- Messages
- 25
- Reaction score
- 23
- Points
- 6
அத்தியாயம்-21
நாட்கள் அதன் போக்கில் வேகமாக சென்றுகொண்டிருந்தது.திருவிழா கொண்டாட்டம் முடிந்து, அர்ஜுன் தம்பதியர் இயல்பு வாழ்க்கைக்கு திரும்பி இருந்தனர்.
இருவருக்குள்ளும்அந்நியோன்யம் கூடி இருந்தது.
சில நாட்களில், தீபாவளி வர இருப்பதால்,அனைவரும் textilesகு ஆடை வாங்க சென்றார்கள்.கடை ஊழியர்களை, தலையால் தண்ணி குடிக்க வைத்து தனக்கும் ப்ரியாவிற்கு,ஒரே நிறத்தில், ஒரே டிசைனில் பட்டு புடவை எடுத்தாள் ஜானு.
திருமண புடவைக்கு கருத்து சொல்லியதை போல ,இதில் ஒதுங்க முடியவில்லை அர்ஜூனால். அவனை முழி பிதுங்க வைத்தாள்.
"இது நல்லா இருக்கா ??"என்பாள்.
அவன்
"நல்லா இருக்குமா "என்றால்,.
"இது போய் நல்லா இருகுங்குரீங்க.என்ன டேஸ்ட் உங்களுக்கு.கடனேன்னு பதில் சொல்லாதீங்க " என்பாள்.
"அவன் நல்லா இல்லை" என்றால்,"என்ன எதுவுமே நல்லா இல்லைங்குறீங்க. உங்கள்ட கேட்டா இன்னிக்கு எடுக்க முடியாது" என்பாள்.
என்னமோ ,அவன் லேட் செய்வது போல்.
அவனின் நிலை பார்த்து ப்ரியாவிற்கே பரிதாபம் வந்தது.
"ஏய்,அண்ணாக்கு இதெல்லாம் பழக்கம் இல்லடி,என் ட்ரெஸ்ஸலாம் நான் தான் எடுத்துக்குவேன்.நாம எடுக்கலாம்."
"என்ன பழக்கம் இல்லை,இனிமே பழகிக்க வேண்டியது தான்."
"அவர்க்கு எப்படி டி லேடீஸ் டிரஸ் பத்தி தெரியும்"
"தெரிஞ்சுக்கனும்.ஒரு தங்கச்சி கூட பொறந்துருக்கார். ஒரு பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணி இருக்கார்.இன்னும் தெரிஞ்சுக்கலைனா எப்படி??இங்க இருக்குற salesman எல்லாம் தெரிஞ்சுக்கலையா??"
"எங்க அண்ணா ,என்ன salesman அஹ்??"
"என்ன இருந்தாலும், அண்ணா முதல்ல, தோழி அப்புறம்னு காட்டிட்டே இல்ல"
என்று முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டாள்.
பிறகு பிரியா தான் ,அவளை,கொஞ்சி கெஞ்சி,வழக்கம் போல சமோசா வாங்கி தருவதாக கூறி சமாதானம் செய்தாள்.
இவளை பற்றி முன்பே அறிந்த விஜய்,தனக்கு ஆபீஸில் வேலை இருப்பதாய் சொல்லி, துணி கடை பயணத்தை தவிர்த்து இருந்தான்.
புத்திசாலி அவன் என்று, பெருமூச்சு விட்டான் அர்ஜுன்.
மனைவியின் செயல் பொறுமையை சோதித்தாலும்,அவளின் அடாவடிகளை ,ரசிக்கவே செய்தான்.
"எப்படி இருந்த என் அண்ணன், இப்படி ஆகிட்டான்"என்று பிரியாவே பெருமூச்சு விடும் அளவு ,இவள் ரகளையை பொறுதிருந்தான்.
தன் அண்ணன், இவ்வளவு பொறுமையாக ,எங்கும் நின்று அவள் பார்த்ததில்லை.திருமண புடவை எடுக்கும் போது கூட, இவள் அருகே நின்று, முகூர்த்த சேலை எடுத்ததும் கிளம்பி விட்டான்.
