- Messages
- 676
- Reaction score
- 1,079
- Points
- 93
அத்தியாயம் 7
மகளிர் டாட் காம்மை விட்டு வந்து இன்றோடு இரண்டு மாதங்களாகிறது. எதிர்பார்த்தது போலவே லைக்ஸ் எண்ணிக்கையும் முப்பதை தாண்டுவதில்லை. இருந்துவிட்டுப் போகிறது. எனக்கு பிரச்சனையாக இருப்பதெல்லாம் வாசகர்கள் கூறும் புகார்கள் தான். அடிக்கடி, எங்களால் இந்த அத்தியாயத்தை வாசிக்க முடியவில்லை; அந்த அத்தியாயத்தை வாசிக்க முடியவில்லை என்றே என் பொறுமையை சோதிக்கிறார்கள்.
அவை வெற்றுப்புகார்கள் என்றாலும் கண்டுகொள்ளாமல் இருந்துவிடலாம். ஆனால், ஃபேஸ்புக்கில் முதல் நாள் இருக்கும் பதிவு, இரண்டாம் நாள் என் அனுமதியின்றியே காணாமல் போவது ஒன்றும் சாதாரண விஷயமல்லவே.
மீண்டும் அந்த பிளாக் லிங்கை பகிர்ந்தாலும், "இது எங்கள் ஃபேஸ்புக் விதிமுறைகளுக்கு எதிரானது" என்றே வருகிறது.
'அடப்பாவிகளா! வரைமுறை மீறிய மோசமான பதிவுகளை எல்லாம் வைரல் ஆனப்பின்னே தூக்குங்கள். ஒன்றுமில்லாத என் பதிவிற்கு மட்டும் இப்படி முட்டுக்கட்டை இடுங்கள்' என்று சலிப்பாக இருந்தது எனக்கு.
மேலும், நான்கு அத்தியாயங்களுக்கு இந்தப்புகார் தொடர்ந்துக்கொண்டே இருந்ததால் யாரோ என் பதிவை ரிப்போர்ட் அடிக்கிறார்களோ என்ற சந்தேகம் வந்தது எனக்கு.
கோபத்தில் ஒரு பதிலடிப் பதிவுப்போட்டேன். "என் நாவலை வாசியுங்கள்; விமர்சியுங்கள்; அதென்ன கோழைத்தனமாக ரிப்போர்ட் அடிப்பது? ஒருவேளை சீப்பைத் திருடி நீங்கள் கல்யாணத்தை நிறுத்த நினைத்தால் திரும்ப திரும்ப புது சீப்பு உருவாக்கும் திறன் எனக்குள்ளது என்பதை மறந்து விடாதீர்கள்!" என்றேன்.
ஒரு பிளாக் லிங்கை பகிர முடியவில்லையானால் ஐந்து நிமிடத்தில் இன்னொரு பிளாக் லிங்க் உருவாக்கிவிடலாம். தொடர்ந்து இவ்வாறு புது பிளாக் லிங்க் உருவாக்குவதொன்றும் சிரமமில்லை.
ஆனால், இதிலுள்ள சிக்கல் என்னவென்றால், ஒரே பிளாக்கை தொடர்ந்து உபயோகிக்கும் போது மட்டுமே நாம் கூகுளில் ஆட்சென்ஸ் அப்ரூவல் பெற முடியும். அதுவும் சிறுகச்சிறுக நூறு டாலர் சேர்த்த பின்பே காசைக் கண்ணில் காட்டுவான் அவன்.
விளம்பரத்திற்கான தகுதி பெற ஒரு பிளாக் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று ஒரு பெரிய பட்டியலே வைத்திருக்கிறான் அவன். நான் எனது ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையையும் பிளாக்கிற்காகவே செலவிட்டேன். ஆனால், அடுத்த ஞாயிறு எனது பிளாக் வேறொரு டாட் காம்மாக மாற வேண்டியிருந்தது. எல்லாம் எழவெடுத்த இந்த ரிப்போர்ட் பிரச்சனையால். சிலர், 'அதிக குழுக்களுக்கு பகிர்ந்தால் இப்படி நடக்க வாய்ப்புண்டு. ஆகையால், உங்கள் கதை லிங்கை நேரே பதிவில் போடாமல் உரையாடல் பெட்டியில் போடுங்கள்' என்றார்கள். அது கொஞ்சம் வேலை செய்தது.
பிளாக்கை வடிவமைப்பதற்காக நான் பார்த்த ஒவ்வொரு யூடியூப் காணொளியும், "வீட்டிலிருந்தே சம்பாதிப்பது எப்படி? தமிழ் தெரிந்தால் போதும்! மாதம் ஒரு லட்சம் சம்பாதிக்கலாம்" என்றே என்னை ஆசைக்காட்டின. ஆனால், பின்பு தான் எனக்குப் புரிந்தது, என் ஆசையை வைத்து அவர்கள் தான் சம்பாதித்துக் கொண்டிருந்தார்கள் என்று.
எல்லா கெட்ட விஷயத்திலும் ஒரு நல்ல விஷயம் இருப்பதுபோலவே நான் பார்த்த, 'பணம் சம்பாதிப்பது எப்படி?' யூடியூப் காணொளிகளிலும் உருப்படியானது அமேசான் கிண்டில் பற்றியது. நான் மகளிர் டாட் காமில் இருந்திருந்தால் மாதாஜியே எனக்கு இதில் உதவி செய்திருப்பார். ஒரு கட்டத்தில் 'செய்தேன்' என்றும் சொல்லிக்காட்டியிருப்பார். ஏதோ அமேசான் கிண்டிலை அவரே கண்டுபிடித்து நடத்துவது போல் தோரணை இருக்கும்.
