ... ஹோ... குட் கேர்ள் அனுவா. அன்னைக்கு ரெஸ்டாரன்ட்ல ஒரு டவுட் கேட்டாங்களே... அந்த நல்ல பொண்ணா" என்றான் ப்ரவீன் சிரித்துக் கொண்டே
"இன்னும் அத நீ மறக்கலையா. அய்யோ..." என்று அனு முகத்தை மறைத்துக் கொண்டாள்
"எப்படி மறக்க சொல்லுற. காலம் பூரா சொல்லிக் காட்டுவேன்" என்றான் ப்ரவீன் பதிலுக்கு
"அதுக்கு லைஃப் லாங் நீ என் கூட இருந்தா தான" என்றாள் அனு
அந்நேரத்தில் பங்கஜம் "அனு அனு" என்று அழைத்தபடி கதவைத் தட்ட
அலைபேசியையும் ஹெட்செட்டையும் அவசரமாக மறைத்த அனு "இதோ வந்துட்டேன்" என்றபடி கதவைத் திறந்தாள்
"என்னடி பண்ணின்டுருக்க" என்று பங்கஜம் கேட்டிட
"படிச்சுன்டுருக்கேன்" என்றாள் அனு பயத்தை முழுதாய் விழுங்கி விட்டு
"தோப்பனார் சொல்றார். நீ ஆன்லைன்ல இருக்கறதா, அவரு ஃபோன்ல காட்டுறதாமே" என்று பங்கஜம் வினவ
"டேட்டா ஆன்லயே இருந்தா அப்படித்தான் காட்டும். ஃபோன எங்க வச்சேன்னே மறந்துடுத்து. நல்லவேளை எனக்கு நியாபகப்படுத்தின பாரு. நான் போய் மொபைல தேடுறேன்" என்று அனு சொல்ல
"ஒன்னும் வேண்டாம். ஒழுங்கா படிக்குற வேலைய பாரு" என்ற பங்கஜம் சென்று விட, அனு உடனே கதவைச் சாத்திக் கொண்டாள்
அனு மீண்டும் அலைபேசியை எடுத்த போது, கன்னத்தில் கைவைத்தபடி ப்ரவீன் அப்படியே அமர்ந்திருந்தான்
'என்னாச்சு' என அவன் சைகையில் கேட்க
"அம்மா... ஏன் இன்னும் ஆன்லைன்ல இருக்கன்னு கேட்டாங்க" என்று அனு மிக மெல்லமாய் கூறினாள்
"அது ஒரு சின்ன செட்டிங்ஸ் தான். ஈசியா மாத்திரலாம். ஆனா யாராச்சும் வீடியோ கால் பண்ணா தான் மாட்டிப்ப. ஆன் அனதர் கால்னு வரும்" என்று ப்ரவீன் கூற
"அச்சச்சோ... தென் பை" என அனு உடனே அவசரப்பட்டாள்
"வெயிட். குட் நைட் சொல்லிட்டுப் போ" என்று ப்ரவீன் கூறிட
"குட் நைட். ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ். டேக் கேர். மிஸ் யூ. உம்மா" என்றவள் அழைப்பைத் துண்டித்திருந்தாள்
'கடைசியா வைக்கும்போது அவ என்ன சொன்னா' என்று ப்ரவீன் யோசித்துக் கொண்டிருக்க
'இப்போ எதுக்கு ப்ரவீன் கிட்ட நாம உம்மானு சொன்னோம். அய்யோ கசின்ஸ்ட்ட பேசுற மாதிரியே பழக்க தோஷத்துல பேசி வச்சுட்டோமே. ஏற்கனவே அப்படி இப்படினா என்னனு கேட்டதுக்கே ஓட்டுறான். இதுல வாய வச்சுட்டு சும்மா இல்லாம...' என தனக்குத் தானே புலம்பிக் கொண்டிருந்தவள், அவனை நினைத்தபோது உதித்தப் புன்னகையுடனே உறங்க சென்றாள்
"மாறா... ஒரு சின்ன வேலை இருக்கு. அத நீ செஞ்சுடுவியா" என்று ராம்கி கேட்டிட
"என்ன வேலைங்க. எனக்குத் தெரிஞ்ச வேலையா இருந்தா செய்றேன்" என்று மாறன் பதிலளித்தான்
"உனக்குத் தெரிஞ்ச வேலைய தெரியாதவன் செஞ்சா எப்படி செய்யணுமோ, அப்படி செய்யணும்" என ராம்கி கூற
மூளையில் இனம் புரியாத எச்சரிக்கை மணியடிக்க "புரியலைங்க" என்றான் மாறன்
"ஒருத்தன் நான் பண்ணுற நல்லதெல்லாம் விட்டுட்டு, கெட்டத மட்டும் தேடித் தேடி விசாரிச்சுட்டு இருக்கான். சும்மா அவன மோதி விட்ரு. ஒரு பயம் உண்டாக்குனா போதும். அவ்ளோ தான்... உயிரலாம் எடுக்கத் தேவையில்ல" என்று ராம்கி வாழைப் பழத்தில் ஊசியேற்றுவது போல் பேசினார்
"யாராச்சும் முறைச்சுப் பாத்தாலே பயந்துடுவேன். நமக்கு அவ்வளவு தைரியம்லாம் இல்லைங்க அய்யா" என்று மாறன் பொய் கூற
ஏமாற்ற உணர்வுடன் "நாளைக்கு வா" என்று கூறி அவனை அனுப்பி வைத்தார் ராம்கி
மாறனுக்கு ஏனோ மனசாட்சி உறுத்த ஆரம்பித்தது. ராம்கி அரசியல் காரணங்களுக்காகத் தவறுகள் செய்வதுண்டு. இதுவே அவனது ஊராக இருந்தால், ஒரு வார்த்தை ஆவது எதிர்த்துப் பேசியிருப்பான். கையில் இருந்த பணமெல்லாம் கரைந்து விட்ட பிறகு, இப்போது அவனுக்கும் ஃபஹிமாவுக்கும் சோறு போடுவது ராம்கி தரும் சம்பளம் தான். சற்று நேரம் முன்பு கூட, மாறனுக்கு சுள்ளென்ற கோபம் உள்ளிருந்து பொங்கி எழுந்தது. உண்மையை உண்மைக்கு எதிராகவே திருப்புவதா என மாறனின் மனம் வெகுண்டாலும், ராம்கியை எதிர்த்துக் கேட்க நா எழவில்லை. அவனுக்கு மூளையில் உதித்ததெல்லாம் மருத்துவமனை பரிசோதிப்புத் திரையில் தெரிந்த அச்சின்னஞ்சிறிய உருவமே. தான் வாழ உதவும் பணம், பிறரைச் சுரண்டியதன் சிறிய பங்கு என உணர்ந்தாலும் அதை மறந்து, மறுத்து மாறனால் வாழ முடியுமா?
பணம் மட்டுந்தான்
மதிப்புமிக்கக் காகிதமா
மனசாட்சியை எதிர்ப்பது
அவ்வளவு சுலபமா
படித்திட்டப் புத்தகங்கள்
கேடயமாய் அமையாதா
எழுதியக் கூர்முனைகள்
குத்திக் கிழித்திடாதா
சுயமரியாதைச் சிந்தனை
கழுத்தை இறுக்கிடாதா
சான்றோரும் ஆன்றோரும்
நிந்தனைச் செய்யாரோ
