அன்பே!அன்பே!கொல்லாதே!
அத்தியாயம் 3
குறள்நெறியன், தன் அறையில் தூங்காமல், கூண்டுப் புலி போல் நடைப் பயின்று கொண்டிருந்தான். அவன் மனதிற்குள், தன் உதவியாளன் 'நிலன்' சொன்னச் செய்தியே,வலம் வந்தது.
நிலன் பாவினியைப் பற்றித் தான் விசாரித்துச் சொல்லியிருந்தான். பாவினி தன் மேனஜர்த் தூயவனின் மகள்! என்பது அவனுக்கு மிகுந்த வியப்பைத் தந்தது. தூயவனுக்கு இரண்டு குழந்தைகள் என்று தெரியும் .ஆனால், அவர்களைப் பற்றி அறிந்து கொள்வதில் , அவன் இதுவரை பெரிதாக ஆர்வம் காட்டியதில்லை..
பாவினி ,தூயவனின் மகள் என்று தெரிந்ததுமே , அவள் அப்பாவைப் போலவே இவளுக்கும் உடம்பு முழுதும் திமிர்! என்று குறள்நெறியன் நினைத்தான். அவன் அலுவலகத்தில், அவனுக்கு சற்றும் மரியாதை கொடுக்காத ஒரே ஆள் அவர்தான்! அது மட்டுமின்றி அவனை டென்ஷன் செய்யும் இருவரில் அவரும் ஒருவர்.
தூயவனிடம், குறள்நெறியன் , அமைதியாக போவதற்கு தன் தாத்தா செங்கோடன் தான், முதல் காரணம்! முப்பது வருடமாக வேலை செய்பவர், என்ற மரியாதை அவர் மேல் செங்கோடனுக்கு இருந்தது. அதைவிட தன் மகனின் உயிர் நண்பன் என்ற ஒரு காரணமும் தூயவனிடம் அன்பு கொள்ள செய்தது.
மகன் இறந்த பின், கம்பெனியை தூயவன் ஒருவர் தான் ஒத்தையாளாக பல நாட்கள் நிர்வாகம் செய்தார். அவரின் கடுமையான உழைப்பு தான்!செங்கோடன் சோர்ந்திருந்த போது கூட, கம்பெனியின் வளர்ச்சிக்குப் பெரும் பங்காற்றியது.
அதனாலேயே, செங்கோடனுக்கு தூயவன் மீது மாரியாதை இருந்தது. தன் மகன் 'கானகன்' உயிருடன் இருக்கும் வரை தூயவனிடம் விலகியே இருந்தவர், அதன் பிறகு தான் அவரிடம் கொஞ்சம் நெருங்கி பழகினார்..
செங்கோடனின் காரணமாகவே, குறள்நெறியன் தூயவனிடம் கொஞ்சம் அமைதியாக போனான்..ஆனாலும் ,சில நேரங்களில் அவரை அவமானப்படுத்த தவற மாட்டான். இன்று அவரின் மகளைப் பற்றி தெரிந்ததும், அப்பாவிற்கு தப்பாமல் மகள் பிறந்திருக்கிறாள் என்று நினைத்தான்.
தன்னை அவமானப் படுத்தியவளுக்கு , தான் யாரென்று காட்ட வேண்டும் . அதுவும், தந்தை, மகள் இருவருமே தன்னிடம் மரியாதையில்லாமல் நடந்து கொள்வது அவனுக்கு மிகுந்த எரிச்சலை தந்தது. அதற்காகவே இருவருக்கும் ஒரு சேரப் பாடம் கற்பிக்க வேண்டுமென்று எண்ணினான்.
அடுத்து வந்த நாட்களில், குறள்நெறியனிடம் மிகுந்த அமைதியே தென்பட்டது. கம்பெனியில் புது கணக்கை ஆரம்பித்து அந்த வருடத்தை இனிதே தொடங்கிய பின்,கம்பெனியின் டைரக்டர் மீட்டிங்க்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தான்.
கே.என். குரூப்பின் டைரக்டர், என்ற முறையில் நாவேந்தியும் மீட்டிங்கிற்கு வந்திருந்தார். தூயவனும் அன்று முழுவதும் அவருடனேயே இருந்தார். நாவேந்தி அதிகமாக கம்பெனிக்கு வரமாட்டார். ஏதாவது, முக்கியமான வேலையாக இருந்தால் மட்டுமே வருவார்.