நகை கடையில் தான், இவளுக்கென்று பெரிதாக நகை ஒன்றுமில்லை,கல்லூரிக்கு போட்டு செல்லும்,சிறு தோடு,செயின் தவிர என்று திருமண நகை எடுக்க அதிக நேரம் செலவழித்தான்.அவள் விருப்பம் கேட்டு, தேர்ந்தெடுத்தான்.
அவள் பெற்றோர் இருந்திருந்தால், சிறுகசிறுக சேர்த்திருப்பார்கள்.இவன் மொத்தமாய், அப்பொழுது தான் வாங்கினான்.
எந்த குறையும் இல்லாமல், கோமதி கேட்டதை விட, அதிகம் கொடுத்தே ,திருமணம் முடிந்தாலும்,எல்லாம் நிச்சயத்திர்க்கு பிறகு வாங்கியதே.
தன் அண்ணனையே பார்த்து கொண்டிருந்தவளை ,கவனித்த ஜானகி,
"என்னாச்சு டி??உன் அண்ணனை, புதுசா பார்க்குற மாதிரி பார்க்குற??"
"புதுசா தான் இருக்கார்.இத்தனை வருஷத்துல இவ்ளோ பொறுமையா, என் அண்ணாவை பார்த்ததில்லை"
"க்கும்..உன் அண்ணாவை, நீ தான் மெச்சிகனும்.ஒரு புடவை செலக்ட் பண்ண தெரியலை"என்று முகவாயில் இடித்து கொண்டாள்.
ஒரு வழியாக ,புடவை எடுத்து கொண்டு, மதியம் ஹோட்டலில் சாப்பிட்டு விட்டு, இவர்களை வீட்டில் விட்டு, அலுவலகம் செல்ல தயாரானான் அர்ஜுன்.அரை நாள் விடுப்பு எடுத்திருந்தான்.
போகையில் ,எதையோ தேடிக்கொண்டிருந்தவனிடம்,
"என்ன ணா தேடுற??கூஜா வா??"
"என்ன??"
"அண்ணிக்கு தூக்குற கூஜா மிஸ்ஸிங் அஹ்னு, கேட்டேன்"
"ஏய்,வாலு..எப்போதிருந்து இப்படி வாயாடி ஆனா??"
என்று கூறி சிரித்து விட்டு ,தான் தேடிய மொபைலை எடுத்துக் கொண்டு, விடை பெற்று சென்றான்.
அவனை, அதிசயமாய் பார்த்திருந்த ப்ரியாவை உலுக்கி,
"என்னாச்சு டி??"
"என் அண்ணாவா இது.இவ்ளோ சந்தோசமா அவர் சிரிச்சு பார்த்ததே இல்லடி.பேருக்கு ஒரு சிரிப்பு, உதட்டுல வரும்.அவரு கண்ணும் சேர்ந்து சிரிக்குறதை, இப்போ தான் பார்க்குறேன்."
"ஹ்ம்ம்..அதென்ன கேப்புல ,எனக்கு கூஜா தூக்குறாருன்னு சொல்லுற.."
என்று முறைத்தவளை, சிரித்து சமாளித்து,
"என்ன இருந்தாலும் உண்மையை தானே சொல்லுறேன்"என்றாள்.
"கர்ப்பமா இருக்கேன்னு பார்க்குறேன்.இல்லை, உன்னை ஒரு கை பார்த்துடுவேன்"
"நண்பிடி.."என்று அவள் தோள் அணைத்து கொண்டாள் பிரியா.
இருவரின் முகத்திலும் புன்னகை மின்னியது.
தீபாவளிக்கு அழைத்த அலமு தம்பதியரிடம் பிரியாவும்,விஜயும் வர இருப்பதால்,மறுநாள் வருவதாக கூறினார்கள்.அலமு அனைவர்க்கும் ,ஆடை எடுத்திருப்பதாக கூறினார்.
இங்கு விஜயும், ப்ரியாவிற்கு இவளுக்கும் புடவை எடுத்திருந்தான்.விவரமாக தனியே சென்று எடுத்திருந்தான்.
அர்ஜுன், இவர்கள் புடவை எடுத்த அன்றே ,விஜய்க்கும் உடை எடுத்திருந்தான்.ப்ரியாவிற்கு இது, ஐந்து மாதம்.
