- Messages
- 331
- Reaction score
- 610
- Points
- 93
அன்பே! அன்பே! கொல்லாதே!
அத்தியாயம் 19
பாவினிக்கோ,அவனின் வரவேற்ப்பு எரிச்சலையே கொடுத்தது.. இருந்தாலும் தன் பிடித்தம் இன்மையைக் காட்டாமல் அமைதியாக உள்ளே வந்தாள்..
இவனிடம் இனி பேசும் பொழுது, எச்சரிக்கையுடன் இருக்க வேண்டுமென்று மனதிற்குள் நினைத்தாள்..
அவனோ, அவளின் யோசனையான முகத்தைக் கண்டு, "என்ன வினு.. என்னைப் பற்றித் தீவிர யோசனை போல.."என்றவனிடம்..
"உங்களைப் பற்றி யோசிக்க எனக்கென்ன இருக்கு.. பாட்டி இந்தப் பாலைக் கொடுக்கச் சொன்னாங்க .. "என்றபடி , கையிலிருந்த பால் சொம்பை அவன் புறம் நீட்டினாள்..
அவனோ, பாலை வாங்காமல், "ஆமாம் நீ இந்தத் தமிழ் சினிமாவெல்லாம் பார்த்ததில்லையா?"
"ஏன்..?"
" அதிலே ஃபர்ஸ்ட் நைட்னா ! புருஷன் காலில் விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்குவாங்களே! அது தான் கேட்டேன்.."
"ம்..! எனக்குக் காலில் விழுந்தெல்லாம் பழக்கமில்லை... போன போகட்டும்ன்னு ,பாலைக் கொண்டு வந்து கொடுத்தால், ரொம்பப் பேசறீங்க. அதுக்கு வேற ஆளைப் பாருங்க.. "என்றவள் பாலை அருகிலிருந்த டேபிள் மீது வைத்தாள்..
அவனோ, " என்னது ! வேறு ஆளைப் பார்ப்பதா? அதுக்குத் தானா? உன்னைத் திட்டம் போட்டுக் கல்யாணம் பண்ணுனேன்?" என்றவன்,முகத்தில் நக்கல் தாண்டவம்மாட அவள் அருகில் சென்று நின்றான்..
அவளோ, கண்களில் அச்சத்துடன் விலகி, பின்னே நகர்ந்தாள்..
குறள்நெறியனோ,அவளின் செய்கையைக் கண்டு, சத்தமாகச் சிரித்தபடியே, "என்ன வினு ? நீ தைரியமான பொண்ணுன்னு நினைச்சேன்..நீயானால் பக்கத்துல வந்தாலே பயப்படுறே .."
"எனக்கு ஒன்னும் பயமில்லை..துஷ்டனைக் கண்டால் தூரவிலகுன்னு சொல்வாங்க..அது தான்.."என்று துடுக்குடன் சொன்னவளிடம்..
"ஓ.. ! அப்போ நான் துஷ்டனா?"
"இதில் சந்தேகம் வேறா?"
"ஹோய்..ஆனாலும், உனக்கு வாய் கொழுப்பு ஜாஸ்தி தான்.. புருஷனையே துஷ்டன்னு சொல்றே..?உன்னைச் சொல்லிக் குற்றம்மில்லை தூயவனின் வளர்ப்பு.."
"இங்க பாருங்க..என்ன பத்தி என்ன வேனா பேசுங்க.. ஆனால், எங்கப்பாவைப் பத்தி ஏதாவது பேசுனீங்க.. நான் சும்மா இருக்க மாட்டேன்.. " என்று ஒற்றை விரலை அவன் முன் நீட்டினாள்..
அவனோ, "ஏய்.. என்ன ? என் முன் கை நீட்டுமளவு துணிச்சலா?.." என்றவன், சட்டென்று அவளை இழுத்துப் பின்புறமாக வளைத்துப் பிடித்தான்..
அவளோ, அவனிடமிருந்து விலகப் போராடினாள்..
குறள்நெறியனோ, அவளின் முயற்சியைத் தடுத்தபடியே, அவள் கன்னங்களில் தன் மூச்சுக் காற்று படும்படி நெருங்கி அணைத்தவன்,அவளின் அவஸ்தையை ரசித்துக் கொண்டே, "வினு பேபி.. எங்கிட்ட பேசும் போது பார்த்துப் பேசனும்.. இல்லைன்னா இந்த மாதிரி அடிக்கடி அவஸ்தை படனும்..புரியுதா? " என்றவனிடம்..
"இங்க பாருங்க.. என்னை வினு ,கினுன்னு கூப்பிட்டீங்க.. எனக்குக் கெட்ட கோபம் வரும்..பாவினின்னு கூப்பிடுங்க.." என்றவள், தன்னை அணைத்திருந்த அவனின் கைகளைப் பிரிக்க முயன்றாள்..
அவனோ, அவளின் செய்கையைத் தடுத்த படியே, "நீ சொல்ற படியெல்லாம் கூப்பிட முடியாது.. எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி தான் கூப்பிடுவேன் .. "என்றவனிடம்..
"முதலில் என்னை விடுங்க.. என் விருப்பமில்லாமல் என்னைத் தொட்டால் எனக்குப் பிடிக்காது.."
" ம்..! ஆனால், எனக்குப் பிடிக்குதே .." என்று அவளின் தோள் வளைவுகளில் தன் முகத்தைப் பதித்தான்.
அவளோ, அவனின் நெருக்கத்தில் உடல் கூச.. "ப்ளீஸ் எனக்கு இது பிடிக்கலை என்னை விடுங்க.. "என்று கெஞ்சினாள்..
அவனோ, மனதிற்குள் என்ன நினைத்தானோ? அதற்கு மேல் அவளைப் படுத்தாமல், தன் அணைப்பிலிருந்து அவளை விடுவித்தான்..
பாவினிக்கு, அதன் பிறகு தான் சீரான மூச்சே வந்தது.. அவளின் முகமாறுதல்களைக் கவனித்தவன், மந்தகாசமான புன்னகையுடன், "வினு இன்னைக்கு வேனா போன போகுதுன்னு விட்டுட்டேன்.. ஆனால், இதே போல் எல்லா நேரமும் இருப்பேன்னு நினைக்காதே..உன்னை விரும்பி கல்யாணம் செய்தேனான்னு எனக்குத் தெரியாது? ஆனால், அதற்காக வாழ்க்கை முழுவதும் இப்படியே விலகி இருப்பேன்னு நினைக்காதே..நமக்கான வாழ்க்கையை ஆரம்பிக்கக் கொஞ்ச நாள் இடைவெளி இருவருக்குமே தேவைப்படுகிறது.. "என்றவன் பேச்சை நிறுத்தி அவளை ஆழப் பார்த்தான்..