அதற்கு காரணம் ,தன் மகன் குறள்நெறியன் தான்!தாய்யைக் கண்டாலே, அவன் அனலாய் சுடுவான்.
ஆனாலும் ,அன்றாவது மகனை அருகிலிருந்து கண்குளிரப் பார்க்கலாம், என்று நினைத்து வருவார்.
தூயவனுக்கோ ,குறள்நெறியன் தன் தாய்யென்றும் பார்க்காமல், அவரை அவமானப்படுத்துவது மிகுந்த மன வேதனையை கொடுக்கும். அவனை ஓங்கி அறைய வேண்டுமென்ற ஆத்திரமும் வரும். ஆனால்,நாவேந்திக்காகத் தான் பொறுத்துப் போவார்..
தூயவனும்,கானகனும் பள்ளியிலிருந்தே ஒன்றாக படித்தவர்கள். நாவேந்தி இவர்களுடன் கல்லூரியில் படித்தவர். கல்லூரியில் தான் இவர்கள் மூன்று பேருக்கும் நெருக்கமான நட்பு உருவானது.
காலப்போக்கில் அந்த நட்பு, கானகனுக்கும்,நாவேந்திக்கும் காதலாக மலர்ந்தது. நாவேந்தி சின்ன வயதிலேயே தாய்,தந்தையை இழந்தவள். தன் தாய்மாமன் வீட்டில் தான் வளர்ந்தாள்.
தூயவனுக்கும்,நாவேந்திக்கும், கல்லூரி நட்பு! இன்று வரையும் களங்கமில்லாமல் தொடர்கிறது. தன் நண்பனின் மனைவியை தன் மனதில் எப்போதும் தங்கையாகவே நினைத்து அன்புகாட்டுவார்.
கானகன்,நாவேந்தியின் அழகான வாழ்க்கையை தூயவன் அருகிலிருந்து பார்த்தவர். நண்பனின் இறப்புக்கு பின் நாவேந்தி பட்ட துயரத்தையும்,அவருக்கு நடந்த கொடுமைகளையும் , கையாளாகத தனத்துடன் கண்டு மனம் துடித்தவர். அதனால், நாவேந்தியிடம் மிகுந்த பாசமும்,மரியாதையும் உண்டு.
அதனாலேயே, குறள்நெறியன் தன் தாயை அவமானப்படுத்தும் பொழுதெல்லாம் கோபப்படும் தூயவனை, நாவேந்தி தான், "தூயா விடு ! அவன் தான் புரியாமல் நடந்துக்கிறான்னா, நீயும் அவன் மீது கோபப்பட்டு உன் நிலையைதாழ்த்திக்காதே..அவனுக்கு என்ன சொன்னாலும், இப்ப புரியாது. இளம் வயது அப்படித் தான் இருக்கும். என்றாவது ஒரு நாள், என்னைப் புரிந்து கொள்வான் .."என்று அவரை அமைதிப்படுத்துவார்.
தூயவன் மற்றவர்கள் முன் நாவேந்தியை, 'மேடம்' என்றே அழைப்பார். நாவேந்திக்கு நண்பனின் அழைப்பு சங்கடமாக இருந்தாலும், தூயவனின் பிடிவாதத்தால் அமைதியாகவே அதை ஏற்றுக் கொள்வார்.
நாவேந்தியிடம், "வேந்தி என்ன தான் நமக்குள் நட்பு இருந்தாலும் ,மற்றவர்கள் முன் நான் உன்னை பெயர் சொல்லி அழைத்தால்,அது காண்பவர்களுக்கு தவறாகத் தான் தோன்றும்.." என்று கூறி அவரை சம்மதிக்க வைத்தார்.
தூயவன்,டைரக்டர் மீட்டிங் முடிந்தவுடன், நாவேந்தியிடம் வேலை விஷயமாக சில கோப்புகளில் கையெழுத்து வாங்கினார் . முக்கியமான வேலையெல்லாம் முடிந்தவுடன்.. வீட்டிற்கு கிளம்பிய நாவேந்தியுடன், தூயவனும்.. பேசியபடியே வெளியில் வந்தார்.
"ஏன் தூயா ?பவிக்கு கல்யாண வயசாச்சே.. மாப்பிள்ளை பார்க்கலையா..?"
"பார்க்கனும் வேந்தி,வளர்ரும் இதையே தான் சொல்லிட்டு இருக்கா.."