தீபாவளி அன்று ,இரு ஜோடிகளும், புத்தாடை புனைந்து, கோவிலுக்கு சென்று வந்தார்கள்.பெண்கள் இருவரும், ஒரே மாதிரி புடவை அணிந்து வந்தார்கள்.ஆண்கள் வெவ்வேறு நிறத்தில் பேண்ட், சட்டை அணிந்து சென்றார்கள்.
கோயில் பிரகாரம் சுற்றயில், சற்று இடைவெளி விட்டு முன், பின் என இரு ஜோடிகளும் சுற்றயில்,ஜானு,
"நீங்க ரெண்டு பேரும், ஒரே மாறி டிரஸ் போட்ருந்தா எப்படி இருக்கும் தெரியுமா??"
"ஹ்ம்ம்..ஸ்கூல் யூனிபோர்ம் மாறி இருந்திருக்கும்"
அவனை முறைத்து விட்டு, அவனுடன் நடந்தாள் ஜானு.
வீட்டிற்கு வந்து, இரு பெண்களும் ,சமையலறையில், அரட்டை அடித்து கொண்டு, மதிய உணவிற்கு ,சிறப்பான சமையலில் ஈடுபட்டார்கள்.பேச்சு பல திசைகளில் சுற்றி
மகாதேவி,மஹிஷா பற்றி வந்து நின்றது.
"இந்த அண்ணா, அவங்களுக்கு பணமே கொடுத்திருக்க கூடாதுடி. எவ்ளோ பிரச்சனை பண்ணாங்க"என்று ஆதங்கப்பட்ட ப்ரியாவிடம்,
"விடுடி,அவங்க பண கஷ்டம், தீர குறுக்கு வழியில் யோசிச்சுருக்காங்க. அவங்க திட்டம், நிறைவேறாமா போய் இருக்கலாம்.ஆனாலும் அவங்க செஞ்சது தப்புன்னு, அவரு செய்ஞ்ச மாறி புரியவச்சா தான் உணர்ந்துருப்பாங்க.நான் இம்புட்டு பேசியும் திருந்தாதவாங்க.அவர் பணம் கொடுத்ததும், வாய் அடைச்சு ,மறு வார்த்தை பேசாம போயிட்டாங்கள்ல??"
"அவங்க வந்த வேலை முடிஞ்சுது, பணம் கிடைச்சது போய்ட்டாங்க"
"எப்படியோ,இவரால அவங்க பிரச்சனை தீர்ந்தா சரி தான்.உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா??அவளுக்கு ஏதோ வரன் அமைஞ்சுருக்கு போல.நம்ம வக்கீல இவர் பார்க்க போனப்போ சொல்லி இருக்கார்.கூடிய சீக்கிரம் ,இங்க பத்திரிகை வைக்க வரதா அவர்ட்ட சொன்னங்களாம் அத்தையம்மா."
"ரெம்ப நல்லதா போச்சு.இனி தொல்லை பண்ணாதுங்க."
"ஏண்டி ,இந்த மஹிஷாக்கு ,முழுசாவே டிரஸ் பண்ண தெரியாதே. இவ புருஷன் இவளை பார்த்து என்ன பாட்டு டி பாடுவான்"
"ஒரு மூணு முடிச்சால முட்டாளா ஆனேன்
கேளு கேளு தம்பினு "பாடுவான்.
"அது, கொஞ்ச நாள் போனதும் பாடுவான் டி. இப்போ என்ன பாடுவான் தெரியுமா??
செந்தமிழ் நாட்டு தமிழச்சியே
சேலை உடுத்த தயங்குறியே
நெசவு செய்யும் திருநாட்டில்
நீச்சல் உடையில் அலையுரியேனு"
கூறி விட்டு ,கண்ணில் நீர் வர இருவரும் சிரித்தார்கள்.
ஒரு வழியாய் ,தீபாவளி முடிந்து ,அனைவரும் ஜானகியின் வீட்டிற்கு சென்றார்கள்.ப்ரியாவின் உடல்நிலையை கருத்தில் கொண்டு, ஒரு cab புக் செய்து சென்றார்கள்.
அங்கு மறுபடியும் ஒருமுறை, அலமு,வாசுதேவன் தம்பதிகள் கொடுத்த உடையை, இரு ஜோடிகளும் ,அவர்கள் பாதத்தில் விழுந்து வணங்கி அணிந்து,கோயிலுக்கு சென்று பண்டிகை கொண்டாடினார்கள்.