பாவினிக்கோ, அவன் சொல்ல வருவது புரிந்தது. இப்போது எதையும் அவனிடம் மறுத்துப் பேசி ,வம்பை விலை கொடுத்து வாங்க வேண்டாமென்று நினைத்து அமைதியாக நின்றாள்.
குறள்நெறியனோ, "என்ன பேச்சைக் காணோம்.உனக்கு இந்த இடைவெளி பிடிக்கவில்லையென்றால்? எனக்கு எந்த ஆட்சேபனையும் இல்லை.. இன்றே நம் வாழ்க்கையைத் தொடங்கலாம் .."என்று முகத்தில் குறும்பு மின்ன கூறியவனை முறைத்தாள்..அவனோ, அவளின் முறைப்பைக் கண்டு வாய்விட்டுச் சிரித்தான்..
பாவினிக்கு, அவனின் சிரிப்பு ஆத்திரத்தை தர, "எனக்கு வாழ்க்கை முழுவதுமே இந்த இடைவெளியிருந்தால் கூட மகிழ்ச்சி தான்.. நிம்மதியாக இருப்பேன்.. "
" ம்..! அப்படியா? அப்படியெல்லாம் உன்னை மகிழ்ச்சி படுத்த என்னால் முடியாதே வினு.. நான் என்ன செய்ய..?" என்று பொய்யாக வருத்தப்பட்டவனைப் பார்த்தவளுக்கு ஆத்திரம் தான் வந்தது..
அவனோ, அவளின் கோபத்தைக் கண்டு கொள்ளாமல், "அந்த வாட்ரூப்பில் உனக்குத் தேவையான ஆடைகள் இருக்கும் போய் மாற்றிக்கோ.." என்றான்..
பாவினியோ, தப்பித்தால் போதுமென்று அவன் காட்டிய இடம் நோக்கிச் சென்றாள்..வாட்ரூப்பைத் திறந்து பார்த்தவள்,வியப்பில் விழி விரிய சில நிமிடங்கள் அசையாமல் நின்றாள் !
அவளுக்குத் தேவையான அத்தனை பொருட்களும் அதிலிருந்தது.. ஆனால், இயல்பாக அதை எடுத்து உபயோகிக்க அவளுக்குத் தயக்கமாக இருந்தது.
குறள்நெறியனோ, விழி விரிய நின்றிருந்தவளின் அருகில் வந்தான்.. திறந்திருந்த வாட்ரூப்பின் கதவில் கைகளைக் கட்டியபடியே சாய்ந்து நின்று, சில நொடிகள் அவளையே விழி எடுக்காமல் பார்த்தவன்,
சிலையாக நின்றவளின் முன் கைகளைச் சொடக்கிட்டான்..
பாவினியோ,அவனின் செய்கையில் .. அவனை ஏறெடுத்துப் பார்த்தாள்..
"என்ன இப்படித் திகைத்துப் போய்ப் பார்க்கிறே..உன் தம்பியிடம் காரணம் இல்லாமல் நான் எதுவும் வேண்டாமென்று சொல்லவில்லை.."என்றவனிடம் பதிலே சொல்லாமல் மெளனமாக நின்றாள்..
குறள்நெறியனோ, "பாவினி உனக்குப் பிடிக்குதோ..? பிடிக்கலையோ..?இனி எது உனக்குத் தேவையானாலும், நான் தான் அதைச் செய்வேன்..என்னிடம் மட்டும் தான் உனக்குத் தேவையானதை நீ கேட்கனும்..வேறு யாரிடமும் கேட்பதில் எனக்கு விருப்பம் இல்லை..அது உன் அப்பாவாக இருந்தாலும் சரி .. "என்றான் அதிகாரமாக..
அவளோ, "நான் ஒன்று கேட்கலாமா?"
" ம்..!என்ன அதிசயமா பர்மிஷன் எல்லாம் கேட்கிறே.."
"உங்களுக்கும் என் அப்பாவிற்கும் என்ன பிரச்சினை..?"
"பிரச்சினையா? அப்படியெல்லாம் எதுவும் இல்லையே..நீயே எதையாவது நினைத்து குழப்பிக்காதே.."
"இல்லே, நீங்க பொய் சொல்றீங்க..அப்புறம் எதுக்கு என் கல்யாணத்தை நிறுத்துனீங்க.."
"ம்..! உன்ன நான் தான் கல்யாணம் செய்யனும்ன்னு நினைச்சேன். அது தான் நிறுத்தினேன்.."
"அது தான் ஏன்..?"
"ஏன்னா.. நான் என்ன சொல்ல..?"
" நேரடியா பதில் சொல்லுங்க..ஏன் என்னைத் திருமணம் செய்ய நினைச்சீங்க..நான் உங்களை அடிக்கக் கை ஓங்கியதற்காகவா?"
"இல்லை.."
"அப்புறம்..?"
"ஏனோ தெரியலை.."
"இது என்ன பதில்.."
"பாவினி சில கேள்விகளுக்குப் பதிலே இல்லை.."
"புரியலை.."
"புரியாதவரை நல்லது..நீ போய் டிரஸ் மாத்திட்டு வா.."
" உங்களை என்னால் புரிஞ்சுக்கவே முடியலை.. எனக்கு நீங்க நடந்துக்கிறதைப் பார்த்தால் குழப்பமாகவே இருக்கு.."
"எதுக்குக் குழப்பம்.. நீ ! நீயாக இரு..!"
"ப்ளீஸ், எனக்கு நீங்க ஏன்? என் கல்யாணத்தை நிறுத்துனீங்கன்னு தெரிஞ்சுக்கனும்.. அப்புறம், நாவேந்தி ஆண்டி தான், உங்க அம்மான்னு இப்ப தான் தெரியும் .."என்று அவள் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும் போதே..
"பாவினி, இது தான் உனக்குக் கடைசி.. இனி தேவை இல்லாததைப் என்னிடம் பேசினே ! நான் மனுசனா இருக்க மாட்டேன்.." என்று கண்கள் சிவக்கச் சொன்னவனைக் கண்டவளுக்கு மனதிற்குள் நடுக்கம் பிறந்தது.
