- Messages
- 140
- Reaction score
- 533
- Points
- 93
“ஹாய் செந்தில்” என்று வெகு இயல்பாக அவன் அருகில் வந்து கைகுலுக்கினான். வழக்கமான நலம் விசாரிப்புகளுடன் அழகாய் சிரித்துக் கொண்டே திரும்பியவன் அடுத்த நொடி பார்த்திருந்தான் அவளை.
அவனுக்குள் சில்லென்ற வியப்பு சாரலா? படபட சந்தோஷ பட்டாசா? இரண்டுமே சேர்ந்த ஆனந்த மழையா? இது எதுவுமே அவளுக்கு புரியவில்லை.
முகத்தில் ஒற்றை துளி மாற்றம் கூட இல்லாமல் மறுபடியும் செந்திலுடன் பேசலானான்.
“ஒரு வேளை இந்த உடையில் என்னை அடையாளம் தெரியவில்லையோ?” அவளுக்குள்தான் படபட பட்டாசு.
“யாருக்கு? கெளதம் சித்தார்த்துக்கா? அவனுக்கு என்னை அடையாளம் தெரியாமல் போகுமா? வாய்ப்பே இல்லை” இதுவும் அவளே சொல்லிக் கொண்டாள். இப்போதும் அத்தையின் வார்த்தைகள் மனதில் வந்து வந்து போய்க் கொண்டிருந்தன.
“இவங்க என் ஃப்ரெண்ட் சஞ்சனா சார்” அறிமுகப் படுத்தி வைத்தான் இவர்கள் கதை எதுவும் தெரியாத செந்தில்.
இவள் முகம் கொஞ்சமாவது மலர வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தானோ? அதற்கு ஒத்துழைக்கவில்லை இவள். ஒரு சிறு முறைப்பையே அவனுக்கு பரிசாக தந்திருந்தாள் பெண்.
“ஷி இஸ் அ டாக்டர் சார்” இதுவும் செந்தில்தான்.
“ஸோ?” படு அலட்சியமாக சொன்னானே பார்க்க வேண்டும்.
என்னதான் சமாளித்துக் கொள்ளப் பார்த்தாலும் எப்போதும் அவள் ரசிக்கும் அந்த ஸோ இப்போது சற்றே கசந்து நின்றது அவளுக்கு. அது அவளுக்கு அத்தனை ருசிக்கவில்லை என்று அவனுக்கும் புரியாமல் இல்லை.
அவளது முகம் இன்னுமாக கடுகடுக்க உதடுகளுக்கு இடையில் மறைத்துக் கொண்ட சிரிப்புடன்
“ஹாய் அங்கிள்” என்று அவளது தந்தையை நோக்கி நடந்தான் கெளதம் சித்தார்த். அவர் அருகில் சென்றவுடன் அவர் நந்தாவை பற்றித்தான் கேட்பார் என்றும் தெரியும். அதற்கும் பதிலை தயாராக வைத்துக் கொண்டே அவரை நோக்கி நடந்தான் நமது சதுரங்க வீரன்.
“என்ன சஞ்சனா. உங்கப்பாவை நல்லாத் தெரியுமா அவருக்கு?” புரியாமல் கேட்டான் சஞ்சனா.
“அதை விட என்னை நல்லாத் தெரியும்” சொல்லிக் கொள்ளவில்லை அவள்.
என்னதான் தனக்கு எந்த உணர்வும் இல்லை என்று காட்டிக்கொண்டாலும் அவனது அந்த “ஸோ” வும் பாராமுகமும் கையில் இருந்த ஏதோ ஒன்று கீழே விழுந்து உடைந்து போன உணர்வை கொடுத்தது அவளுக்கு.
அவளைப் பார்த்ததும் காலையில் மனதில் இருந்த குழப்பம் எல்லாம் மறந்தே, மறைந்தே போன உணர்வுதான் அவனுக்கு. அந்த பண்ணை வீடு மறந்து போனது. நந்தா மனதை விட்டு அகன்று போனான். சந்தோஷ காற்று நூரையீரல் முழுவதும் நிரம்பி நின்றது.