அமேசான் கிண்டிலை பொறுத்தவரை நம் கதை ஓடுவதும், ஓரத்தில் கிடப்பதும் வாசகரின் ரசனை சார்ந்தது. காமக்கதைகளோ, ஆன்டிஹீரோக்கதைகளோ பதிவேற்றிய மறுநாளே 'பெஸ்ட் செல்லர்' வரிசையில் வந்துவிடும். தமிழில் மட்டுமல்ல ஆங்கிலத்திலும் இதே நிலை தான்.
இதனால், நான் காமக்கதைகளையோ; இல்லை, ஆன்டிஹீரோக்கதைகளையோ வெறுக்கிறேன் என்றெல்லாம் இல்லை. பிழைக்கத்தெரியாத எழுத்தாளர் தான் இவைகளுக்கு எதிராக போர்க்கொடி தூக்கிக்கொண்டிருப்பார்.
எனது 'சில்மிஷம் செய்யாதே சித்ரகுப்தா' நாவலை அமேசான் கிண்டிலில் பதிவிட்ட போது இரண்டே நாட்களிலே அது 'பெஸ்ட் செல்லர்' வரிசையில் வந்தது. நான் குழம்பிக்கொண்டே இருந்தேன், என் கதை காமக்கதையா? இல்லை, ஆன்டிஹீரோக்கதையா? என்று.
*************
மகளிர் டாட் காம்மை விட்டு வெளியேறி இன்றோடு நான்கு மாதங்கள் நிறைவடைந்துவிட்டன. என்ன புதிதாக மகளிர் டாட் காம் ஞாபகமென்றால், ஒன்றுமில்லை, திடீரென ஃபேஸ்புக்கில் நான்கு நட்பழைப்புகள். ப்ரொஃபைல் படத்தை வைத்து உள் நுழைந்து பார்த்தபோது, மகளிர் டாம் காமுக்குள் புதிதாக அடியெடுத்து வைத்திருக்கும் அந்த இரண்டு எழுத்தாளர்களைப் பற்றி தெரிய வந்தது. இப்போதெல்லாம் அப்படித்தான். 'People You May Know' சென்றாலே போதும். ப்ரொஃபைல் படத்தை வைத்தே மாதத்திற்கு எத்தனை குடும்ப நாவல் எழுத்தாளர்கள் உருவாகிறார்கள் என்று கண்டுபிடித்துவிடலாம்.
ஆனால், அவர்களிடம் சென்று மகளிர் டாட் காம் பற்றி சொல்ல எனக்கு ஆர்வமில்லை. கேள்விப்பாடத்தை விட அனுபவப்பாடம் சிறந்ததில்லையா? எப்படியும் இந்நேரம் என்னையொரு துரோகி என்று அவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்திருப்பார் மாதாஜி. நான் எதற்கு வீணாக அவர்களிடம் பேசி என் மதிப்பை குறைத்துக்கொள்ள வேண்டும்?
ஆனால், அவர்கள் மகளிர் டாட் காம் லிங்கை பகிர்வதைப் பார்க்கும்போது பழையவை எல்லாம் ஞாபகம் வரும். அதுவும் மாதாஜி எனக்கு தெய்வம், அப்படி இப்படியென்றால் கண்கள் சிவந்து, கை நரம்புகள் எல்லாம் புடைக்கும் வாய்ப்பிருக்கிறது. எனக்குத் தேவையா இவையெல்லாம்? ஆகவே, ரிக்குவஸ்ட் ரிஜக்டட். ஆனால், அதில் ஒருவர் என் தீவிர வாசகியாகிற்றே? எதற்கு வம்பென்று அக்ஸப்ட் செய்து அன்ஃபாலோவில் போட்டுவிட்டேன்.
*****************
அமேசான் கிண்டிலில் புத்தகம் பதிவிட்டு இரண்டரை மாதங்கள் ஓடியும், அதற்கான பணம் மட்டும் இன்னும் வரவில்லை. எனது தன்மான உணர்வினால் யாரிடம் சென்றும் கேட்கக்கூடாதென்று, புத்தகம் பதிப்பிப்பது தொடங்கி வங்கிக்கணக்கு இணைப்பது, கிண்டில் எழுத்தாளர் கணக்கு துவங்குவது என்று எல்லாம் நானே யூடியூப் காணொளிப் பார்த்து தான் செய்தேன். ஒன்றையும் தவறவிடவில்லை. புத்தகமும் நன்றாகத்தான் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. பதிவிட்ட ஒரு மாதத்தில் மட்டும் ஒரு லட்சத்து பத்தாயிரம் பக்கங்கள் வாசிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
கிண்டிலில் எந்தக் கணக்கில் எழுத்தாளர்களுக்கு ராயல்டி தொகை வழங்குகிறார்கள்? ஒவ்வொரு மாதத்திற்கும் சரியாக ராயல்டி தொகை வந்துவிடும் என்றால் எனக்கு மட்டும் ஏன் இன்னும் வரவில்லை? என்று முடியைப் போட்டு பிய்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
'முடி.. முடி.. முடியாதே நம் காதல் நேசம்.. ஹேஹே பேசாமல் அந்த ஸ்த்ரீ டாட் காம் எழுத்தாளரை அணுகினால் என்ன?' யோசனை தோன்றியதும் நேரே அவரிடம் சென்றேன்.