அவனோ, "நான் இயல்பா உங்கிட்ட பேசறேன்னு எங்கிட்ட நெருங்க நினைக்காதே.. அது உனக்கு நல்லதில்லை.. உன் நிலை தெரிந்து நடந்து கொள்.." என்று கூறியவன், சட்டென்று அறையை விட்டு பால்கனிக்கு சென்று விட்டான்..
பாவினியோ, அவனின் வார்த்தைகளைக் கேட்டுத் துடித்துப் போய்விட்டாள்.. அவள் வீட்டில் தேவதையாக வளர்ந்தவள், மனம் நோகும் வார்த்தைகள் கேட்டறியாதவள், அவனின் சுடுச் சொலைத் தாங்க முடியாமல் கண்ணீர் சிந்தினாள்..
மனதிற்குள்,' நான் அப்படி என்ன இவனிடம் கேட்கக் கூடாத வார்த்தைகளைக் கேட்டு விட்டேன்.. இவனிடம் நெருங்க வேண்டுமென்று நான் கனவில் கூட நினைத்தில்லையே..? இவன் மட்டும் என்னிடம் உரிமை எடுத்துப் பேசலாம்.. ஆனால், நான் சும்மா கூடப் பேசக் கூடாதா..? இவன் காசில் வாங்கிய எதுவும் எனக்குத் தேவையில்லை..' என்று நினைத்தவள்,வாட்ரூப்பை மூடினாள்..பின் அப்படியே சுவரில் சாய்ந்து முழங்காலில் முகத்தைப் பதித்து அமர்ந்து கொண்டாள்..
கண்களில் நீர் அருவியாக வழிந்தது..தாய்,தந்தையின் அன்பான வார்த்தைகளுக்கு மனம் ஏங்கித் தவித்தது.. எத்தனை நேரம் அப்படி இருந்தாலோ? அவளே அறியவில்லை..
குறள்நெறியனோ,பால்கனியில் நின்று வானை வெறித்துக் கொண்டிருந்தான்..அவன் மனதிற்குள் புயல் அடித்துக் கொண்டிருந்தது..பழைய நினைவுகளை மனம் வலிக்க..வலிக்க, அசைபோட்டுக் கொண்டே நின்றிருந்தான்..
எத்தனை நேரம் அப்படி நின்றானோ? லேசாக மழை தூர ஆரம்பித்ததும், தன் நினைவுகளிலிருந்து, வெளியே வந்தான்.சிறிது நேரம் மழையில் நின்றவனுக்கு,மனதின் வெப்பம் மட்டும் ஆறாவே இல்லை..வலிகளை எப்போதும் போல் தன்னுள் புதைத்துக் கொண்டு உள்ளே சென்றான்.
அறையில் பாவினி இருந்த நிலையோ! அவனைத் திகைக்க வைத்தது.. முகத்தை முழங்காலில் புதைத்த படியே உறங்கி இருந்தாள்.
குறள்நெறியனோ, அவள் அருகில் சென்று "பாவினி.." என்று அழைத்துப் பார்த்தான்..
அவளோ, உட்கார்ந்த படியே தூங்கியிருந்தாள்..என்ன செய்வதென்று யோசித்தவன், மெல்ல அவளைத் தூக்கினான்.
அவளோ, அவனின் தொடுகையில் விழித்துக் கொண்டாள்.. சட்டென்று அவனிடமிருந்து விலகியவள்,கோபத்துடன், "இதுவே கடைசியாக இருக்கட்டும்..இனி என்னைத் தொட்டால் நடப்பதே வேறு.." என்றாள் .
அவனோ," ஏய் உட்கார்ந்துட்டே தூங்கறியேன்னு தூக்கினேன்.. உன்னைத் தொடனும்ன்னு எனக்கொன்னும் ஆசையில்லை.. இடியட் .." என்றவன் படுக்கையில் சென்று விழுந்தான்..
அவளோ, அவனை முறைத்தபடியே சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்தாள். கொஞ்ச நேரம் அப்படியே அமர்ந்திருந்தவளுக்கு, தூக்கம் கண்ணைச் சுழற்றவும்.. வெறும் தரையிலேயே, கையைத் தலையணையாக வைத்து ,தன்னைக் குறுக்கிக் கொண்டு படுத்து உறங்கினாள்..
குறள்நெறியனோ , தூங்காமல் கண்ணை மட்டும் மூடி படுத்திருந்தவன்,பாவினியிடம் சத்தமில்லாமல் போகவும் விழித்துப் பார்த்தான்..
அவள் படுத்திருந்த நிலை அவனையும் அசைத்துப் பார்த்தது.. தன் கோபத்தை மூட்டை கட்டி வைத்துவிட்டு,அவள் அருகில் வந்து, அவளின் தூக்கம் கலையாமல் மெல்ல தூக்கிச் சென்று படுக்கையில் படுக்க வைத்தான்..
அவள் உடை மாற்றாமலே இருப்பதைக் கண்டவனுக்கு, அவளின் வீம்பும்,கோபமும் புரிந்தது.. எத்தனை நாள் இதே புடவையுடன் இருப்பாளென்று பார்ப்போம்.. ஆனால், இதுவும், தான் வாங்கியது என்பது அவளுக்கு மறந்து விட்டது போல்.. என்று எண்ணிக் கொண்டே, படுக்கையின் மறுபுறம் சென்று அவளின் முகத்தைப் பார்த்தவாறு படுத்தவன்,தன்னை மறந்து நித்திரையை அணைத்துக் கொண்டான்..
தூயவன், இரவு வேகு நேரம் சென்றே வீடு திரும்பினார்..மண்டபத்தைக் காலி செய்வது ,மற்ற அனைத்து வேலைகளையும்,நவிலையும்,கவினையும் வைத்து போனிலேயே முடித்துக் கொண்டார்.
தூயவன், போலிஷ் ஸ்டேஷன் சென்றதுமே ,கவினை மண்டபத்து வேலையைப் பார்க்க அனுப்பி விட்டடார்.. நேயவாணனும் ,அவரும் செல்வச்சீரனுக்குத் துணையாக இருந்தார்கள்..