அதற்கு மறுநாள் ,கோமதியை பார்க்க, இரு ஜோடிகளும் சென்றார்கள்.விஜயின் ஊரும் அது தானே.
அவர்களை வரவேற்ற கோமதி.வழக்கம் போல, தன் மாமியார் அதிகாரத்தை காட்டிக்கொண்டு தான் இருந்தார்.ஆனால் பிரியா இப்பொழுது தெளிந்த நீரோடை .ஆதலால் அனைத்தையும் புன்னகையோடு கடக்க கற்று கொண்டாள்.
புள்ளைதாய்ச்சி பெண், இப்படி உட்கார், இப்படி நட, இது சாப்பிடு,இது கூடாது.இந்த நேரம் சாப்பிடு என்று, ஒரு வழி செய்துவிட்டார்.அனைத்திலும் அவர் பேரக்குழந்தையின் மீதிருந்த அக்கறையை பார்க்க கற்றுக்கொண்டாள் பிரியா.
விஜய் அங்கு ,தலையாட்டி பொம்மை ஆகி இருந்தான்.அவனை ஜாடை காட்டி ,இரு பெண்களும் சிரித்துக்கொண்டார்கள்.அவர்களை முறைப்பதை தவிர வேறு வழி இருக்கவில்லை விஜய்க்கு.
"உனக்கு இந்த ஜால்ரா தெரியுமாடி??"
"அப்படின்னா??"
"அதாண்டி இந்த ஜிங்க் ஜக், ஜிங்க் ஜக் னு அடிக்குமே"
"ஓ..பார்த்தமாறி தான் இருக்கு"
இவர்கள், விஜயை கேலி செய்வதை புரியாத கோமதி,
"என்னமா??ஜால்ரா கூட தெரியாதா??கோயில்ல மணி அடிக்கும் போது கூட அடிக்குமே,மேளம் வாசிக்குறவங்க ,பின்னாடி உக்காந்து ஒருத்தர் வாசிப்பாரே"
வெகு தீவிரமாக விளக்கிக்கொண்டிருந்தார்.
"உங்களுக்கு தெரியுது பெரியம்மா,இந்த பிரியா, உங்க அளவு புத்திசாலி இல்லை.இல்லையா விஜய் அண்ணா??"
அவனும் வேறு வழி இல்லாமல் ,பல்லை கடித்து கொண்டு தலைஆட்டி வைத்தான்.
ப்ரியாவிற்கு தெரியாதது, தனக்கு தெரிந்த பெருமையில், கோமதி ஒரு பார்வை மருமகளை ,கெத்தாக பார்த்தார்.வந்த சிரிப்பை அடக்க பிரியா, தலை குனிந்து கொண்டாள்.
"விஜய் அண்ணாக்கு, ஜால்ரா பத்தி நல்லாவே தெரியும்.நீ அவர்கிட்ட கேட்டு தெரிஞ்சுக்கோ.சொல்லி கொடுங்க அண்ணா"என்றாள் பவ்யமாய்.
"ஆமா என் புள்ளைக்கு எல்லாம் தெரியும்."
விஜய்க்கு ,எங்காவது சென்று முட்டிக்கொள்ளலாம் போல இருந்தது.கோமதி அவ்விடம் விட்டு அகன்றதும், அவள் தலையில், ஓங்கி ஒரு கொட்டு வைத்து விட்டு, அவ்விடம் விட்டு நகர்ந்தான் விஜய்.
இரு பெண்களும், பல நிமிடம் சிரித்து மகிழ்ந்தார்கள்.இதை அனைத்தையும் ,ஒரு பார்வையாளராக இருந்து ரசித்தான், அர்ஜுன்.
இன்னும் ,அங்கு இருந்தால் ,தன்னை இரு பெண்களும், ஒரு வழி ஆக்கி விடுவார்கள் என்று ,அவசர அவசரமா, அவர்களை கிளப்பி, சென்னை கூட்டி வந்தான் விஜய்.
கோமதி கூட "இருந்து விட்டு போங்க, இவ்ளோ அவசரமா போனுமா?? "என்று குறை பட்டு கொண்டார்.
."லீவு இல்லைமா" என்று சாக்கு போக்கு சொல்லி, சென்னை வந்ததும் தான், நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டான் விஜய்..