இருந்தாலும் அவளை சிறிது நேரம் சீண்டிப் பார்க்கும் எண்ணம் எழுந்தது அவனுக்கு. அதற்கான அடையாளம்தான் இந்த ‘ஸோ’!
“வாப்பா.. வா..ப்பா..” என்றார் ஹரிஹரன். “நானே நந்தா விஷயமா உன்னை மீட் பண்ணனும்னு நினைச்சேன். நீயே வந்து நிக்கறே’
“அப்படியா?” மெலிதாக புன்னகைத்தான். “எஸ் அங்கிள். இங்கே கமிஷனர்கிட்டே பேசினேன். ஆக்சிடென்ட் ஊட்டிலே நடந்திருக்கறதுனாலே நீலகிரி டிஸ்ட்ரிக்ட் கமிஷனர்கிட்டே பேசிட்டு சொல்றேன்ன்னு சொன்னார் அங்கிள்” இப்போது வாய் கூசாமல் பொய் சொன்னான் அவரிடம்.
ஆனால் மறந்தும் சற்றே தூரத்தில் இருந்த சஞ்சனாவின் பக்கம் திரும்பி விடவில்லை. அவள் முகம் பார்த்தால் அவனது பொய்கள் வற்றிப் போகும் என்றுத் தெரியும் அவனுக்கு.
“சரி நீ ஷூட்டிங் முடிச்சிட்டு வா. பேசுவோம்” அவர் சொல்லிவிட
அதன் பிறகு அங்கிருந்த வேறே யாருடனோ பேச ஆரம்பித்தான் கெளதம்.
கைப்பேசியை உருட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் நமது மருத்துவரின் பார்வை மட்டும் அவன் செல்லும் திசையெல்லாம் சென்று கொண்டிருந்தது.
தனது ஒற்றை ‘ஸோ’ அவளை சுழற்றுகிறது என்பது நன்றாக புரிந்தது நமது சதுரங்க வீரனுக்கு. அவனுக்கு அவளது தவிப்பை ரசிக்கும் ஏக்கம்.
சுரேந்தர் இப்போது இங்கே இருந்திருந்தால் ‘இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு முன்னால்தான் பார்த்த கெளதம் இவன் தானா? என்ற குழப்பத்தில் மயங்கியே விடுவான்’ எனும் அளவுக்கு அப்பட்டமாக வேறு முகம் காட்டி எல்லாருடனும் சிரித்து பேசிக் கொண்டிருந்தான் நந்தாவின் ஜென்ம விரோதியான கெளதம் சித்தார்த்.
சில நிமிடங்கள் கழித்து தான் எடுக்கப் போகும் விளம்பரக் காட்சியை விளக்கலனான் செந்தில்.
“நீங்க ரெண்டு பேரும் ஹஸ்பண்ட் அண்ட் வொய்ஃப் சார்” அவன் சொல்ல அனிச்சை செயலாய் அவன் பக்கம் திரும்பி வைத்தாள் இவள். அப்போதும் சலனமே இல்லாமல் அமர்ந்திருந்தான் அவன். பெயருக்குக் கூட புன்னகைக்கவில்லை.
“ரெண்டு பேருக்கும் ஒரு சின்ன சண்டை. காபி உங்க ரெண்டு பேரையும் சேர்த்து வைக்குது” என பேச வேண்டிய வசனங்களையும் விளக்கி இருந்தான் செந்தில்.
“உங்க ரெண்டு பேர் கண்ணிலேயும் கோபமும் காதலும் மாத்தி மாத்தி போட்டிப் போடணும் சார்.”
“ஓகே செந்தில்” என்றான் இவன்.
“உனக்கும் புரியுதா சஞ்சனா?”
“ம்”தலை மட்டுமே அசைக்க முடிந்தது அவளால்.
சில நிமிடங்களில் “டன் நான் ரெடி” என எழுந்தான் கெளதம்.
அடுத்த சில நிமிடங்களில் கேமராக்கள் பல கோணங்களில் இயங்க ஆரம்பிக்க இப்போதுதான் அவளை நேருக்கு நேராக பார்த்தான் கெளதம்.