செல்வச்சீரனோ, தன் மேல் அதிகாரிகளின் விசாரணைக்கு முழு ஒத்துழைப்பு கொடுத்தான்..பல மணி நேரம் விசாரணை நடந்தது. இறுதியில் அவன் மீது சுமத்திய குற்றத்திற்கும்,அவனுக்கும் சம்மந்தமே இல்லை.. என்று உறுதியானது.. "தவறான இன்பர்மேஷனில் உங்களை விசாரிக்க வேண்டிய நிர்பந்தம் ஏற்பட்டு விட்டது.." என்று கூறி , சிறு மன்னிப்புடன் செல்வச்சீரனை அனுப்பி வைத்தனர்..
செல்வச்சீரனோ, விரக்தியின் உச்சத்தில் இருந்தான்.. அவனுக்குத் தெரிந்துவிட்டது! இது யாரோட வேலையென்று.. தூயவனைப் பார்த்துமே, "பாவினி திருமணம் நல்லபடியாக முடிந்ததா?"என்று கேட்டு அவரைத் திகைக்க வைத்தான்..
தூயவனோ என்ன சொல்வதென்றே தெரியாமல் மனம் கலங்கி நின்றார்..
நேயவாணனோ,செல்வச்சீரனிடம், " உங்களுக்கு எப்படித் தெரியும் .."என்று கேட்டவுடன்..
" அதற்காகத்தானே எனக்கு இந்த விசாரணையே.. இத்தனை வருடம் இந்தத் துறையில் இருக்கிறேன்.. அது கூடத் தெரியாமல் இருப்பேனா? எல்லாம் மிஸ்டர் குறள் நெறியனின் ஏற்பாடு.. என் மனதிற்குள் அவரைப் பார்த்த பொழுதே லேசான சந்தேகம் இருந்தது.. ஆனால், கொஞ்சம் அசால்ட்டாக இருந்து விட்டேன்.. "என்றவனை,தூயவனும்,நேயவாணனும் அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தார்கள்..
நேயவாணனோ ..' ம்ஹூம்..! அவன் இந்தளவு இறங்கவில்லையென்றால் தான் ஆச்சரியம்..பேசாமல் அவன் பாவினியை பெண் கேட்க்கும் பொழுதே கொடுத்திருக்கலாம்..' என்று மனதிற்குள் நினைத்தார்..நாவேந்தி மூலம் அவருக்குக் குறள் பெண் கேட்ட விசயம் தெரியும்..
தூயவனோ, செல்வச்சீரன் கைகளைப் பிடித்து, "என்னை மன்னித்து விடுப்பா.. என்னால் தான் உங்களுக்கு இவ்வளவு சிரமம்.. எங்களின் விருப்பமே இல்லாமல் பாவினியின் திருமணம் குறளுடன் நடந்து முடிந்துவிட்டது .. "என்று வருந்தியவரிடம்..
" நீங்க என்ன செய்வீங்க விடுங்க.."என்றவனிடம்..செல்வச்சீரனின் அம்மாவோ.. " அவர் தானே காரணம்..செய்வதெல்லாம் செய்துட்டு இப்போ வருந்தறீங்களா..என் மகன் எப்படிப் பட்ட நேர்மையான அதிகாரின்னு மதுரையிலே வந்து கேட்டுப் பாருங்க..அப்படிப்பட்டவனைத் தலை குனிய வச்சுட்டீங்களே.." என்று கடிந்து கொண்டவரிடம்..
"ம்மா..! நீங்க கொஞ்சம் பேசாம இருக்கீங்களா? நடந்ததற்கு அவர் என்ன செய்வார்.."என்றவன்,தூயவன் புறம் திரும்பி" மாமா.."என்றவன், பேச்சை நிறுத்திவிட்டு, "நான் அப்படிக் கூப்பிடலாமா?"என்று கேட்டான்.
தூயவனோ, "தாரளமா கூப்பிடுங்க.. உங்களை மருமகனா அடைய.. நான் தான் கொடுத்து வைக்கலை.." என்று கலங்கினார்.
செல்வச்சீரனோ, ஒரு நிமிடம் கண்களில் வலியுடன் நின்றவன், அடுத்த நொடி தன்னைத் திடப்படுத்திக் கொண்டு.. "யாருக்கு யாருன்னு? விதி விதிச்சிருக்கோ.. அதை நம்மால் மாற்ற முடியாது.. நடப்பது நல்லதுக்கேன்னு நினைச்சுக்க வேண்டியது தான்.. நீங்க கிளம்புங்க..நானும் கிளம்புறேன்.."என்றான்.
தூயவனோ, "இந்த நேரத்தில் எங்கே போறீங்க..வாங்க நம்ம வீட்டில் இருந்துட்டு நாளை போகலாம்.." என்றவரிடம்..
" மாமா நானும் மனிதன் தானே.. மாப்பிள்ளையா வந்திருக்க வேண்டிய வீட்டிற்கு! இப்போது, யாரோ போல் வர எனக்குத் தைரியம் இல்லை.. ப்ளீஸ் நீங்க போங்க.. நான் பார்த்துக்கிறேன்.." என்றவனைத் தாவி அணைத்துக் கொண்ட தூயவன்.. "நீங்க யாரோ இல்லை.. எனக்கு இன்னோரு மகனைப் போல.. அது உங்க வீடு ! நீங்க எப்ப வேண்டுமானாலும் உரிமையா வரலாம்.. பழகிய இந்தக் கொஞ்ச நாளிலேயே என் மனசிலே உங்களுக்குன்னு ஒரு தனி இடத்தைப் பெற்றுட்டீங்க.." என்று கலங்கியபடியே கூறியவர் மனப்பாரத்துடன் வீடு வந்தார்..
நடந்ததை மனைவியிடம் சொல்லி வருத்தப்பட்டவரை, வளர்பிறை தான் சமாதானப்படுத்தினார்.. அத்துடன் பாவினியைப் பார்க்கச் சென்ற நவிலிடம், குறள்நெறியன் சொன்னதையும் பக்குவமாகக் கணவரிடம் சொன்னார்..
தூயவனோ,மனைவி கூறியதைக் கேட்டதும்.. குறள் நெறியன் சொன்னதை நினைத்து அழுவதா? சிரிப்பதா? என்று நினைத்தார்.. தான் வாங்கிய பொருள் ஆகாது..ஆனால், என் மகள் மட்டும் வேண்டுமா? எப்படியோ, பாவினியை கஷ்டப்படுத்தாமலிருந்தால் போதுமென்று நினைத்தார்..
மாமனின் ஆட்டம் தொடங்குமோ?இல்லை மருமகனின் ஆட்டம் தொடங்குமோ ? காலத்தின் கையில்..