"ம்! , 'கானு' மட்டும் இருந்திருந்தால், இன்னேரம் பவியை என் மருமகளாக்க நீ சம்மதித்து இருப்பாய் தானே.."என்றவரை தூயவன் திகைப்புடன் பார்த்தார்.
அவரின் திகைத்த பார்வையை உள்வாங்கிய படியே, "குறளுக்கும், பவிக்குமென்ன? ஓர் ஐந்தாறு வருஷம் தானே வித்தியாசமிருக்கும். என் வாழ்க்கை மட்டும் நல்லாயிருந்திருந்தால், இன்று எல்லாமே நல்லபடியா நடந்திருக்கும். நானும் உன்னிடம் உரிமையாக பெண் கேட்டிருப்பேன்.." என்றவரின் கண்கள் கலங்கியது.
"வேந்தி என்ன இது! சிறுபிள்ளையாட்ட கண்கலங்கிட்டு.."என்ற தூயவனிடம்..
"என்னால் முடியலே தூயா ..இன்னும் எத்தனை நாள் நான் இருப்பேனோ? அதற்குள் என் பையன் என்னை ஒரு முறையாவது அம்மான்னு கூப்பிடமாட்டானா? என்று மனசு தவிக்கிது. இப்பவெல்லாம் கானுவின் ஞாபகம் என்னை ரொம்பவே வாட்டுது.." என்று கலங்கியவரிடம்.
"வேந்தி, ப்ளீஸ்மா கலங்காதே..காலம் தான் எல்லாத்துக்கும் மருந்து. நீ அடிக்கடி சொல்வாயே! குறள் ஒரு நாள் என்னை புரிஞ்சுக்குவான்னு, அது கண்டிப்பா நடக்கும். நீ எதையும் போட்டு மனசுலே குழப்பிக்காதே, எல்லா சீக்கிரம் சரியாகும்.." என்று ஆறுதல் கூறியவரிடம்.
"தூயா கொஞ்ச நாட்களாகவே உடம்பும், என்னைப் படுத்தி எடுக்குது. அடிக்கடி முடியாம போகுது . என் காலம் முடியறதுக்குள்ள .. அவனோட திருமணத்தை கண்குளிரப் பார்க்கனும். என் துக்கத்தையெல்லாம் சொல்லி, அவன் நெஞ்சில் சாஞ்சு ஒரு மூச்சு அழுது தீர்க்கனும்.." என்றவரிடம்.
"கவலப்படாதேம்மா.. எல்லாம் ஒரு நாள் சரியாகும்.." என்ற படியே கீழே செல்வதற்காக இருவரும் லிஃப்ட்டுக்குச் சென்றார்கள்.
அப்போது சரியாக லிஃப்ட்டிலிருந்து குறள்நெறியனும்,நிலனும் வெளியில் வந்தார்கள்.
இவர்கள் இருவரையும் கண்டதும், குறள்நெறியன், நிலனிடம் திரும்பி, "நிலன் இந்த ஆஃபிஸ்சில சில பேரை 'களை' எடுக்கனும். கம்பெனிக்கு கொஞ்சமும் சமந்தமே இல்லாதவங்கயெல்லாம் பசை போல ஒட்டிட்டு இருக்காங்க..அவுங்களுக்கு ,சால்றா போட.. கூடவே ஓர் ஆள் வேறு ,சுயநலவாதிகள்! அவுங்களைப் பார்த்தாலே, ஆத்திரம்..ஆத்திரமாக ,வருது.."என்று இவர்களைப் பார்த்து வேண்டுமென்றே சொல்லிச் சென்றான்.
தூயவனுக்கோ,அவன் தங்களைத் தான் சொல்கிறான் என்று புரிந்ததும் ,அளவில்லா கோபம் வந்தது. நாவேந்திக்காக அடக்கி கொண்டார்.
நாவேந்தியோ ,மகனின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு துடித்துப் போனார். கண்களில் கண்ணீர் துளிகள் தேங்கியது. கஷ்டப்பட்டு தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவர்,மனதிற்குள், 'கானு பாத்தீங்களா, உங்க பையனை ..என்னை என்ன சொல்றான்னு,இந்த கம்பெனிக்கும் எனக்கும் சம்மந்தமில்லையாம்..அவனுக்கும் ,எனக்குமாவது சம்மந்தம் இருக்கா?'என்று இல்லாத தன் கணவரிடம் மனதிற்குள் முறையிட்டார்.