எனது *** வாசகர் ஐடியில் அவர் கொஞ்சம் நெருக்கம் என்பதால் அந்த ஐடியிலேயே சென்று, தற்போது ஷிவானி எனும் பெயரில் இருக்கும் எழுத்தாளர் நான் தான் என்று என்னை அவருக்கு அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டேன்.
அறிந்ததும், "அப்படியா?" என்றார் அவர். அது வியப்பான அப்படியாவா? இல்லை, சாதாரணமான அப்படியாவா? என்று எதுவும் யூகிக்க முடியவில்லை என்னால்.
'இப்போது எனது பிரச்சினை அதுவா?'
"இல்ல மேம், நான் அமேசான் கிண்டில்ல.." என்று ஆரம்பித்து எனது பிரச்சனை முழுவதையும் முடிந்தளவு சுருக்கமாகவும், தெளிவாகவும் எடுத்துச்சொல்ல முயன்றேன்.
அவர் எந்த பிகுவும் செய்யாமல், "அமேசான் கிண்டில்ல கதை போட்ட மூணு மாசத்துக்கப்பறம் தான் ராயல்டி தொகை வர ஆரம்பிக்கும். அதாவது உங்களோட ஜனவரி மாசத்து ராயல்டி தொகை மார்ச்ல தான் கிடைக்கும். பிப்ரவரி மாசத்துது ஏப்ரல்ல கிடைக்கும்" என்றார்.
நான் திருப்தியோடு வேறொரு சந்தேகத்தை கேட்டேன்.
சில நாட்களுக்கு முன்பாக யூடியூப்காரன் சொன்னான் என்பதற்காக அமேசான் கிண்டிலில் இணைத்த அதே வங்கிக்கணக்கை வைத்தே ஆன்லைனில் 'payoneer' நிறுவனத்திலும் ஒரு வங்கிக்கணக்கு துவங்கி, அமேசான் கிண்டிலுடன் இணைத்திருந்தேன்.
நம் நாட்டில் வாசிப்பவர்களால் கிடைக்கும் பணம் பத்துரூபாய் என்றாலும் நேரடியாக நமது வங்கிக்கணக்கில் ஏறிவிடுமாம். ஆனால், வெளிநாட்டில் வாசிப்போரால் வரும் பணம், நூறு டாலர் அளவில் சேர்ந்த பின் தான் கிடைக்குமாம். அதுவும் காசோலையாகத் தான் வருமாம். அதை மாற்ற வைக்க ரொம்ப கடினமென்பதால் 'payoneer' வங்கிக்கணக்கு இடைத்தரகராக செயல்பட்டு, வெளிநாட்டில் வாசிப்போரால் வரும் பணம் பத்துரூபாய் என்றாலும் உடனே நமக்கு வங்கிக்கணக்கில் விழும்படி செய்கிறதாம். இவ்வாறு யூடியூப்காரன் சொன்னதை நம்பி இணைத்திருந்தேன். ஆனால், 'payoneer' நம்பிக்கையானது தானா? என்று சந்தேகம். ஆகையால், அது பற்றி கேட்டேன். அவர் என் மூச்சு சீராகும் விதமாக 'நம்பிக்கையானது தான்' என்றார்.
நான் அவரின் இளகிய தன்மையை பயன்படுத்தும் விதமாக, "நான் என் நாவலை புத்தகம் போட விரும்புறேன். உங்களுக்கு தெரிஞ்ச பதிப்பகம் எதுவும் இருந்தா கொஞ்சம் சொல்றீங்களா மேம்?" என்றேன்.
அவர் என்னிடமிருந்து நழுவும் விதமாக பதிலளித்தார். இல்லை, எனக்கு அப்படி தோன்றியது.
"நான் மரியா பதிப்பகத்துல தான் புத்தகம் போடுறேம்மா. ஸ்த்ரீ டாட் காம்ல ரெக்கமெண்ட் பண்ணினதால தான் எனக்கு இந்த வாய்ப்பு கிடைச்சது. நீங்க வெளியில ட்ரை பண்றதைவிட, நீங்க எந்த வெப்சைட்ல எழுதுறீங்களோ அங்க புக் போட கேட்கிறது பெட்டர். ஏன்னா தெரியாத இடத்துல ஸ்டோரி அனுப்பும்போது அவங்க உங்கக் கதையை மிஸ்யூஸ் பண்ண வாய்ப்பிருக்கு. உங்கக்கிட்ட சொல்லாமலே புத்தகம் போடலாம். ஸோ, நீங்க எப்ப யாருக்கு உங்கக்கதையை அனுப்பினாலும் ஈமெயில் வழியாவே அனுப்புங்க" என்றார்.
இத்தனை நாட்களில் இல்லாத சந்தேகம் இப்போது வந்தது. தளத்திற்காக பதிப்பகமா? இல்லை, பதிப்பகத்திற்காக தளமா?