அன்பு கொல்லும்..
அத்தியாயம் 19
பாவினிக்கோ,அவனின் வரவேற்ப்பு எரிச்சலையே கொடுத்தது.. இருந்தாலும் தன் பிடித்தம் இன்மையைக் காட்டாமல் அமைதியாக உள்ளே வந்தாள்..
இவனிடம் இனி பேசும் பொழுது, எச்சரிக்கையுடன் இருக்க வேண்டுமென்று மனதிற்குள் நினைத்தாள்..
அவனோ, அவளின் யோசனையான முகத்தைக் கண்டு, "என்ன வினு.. என்னைப் பற்றித் தீவிர யோசனை போல.."என்றவனிடம்..
"உங்களைப் பற்றி யோசிக்க எனக்கென்ன இருக்கு.. பாட்டி இந்தப் பாலைக் கொடுக்கச் சொன்னாங்க .. "என்றபடி , கையிலிருந்த பால் சொம்பை அவன் புறம் நீட்டினாள்..
அவனோ, பாலை வாங்காமல், "ஆமாம் நீ இந்தத் தமிழ் சினிமாவெல்லாம் பார்த்ததில்லையா?"
"ஏன்..?"
" அதிலே ஃபர்ஸ்ட் நைட்னா ! புருஷன் காலில் விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்குவாங்களே! அது தான் கேட்டேன்.."
"ம்..! எனக்குக் காலில் விழுந்தெல்லாம் பழக்கமில்லை... போன போகட்டும்ன்னு ,பாலைக் கொண்டு வந்து கொடுத்தால், ரொம்பப் பேசறீங்க. அதுக்கு வேற ஆளைப் பாருங்க.. "என்றவள் பாலை அருகிலிருந்த டேபிள் மீது வைத்தாள்..
அவனோ, " என்னது ! வேறு ஆளைப் பார்ப்பதா? அதுக்குத் தானா? உன்னைத் திட்டம் போட்டுக் கல்யாணம் பண்ணுனேன்?" என்றவன்,முகத்தில் நக்கல் தாண்டவம்மாட அவள் அருகில் சென்று நின்றான்..
அவளோ, கண்களில் அச்சத்துடன் விலகி, பின்னே நகர்ந்தாள்..
குறள்நெறியனோ,அவளின் செய்கையைக் கண்டு, சத்தமாகச் சிரித்தபடியே, "என்ன வினு ? நீ தைரியமான பொண்ணுன்னு நினைச்சேன்..நீயானால் பக்கத்துல வந்தாலே பயப்படுறே .."
"எனக்கு ஒன்னும் பயமில்லை..துஷ்டனைக் கண்டால் தூரவிலகுன்னு சொல்வாங்க..அது தான்.."என்று துடுக்குடன் சொன்னவளிடம்..
"ஓ.. ! அப்போ நான் துஷ்டனா?"
"இதில் சந்தேகம் வேறா?"
"ஹோய்..ஆனாலும், உனக்கு வாய் கொழுப்பு ஜாஸ்தி தான்.. புருஷனையே துஷ்டன்னு சொல்றே..?உன்னைச் சொல்லிக் குற்றம்மில்லை தூயவனின் வளர்ப்பு.."
"இங்க பாருங்க..என்ன பத்தி என்ன வேனா பேசுங்க.. ஆனால், எங்கப்பாவைப் பத்தி ஏதாவது பேசுனீங்க.. நான் சும்மா இருக்க மாட்டேன்.. " என்று ஒற்றை விரலை அவன் முன் நீட்டினாள்..
அவனோ, "ஏய்.. என்ன ? என் முன் கை நீட்டுமளவு துணிச்சலா?.." என்றவன், சட்டென்று அவளை இழுத்துப் பின்புறமாக வளைத்துப் பிடித்தான்..
அவளோ, அவனிடமிருந்து விலகப் போராடினாள்..
குறள்நெறியனோ, அவளின் முயற்சியைத் தடுத்தபடியே, அவள் கன்னங்களில் தன் மூச்சுக் காற்று படும்படி நெருங்கி அணைத்தவன்,அவளின் அவஸ்தையை ரசித்துக் கொண்டே, "வினு பேபி.. எங்கிட்ட பேசும் போது பார்த்துப் பேசனும்.. இல்லைன்னா இந்த மாதிரி அடிக்கடி அவஸ்தை படனும்..புரியுதா? " என்றவனிடம்..
"இங்க பாருங்க.. என்னை வினு ,கினுன்னு கூப்பிட்டீங்க.. எனக்குக் கெட்ட கோபம் வரும்..பாவினின்னு கூப்பிடுங்க.." என்றவள், தன்னை அணைத்திருந்த அவனின் கைகளைப் பிரிக்க முயன்றாள்..
அவனோ, அவளின் செய்கையைத் தடுத்த படியே, "நீ சொல்ற படியெல்லாம் கூப்பிட முடியாது.. எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி தான் கூப்பிடுவேன் .. "என்றவனிடம்..
"முதலில் என்னை விடுங்க.. என் விருப்பமில்லாமல் என்னைத் தொட்டால் எனக்குப் பிடிக்காது.."
" ம்..! ஆனால், எனக்குப் பிடிக்குதே .." என்று அவளின் தோள் வளைவுகளில் தன் முகத்தைப் பதித்தான்.
அவளோ, அவனின் நெருக்கத்தில் உடல் கூச.. "ப்ளீஸ் எனக்கு இது பிடிக்கலை என்னை விடுங்க.. "என்று கெஞ்சினாள்..
அவனோ, மனதிற்குள் என்ன நினைத்தானோ? அதற்கு மேல் அவளைப் படுத்தாமல், தன் அணைப்பிலிருந்து அவளை விடுவித்தான்..
பாவினிக்கு, அதன் பிறகு தான் சீரான மூச்சே வந்தது.. அவளின் முகமாறுதல்களைக் கவனித்தவன், மந்தகாசமான புன்னகையுடன், "வினு இன்னைக்கு வேனா போன போகுதுன்னு விட்டுட்டேன்.. ஆனால், இதே போல் எல்லா நேரமும் இருப்பேன்னு நினைக்காதே..உன்னை விரும்பி கல்யாணம் செய்தேனான்னு எனக்குத் தெரியாது? ஆனால், அதற்காக வாழ்க்கை முழுவதும் இப்படியே விலகி இருப்பேன்னு நினைக்காதே..நமக்கான வாழ்க்கையை ஆரம்பிக்கக் கொஞ்ச நாள் இடைவெளி இருவருக்குமே தேவைப்படுகிறது.. "என்றவன் பேச்சை நிறுத்தி அவளை ஆழப் பார்த்தான்..