தூயவனோ, தன் மனக்குமுறலை யெல்லாம் நாவேந்திக்காக அடக்கிக் கொண்டு, மெளனமாக லிஃப்ட்டிற்குள் சென்றார்.
நாவேந்தியும் அவர் பின்னோடு லிஃப்ட்டுக்குள் வந்தார். அப்போது ,அவருக்கு, திடீரென்று கண்களை இருட்டிக் கொண்டு, தலை சுற்றியது.. தூயவனை அழைக்க முற்பட்டார், ஆனால் ,முடியவில்லை.. குரல் எழும்பவில்லை..கீழே விழப் போறோம் என்று உணர்ந்தவர்.. லிஃப்டில் அப்படியே சாய்ந்து கொண்டே கஷ்டப்பட்டு, "தூயா.." என்று அழைத்தார்.
தூயாவனோ , கீழே செல்ல லிஃப்ட் பட்டனை அழுத்திய படியே திரும்பியவர், நாவேந்தியின் நிலையைப் பார்த்து திகைத்துப் போய்.. ஸ்டாப் பட்டணை அழுத்தி விட்டு , "வேந்தி .." என்ற கத்தியபடியே கண் சொருகி கீழே விழப் போனவரை தாங்கினார்.
அதற்குள் அந்த தளத்தில் வேலை செய்பவர்கள், தூயவனின் சத்தம் கேட்டு ,லிஃப்ட் அருகே ஓடி வந்தவர்கள், தூயவனுடன் சேர்ந்து முடியாமல் நின்றிருந்த நாவேந்தியை கைத்தாங்கலாக வெளியில் கூட்டிவந்தனர்.
நாவேந்தியை ஒரு நாற்காலியை எடுத்துப் போட்டு அவரை அமரவைத்தனர். நாவேந்தியோ, அறை மயக்கத்தில் குடிக்கத் தண்ணீர் கேட்டார்.
உடனே தண்ணீர் எடுத்து வந்து கொடுத்தனர். அதை வாங்கி மெதுவாக குடித்தவர்..அப்படியே, சிறிது நேரம் கண்களை மூடிய படியே நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தார்.
அதற்குள் தூயவன், அவருக்கு சூடாக காஃபியை வரவழைத்து, கட்டாயப்படுத்தி குடிக்க வைத்தார்.
அந்த நேரம் குறள்நெறியனும்,நிலனும் தங்கள் வேலையை முடித்துக் கொண்டு லிஃப்ட் அருகில் வந்தார்கள்.
நாவேந்தியை சுற்றியிருந்த கூட்டத்தைக் கண்டு, குறள்நெறியன், "வேலை நேரத்தில் வேலை செய்யாமல் இங்க என்ன பண்றீங்க...."என்று கடிந்தான். வேலையாட்களோ, சத்தமில்லாமல் அவர்வர் இடத்திற்கு சென்றார்கள்.
நிலனோ, தூயவனிடம் என்னவென்று விசாரித்தான். அவர் நடந்ததை சுருக்கமாக இறுகிய முகத்துடன் சொன்னார்.
குறள்நெறியனோ,அதைக் கேட்டு," நிலன் வா போகலாம், வெட்டிப் பேச்சுக்கு நேரமில்லை.. ஃட்ராமா போட்டு சிம்பத்தியை கிரியேட் செய்யலைன்னா, சில பேருக்கு தூக்கமே வராது.." என்று வார்த்தைகளை விஷமாக கக்கினான்.
தூயவனோ ,அவன் சொன்னதைக் கேட்டு, "சார், உங்களுக்கு நிறைய வேலை இருக்கும். நீங்க போங்க சார்..இந்த ட்ராமா வேலையை நான் பார்த்துக்கிறேன்.."என்றார் கோபத்தில்..
அவனோ,ஆத்திரத்துடன் " சில பேரை வைக்க வேண்டிய இடத்தில் வைக்காமல், தாத்தா அதிக இடம் கொடுத்தால்.. வந்த வினை! எல்லாம் அவரைச் சொல்லனும்.." என்றபடி வழக்கமான தன் வேகநடையுடன் அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தான்.
நாவேந்தியோ, " தூயா, நீ கவின்னை வரச் சொல்லு! நான் வீட்டுக்குப் போறேன்.."என்றவர், தூயவனை அமைதியாக இருக்கும் படி கண்களாலாயே கெஞ்சினார்.