நாட்கள் அதன் போக்கில் வேகமாக சென்றுகொண்டிருந்தது.திருவிழா கொண்டாட்டம் முடிந்து, அர்ஜுன் தம்பதியர் இயல்பு வாழ்க்கைக்கு திரும்பி இருந்தனர்.
இருவருக்குள்ளும்அந்நியோன்யம் கூடி இருந்தது.
சில நாட்களில், தீபாவளி வர இருப்பதால்,அனைவரும் textilesகு ஆடை வாங்க சென்றார்கள்.கடை ஊழியர்களை, தலையால் தண்ணி குடிக்க வைத்து தனக்கும் ப்ரியாவிற்கு,ஒரே நிறத்தில், ஒரே டிசைனில் பட்டு புடவை எடுத்தாள் ஜானு.
திருமண புடவைக்கு கருத்து சொல்லியதை போல ,இதில் ஒதுங்க முடியவில்லை அர்ஜூனால். அவனை முழி பிதுங்க வைத்தாள்.
"இது நல்லா இருக்கா ??"என்பாள்.
அவன்
"நல்லா இருக்குமா "என்றால்,.
"இது போய் நல்லா இருகுங்குரீங்க.என்ன டேஸ்ட் உங்களுக்கு.கடனேன்னு பதில் சொல்லாதீங்க " என்பாள்.
"அவன் நல்லா இல்லை" என்றால்,"என்ன எதுவுமே நல்லா இல்லைங்குறீங்க. உங்கள்ட கேட்டா இன்னிக்கு எடுக்க முடியாது" என்பாள்.
என்னமோ ,அவன் லேட் செய்வது போல்.
அவனின் நிலை பார்த்து ப்ரியாவிற்கே பரிதாபம் வந்தது.
"ஏய்,அண்ணாக்கு இதெல்லாம் பழக்கம் இல்லடி,என் ட்ரெஸ்ஸலாம் நான் தான் எடுத்துக்குவேன்.நாம எடுக்கலாம்."
"என்ன பழக்கம் இல்லை,இனிமே பழகிக்க வேண்டியது தான்."
"அவர்க்கு எப்படி டி லேடீஸ் டிரஸ் பத்தி தெரியும்"
"தெரிஞ்சுக்கனும்.ஒரு தங்கச்சி கூட பொறந்துருக்கார். ஒரு பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணி இருக்கார்.இன்னும் தெரிஞ்சுக்கலைனா எப்படி??இங்க இருக்குற salesman எல்லாம் தெரிஞ்சுக்கலையா??"
"எங்க அண்ணா ,என்ன salesman அஹ்??"
"என்ன இருந்தாலும், அண்ணா முதல்ல, தோழி அப்புறம்னு காட்டிட்டே இல்ல"
என்று முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டாள்.
பிறகு பிரியா தான் ,அவளை,கொஞ்சி கெஞ்சி,வழக்கம் போல சமோசா வாங்கி தருவதாக கூறி சமாதானம் செய்தாள்.
இவளை பற்றி முன்பே அறிந்த விஜய்,தனக்கு ஆபீஸில் வேலை இருப்பதாய் சொல்லி, துணி கடை பயணத்தை தவிர்த்து இருந்தான்.
புத்திசாலி அவன் என்று, பெருமூச்சு விட்டான் அர்ஜுன்.
மனைவியின் செயல் பொறுமையை சோதித்தாலும்,அவளின் அடாவடிகளை ,ரசிக்கவே செய்தான்.
"எப்படி இருந்த என் அண்ணன், இப்படி ஆகிட்டான்"என்று பிரியாவே பெருமூச்சு விடும் அளவு ,இவள் ரகளையை பொறுதிருந்தான்.
தன் அண்ணன், இவ்வளவு பொறுமையாக ,எங்கும் நின்று அவள் பார்த்ததில்லை.திருமண புடவை எடுக்கும் போது கூட, இவள் அருகே நின்று, முகூர்த்த சேலை எடுத்ததும் கிளம்பி விட்டான்.
நகை கடையில் தான், இவளுக்கென்று பெரிதாக நகை ஒன்றுமில்லை,கல்லூரிக்கு போட்டு செல்லும்,சிறு தோடு,செயின் தவிர என்று திருமண நகை எடுக்க அதிக நேரம் செலவழித்தான்.அவள் விருப்பம் கேட்டு, தேர்ந்தெடுத்தான்.