பாவினிக்கோ, அவன் சொல்ல வருவது புரிந்தது. இப்போது எதையும் அவனிடம் மறுத்துப் பேசி ,வம்பை விலை கொடுத்து வாங்க வேண்டாமென்று நினைத்து அமைதியாக நின்றாள்.
குறள்நெறியனோ, "என்ன பேச்சைக் காணோம்.உனக்கு இந்த இடைவெளி பிடிக்கவில்லையென்றால்? எனக்கு எந்த ஆட்சேபனையும் இல்லை.. இன்றே நம் வாழ்க்கையைத் தொடங்கலாம் .."என்று முகத்தில் குறும்பு மின்ன கூறியவனை முறைத்தாள்..அவனோ, அவளின் முறைப்பைக் கண்டு வாய்விட்டுச் சிரித்தான்..
பாவினிக்கு, அவனின் சிரிப்பு ஆத்திரத்தை தர, "எனக்கு வாழ்க்கை முழுவதுமே இந்த இடைவெளியிருந்தால் கூட மகிழ்ச்சி தான்.. நிம்மதியாக இருப்பேன்.. "
" ம்..! அப்படியா? அப்படியெல்லாம் உன்னை மகிழ்ச்சி படுத்த என்னால் முடியாதே வினு.. நான் என்ன செய்ய..?" என்று பொய்யாக வருத்தப்பட்டவனைப் பார்த்தவளுக்கு ஆத்திரம் தான் வந்தது..
அவனோ, அவளின் கோபத்தைக் கண்டு கொள்ளாமல், "அந்த வாட்ரூப்பில் உனக்குத் தேவையான ஆடைகள் இருக்கும் போய் மாற்றிக்கோ.." என்றான்..
பாவினியோ, தப்பித்தால் போதுமென்று அவன் காட்டிய இடம் நோக்கிச் சென்றாள்..வாட்ரூப்பைத் திறந்து பார்த்தவள்,வியப்பில் விழி விரிய சில நிமிடங்கள் அசையாமல் நின்றாள் !
அவளுக்குத் தேவையான அத்தனை பொருட்களும் அதிலிருந்தது.. ஆனால், இயல்பாக அதை எடுத்து உபயோகிக்க அவளுக்குத் தயக்கமாக இருந்தது.
குறள்நெறியனோ, விழி விரிய நின்றிருந்தவளின் அருகில் வந்தான்.. திறந்திருந்த வாட்ரூப்பின் கதவில் கைகளைக் கட்டியபடியே சாய்ந்து நின்று, சில நொடிகள் அவளையே விழி எடுக்காமல் பார்த்தவன்,
சிலையாக நின்றவளின் முன் கைகளைச் சொடக்கிட்டான்..
பாவினியோ,அவனின் செய்கையில் .. அவனை ஏறெடுத்துப் பார்த்தாள்..
"என்ன இப்படித் திகைத்துப் போய்ப் பார்க்கிறே..உன் தம்பியிடம் காரணம் இல்லாமல் நான் எதுவும் வேண்டாமென்று சொல்லவில்லை.."என்றவனிடம் பதிலே சொல்லாமல் மெளனமாக நின்றாள்..
குறள்நெறியனோ, "பாவினி உனக்குப் பிடிக்குதோ..? பிடிக்கலையோ..?இனி எது உனக்குத் தேவையானாலும், நான் தான் அதைச் செய்வேன்..என்னிடம் மட்டும் தான் உனக்குத் தேவையானதை நீ கேட்கனும்..வேறு யாரிடமும் கேட்பதில் எனக்கு விருப்பம் இல்லை..அது உன் அப்பாவாக இருந்தாலும் சரி .. "என்றான் அதிகாரமாக..
அவளோ, "நான் ஒன்று கேட்கலாமா?"
" ம்..!என்ன அதிசயமா பர்மிஷன் எல்லாம் கேட்கிறே.."
"உங்களுக்கும் என் அப்பாவிற்கும் என்ன பிரச்சினை..?"
"பிரச்சினையா? அப்படியெல்லாம் எதுவும் இல்லையே..நீயே எதையாவது நினைத்து குழப்பிக்காதே.."
"இல்லே, நீங்க பொய் சொல்றீங்க..அப்புறம் எதுக்கு என் கல்யாணத்தை நிறுத்துனீங்க.."
"ம்..! உன்ன நான் தான் கல்யாணம் செய்யனும்ன்னு நினைச்சேன். அது தான் நிறுத்தினேன்.."
"அது தான் ஏன்..?"
"ஏன்னா.. நான் என்ன சொல்ல..?"
" நேரடியா பதில் சொல்லுங்க..ஏன் என்னைத் திருமணம் செய்ய நினைச்சீங்க..நான் உங்களை அடிக்கக் கை ஓங்கியதற்காகவா?"
"இல்லை.."
"அப்புறம்..?"
"ஏனோ தெரியலை.."
"இது என்ன பதில்.."
"பாவினி சில கேள்விகளுக்குப் பதிலே இல்லை.."
"புரியலை.."
"புரியாதவரை நல்லது..நீ போய் டிரஸ் மாத்திட்டு வா.."
" உங்களை என்னால் புரிஞ்சுக்கவே முடியலை.. எனக்கு நீங்க நடந்துக்கிறதைப் பார்த்தால் குழப்பமாகவே இருக்கு.."
"எதுக்குக் குழப்பம்.. நீ ! நீயாக இரு..!"
"ப்ளீஸ், எனக்கு நீங்க ஏன்? என் கல்யாணத்தை நிறுத்துனீங்கன்னு தெரிஞ்சுக்கனும்.. அப்புறம், நாவேந்தி ஆண்டி தான், உங்க அம்மான்னு இப்ப தான் தெரியும் .."என்று அவள் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும் போதே..
"பாவினி, இது தான் உனக்குக் கடைசி.. இனி தேவை இல்லாததைப் என்னிடம் பேசினே ! நான் மனுசனா இருக்க மாட்டேன்.." என்று கண்கள் சிவக்கச் சொன்னவனைக் கண்டவளுக்கு மனதிற்குள் நடுக்கம் பிறந்தது.