****************
எதை நாம் மறக்க வேண்டுமென்று நினைக்கிறோமோ அது தான் திரும்ப திரும்ப ஞாபகத்திற்கு வரும். இதைச் சொல்லியது யார் என்று தெரியவில்லை. ஆனால், மாதாஜி விஷயத்தில் எனக்கு அப்படித்தான் நடந்துக்கொண்டிருந்தது. எப்படியாவது ஏதாவது ஒரு விஷயம், அவர் சொல்லியவைகளை ஞாபகப்படுத்திவிடும். அப்படி இன்றும் ஒன்று ஞாபகம் வந்தது. அது அவர் 'தொடர்ந்து அத்தியாயம் போடவேண்டும்' என்றது. ஆம், 'குறைந்தபட்சம் இரண்டு நாட்களுக்கொருமுறையாவது அத்தியாயம் பதிவிடவேண்டும். இல்லையெனில் வாசகர்கள் நம்மை பின்தொடர மாட்டார்கள்' என்று பயம்காட்டியிருந்தார் அவர்.
அதை அவர் மகளிர் டாட் காமின் வளர்ச்சிக்காகவே சொல்லியிருந்தாலும் கொஞ்சம் உண்மையும் இருந்தது.
ஒரு கதை தர்க்கப்பிழையின்றி இருக்கிறதோ இல்லையோ; எழுத்தாளரின் எழுத்துநடையில், கதை சொல்லலில் முன்னேற்றம் இருக்கிறதோ இல்லையோ; புது சொற்பிரயோகங்கள், உவமைகள், உருவகங்கள் என கதை கவர்கிறதோ இல்லையோ; எங்களுக்குத்தேவை தினமொரு அத்தியாயம்! என்று பித்துப்பிடித்து சுற்றிக் கொண்டிருந்தது ஒரு வாசக கூட்டம்.
சிலநேரம் எனது அபாயகரமான மூளை இவ்வாறு சிந்திக்கும், 'எப்படி இப்படி சலிக்காமல் தினமொரு அத்தியாயம் எழுத முடிகிறது சிலரால்?' என்று. நமக்கு மட்டும் காலையில் எழுதியதை மதியம் பார்த்தால் இது இப்படி வரவேண்டுமென்று தோன்றுகிறது. மதியம் மாற்றியதை மாலையில் பார்த்தால், ச்சே! ச்சே! என்று மீண்டுமொருமுறை மாற்றத்தூண்டுகிறது. மறுநாள் காலையில் பார்த்தாலும் இதே தான். ஒரேமுறையில் பிழையின்றி எழுதுதல் என்பது வள்ளுவருக்கே வாய்க்காத ஒன்றாக இருந்திருக்கும்.
நான் நினைக்கிறேன், இந்த அதிவேக எழுத்தாளர்கள் எல்லாம் தாங்கள் எழுதியதை இருமுறையேனும் வாசிப்புக்கு உட்படுத்தாமல் யாரேனும் ஒரு அப்பாவி பிழைத்திருத்திக்கு அனுப்புவார்கள் என்று. இது எப்படியிருக்கும்? குயில் தன் முட்டையை விவரமாக காக்கா கூட்டில் கொண்டுபோய் போட்டதுபோல் இருக்கும்.
இதுக்கூட பரவாயில்லை. சிலநேரம் தனது சொந்த பந்தங்களை எழுத வைத்து, தான் எழுதியது போல் பதிவிடுகிறார்களோ? என்றெல்லாம் தோன்றும். ஆனால், அது தனது எழுத்துக்கு தானே செய்யும் துரோகம் என்பதால் மேற்கொண்டு சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை.
இதில் இன்னொரு சம்பவம் ஒன்றும் இப்போதுதான் ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. நான் 'சில்மிஷம் செய்யாதே சித்ரகுப்தா'வின் பதினைந்தாவது அத்தியாயத்தை எழுதிக் கொண்டிருந்தபோது எனது இரண்டாவது கதைக்கான கருவை மாதாஜியிடம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். அதற்கு அவர் தொலைநோக்கு பார்வையுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தார்.
"ம்ம் சூப்பரா இருக்கு ஷிவானி. 'சில்மிஷம் செய்யாதே சித்ரகுப்தா' முடிச்ச மறுநாளே இதை ஸ்டார்ட் பண்ணிடலாம். தலைப்பு 'மமதையுடன் மன்மதன்' ம்ம்? வேணாம், 'என் கள்ளக்காமம் நீ' இல்ல, 'ஹையோ! பத்திக்கிச்சு' வச்சுக்கலாம்"
'ஷிவானி, இந்தமுறை தலைப்பு என்னோடதுன்னு சொல்லு' என்று எனக்குள் ஒரு குரல் அலறியது. ஆனால், என் கை வேறொன்றை தட்டச்சு செய்தது.
"மறுநாளேவா? எப்படி மேம்?"
"அதெல்லாம் முடியும் ஷிவானிம்மா, எழுதுங்க. நீங்களாவது பரவாயில்ல. ரெண்டாவது கதைக்கு ப்லாட் ரெடி பண்ணி வச்சிருக்கீங்க. ஆனா, ரைட்டர் லயாக்கு எல்லாம் நான் தான் எடுத்துக்குடுத்தேன். இடைவெளி விடாம எழுதுங்க. எல்லாத்தையும் நான் புக் போடுறேன்"
அப்போது, 'எழுதும் முன்னமே புத்தகம் போடுகிறேன் என்று எப்படி இவரால் வாக்களிக்க முடிகிறது? நான் எழுதுவது என்ன வாய்ப்பாட்டு புத்தகமா? யார் வேண்டுமானாலும் ப்ரூஃப் ரீடிங்கில் திருத்திக்கொள்ளலாம் என்பதற்கு? இல்லை, ஒரு வருட காலக்கெடுவுக்குள் நீ நூறு புத்தகம் பதிப்பிக்க வேண்டும்; அப்போது தான் எனது சொத்து முழுவதும் உன்னை வந்தடையும் என்று அவர் அப்பா யாராவது உயில் எழுதி வைத்திருக்கிறாரா?' என்று ஏகப்பட்ட சிந்தனை எனக்குள்.
ஆனால், இப்போது எனது இரண்டாவது நாவலை முடித்தவுடனே எங்கு புத்தகம் போடலாம் என்று சிந்திக்கிறேன்.
'புத்தகம்! புத்தகம்!' என்றே யோசித்தபோது தான் இன்னொரு நல்ல விஷயமும் நடந்தது.
அதை ஞானயோதயம் என்றெல்லாம் சொல்லிவிட முடியாது. வேண்டுமானால் கண்வலி உதயம் என்று சொல்லலாம். வெறும் பிடிஎஃப் வழியாக மட்டுமே வாசித்துக் கொண்டிருந்த நான் இப்போதெல்லாம் எங்கள் கல்லூரியின் நூலகத்தையும் நாடுகிறேன். உள்ளே நுழைந்ததும் எனது துறையான இயற்பியலின் பக்கம் செல்லமாட்டேன். கண்மூடிக்கொண்டே நேரே தமிழ்த்துறை தான். எந்தப்பக்கம் குண்டு குண்டு வரலாற்று நாவல்கள் இருக்கும்? எந்தப்பக்கம் சுஜாதாவின் துப்பறிவாளர்கள் நின்றிருப்பார்கள்? எந்த வரிசை குடும்ப நாவல்களுக்குரியது? என்று அனைத்தும் அத்துப்படி எனக்கு.
ஒருமுறை சாண்டில்யனின் கடல்புறா நூலை எனது பைக்குள் பார்த்துவிட்டு தோழியொரு கதை சொன்னாள்.
"சாண்டில்யன் நாவலா? இவரோடது எல்லாம் செம ரொமான்டிக்கா இருக்கும். கேள்விப்பட்டது ஒன்னு சொல்றேன். ஒருமுறை சாண்டில்யனோட வாசகிகள் ரெண்டுபேர் அவரைப் பார்க்க அவர் வீட்டுக்குப் போனாங்களாம். ஆனா, அவரை நேர்ல பார்த்ததும் ஷாக் ஆகிட்டாங்களாம்."
நான் ஆர்வம் தாங்காமல் "ஏன்?" என்றேன்.
"அவங்க ஒரு முப்பது வயசு வாலிபனைத் தேடிப் போயிருக்காங்க. அங்க இருந்ததோ எழுபது வயசு கிழவர். ஹஹ்ஹஹ்ஹஹ்ஹா" என்று குலுங்கிகுலுங்கி சிரித்தாள். நானும் கூட சேர்ந்து நகைத்தேன், வேறுவழியின்றி.
சாண்டில்யனின் நாவல்களில் எனக்கு பிடித்ததென்று இப்போதும் சொல்ல விரும்புவது 'ராஜமுத்திரை'. எழுத ஆரம்பித்த இந்த ஆறு மாதத்தில் பெண்கள் எழுதும் டாட் காம்களை கடந்து சுஜாதா, வைரமுத்து, பிகேபி, எண்டமூரி வீரேந்திரநாத், வாஸந்தி என்று பயணித்து வந்திருக்கும் நான் 'கடல்புறா'வுடன் ஒன்ற முடியாமல் தவிக்கிறேன்.
சாண்டியல்யன் ஒவ்வொரு வரலாற்று நாவல் எழுதுவதற்கு முன்பும், அதற்கு தொடர்புடைய - ஆதாரத்திற்காக - தான் வாசித்த புத்தகங்களின் பெயர்களை இரண்டு பக்கத்திற்கு பட்டியலிடுவார். அதைப் பார்க்கும் மனிதன் அசந்துவிடுவான். எதன்பொருட்டும் அவர் ஒரு பழுத்த வாசிப்பாளன் என்பதை மறுப்பதற்கில்லை.
ஆனால், கடல்புறாவை ஏதோ வாரப்பத்திரிகை ஒன்றிற்கு எழுதியிருப்பாரென்று நினைக்கிறேன். ஒவ்வொரு அத்தியாயத்தையும் ஒரு முடிச்சுடன் முடிக்க வேண்டிய கட்டாயம் தெரிகிறது. மேலும், ஒவ்வொரு அத்தியாயமும் முந்தைய அத்தியாயத்தின் முடிவை ஞாபகப்படுத்த வேண்டி இரண்டு பக்க விவரணைகளுடன் தொடங்குகின்றன. இது வாசகராக ஒரு கட்டத்தில் எனக்கு சலிப்பையே தந்தன. ஞாபகமில்லை, சாண்டில்யனின் இதற்கு முன்பு நான் வாசித்த நாவல்களும் அப்படித்தானோயென்று.
இதை நான் பொதுவெளியில் பதிவாகப் போட்டால் சாண்டில்யனையே விமரிசிக்கும் அளவிற்கு நீ பெரிய ஆளா? என்பார்கள். நான் சொன்ன விஷயம் பேசுபொருளாகாது. சொன்ன நான் தான் பேசுபொருளாவேன். தேவையா? கம்மென்று இருந்துவிடுவோம்.
-----------------------
உங்களது விமரிசனங்கள் வரவேற்கப்படுகின்றன ப்ரெண்ட்ஸ்.