அவள் பெற்றோர் இருந்திருந்தால், சிறுகசிறுக சேர்த்திருப்பார்கள்.இவன் மொத்தமாய், அப்பொழுது தான் வாங்கினான்.
எந்த குறையும் இல்லாமல், கோமதி கேட்டதை விட, அதிகம் கொடுத்தே ,திருமணம் முடிந்தாலும்,எல்லாம் நிச்சயத்திர்க்கு பிறகு வாங்கியதே.
தன் அண்ணனையே பார்த்து கொண்டிருந்தவளை ,கவனித்த ஜானகி,
"என்னாச்சு டி??உன் அண்ணனை, புதுசா பார்க்குற மாதிரி பார்க்குற??"
"புதுசா தான் இருக்கார்.இத்தனை வருஷத்துல இவ்ளோ பொறுமையா, என் அண்ணாவை பார்த்ததில்லை"
"க்கும்..உன் அண்ணாவை, நீ தான் மெச்சிகனும்.ஒரு புடவை செலக்ட் பண்ண தெரியலை"என்று முகவாயில் இடித்து கொண்டாள்.
ஒரு வழியாக ,புடவை எடுத்து கொண்டு, மதியம் ஹோட்டலில் சாப்பிட்டு விட்டு, இவர்களை வீட்டில் விட்டு, அலுவலகம் செல்ல தயாரானான் அர்ஜுன்.அரை நாள் விடுப்பு எடுத்திருந்தான்.
போகையில் ,எதையோ தேடிக்கொண்டிருந்தவனிடம்,
"என்ன ணா தேடுற??கூஜா வா??"
"என்ன??"
"அண்ணிக்கு தூக்குற கூஜா மிஸ்ஸிங் அஹ்னு, கேட்டேன்"
"ஏய்,வாலு..எப்போதிருந்து இப்படி வாயாடி ஆனா??"
என்று கூறி சிரித்து விட்டு ,தான் தேடிய மொபைலை எடுத்துக் கொண்டு, விடை பெற்று சென்றான்.
அவனை, அதிசயமாய் பார்த்திருந்த ப்ரியாவை உலுக்கி,
"என்னாச்சு டி??"
"என் அண்ணாவா இது.இவ்ளோ சந்தோசமா அவர் சிரிச்சு பார்த்ததே இல்லடி.பேருக்கு ஒரு சிரிப்பு, உதட்டுல வரும்.அவரு கண்ணும் சேர்ந்து சிரிக்குறதை, இப்போ தான் பார்க்குறேன்."
"ஹ்ம்ம்..அதென்ன கேப்புல ,எனக்கு கூஜா தூக்குறாருன்னு சொல்லுற.."
என்று முறைத்தவளை, சிரித்து சமாளித்து,
"என்ன இருந்தாலும் உண்மையை தானே சொல்லுறேன்"என்றாள்.
"கர்ப்பமா இருக்கேன்னு பார்க்குறேன்.இல்லை, உன்னை ஒரு கை பார்த்துடுவேன்"
"நண்பிடி.."என்று அவள் தோள் அணைத்து கொண்டாள் பிரியா.
இருவரின் முகத்திலும் புன்னகை மின்னியது.
தீபாவளிக்கு அழைத்த அலமு தம்பதியரிடம் பிரியாவும்,விஜயும் வர இருப்பதால்,மறுநாள் வருவதாக கூறினார்கள்.அலமு அனைவர்க்கும் ,ஆடை எடுத்திருப்பதாக கூறினார்.
இங்கு விஜயும், ப்ரியாவிற்கு இவளுக்கும் புடவை எடுத்திருந்தான்.விவரமாக தனியே சென்று எடுத்திருந்தான்.
அர்ஜுன், இவர்கள் புடவை எடுத்த அன்றே ,விஜய்க்கும் உடை எடுத்திருந்தான்.ப்ரியாவிற்கு இது, ஐந்து மாதம்.