அவனோ, "நான் இயல்பா உங்கிட்ட பேசறேன்னு எங்கிட்ட நெருங்க நினைக்காதே.. அது உனக்கு நல்லதில்லை.. உன் நிலை தெரிந்து நடந்து கொள்.." என்று கூறியவன், சட்டென்று அறையை விட்டு பால்கனிக்கு சென்று விட்டான்..
பாவினியோ, அவனின் வார்த்தைகளைக் கேட்டுத் துடித்துப் போய்விட்டாள்.. அவள் வீட்டில் தேவதையாக வளர்ந்தவள், மனம் நோகும் வார்த்தைகள் கேட்டறியாதவள், அவனின் சுடுச் சொலைத் தாங்க முடியாமல் கண்ணீர் சிந்தினாள்..
மனதிற்குள்,' நான் அப்படி என்ன இவனிடம் கேட்கக் கூடாத வார்த்தைகளைக் கேட்டு விட்டேன்.. இவனிடம் நெருங்க வேண்டுமென்று நான் கனவில் கூட நினைத்தில்லையே..? இவன் மட்டும் என்னிடம் உரிமை எடுத்துப் பேசலாம்.. ஆனால், நான் சும்மா கூடப் பேசக் கூடாதா..? இவன் காசில் வாங்கிய எதுவும் எனக்குத் தேவையில்லை..' என்று நினைத்தவள்,வாட்ரூப்பை மூடினாள்..பின் அப்படியே சுவரில் சாய்ந்து முழங்காலில் முகத்தைப் பதித்து அமர்ந்து கொண்டாள்..
கண்களில் நீர் அருவியாக வழிந்தது..தாய்,தந்தையின் அன்பான வார்த்தைகளுக்கு மனம் ஏங்கித் தவித்தது.. எத்தனை நேரம் அப்படி இருந்தாலோ? அவளே அறியவில்லை..
குறள்நெறியனோ,பால்கனியில் நின்று வானை வெறித்துக் கொண்டிருந்தான்..அவன் மனதிற்குள் புயல் அடித்துக் கொண்டிருந்தது..பழைய நினைவுகளை மனம் வலிக்க..வலிக்க, அசைபோட்டுக் கொண்டே நின்றிருந்தான்..
எத்தனை நேரம் அப்படி நின்றானோ? லேசாக மழை தூர ஆரம்பித்ததும், தன் நினைவுகளிலிருந்து, வெளியே வந்தான்.சிறிது நேரம் மழையில் நின்றவனுக்கு,மனதின் வெப்பம் மட்டும் ஆறாவே இல்லை..வலிகளை எப்போதும் போல் தன்னுள் புதைத்துக் கொண்டு உள்ளே சென்றான்.
அறையில் பாவினி இருந்த நிலையோ! அவனைத் திகைக்க வைத்தது.. முகத்தை முழங்காலில் புதைத்த படியே உறங்கி இருந்தாள்.
குறள்நெறியனோ, அவள் அருகில் சென்று "பாவினி.." என்று அழைத்துப் பார்த்தான்..
அவளோ, உட்கார்ந்த படியே தூங்கியிருந்தாள்..என்ன செய்வதென்று யோசித்தவன், மெல்ல அவளைத் தூக்கினான்.
அவளோ, அவனின் தொடுகையில் விழித்துக் கொண்டாள்.. சட்டென்று அவனிடமிருந்து விலகியவள்,கோபத்துடன், "இதுவே கடைசியாக இருக்கட்டும்..இனி என்னைத் தொட்டால் நடப்பதே வேறு.." என்றாள் .
அவனோ," ஏய் உட்கார்ந்துட்டே தூங்கறியேன்னு தூக்கினேன்.. உன்னைத் தொடனும்ன்னு எனக்கொன்னும் ஆசையில்லை.. இடியட் .." என்றவன் படுக்கையில் சென்று விழுந்தான்..
அவளோ, அவனை முறைத்தபடியே சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்தாள். கொஞ்ச நேரம் அப்படியே அமர்ந்திருந்தவளுக்கு, தூக்கம் கண்ணைச் சுழற்றவும்.. வெறும் தரையிலேயே, கையைத் தலையணையாக வைத்து ,தன்னைக் குறுக்கிக் கொண்டு படுத்து உறங்கினாள்..
குறள்நெறியனோ , தூங்காமல் கண்ணை மட்டும் மூடி படுத்திருந்தவன்,பாவினியிடம் சத்தமில்லாமல் போகவும் விழித்துப் பார்த்தான்..
அவள் படுத்திருந்த நிலை அவனையும் அசைத்துப் பார்த்தது.. தன் கோபத்தை மூட்டை கட்டி வைத்துவிட்டு,அவள் அருகில் வந்து, அவளின் தூக்கம் கலையாமல் மெல்ல தூக்கிச் சென்று படுக்கையில் படுக்க வைத்தான்..
அவள் உடை மாற்றாமலே இருப்பதைக் கண்டவனுக்கு, அவளின் வீம்பும்,கோபமும் புரிந்தது.. எத்தனை நாள் இதே புடவையுடன் இருப்பாளென்று பார்ப்போம்.. ஆனால், இதுவும், தான் வாங்கியது என்பது அவளுக்கு மறந்து விட்டது போல்.. என்று எண்ணிக் கொண்டே, படுக்கையின் மறுபுறம் சென்று அவளின் முகத்தைப் பார்த்தவாறு படுத்தவன்,தன்னை மறந்து நித்திரையை அணைத்துக் கொண்டான்..
தூயவன், இரவு வேகு நேரம் சென்றே வீடு திரும்பினார்..மண்டபத்தைக் காலி செய்வது ,மற்ற அனைத்து வேலைகளையும்,நவிலையும்,கவினையும் வைத்து போனிலேயே முடித்துக் கொண்டார்.
தூயவன், போலிஷ் ஸ்டேஷன் சென்றதுமே ,கவினை மண்டபத்து வேலையைப் பார்க்க அனுப்பி விட்டடார்.. நேயவாணனும் ,அவரும் செல்வச்சீரனுக்குத் துணையாக இருந்தார்கள்..