அவளுக்குள் ஒரு சிலீர் மாற்றம். அது ஏனோ பல ஆண்டு காலம் அவளோடு வாழ்ந்து விட்ட கணவன் அவள் முன்னால் நிற்கும் உணர்வு.
அவனது முகத்தில் மெல்ல மெல்ல கூடி நின்றது ஒரு கடுமை “இனிமே இந்த ஜென்மத்துக்கு உன் கூட நான் பேச மாட்டேன்”
செந்தில் சொல்லிக் கொடுத்ததைதான் அவன் செய்து கொண்டிருந்தான் என்றாலும் அவன் அவளைப் பார்த்து நேரடியாக சொல்வதைப் போலவே இருந்தது அவளுக்கு.
உள்ளிருந்து நிஜமான காதலும் கோபமும் ஆற்றாமையும் ஒன்றாக எழுந்தது போலவே உதடுகள் துடிக்க அவனை ஒரு நெருப்பு பார்வை பார்த்துவிட்டு அந்த சமையல் அறைக்குள் நுழைந்தாள் சஞ்சனா.
“என்ன நடக்கிறது எனக்குள்ளே?” அவளுக்கே புரியவில்லை.
ஆனால் அவளது அந்த நேரத்து முக பாவங்களை அப்படியே தனக்குள் பதித்து கொண்டவர்கள் பட்டியலில் இருந்தது காமெராக்கள் மட்டும் அல்ல அவளை மனதிற்குள் பொத்தி வைத்திருக்கும் கௌதமும்தான்.
அடுத்தக் காட்சியில் அவள் கரங்கள் அந்த இன்ஸ்டன்ட் காபியை தயாரித்துக் கொண்டிருக்க கேமராக்கள் பல கோணங்களில் அவளை விழுங்கிக் கொண்டிருந்தன.
கையில் காபி கோப்பையுடன் அவள் அந்த காபியை சுவைக்க ஆரம்பிக்க அந்த காபியின் நறுமணத்தை ரசிக்கும் பாவத்துடன் அவள் முன்னால் வந்து நின்ற கௌதமையும் சேர்த்து பதித்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தன கேமராக்கள்.
அவன் அவள் கண்களுக்குள் பார்க்க அவளை அதற்கு மேல் எதையுமே யோசிக்க விடாமல் கட்டி இழுத்து வைத்தது அவனது விழி ஈர்ப்பு விசை.
காபி கோப்பையுடன் ஒவ்வொரு அடியாய் அவள் பின்னால் நடக்க, பேன்ட் பாக்கெட்டில் கைகளை நுழைத்துக் கொண்டு அவளை கண்களால் பருகிக் கொண்டே அழுத்தமான காலடிகளுடன் அவளை நோக்கி அவன் முன்னேறிக் கொண்டே வந்தான் அவன்.
அவளும் அறியாமல் உடல் முழுவதும் பரவச மேகங்கள் நீந்திக் கொண்டிருக்க பின்னால் நகர்ந்து கொண்டே சென்றவள் அங்கிருந்த சுவற்றோடு முட்டி நிற்க தனது கரங்களை கொண்டு சுவற்றோடு அவளுக்கு அணையிட்டு அவளை நெருங்கி நின்றான் கெளதம்.
அவனது மூச்சக் காற்று அவளை உரசி நிற்க இமைக்க மறந்து அவன் முகம் பார்த்திருந்தாள் பெண். சுற்றி நிற்கும் எல்லாருமே அந்த இடத்தை விட்டு மறைந்து போய் அவர்கள் இருவர் மட்டுமே அங்கே இருப்பதைப் போலவே தோன்றியது அவளுக்கு.
செந்தில் சொன்னதைத்தான் செய்து கொண்டிருந்தார்கள் எனும் போதிலும் தாங்களே அறியாத ஒரு பரவச லோகத்தில் சஞ்சரிக்க ஆரம்பித்திருந்தனர் சஞ்சனாவும் கௌதமும்.
ஆனால் இன்னும் சற்று நேரத்தில் அங்கே அந்த ஸ்டுடியோ மொத்தமும் வெடிக்கப் போவதை இருவருமே அறிந்திருக்கவில்லை.
அவனுக்குள் சில்லென்ற வியப்பு சாரலா? படபட சந்தோஷ பட்டாசா? இரண்டுமே சேர்ந்த ஆனந்த மழையா? இது எதுவுமே அவளுக்கு புரியவில்லை.
முகத்தில் ஒற்றை துளி மாற்றம் கூட இல்லாமல் மறுபடியும் செந்திலுடன் பேசலானான்.
“ஒரு வேளை இந்த உடையில் என்னை அடையாளம் தெரியவில்லையோ?” அவளுக்குள்தான் படபட பட்டாசு.
“யாருக்கு? கெளதம் சித்தார்த்துக்கா? அவனுக்கு என்னை அடையாளம் தெரியாமல் போகுமா? வாய்ப்பே இல்லை” இதுவும் அவளே சொல்லிக் கொண்டாள். இப்போதும் அத்தையின் வார்த்தைகள் மனதில் வந்து வந்து போய்க் கொண்டிருந்தன.
“இவங்க என் ஃப்ரெண்ட் சஞ்சனா சார்” அறிமுகப் படுத்தி வைத்தான் இவர்கள் கதை எதுவும் தெரியாத செந்தில்.
இவள் முகம் கொஞ்சமாவது மலர வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தானோ? அதற்கு ஒத்துழைக்கவில்லை இவள். ஒரு சிறு முறைப்பையே அவனுக்கு பரிசாக தந்திருந்தாள் பெண்.
“ஷி இஸ் அ டாக்டர் சார்” இதுவும் செந்தில்தான்.
“ஸோ?” படு அலட்சியமாக சொன்னானே பார்க்க வேண்டும்.
என்னதான் சமாளித்துக் கொள்ளப் பார்த்தாலும் எப்போதும் அவள் ரசிக்கும் அந்த ஸோ இப்போது சற்றே கசந்து நின்றது அவளுக்கு. அது அவளுக்கு அத்தனை ருசிக்கவில்லை என்று அவனுக்கும் புரியாமல் இல்லை.
அவளது முகம் இன்னுமாக கடுகடுக்க உதடுகளுக்கு இடையில் மறைத்துக் கொண்ட சிரிப்புடன்
“ஹாய் அங்கிள்” என்று அவளது தந்தையை நோக்கி நடந்தான் கெளதம் சித்தார்த். அவர் அருகில் சென்றவுடன் அவர் நந்தாவை பற்றித்தான் கேட்பார் என்றும் தெரியும். அதற்கும் பதிலை தயாராக வைத்துக் கொண்டே அவரை நோக்கி நடந்தான் நமது சதுரங்க வீரன்.
“என்ன சஞ்சனா. உங்கப்பாவை நல்லாத் தெரியுமா அவருக்கு?” புரியாமல் கேட்டான் சஞ்சனா.
“அதை விட என்னை நல்லாத் தெரியும்” சொல்லிக் கொள்ளவில்லை அவள்.
என்னதான் தனக்கு எந்த உணர்வும் இல்லை என்று காட்டிக்கொண்டாலும் அவனது அந்த “ஸோ” வும் பாராமுகமும் கையில் இருந்த ஏதோ ஒன்று கீழே விழுந்து உடைந்து போன உணர்வை கொடுத்தது அவளுக்கு.
அவளைப் பார்த்ததும் காலையில் மனதில் இருந்த குழப்பம் எல்லாம் மறந்தே, மறைந்தே போன உணர்வுதான் அவனுக்கு. அந்த பண்ணை வீடு மறந்து போனது. நந்தா மனதை விட்டு அகன்று போனான். சந்தோஷ காற்று நூரையீரல் முழுவதும் நிரம்பி நின்றது.
இருந்தாலும் அவளை சிறிது நேரம் சீண்டிப் பார்க்கும் எண்ணம் எழுந்தது அவனுக்கு. அதற்கான அடையாளம்தான் இந்த ‘ஸோ’!
“வாப்பா.. வா..ப்பா..” என்றார் ஹரிஹரன். “நானே நந்தா விஷயமா உன்னை மீட் பண்ணனும்னு நினைச்சேன். நீயே வந்து நிக்கறே’
“அப்படியா?” மெலிதாக புன்னகைத்தான். “எஸ் அங்கிள். இங்கே கமிஷனர்கிட்டே பேசினேன். ஆக்சிடென்ட் ஊட்டிலே நடந்திருக்கறதுனாலே நீலகிரி டிஸ்ட்ரிக்ட் கமிஷனர்கிட்டே பேசிட்டு சொல்றேன்ன்னு சொன்னார் அங்கிள்” இப்போது வாய் கூசாமல் பொய் சொன்னான் அவரிடம்.
ஆனால் மறந்தும் சற்றே தூரத்தில் இருந்த சஞ்சனாவின் பக்கம் திரும்பி விடவில்லை. அவள் முகம் பார்த்தால் அவனது பொய்கள் வற்றிப் போகும் என்றுத் தெரியும் அவனுக்கு.
“சரி நீ ஷூட்டிங் முடிச்சிட்டு வா. பேசுவோம்” அவர் சொல்லிவிட
அதன் பிறகு அங்கிருந்த வேறே யாருடனோ பேச ஆரம்பித்தான் கெளதம்.
கைப்பேசியை உருட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் நமது மருத்துவரின் பார்வை மட்டும் அவன் செல்லும் திசையெல்லாம் சென்று கொண்டிருந்தது.
தனது ஒற்றை ‘ஸோ’ அவளை சுழற்றுகிறது என்பது நன்றாக புரிந்தது நமது சதுரங்க வீரனுக்கு. அவனுக்கு அவளது தவிப்பை ரசிக்கும் ஏக்கம்.
சுரேந்தர் இப்போது இங்கே இருந்திருந்தால் ‘இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு முன்னால்தான் பார்த்த கெளதம் இவன் தானா? என்ற குழப்பத்தில் மயங்கியே விடுவான்’ எனும் அளவுக்கு அப்பட்டமாக வேறு முகம் காட்டி எல்லாருடனும் சிரித்து பேசிக் கொண்டிருந்தான் நந்தாவின் ஜென்ம விரோதியான கெளதம் சித்தார்த்.
சில நிமிடங்கள் கழித்து தான் எடுக்கப் போகும் விளம்பரக் காட்சியை விளக்கலனான் செந்தில்.
“நீங்க ரெண்டு பேரும் ஹஸ்பண்ட் அண்ட் வொய்ஃப் சார்” அவன் சொல்ல அனிச்சை செயலாய் அவன் பக்கம் திரும்பி வைத்தாள் இவள். அப்போதும் சலனமே இல்லாமல் அமர்ந்திருந்தான் அவன். பெயருக்குக் கூட புன்னகைக்கவில்லை.
“ரெண்டு பேருக்கும் ஒரு சின்ன சண்டை. காபி உங்க ரெண்டு பேரையும் சேர்த்து வைக்குது” என பேச வேண்டிய வசனங்களையும் விளக்கி இருந்தான் செந்தில்.
“உங்க ரெண்டு பேர் கண்ணிலேயும் கோபமும் காதலும் மாத்தி மாத்தி போட்டிப் போடணும் சார்.”
“ஓகே செந்தில்” என்றான் இவன்.
“உனக்கும் புரியுதா சஞ்சனா?”
“ம்”தலை மட்டுமே அசைக்க முடிந்தது அவளால்.
சில நிமிடங்களில் “டன் நான் ரெடி” என எழுந்தான் கெளதம்.
அடுத்த சில நிமிடங்களில் கேமராக்கள் பல கோணங்களில் இயங்க ஆரம்பிக்க இப்போதுதான் அவளை நேருக்கு நேராக பார்த்தான் கெளதம்.
அவளுக்குள் ஒரு சிலீர் மாற்றம். அது ஏனோ பல ஆண்டு காலம் அவளோடு வாழ்ந்து விட்ட கணவன் அவள் முன்னால் நிற்கும் உணர்வு.
அவனது முகத்தில் மெல்ல மெல்ல கூடி நின்றது ஒரு கடுமை “இனிமே இந்த ஜென்மத்துக்கு உன் கூட நான் பேச மாட்டேன்”
செந்தில் சொல்லிக் கொடுத்ததைதான் அவன் செய்து கொண்டிருந்தான் என்றாலும் அவன் அவளைப் பார்த்து நேரடியாக சொல்வதைப் போலவே இருந்தது அவளுக்கு.
உள்ளிருந்து நிஜமான காதலும் கோபமும் ஆற்றாமையும் ஒன்றாக எழுந்தது போலவே உதடுகள் துடிக்க அவனை ஒரு நெருப்பு பார்வை பார்த்துவிட்டு அந்த சமையல் அறைக்குள் நுழைந்தாள் சஞ்சனா.
“என்ன நடக்கிறது எனக்குள்ளே?” அவளுக்கே புரியவில்லை.
ஆனால் அவளது அந்த நேரத்து முக பாவங்களை அப்படியே தனக்குள் பதித்து கொண்டவர்கள் பட்டியலில் இருந்தது காமெராக்கள் மட்டும் அல்ல அவளை மனதிற்குள் பொத்தி வைத்திருக்கும் கௌதமும்தான்.
அடுத்தக் காட்சியில் அவள் கரங்கள் அந்த இன்ஸ்டன்ட் காபியை தயாரித்துக் கொண்டிருக்க கேமராக்கள் பல கோணங்களில் அவளை விழுங்கிக் கொண்டிருந்தன.
கையில் காபி கோப்பையுடன் அவள் அந்த காபியை சுவைக்க ஆரம்பிக்க அந்த காபியின் நறுமணத்தை ரசிக்கும் பாவத்துடன் அவள் முன்னால் வந்து நின்ற கௌதமையும் சேர்த்து பதித்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தன கேமராக்கள்.
அவன் அவள் கண்களுக்குள் பார்க்க அவளை அதற்கு மேல் எதையுமே யோசிக்க விடாமல் கட்டி இழுத்து வைத்தது அவனது விழி ஈர்ப்பு விசை.
காபி கோப்பையுடன் ஒவ்வொரு அடியாய் அவள் பின்னால் நடக்க, பேன்ட் பாக்கெட்டில் கைகளை நுழைத்துக் கொண்டு அவளை கண்களால் பருகிக் கொண்டே அழுத்தமான காலடிகளுடன் அவளை நோக்கி அவன் முன்னேறிக் கொண்டே வந்தான் அவன்.
அவளும் அறியாமல் உடல் முழுவதும் பரவச மேகங்கள் நீந்திக் கொண்டிருக்க பின்னால் நகர்ந்து கொண்டே சென்றவள் அங்கிருந்த சுவற்றோடு முட்டி நிற்க தனது கரங்களை கொண்டு சுவற்றோடு அவளுக்கு அணையிட்டு அவளை நெருங்கி நின்றான் கெளதம்.
அவனது மூச்சக் காற்று அவளை உரசி நிற்க இமைக்க மறந்து அவன் முகம் பார்த்திருந்தாள் பெண். சுற்றி நிற்கும் எல்லாருமே அந்த இடத்தை விட்டு மறைந்து போய் அவர்கள் இருவர் மட்டுமே அங்கே இருப்பதைப் போலவே தோன்றியது அவளுக்கு.
செந்தில் சொன்னதைத்தான் செய்து கொண்டிருந்தார்கள் எனும் போதிலும் தாங்களே அறியாத ஒரு பரவச லோகத்தில் சஞ்சரிக்க ஆரம்பித்திருந்தனர் சஞ்சனாவும் கௌதமும்.
ஆனால் இன்னும் சற்று நேரத்தில் அங்கே அந்த ஸ்டுடியோ மொத்தமும் வெடிக்கப் போவதை இருவருமே அறிந்திருக்கவில்லை.