உங்கள் பெயரைச்சொல்லியும் ஒருப் பூ பூக்க வேண்டுமா? கீழே உள்ள நந்தவனத்திற்குள் செல்லவும்.
கருத்துத்திரி,
நந்தவனம்
மகளிர் டாட் காம்மை விட்டு வந்து இன்றோடு இரண்டு மாதங்களாகிறது. எதிர்பார்த்தது போலவே லைக்ஸ் எண்ணிக்கையும் முப்பதை தாண்டுவதில்லை. இருந்துவிட்டுப் போகிறது. எனக்கு பிரச்சனையாக இருப்பதெல்லாம் வாசகர்கள் கூறும் புகார்கள் தான். அடிக்கடி, எங்களால் இந்த அத்தியாயத்தை வாசிக்க முடியவில்லை; அந்த அத்தியாயத்தை வாசிக்க முடியவில்லை என்றே என் பொறுமையை சோதிக்கிறார்கள்.
அவை வெற்றுப்புகார்கள் என்றாலும் கண்டுகொள்ளாமல் இருந்துவிடலாம். ஆனால், ஃபேஸ்புக்கில் முதல் நாள் இருக்கும் பதிவு, இரண்டாம் நாள் என் அனுமதியின்றியே காணாமல் போவது ஒன்றும் சாதாரண விஷயமல்லவே.
மீண்டும் அந்த பிளாக் லிங்கை பகிர்ந்தாலும், "இது எங்கள் ஃபேஸ்புக் விதிமுறைகளுக்கு எதிரானது" என்றே வருகிறது.
'அடப்பாவிகளா! வரைமுறை மீறிய மோசமான பதிவுகளை எல்லாம் வைரல் ஆனப்பின்னே தூக்குங்கள். ஒன்றுமில்லாத என் பதிவிற்கு மட்டும் இப்படி முட்டுக்கட்டை இடுங்கள்' என்று சலிப்பாக இருந்தது எனக்கு.
மேலும், நான்கு அத்தியாயங்களுக்கு இந்தப்புகார் தொடர்ந்துக்கொண்டே இருந்ததால் யாரோ என் பதிவை ரிப்போர்ட் அடிக்கிறார்களோ என்ற சந்தேகம் வந்தது எனக்கு.
கோபத்தில் ஒரு பதிலடிப் பதிவுப்போட்டேன். "என் நாவலை வாசியுங்கள்; விமர்சியுங்கள்; அதென்ன கோழைத்தனமாக ரிப்போர்ட் அடிப்பது? ஒருவேளை சீப்பைத் திருடி நீங்கள் கல்யாணத்தை நிறுத்த நினைத்தால் திரும்ப திரும்ப புது சீப்பு உருவாக்கும் திறன் எனக்குள்ளது என்பதை மறந்து விடாதீர்கள்!" என்றேன்.
ஒரு பிளாக் லிங்கை பகிர முடியவில்லையானால் ஐந்து நிமிடத்தில் இன்னொரு பிளாக் லிங்க் உருவாக்கிவிடலாம். தொடர்ந்து இவ்வாறு புது பிளாக் லிங்க் உருவாக்குவதொன்றும் சிரமமில்லை.
ஆனால், இதிலுள்ள சிக்கல் என்னவென்றால், ஒரே பிளாக்கை தொடர்ந்து உபயோகிக்கும் போது மட்டுமே நாம் கூகுளில் ஆட்சென்ஸ் அப்ரூவல் பெற முடியும். அதுவும் சிறுகச்சிறுக நூறு டாலர் சேர்த்த பின்பே காசைக் கண்ணில் காட்டுவான் அவன்.
விளம்பரத்திற்கான தகுதி பெற ஒரு பிளாக் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று ஒரு பெரிய பட்டியலே வைத்திருக்கிறான் அவன். நான் எனது ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையையும் பிளாக்கிற்காகவே செலவிட்டேன். ஆனால், அடுத்த ஞாயிறு எனது பிளாக் வேறொரு டாட் காம்மாக மாற வேண்டியிருந்தது. எல்லாம் எழவெடுத்த இந்த ரிப்போர்ட் பிரச்சனையால். சிலர், 'அதிக குழுக்களுக்கு பகிர்ந்தால் இப்படி நடக்க வாய்ப்புண்டு. ஆகையால், உங்கள் கதை லிங்கை நேரே பதிவில் போடாமல் உரையாடல் பெட்டியில் போடுங்கள்' என்றார்கள். அது கொஞ்சம் வேலை செய்தது.
பிளாக்கை வடிவமைப்பதற்காக நான் பார்த்த ஒவ்வொரு யூடியூப் காணொளியும், "வீட்டிலிருந்தே சம்பாதிப்பது எப்படி? தமிழ் தெரிந்தால் போதும்! மாதம் ஒரு லட்சம் சம்பாதிக்கலாம்" என்றே என்னை ஆசைக்காட்டின. ஆனால், பின்பு தான் எனக்குப் புரிந்தது, என் ஆசையை வைத்து அவர்கள் தான் சம்பாதித்துக் கொண்டிருந்தார்கள் என்று.
எல்லா கெட்ட விஷயத்திலும் ஒரு நல்ல விஷயம் இருப்பதுபோலவே நான் பார்த்த, 'பணம் சம்பாதிப்பது எப்படி?' யூடியூப் காணொளிகளிலும் உருப்படியானது அமேசான் கிண்டில் பற்றியது. நான் மகளிர் டாட் காமில் இருந்திருந்தால் மாதாஜியே எனக்கு இதில் உதவி செய்திருப்பார். ஒரு கட்டத்தில் 'செய்தேன்' என்றும் சொல்லிக்காட்டியிருப்பார். ஏதோ அமேசான் கிண்டிலை அவரே கண்டுபிடித்து நடத்துவது போல் தோரணை இருக்கும்.
அமேசான் கிண்டிலை பொறுத்தவரை நம் கதை ஓடுவதும், ஓரத்தில் கிடப்பதும் வாசகரின் ரசனை சார்ந்தது. காமக்கதைகளோ, ஆன்டிஹீரோக்கதைகளோ பதிவேற்றிய மறுநாளே 'பெஸ்ட் செல்லர்' வரிசையில் வந்துவிடும். தமிழில் மட்டுமல்ல ஆங்கிலத்திலும் இதே நிலை தான்.
இதனால், நான் காமக்கதைகளையோ; இல்லை, ஆன்டிஹீரோக்கதைகளையோ வெறுக்கிறேன் என்றெல்லாம் இல்லை. பிழைக்கத்தெரியாத எழுத்தாளர் தான் இவைகளுக்கு எதிராக போர்க்கொடி தூக்கிக்கொண்டிருப்பார்.
எனது 'சில்மிஷம் செய்யாதே சித்ரகுப்தா' நாவலை அமேசான் கிண்டிலில் பதிவிட்ட போது இரண்டே நாட்களிலே அது 'பெஸ்ட் செல்லர்' வரிசையில் வந்தது. நான் குழம்பிக்கொண்டே இருந்தேன், என் கதை காமக்கதையா? இல்லை, ஆன்டிஹீரோக்கதையா? என்று.
*************
மகளிர் டாட் காம்மை விட்டு வெளியேறி இன்றோடு நான்கு மாதங்கள் நிறைவடைந்துவிட்டன. என்ன புதிதாக மகளிர் டாட் காம் ஞாபகமென்றால், ஒன்றுமில்லை, திடீரென ஃபேஸ்புக்கில் நான்கு நட்பழைப்புகள். ப்ரொஃபைல் படத்தை வைத்து உள் நுழைந்து பார்த்தபோது, மகளிர் டாம் காமுக்குள் புதிதாக அடியெடுத்து வைத்திருக்கும் அந்த இரண்டு எழுத்தாளர்களைப் பற்றி தெரிய வந்தது. இப்போதெல்லாம் அப்படித்தான். 'People You May Know' சென்றாலே போதும். ப்ரொஃபைல் படத்தை வைத்தே மாதத்திற்கு எத்தனை குடும்ப நாவல் எழுத்தாளர்கள் உருவாகிறார்கள் என்று கண்டுபிடித்துவிடலாம்.
ஆனால், அவர்களிடம் சென்று மகளிர் டாட் காம் பற்றி சொல்ல எனக்கு ஆர்வமில்லை. கேள்விப்பாடத்தை விட அனுபவப்பாடம் சிறந்ததில்லையா? எப்படியும் இந்நேரம் என்னையொரு துரோகி என்று அவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்திருப்பார் மாதாஜி. நான் எதற்கு வீணாக அவர்களிடம் பேசி என் மதிப்பை குறைத்துக்கொள்ள வேண்டும்?
ஆனால், அவர்கள் மகளிர் டாட் காம் லிங்கை பகிர்வதைப் பார்க்கும்போது பழையவை எல்லாம் ஞாபகம் வரும். அதுவும் மாதாஜி எனக்கு தெய்வம், அப்படி இப்படியென்றால் கண்கள் சிவந்து, கை நரம்புகள் எல்லாம் புடைக்கும் வாய்ப்பிருக்கிறது. எனக்குத் தேவையா இவையெல்லாம்? ஆகவே, ரிக்குவஸ்ட் ரிஜக்டட். ஆனால், அதில் ஒருவர் என் தீவிர வாசகியாகிற்றே? எதற்கு வம்பென்று அக்ஸப்ட் செய்து அன்ஃபாலோவில் போட்டுவிட்டேன்.
*****************
அமேசான் கிண்டிலில் புத்தகம் பதிவிட்டு இரண்டரை மாதங்கள் ஓடியும், அதற்கான பணம் மட்டும் இன்னும் வரவில்லை. எனது தன்மான உணர்வினால் யாரிடம் சென்றும் கேட்கக்கூடாதென்று, புத்தகம் பதிப்பிப்பது தொடங்கி வங்கிக்கணக்கு இணைப்பது, கிண்டில் எழுத்தாளர் கணக்கு துவங்குவது என்று எல்லாம் நானே யூடியூப் காணொளிப் பார்த்து தான் செய்தேன். ஒன்றையும் தவறவிடவில்லை. புத்தகமும் நன்றாகத்தான் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. பதிவிட்ட ஒரு மாதத்தில் மட்டும் ஒரு லட்சத்து பத்தாயிரம் பக்கங்கள் வாசிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
கிண்டிலில் எந்தக் கணக்கில் எழுத்தாளர்களுக்கு ராயல்டி தொகை வழங்குகிறார்கள்? ஒவ்வொரு மாதத்திற்கும் சரியாக ராயல்டி தொகை வந்துவிடும் என்றால் எனக்கு மட்டும் ஏன் இன்னும் வரவில்லை? என்று முடியைப் போட்டு பிய்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
'முடி.. முடி.. முடியாதே நம் காதல் நேசம்.. ஹேஹே பேசாமல் அந்த ஸ்த்ரீ டாட் காம் எழுத்தாளரை அணுகினால் என்ன?' யோசனை தோன்றியதும் நேரே அவரிடம் சென்றேன்.