செல்வச்சீரனோ, தன் மேல் அதிகாரிகளின் விசாரணைக்கு முழு ஒத்துழைப்பு கொடுத்தான்..பல மணி நேரம் விசாரணை நடந்தது. இறுதியில் அவன் மீது சுமத்திய குற்றத்திற்கும்,அவனுக்கும் சம்மந்தமே இல்லை.. என்று உறுதியானது.. "தவறான இன்பர்மேஷனில் உங்களை விசாரிக்க வேண்டிய நிர்பந்தம் ஏற்பட்டு விட்டது.." என்று கூறி , சிறு மன்னிப்புடன் செல்வச்சீரனை அனுப்பி வைத்தனர்..
செல்வச்சீரனோ, விரக்தியின் உச்சத்தில் இருந்தான்.. அவனுக்குத் தெரிந்துவிட்டது! இது யாரோட வேலையென்று.. தூயவனைப் பார்த்துமே, "பாவினி திருமணம் நல்லபடியாக முடிந்ததா?"என்று கேட்டு அவரைத் திகைக்க வைத்தான்..
தூயவனோ என்ன சொல்வதென்றே தெரியாமல் மனம் கலங்கி நின்றார்..
நேயவாணனோ,செல்வச்சீரனிடம், " உங்களுக்கு எப்படித் தெரியும் .."என்று கேட்டவுடன்..
" அதற்காகத்தானே எனக்கு இந்த விசாரணையே.. இத்தனை வருடம் இந்தத் துறையில் இருக்கிறேன்.. அது கூடத் தெரியாமல் இருப்பேனா? எல்லாம் மிஸ்டர் குறள் நெறியனின் ஏற்பாடு.. என் மனதிற்குள் அவரைப் பார்த்த பொழுதே லேசான சந்தேகம் இருந்தது.. ஆனால், கொஞ்சம் அசால்ட்டாக இருந்து விட்டேன்.. "என்றவனை,தூயவனும்,நேயவாணனும் அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தார்கள்..
நேயவாணனோ ..' ம்ஹூம்..! அவன் இந்தளவு இறங்கவில்லையென்றால் தான் ஆச்சரியம்..பேசாமல் அவன் பாவினியை பெண் கேட்க்கும் பொழுதே கொடுத்திருக்கலாம்..' என்று மனதிற்குள் நினைத்தார்..நாவேந்தி மூலம் அவருக்குக் குறள் பெண் கேட்ட விசயம் தெரியும்..
தூயவனோ, செல்வச்சீரன் கைகளைப் பிடித்து, "என்னை மன்னித்து விடுப்பா.. என்னால் தான் உங்களுக்கு இவ்வளவு சிரமம்.. எங்களின் விருப்பமே இல்லாமல் பாவினியின் திருமணம் குறளுடன் நடந்து முடிந்துவிட்டது .. "என்று வருந்தியவரிடம்..
" நீங்க என்ன செய்வீங்க விடுங்க.."என்றவனிடம்..செல்வச்சீரனின் அம்மாவோ.. " அவர் தானே காரணம்..செய்வதெல்லாம் செய்துட்டு இப்போ வருந்தறீங்களா..என் மகன் எப்படிப் பட்ட நேர்மையான அதிகாரின்னு மதுரையிலே வந்து கேட்டுப் பாருங்க..அப்படிப்பட்டவனைத் தலை குனிய வச்சுட்டீங்களே.." என்று கடிந்து கொண்டவரிடம்..
"ம்மா..! நீங்க கொஞ்சம் பேசாம இருக்கீங்களா? நடந்ததற்கு அவர் என்ன செய்வார்.."என்றவன்,தூயவன் புறம் திரும்பி" மாமா.."என்றவன், பேச்சை நிறுத்திவிட்டு, "நான் அப்படிக் கூப்பிடலாமா?"என்று கேட்டான்.
தூயவனோ, "தாரளமா கூப்பிடுங்க.. உங்களை மருமகனா அடைய.. நான் தான் கொடுத்து வைக்கலை.." என்று கலங்கினார்.
செல்வச்சீரனோ, ஒரு நிமிடம் கண்களில் வலியுடன் நின்றவன், அடுத்த நொடி தன்னைத் திடப்படுத்திக் கொண்டு.. "யாருக்கு யாருன்னு? விதி விதிச்சிருக்கோ.. அதை நம்மால் மாற்ற முடியாது.. நடப்பது நல்லதுக்கேன்னு நினைச்சுக்க வேண்டியது தான்.. நீங்க கிளம்புங்க..நானும் கிளம்புறேன்.."என்றான்.
தூயவனோ, "இந்த நேரத்தில் எங்கே போறீங்க..வாங்க நம்ம வீட்டில் இருந்துட்டு நாளை போகலாம்.." என்றவரிடம்..
" மாமா நானும் மனிதன் தானே.. மாப்பிள்ளையா வந்திருக்க வேண்டிய வீட்டிற்கு! இப்போது, யாரோ போல் வர எனக்குத் தைரியம் இல்லை.. ப்ளீஸ் நீங்க போங்க.. நான் பார்த்துக்கிறேன்.." என்றவனைத் தாவி அணைத்துக் கொண்ட தூயவன்.. "நீங்க யாரோ இல்லை.. எனக்கு இன்னோரு மகனைப் போல.. அது உங்க வீடு ! நீங்க எப்ப வேண்டுமானாலும் உரிமையா வரலாம்.. பழகிய இந்தக் கொஞ்ச நாளிலேயே என் மனசிலே உங்களுக்குன்னு ஒரு தனி இடத்தைப் பெற்றுட்டீங்க.." என்று கலங்கியபடியே கூறியவர் மனப்பாரத்துடன் வீடு வந்தார்..
நடந்ததை மனைவியிடம் சொல்லி வருத்தப்பட்டவரை, வளர்பிறை தான் சமாதானப்படுத்தினார்.. அத்துடன் பாவினியைப் பார்க்கச் சென்ற நவிலிடம், குறள்நெறியன் சொன்னதையும் பக்குவமாகக் கணவரிடம் சொன்னார்..
தூயவனோ,மனைவி கூறியதைக் கேட்டதும்.. குறள் நெறியன் சொன்னதை நினைத்து அழுவதா? சிரிப்பதா? என்று நினைத்தார்.. தான் வாங்கிய பொருள் ஆகாது..ஆனால், என் மகள் மட்டும் வேண்டுமா? எப்படியோ, பாவினியை கஷ்டப்படுத்தாமலிருந்தால் போதுமென்று நினைத்தார்..
மாமனின் ஆட்டம் தொடங்குமோ?இல்லை மருமகனின் ஆட்டம் தொடங்குமோ ? காலத்தின் கையில்..
அன்பு கொல்லும்..
Last edited:
