20
காலை பிரதீபன் எழும்போது ஆர்த்தி அரையில் இல்லை.அவள் இல்லாததே அவனுள் ஒரு நிம்மதியை பரவச்செய்தது. எழுந்து குளியலறைக்குள் சென்றவன் அலுவலகத்திற்கு தயாராகி கீழே வந்தான். தற்போதைக்குகடவுள் அவனிடம் வந்து என்ன வரம் வேண்டும் என்று கேட்டால் ‘ஆர்த்தி என் கண்முன் வராமல் இருக்கவேண்டும் ‘ என்று தான் கேட்டிருப்பான். அன்று அவனது எண்ணம் நிறைவேறவும் செய்தது.
ஆர்த்தி அவனுக்கு முன் எழுந்து தோட்டத்திற்கு சென்றுவிட்டாள். ஏனோ அவளுக்கு அந்த வீட்டிலிருக்கவேமூச்சு முட்டியது. அவளது வீடு சிறியதாக இருந்தாலும் அதில் ஒரு உயிர்பு இருக்கும். இங்கே வீடு மாளிகைபோலவும், வீடு முழுக்க பணத்தை வாரியிறைத்திருந்த அலங்காரமும், ஏகப்பட்ட வேலையாட்களும் என்றுஅவளுக்கு எதுவுமே பிடிக்கவில்லை. முதலில் அவள் உயிரோடு இருப்பதை உணர்ந்தால்தானே வீட்டின்உயிர்ப்பை உணர முடியும்? எல்லாமே வெறுத்தது. எங்காவது கண்காணாது இடத்திற்கு ஓடி விட அவள்கால்கள் பறபறத்தது.
எத்தனை நேரம் அப்படியே அமர்ந்திருந்தாளோ ராஜம்மாவின் குரலில்தான் நடப்பிற்கு வந்தாள்." உங்களைபெரியம்மா சாப்பிட கூப்பிட்டாங்கமா" என்றவரிடம் மருப்பேதும் சொல்லத் தோன்றாமல் அமைதியாக அவரைபின் தொடர்ந்தாள். ஏதோ சாப்பிட முயன்று எப்படியோ கொஞ்சத்தை விழுங்கி வைத்தாள். மங்கையும்பெரிதாக எதையும் கண்டு கொள்ளவில்லை. கொஞ்சம் விட்டுப் பிடிக்க வே ஆசை பட்டார்.
ப்ரியாவுடன் ஃபோனில் ஒரு மூச்சு அழுது கரைந்தாள். அவளின் அட்வைசால் இன்னமும் எரிச்சலாகி இதுப்ரியாவுடன் பேசவே கூடாது என்ற முடிவிற்கு வந்தாள்.பின் கொட்டக்காட்ட அறையில்அமர்ந்திருந்தாள்..அவளால் அதுவும் முடியவில்லை எங்கு பார்த்தாலும் ஹீரோ போல் விதவிதமாகபோஸ்களுடன் பிரதீபனின் போட்டோக்கள், கண்களையும் அழுந்த மூடிக்கொண்டு சோபாவில் குறுக்கி படுத்துக்கொண்டாள் .
***********
பல பேரின் குட்மார்னிங்கையும் அதனுடன் கூடிய ஆராய்சிப் பார்வையையும் ஏற்று தன்னறைக்குள் வருவதற்குள்புசுபுசுவென உள்ளே எரிச்சல் மூண்டது. எல்லோருமே தன்னை பற்றியே பேசுவது போல் ஒரு பிரமைதோன்றியது. தலையை ஒரு முறை உலுக்கிக் கொண்டு டேபிளின் மீதிருந்த தண்ணீரை எடுத்து ஒரே மூச்சில்குடித்தான்.பின் சுழல் நாற்காலியில் அமைந்து தண்டையை தளர்ந்தி காலர் பட்டனை கழட்டி விட்டான். என்னவோ மூச்சு முட்டுவது போல் இருந்தது. பட்டனை கழட்டியும் எந்த மாற்றமும் இல்லை. ஏதேதோதேவையில்லாத எண்ணங்கள் சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாம் ஒரு கோர்வையாக கூட இல்லாமல் தோன்றிஅவனது எரிச்சலை தலைவலியாக மாற்றியது.
". ம்.....- ஹூம் இது சரிவராது. ஐடில் மேன்ஸ் மைன்ட்இஸ் டெவில்ஸ் வெர்க்ஷாப்" சோஐ நீட் வொர்க், கம்யூட்டரில்மெயில் பாக்சை திறந்தான். ஓரளவு அவன் வீட்டிலிருந்தே முக்கியமான மெய்களுக்கு பதிலளித்து விட்டான்என்றதால் வேறு என்ன என்பது போல் ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தான்
முதலாவது அவர்கள் கம்பெனியின் புதிய தளத்திற்கு எலக்டிரிகல் வெர்க்செய்வதற்கான கொட்டேஷன்ஸ் அடாச்செய்யப்பட்டிருந்த .
அதில் நல்ல கம்பெனி, குறைந்த விலை என்று யோசித்துமுடிவெடுக்க வேண்டும். அதனால் தற்போதைக்குஅதனை ஒதுக்கி வைத்தான்.
அடுத்த மெயில்.அது அவர்கள் கம்பெனி ஸ்டாப் ஒருவர் திருமணத்திற்காகலோன் கேட்டு அப்ளை செய்திருந்த, ஏற்கனவே அகவுன்ட்ஸ் டிபார்ட்மென்டில் அப்ரூவ் செய்து தான் கடைசி கட்ட அப்ரூவல்காக இவனுக்குவந்திருந்தது. அதனால் உடனே லோன் அப்ரூவ்ட் என்று சம்பந்த பட்டவர்களுக்கு மெயில் அனுப்பினான்
அடுத்த மெயிலை பார்த்தபோது ஷாக் அடித்தது போல் அமர்ந்து விட்டான், இங்கேயுமா? என்றதுஅவன் மனம், அப்போது இரண்டு முறை கதவு தட்டப்பட்டு பதில் வராமல் போகவே திறந்து கொண்டு உள்ளேவந்தான் ரஞ்சித். "ஹேய் பிரதீபா அதுக்குள்ள வந்துட்டியா?" என்று சிறு கோபத்துடன் கேட்டுக் கொண்டேவந்து அவன் எதிரில் அமர்ந்தான். ரஞ்சித்தின் குரல் கேட்கும் சட்டென தன் கவனத்தைகனினியிலிருந்து விலக்கி அவன் முகம் பார்க்க முயன்றான். " நான் தான் இன்னும் டூதிரி டேஸ் கழிச்சு வான்னுசொன்னேனே" என்றான் ரஞ்சித் தொடர்ந்து அவனது வாக்கியங்களை உள்வாங்கி அதன் அர்த்தத்தை மூளைஉணர்வதற்கே சில நேரம் பிடித்தது பிரதீபனிற்கு. அதற்குள்மீண்டும் பேசினான் ரஞ்சித். "இந்த திடீர்கல்யாணத்துக்கு என்ன பதில் சொல்ல போரேன்னு யோசிச்சிட்டியா? மாயாவை பத்தி இங்க நிறைய பேருக்குதெரியும், என்ன சொல்ல போர" ரஞ்சித்தின் தொடர் பேச்சை ஒரு வாரு புரிந்துகொண்டவன் பதிலளிக்கும் முன்கதவு தட்டப்பட்டு உள்ளே வந்தாள் மோனிகா, "ஹாய் பிரதீபன் என்ன திடீர்னு கல்யாணம் எல்லாம்? உங்கஅப்பா ரிஷப்ஷனுக்கு இன்வைட் பன்னப்ப எங்க எல்லாருக்குமே சாஷாக்" என்றமோனிகா அந்த கம்பெனியின் பிராஜக்ட் மேனேஜர்களுள் ஒருத்தி. பெயர் சொல்லி அழைப்பதும் எல்லோரிடமும்நட்போடு சகஜமாய் பேசுவதுதான் எம் என் சி கம்பெனிக்களின் கலாச்சாரம். அப்படித்தான் மோனிகாவும்சாதாரனமாக கேட்டாள்
ஆனால் பிரதீபனோ அவளை ஒருமுறை உறுத்துவிழித்தவன் ஒற்றை புருவத்தை உயர்த்தி
" ஏன் பன்ன கூடாதா?, ஓ.... சாரி உங்ககிட்ட பர்மீஷன் வாங்க மறந்துட்டேனே,இட்ஸ் எபிக் மிஸ்டேக் ஐ ஆம்ரியலிசாரி" என்றான் அவனது வார்த்தையில் இருந்த சாரி துளியும் அவன் குரலிலோ முகபாவனையிலோஇல்லை. உடனே மோனிகாவின் முகம் சட்டென வாடிவிட்டது. எதுவும் பேசாமல் ரஞ்சித்தை மட்டும் 'என்ன இதுஎன்பது போல் ஓர் பார்வை பார்த்துவிட்டுசென்றாள். ரஞ்சித் அசந்துபோனான். மோனிகா வெளியேரியதும்"நீசமாளிச்சுடுவ" என்றான் நிம்மதியாய். “ஓகே பிரதீப் யூ புரொசீட்” என்று வெளியேரினான்
ரஞ்சித் வெளியேரியதும் மீண்டும் கணினியில் பார்வையை செலுத்தியவன் முன் அதே மெயில், ஓர்பெருமூச்சுடன் தொலைபேசியை எடுத்து ஆடிட்டர் ஹெட்டை அழைத்தான். ஆடிட்டருடனான தன்பேச்சுவார்த்தை முடிந்ததும் ரஞ்சித்தை அழைத்து ஓர் செக்கை நீட்டினான். " இது தருணோடசெட்டில்மன்ட்”என்றான் அதனை பெற்றுக் கொண்டு தொகையைபார்த்தவன் சட்டென்.நிமிர்ந்தான். "பிரதீப்... ... தருண் வேலைக்கு சேந்து ரெண்டு வருஷம்தான் ஆகுது.இன்னும்பர்மனன்ட் கூட ஆகல, செட்டில்மெண்ட் பணம்கொஞ்சமாதான் இருக்கும், இது ....." என்றான் புரியாமல். ஏனெனில் அந்த செக்கில் எழுதியிருந்த தொகை மிகமிக அதிகம்
" இதஎப்படியாவது அவங்க ஃபேமலி கிட்ட கொடுத்துடு" என்றான் பிரதீபன். "ஹேய்..எப்படிடா நம்புவாங்க?" "சேசம்திங், இன்ஷூரன்ஸ்னு சொல்லு, கம்பெனில வர்க் பன்னும் போது டெத் ஆனா இதுதான் செட்டில் மண்ட்னுசொல்லு, டூ எனிதிங், இட்ஹஸ் டூ ரீச் தெம்" என்றான் படபடப்பாக. "ஓகே. - ஓகே .... காம் டவுன் புரியுது, உன்னால ஏற்பட்ட இழப்ப சரி செய்ய நினைக்கற, ஐ வில் டேக் கேர்" என்றான் ரஞ்சித், "ம்ஹம்.... தருணோடஉயிருக்கு சமமா என் சொத்தையே கேட்டாலும் நான் எழுதி வைப்பேன், அதுக்கு பதிலா மா......."முடிக்காமலேயே ஓர் பெறுமூச்செரிந்தவன். “ஒரு உயிருக்கு விலை பேசற அளவு நான் இன்னும் இறங்கல" என்றான் ஓர் வெற்று புன்னகையுடன்.ரஞ்சித்திற்கே ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது தன் நண்பனின் மனம்அனுபவிக்கும் வலியை அவனால் உணரமுடிந்தது.
காதலென்பது.......தொடரும்......
உன் வாழ்க்கையை உனக்கு பிடித்தார் போல் மாற்றிக்கொள்
கார்குழலி
காலை பிரதீபன் எழும்போது ஆர்த்தி அரையில் இல்லை.அவள் இல்லாததே அவனுள் ஒரு நிம்மதியை பரவச்செய்தது. எழுந்து குளியலறைக்குள் சென்றவன் அலுவலகத்திற்கு தயாராகி கீழே வந்தான். தற்போதைக்குகடவுள் அவனிடம் வந்து என்ன வரம் வேண்டும் என்று கேட்டால் ‘ஆர்த்தி என் கண்முன் வராமல் இருக்கவேண்டும் ‘ என்று தான் கேட்டிருப்பான். அன்று அவனது எண்ணம் நிறைவேறவும் செய்தது.
ஆர்த்தி அவனுக்கு முன் எழுந்து தோட்டத்திற்கு சென்றுவிட்டாள். ஏனோ அவளுக்கு அந்த வீட்டிலிருக்கவேமூச்சு முட்டியது. அவளது வீடு சிறியதாக இருந்தாலும் அதில் ஒரு உயிர்பு இருக்கும். இங்கே வீடு மாளிகைபோலவும், வீடு முழுக்க பணத்தை வாரியிறைத்திருந்த அலங்காரமும், ஏகப்பட்ட வேலையாட்களும் என்றுஅவளுக்கு எதுவுமே பிடிக்கவில்லை. முதலில் அவள் உயிரோடு இருப்பதை உணர்ந்தால்தானே வீட்டின்உயிர்ப்பை உணர முடியும்? எல்லாமே வெறுத்தது. எங்காவது கண்காணாது இடத்திற்கு ஓடி விட அவள்கால்கள் பறபறத்தது.
எத்தனை நேரம் அப்படியே அமர்ந்திருந்தாளோ ராஜம்மாவின் குரலில்தான் நடப்பிற்கு வந்தாள்." உங்களைபெரியம்மா சாப்பிட கூப்பிட்டாங்கமா" என்றவரிடம் மருப்பேதும் சொல்லத் தோன்றாமல் அமைதியாக அவரைபின் தொடர்ந்தாள். ஏதோ சாப்பிட முயன்று எப்படியோ கொஞ்சத்தை விழுங்கி வைத்தாள். மங்கையும்பெரிதாக எதையும் கண்டு கொள்ளவில்லை. கொஞ்சம் விட்டுப் பிடிக்க வே ஆசை பட்டார்.
ப்ரியாவுடன் ஃபோனில் ஒரு மூச்சு அழுது கரைந்தாள். அவளின் அட்வைசால் இன்னமும் எரிச்சலாகி இதுப்ரியாவுடன் பேசவே கூடாது என்ற முடிவிற்கு வந்தாள்.பின் கொட்டக்காட்ட அறையில்அமர்ந்திருந்தாள்..அவளால் அதுவும் முடியவில்லை எங்கு பார்த்தாலும் ஹீரோ போல் விதவிதமாகபோஸ்களுடன் பிரதீபனின் போட்டோக்கள், கண்களையும் அழுந்த மூடிக்கொண்டு சோபாவில் குறுக்கி படுத்துக்கொண்டாள் .
***********
பல பேரின் குட்மார்னிங்கையும் அதனுடன் கூடிய ஆராய்சிப் பார்வையையும் ஏற்று தன்னறைக்குள் வருவதற்குள்புசுபுசுவென உள்ளே எரிச்சல் மூண்டது. எல்லோருமே தன்னை பற்றியே பேசுவது போல் ஒரு பிரமைதோன்றியது. தலையை ஒரு முறை உலுக்கிக் கொண்டு டேபிளின் மீதிருந்த தண்ணீரை எடுத்து ஒரே மூச்சில்குடித்தான்.பின் சுழல் நாற்காலியில் அமைந்து தண்டையை தளர்ந்தி காலர் பட்டனை கழட்டி விட்டான். என்னவோ மூச்சு முட்டுவது போல் இருந்தது. பட்டனை கழட்டியும் எந்த மாற்றமும் இல்லை. ஏதேதோதேவையில்லாத எண்ணங்கள் சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாம் ஒரு கோர்வையாக கூட இல்லாமல் தோன்றிஅவனது எரிச்சலை தலைவலியாக மாற்றியது.
". ம்.....- ஹூம் இது சரிவராது. ஐடில் மேன்ஸ் மைன்ட்இஸ் டெவில்ஸ் வெர்க்ஷாப்" சோஐ நீட் வொர்க், கம்யூட்டரில்மெயில் பாக்சை திறந்தான். ஓரளவு அவன் வீட்டிலிருந்தே முக்கியமான மெய்களுக்கு பதிலளித்து விட்டான்என்றதால் வேறு என்ன என்பது போல் ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தான்
முதலாவது அவர்கள் கம்பெனியின் புதிய தளத்திற்கு எலக்டிரிகல் வெர்க்செய்வதற்கான கொட்டேஷன்ஸ் அடாச்செய்யப்பட்டிருந்த .
அதில் நல்ல கம்பெனி, குறைந்த விலை என்று யோசித்துமுடிவெடுக்க வேண்டும். அதனால் தற்போதைக்குஅதனை ஒதுக்கி வைத்தான்.
அடுத்த மெயில்.அது அவர்கள் கம்பெனி ஸ்டாப் ஒருவர் திருமணத்திற்காகலோன் கேட்டு அப்ளை செய்திருந்த, ஏற்கனவே அகவுன்ட்ஸ் டிபார்ட்மென்டில் அப்ரூவ் செய்து தான் கடைசி கட்ட அப்ரூவல்காக இவனுக்குவந்திருந்தது. அதனால் உடனே லோன் அப்ரூவ்ட் என்று சம்பந்த பட்டவர்களுக்கு மெயில் அனுப்பினான்
அடுத்த மெயிலை பார்த்தபோது ஷாக் அடித்தது போல் அமர்ந்து விட்டான், இங்கேயுமா? என்றதுஅவன் மனம், அப்போது இரண்டு முறை கதவு தட்டப்பட்டு பதில் வராமல் போகவே திறந்து கொண்டு உள்ளேவந்தான் ரஞ்சித். "ஹேய் பிரதீபா அதுக்குள்ள வந்துட்டியா?" என்று சிறு கோபத்துடன் கேட்டுக் கொண்டேவந்து அவன் எதிரில் அமர்ந்தான். ரஞ்சித்தின் குரல் கேட்கும் சட்டென தன் கவனத்தைகனினியிலிருந்து விலக்கி அவன் முகம் பார்க்க முயன்றான். " நான் தான் இன்னும் டூதிரி டேஸ் கழிச்சு வான்னுசொன்னேனே" என்றான் ரஞ்சித் தொடர்ந்து அவனது வாக்கியங்களை உள்வாங்கி அதன் அர்த்தத்தை மூளைஉணர்வதற்கே சில நேரம் பிடித்தது பிரதீபனிற்கு. அதற்குள்மீண்டும் பேசினான் ரஞ்சித். "இந்த திடீர்கல்யாணத்துக்கு என்ன பதில் சொல்ல போரேன்னு யோசிச்சிட்டியா? மாயாவை பத்தி இங்க நிறைய பேருக்குதெரியும், என்ன சொல்ல போர" ரஞ்சித்தின் தொடர் பேச்சை ஒரு வாரு புரிந்துகொண்டவன் பதிலளிக்கும் முன்கதவு தட்டப்பட்டு உள்ளே வந்தாள் மோனிகா, "ஹாய் பிரதீபன் என்ன திடீர்னு கல்யாணம் எல்லாம்? உங்கஅப்பா ரிஷப்ஷனுக்கு இன்வைட் பன்னப்ப எங்க எல்லாருக்குமே சாஷாக்" என்றமோனிகா அந்த கம்பெனியின் பிராஜக்ட் மேனேஜர்களுள் ஒருத்தி. பெயர் சொல்லி அழைப்பதும் எல்லோரிடமும்நட்போடு சகஜமாய் பேசுவதுதான் எம் என் சி கம்பெனிக்களின் கலாச்சாரம். அப்படித்தான் மோனிகாவும்சாதாரனமாக கேட்டாள்
ஆனால் பிரதீபனோ அவளை ஒருமுறை உறுத்துவிழித்தவன் ஒற்றை புருவத்தை உயர்த்தி
" ஏன் பன்ன கூடாதா?, ஓ.... சாரி உங்ககிட்ட பர்மீஷன் வாங்க மறந்துட்டேனே,இட்ஸ் எபிக் மிஸ்டேக் ஐ ஆம்ரியலிசாரி" என்றான் அவனது வார்த்தையில் இருந்த சாரி துளியும் அவன் குரலிலோ முகபாவனையிலோஇல்லை. உடனே மோனிகாவின் முகம் சட்டென வாடிவிட்டது. எதுவும் பேசாமல் ரஞ்சித்தை மட்டும் 'என்ன இதுஎன்பது போல் ஓர் பார்வை பார்த்துவிட்டுசென்றாள். ரஞ்சித் அசந்துபோனான். மோனிகா வெளியேரியதும்"நீசமாளிச்சுடுவ" என்றான் நிம்மதியாய். “ஓகே பிரதீப் யூ புரொசீட்” என்று வெளியேரினான்
ரஞ்சித் வெளியேரியதும் மீண்டும் கணினியில் பார்வையை செலுத்தியவன் முன் அதே மெயில், ஓர்பெருமூச்சுடன் தொலைபேசியை எடுத்து ஆடிட்டர் ஹெட்டை அழைத்தான். ஆடிட்டருடனான தன்பேச்சுவார்த்தை முடிந்ததும் ரஞ்சித்தை அழைத்து ஓர் செக்கை நீட்டினான். " இது தருணோடசெட்டில்மன்ட்”என்றான் அதனை பெற்றுக் கொண்டு தொகையைபார்த்தவன் சட்டென்.நிமிர்ந்தான். "பிரதீப்... ... தருண் வேலைக்கு சேந்து ரெண்டு வருஷம்தான் ஆகுது.இன்னும்பர்மனன்ட் கூட ஆகல, செட்டில்மெண்ட் பணம்கொஞ்சமாதான் இருக்கும், இது ....." என்றான் புரியாமல். ஏனெனில் அந்த செக்கில் எழுதியிருந்த தொகை மிகமிக அதிகம்
" இதஎப்படியாவது அவங்க ஃபேமலி கிட்ட கொடுத்துடு" என்றான் பிரதீபன். "ஹேய்..எப்படிடா நம்புவாங்க?" "சேசம்திங், இன்ஷூரன்ஸ்னு சொல்லு, கம்பெனில வர்க் பன்னும் போது டெத் ஆனா இதுதான் செட்டில் மண்ட்னுசொல்லு, டூ எனிதிங், இட்ஹஸ் டூ ரீச் தெம்" என்றான் படபடப்பாக. "ஓகே. - ஓகே .... காம் டவுன் புரியுது, உன்னால ஏற்பட்ட இழப்ப சரி செய்ய நினைக்கற, ஐ வில் டேக் கேர்" என்றான் ரஞ்சித், "ம்ஹம்.... தருணோடஉயிருக்கு சமமா என் சொத்தையே கேட்டாலும் நான் எழுதி வைப்பேன், அதுக்கு பதிலா மா......."முடிக்காமலேயே ஓர் பெறுமூச்செரிந்தவன். “ஒரு உயிருக்கு விலை பேசற அளவு நான் இன்னும் இறங்கல" என்றான் ஓர் வெற்று புன்னகையுடன்.ரஞ்சித்திற்கே ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது தன் நண்பனின் மனம்அனுபவிக்கும் வலியை அவனால் உணரமுடிந்தது.
காதலென்பது.......தொடரும்......
உன் வாழ்க்கையை உனக்கு பிடித்தார் போல் மாற்றிக்கொள்
கார்குழலி