தூயவனோ, ஒரு பெருமூச்சுடன் கவின்னுக்கு, அலைபேசியில் அழைத்து வரச்சொல்லிவிட்டு, நாவேந்தியை வரவேற்பறைக்கு அழைத்து வந்தார்.
நாவேந்தியோ, வரவேற்பறைச் சோஃபாவில் ஓய்வாக கண்களை மூடித் தலை சாய்ந்திருந்தார். தூயவனோ, கவினின் வரவவை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தார்.
அடுத்த இருபது நிமிடங்களில் கவின் வேகமாக அவர்கள் அருகில் வந்தவன், தூயவனைப் பார்த்து, "மாமா அம்மாக்கு என்ன..?" என்று நாவேந்தி இருந்த நிலையைக் கண்டு பதறினான்.
நாவேந்தியோ ,அவனின் குரலை கேட்டு கன்விழித்தவர், "ஒன்னுமில்லைப்பா ,லேசா தலை சுற்றியது.. வேறொன்றும் இல்லை .."என்றார் ஆறுதலாக..
தூயவனோ," கவின், நீ முதலில் வேந்தியை ஃஹாஸ்ப்பிட்டல் அழைத்து சென்று, முழு உடல் பரிசோதனை செய்யப்பா..எப்பே கேட்டாலும் ஒன்னுமில்லை..ஒன்னுமில்லைன்னுச் சொல்லி பெரிதாக எதையாவது இழுத்து வைத்துக்க போறாள்.." என்றவரிடம்..
"தூயா , நீ பேசமா இரு..எனக்கு ஒன்னுமில்லை.. லேசா ஃப்ரசர் தான் ஜாஸ்தியாகியிருக்கும் . கொஞ்ச நேரம் நல்ல தூங்கினா எல்லாம் சரியாகிடும்.."
" அம்மா! மாமா சொல்வது சரிதான்.. வர,வர..நீங்களே டாக்டர் ஆகிட்டீங்க.."என்றபடி அவரை கைத்தாங்கலாக காருக்கு அழைத்துச் சென்றான்.
தூயவனும், கார்வரை சென்று அவரை அனுப்பிவிட்டு, தன் இருக்கைக்கு சென்றார்..அவர் மனமோ, குறள்நெறியன் மீது அளவுகடந்த கோபத்தில் கொந்தளித்தது.
கவினோ, காரில் செல்லும் போது, "அம்மா அண்ணன் ஏதாவது சொன்னாரா?.."என்றபடி நாவேந்தியை கேள்வியாகப் பார்த்தான்.
நாவேந்தியோ ,"அவன் என்னிடம் பேசினால் தானே, ஏதாவது சொல்வதற்கு.." என்றவர், இனி கவினிடம் பேச்சுக் கொடுத்தால் ,தொளைத்து.. தொளைத்து,கேள்வி கேட்பான் ..என்று நினைத்து கார் சீட்டில் தலையைச் சாய்த்து கண்களை இறுக மூடிக் கொண்டார்..
கவினோ,அவர் சொன்னதை நம்பாமல் யோசனையாக அவரையே பார்த்தவன், வேறு எதுவும் கேட்கலை.. மனதிற்குள்'மாமாவிடம் கேட்டுக்கலாம்..' என்று நினைத்தான்.
நாவேந்திக்கோ , மனதிற்குள், 'மகன் தன்னை என்றாவது புரிந்து கொள்வானா?' என்ற எண்ணமே ஆட்கொண்டிருந்தது.
ஒவ்வொருவரும் அவர்ரவர் சிந்தனைக்குள், உழன்று கொண்டிருந்தார்கள்.. ஆனால் , ஒருவன் மட்டும்! தன் அலுவலக அறையின் சாளரத்தின் வழியாக நாவேந்தி கவின்னுடன் காரில் ஏறிச் செல்வதைக் கண்டு, உடலும், உள்ளமும் கொதிக்க ஆத்திரத்துடன் சாளரக் கம்பியை இறுக பற்றிக் கொண்டு நின்றான்.
அவன் மனதிற்குள் ,ஆயிரம்..ஆயிரம், கேள்விகள் ! ஆனால்,அதற்கான பதில்லை, அவன் உணர்ந்து கொள்ள.. விதி, இனி தன் வேலையை காட்ட ஆரம்பிக்குமோ?காலம் உணர்த்துமோ?இல்லை தன்னவள் உணர்த்துவாளோ?
அன்பு கொல்லும்..
www.sahaptham.com