தீபாவளி அன்று ,இரு ஜோடிகளும், புத்தாடை புனைந்து, கோவிலுக்கு சென்று வந்தார்கள்.பெண்கள் இருவரும், ஒரே மாதிரி புடவை அணிந்து வந்தார்கள்.ஆண்கள் வெவ்வேறு நிறத்தில் பேண்ட், சட்டை அணிந்து சென்றார்கள்.
கோயில் பிரகாரம் சுற்றயில், சற்று இடைவெளி விட்டு முன், பின் என இரு ஜோடிகளும் சுற்றயில்,ஜானு,
"நீங்க ரெண்டு பேரும், ஒரே மாறி டிரஸ் போட்ருந்தா எப்படி இருக்கும் தெரியுமா??"
"ஹ்ம்ம்..ஸ்கூல் யூனிபோர்ம் மாறி இருந்திருக்கும்"
அவனை முறைத்து விட்டு, அவனுடன் நடந்தாள் ஜானு.
வீட்டிற்கு வந்து, இரு பெண்களும் ,சமையலறையில், அரட்டை அடித்து கொண்டு, மதிய உணவிற்கு ,சிறப்பான சமையலில் ஈடுபட்டார்கள்.பேச்சு பல திசைகளில் சுற்றி
மகாதேவி,மஹிஷா பற்றி வந்து நின்றது.
"இந்த அண்ணா, அவங்களுக்கு பணமே கொடுத்திருக்க கூடாதுடி. எவ்ளோ பிரச்சனை பண்ணாங்க"என்று ஆதங்கப்பட்ட ப்ரியாவிடம்,
"விடுடி,அவங்க பண கஷ்டம், தீர குறுக்கு வழியில் யோசிச்சுருக்காங்க. அவங்க திட்டம், நிறைவேறாமா போய் இருக்கலாம்.ஆனாலும் அவங்க செஞ்சது தப்புன்னு, அவரு செய்ஞ்ச மாறி புரியவச்சா தான் உணர்ந்துருப்பாங்க.நான் இம்புட்டு பேசியும் திருந்தாதவாங்க.அவர் பணம் கொடுத்ததும், வாய் அடைச்சு ,மறு வார்த்தை பேசாம போயிட்டாங்கள்ல??"
"அவங்க வந்த வேலை முடிஞ்சுது, பணம் கிடைச்சது போய்ட்டாங்க"
"எப்படியோ,இவரால அவங்க பிரச்சனை தீர்ந்தா சரி தான்.உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா??அவளுக்கு ஏதோ வரன் அமைஞ்சுருக்கு போல.நம்ம வக்கீல இவர் பார்க்க போனப்போ சொல்லி இருக்கார்.கூடிய சீக்கிரம் ,இங்க பத்திரிகை வைக்க வரதா அவர்ட்ட சொன்னங்களாம் அத்தையம்மா."
"ரெம்ப நல்லதா போச்சு.இனி தொல்லை பண்ணாதுங்க."
"ஏண்டி ,இந்த மஹிஷாக்கு ,முழுசாவே டிரஸ் பண்ண தெரியாதே. இவ புருஷன் இவளை பார்த்து என்ன பாட்டு டி பாடுவான்"
"ஒரு மூணு முடிச்சால முட்டாளா ஆனேன்
கேளு கேளு தம்பினு "பாடுவான்.
"அது, கொஞ்ச நாள் போனதும் பாடுவான் டி. இப்போ என்ன பாடுவான் தெரியுமா??
செந்தமிழ் நாட்டு தமிழச்சியே
சேலை உடுத்த தயங்குறியே
நெசவு செய்யும் திருநாட்டில்
நீச்சல் உடையில் அலையுரியேனு"
கூறி விட்டு ,கண்ணில் நீர் வர இருவரும் சிரித்தார்கள்.
ஒரு வழியாய் ,தீபாவளி முடிந்து ,அனைவரும் ஜானகியின் வீட்டிற்கு சென்றார்கள்.ப்ரியாவின் உடல்நிலையை கருத்தில் கொண்டு, ஒரு cab புக் செய்து சென்றார்கள்.
அங்கு மறுபடியும் ஒருமுறை, அலமு,வாசுதேவன் தம்பதிகள் கொடுத்த உடையை, இரு ஜோடிகளும் ,அவர்கள் பாதத்தில் விழுந்து வணங்கி அணிந்து,கோயிலுக்கு சென்று பண்டிகை கொண்டாடினார்கள்.
அதற்கு மறுநாள் ,கோமதியை பார்க்க, இரு ஜோடிகளும் சென்றார்கள்.விஜயின் ஊரும் அது தானே.
அவர்களை வரவேற்ற கோமதி.வழக்கம் போல, தன் மாமியார் அதிகாரத்தை காட்டிக்கொண்டு தான் இருந்தார்.ஆனால் பிரியா இப்பொழுது தெளிந்த நீரோடை .ஆதலால் அனைத்தையும் புன்னகையோடு கடக்க கற்று கொண்டாள்.
புள்ளைதாய்ச்சி பெண், இப்படி உட்கார், இப்படி நட, இது சாப்பிடு,இது கூடாது.இந்த நேரம் சாப்பிடு என்று, ஒரு வழி செய்துவிட்டார்.அனைத்திலும் அவர் பேரக்குழந்தையின் மீதிருந்த அக்கறையை பார்க்க கற்றுக்கொண்டாள் பிரியா.
விஜய் அங்கு ,தலையாட்டி பொம்மை ஆகி இருந்தான்.அவனை ஜாடை காட்டி ,இரு பெண்களும் சிரித்துக்கொண்டார்கள்.அவர்களை முறைப்பதை தவிர வேறு வழி இருக்கவில்லை விஜய்க்கு.
"உனக்கு இந்த ஜால்ரா தெரியுமாடி??"
"அப்படின்னா??"
"அதாண்டி இந்த ஜிங்க் ஜக், ஜிங்க் ஜக் னு அடிக்குமே"
"ஓ..பார்த்தமாறி தான் இருக்கு"
இவர்கள், விஜயை கேலி செய்வதை புரியாத கோமதி,
"என்னமா??ஜால்ரா கூட தெரியாதா??கோயில்ல மணி அடிக்கும் போது கூட அடிக்குமே,மேளம் வாசிக்குறவங்க ,பின்னாடி உக்காந்து ஒருத்தர் வாசிப்பாரே"
வெகு தீவிரமாக விளக்கிக்கொண்டிருந்தார்.
"உங்களுக்கு தெரியுது பெரியம்மா,இந்த பிரியா, உங்க அளவு புத்திசாலி இல்லை.இல்லையா விஜய் அண்ணா??"
அவனும் வேறு வழி இல்லாமல் ,பல்லை கடித்து கொண்டு தலைஆட்டி வைத்தான்.
ப்ரியாவிற்கு தெரியாதது, தனக்கு தெரிந்த பெருமையில், கோமதி ஒரு பார்வை மருமகளை ,கெத்தாக பார்த்தார்.வந்த சிரிப்பை அடக்க பிரியா, தலை குனிந்து கொண்டாள்.
"விஜய் அண்ணாக்கு, ஜால்ரா பத்தி நல்லாவே தெரியும்.நீ அவர்கிட்ட கேட்டு தெரிஞ்சுக்கோ.சொல்லி கொடுங்க அண்ணா"என்றாள் பவ்யமாய்.
"ஆமா என் புள்ளைக்கு எல்லாம் தெரியும்."
விஜய்க்கு ,எங்காவது சென்று முட்டிக்கொள்ளலாம் போல இருந்தது.கோமதி அவ்விடம் விட்டு அகன்றதும், அவள் தலையில், ஓங்கி ஒரு கொட்டு வைத்து விட்டு, அவ்விடம் விட்டு நகர்ந்தான் விஜய்.
இரு பெண்களும், பல நிமிடம் சிரித்து மகிழ்ந்தார்கள்.இதை அனைத்தையும் ,ஒரு பார்வையாளராக இருந்து ரசித்தான், அர்ஜுன்.
இன்னும் ,அங்கு இருந்தால் ,தன்னை இரு பெண்களும், ஒரு வழி ஆக்கி விடுவார்கள் என்று ,அவசர அவசரமா, அவர்களை கிளப்பி, சென்னை கூட்டி வந்தான் விஜய்.
கோமதி கூட "இருந்து விட்டு போங்க, இவ்ளோ அவசரமா போனுமா?? "என்று குறை பட்டு கொண்டார்.
."லீவு இல்லைமா" என்று சாக்கு போக்கு சொல்லி, சென்னை வந்ததும் தான், நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டான் விஜய்..