எனது *** வாசகர் ஐடியில் அவர் கொஞ்சம் நெருக்கம் என்பதால் அந்த ஐடியிலேயே சென்று, தற்போது ஷிவானி எனும் பெயரில் இருக்கும் எழுத்தாளர் நான் தான் என்று என்னை அவருக்கு அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டேன்.
அறிந்ததும், "அப்படியா?" என்றார் அவர். அது வியப்பான அப்படியாவா? இல்லை, சாதாரணமான அப்படியாவா? என்று எதுவும் யூகிக்க முடியவில்லை என்னால்.
'இப்போது எனது பிரச்சினை அதுவா?'
"இல்ல மேம், நான் அமேசான் கிண்டில்ல.." என்று ஆரம்பித்து எனது பிரச்சனை முழுவதையும் முடிந்தளவு சுருக்கமாகவும், தெளிவாகவும் எடுத்துச்சொல்ல முயன்றேன்.
அவர் எந்த பிகுவும் செய்யாமல், "அமேசான் கிண்டில்ல கதை போட்ட மூணு மாசத்துக்கப்பறம் தான் ராயல்டி தொகை வர ஆரம்பிக்கும். அதாவது உங்களோட ஜனவரி மாசத்து ராயல்டி தொகை மார்ச்ல தான் கிடைக்கும். பிப்ரவரி மாசத்துது ஏப்ரல்ல கிடைக்கும்" என்றார்.
நான் திருப்தியோடு வேறொரு சந்தேகத்தை கேட்டேன்.
சில நாட்களுக்கு முன்பாக யூடியூப்காரன் சொன்னான் என்பதற்காக அமேசான் கிண்டிலில் இணைத்த அதே வங்கிக்கணக்கை வைத்தே ஆன்லைனில் 'payoneer' நிறுவனத்திலும் ஒரு வங்கிக்கணக்கு துவங்கி, அமேசான் கிண்டிலுடன் இணைத்திருந்தேன்.
நம் நாட்டில் வாசிப்பவர்களால் கிடைக்கும் பணம் பத்துரூபாய் என்றாலும் நேரடியாக நமது வங்கிக்கணக்கில் ஏறிவிடுமாம். ஆனால், வெளிநாட்டில் வாசிப்போரால் வரும் பணம், நூறு டாலர் அளவில் சேர்ந்த பின் தான் கிடைக்குமாம். அதுவும் காசோலையாகத் தான் வருமாம். அதை மாற்ற வைக்க ரொம்ப கடினமென்பதால் 'payoneer' வங்கிக்கணக்கு இடைத்தரகராக செயல்பட்டு, வெளிநாட்டில் வாசிப்போரால் வரும் பணம் பத்துரூபாய் என்றாலும் உடனே நமக்கு வங்கிக்கணக்கில் விழும்படி செய்கிறதாம். இவ்வாறு யூடியூப்காரன் சொன்னதை நம்பி இணைத்திருந்தேன். ஆனால், 'payoneer' நம்பிக்கையானது தானா? என்று சந்தேகம். ஆகையால், அது பற்றி கேட்டேன். அவர் என் மூச்சு சீராகும் விதமாக 'நம்பிக்கையானது தான்' என்றார்.
நான் அவரின் இளகிய தன்மையை பயன்படுத்தும் விதமாக, "நான் என் நாவலை புத்தகம் போட விரும்புறேன். உங்களுக்கு தெரிஞ்ச பதிப்பகம் எதுவும் இருந்தா கொஞ்சம் சொல்றீங்களா மேம்?" என்றேன்.
அவர் என்னிடமிருந்து நழுவும் விதமாக பதிலளித்தார். இல்லை, எனக்கு அப்படி தோன்றியது.
"நான் மரியா பதிப்பகத்துல தான் புத்தகம் போடுறேம்மா. ஸ்த்ரீ டாட் காம்ல ரெக்கமெண்ட் பண்ணினதால தான் எனக்கு இந்த வாய்ப்பு கிடைச்சது. நீங்க வெளியில ட்ரை பண்றதைவிட, நீங்க எந்த வெப்சைட்ல எழுதுறீங்களோ அங்க புக் போட கேட்கிறது பெட்டர். ஏன்னா தெரியாத இடத்துல ஸ்டோரி அனுப்பும்போது அவங்க உங்கக் கதையை மிஸ்யூஸ் பண்ண வாய்ப்பிருக்கு. உங்கக்கிட்ட சொல்லாமலே புத்தகம் போடலாம். ஸோ, நீங்க எப்ப யாருக்கு உங்கக்கதையை அனுப்பினாலும் ஈமெயில் வழியாவே அனுப்புங்க" என்றார்.
இத்தனை நாட்களில் இல்லாத சந்தேகம் இப்போது வந்தது. தளத்திற்காக பதிப்பகமா? இல்லை, பதிப்பகத்திற்காக தளமா?
****************
எதை நாம் மறக்க வேண்டுமென்று நினைக்கிறோமோ அது தான் திரும்ப திரும்ப ஞாபகத்திற்கு வரும். இதைச் சொல்லியது யார் என்று தெரியவில்லை. ஆனால், மாதாஜி விஷயத்தில் எனக்கு அப்படித்தான் நடந்துக்கொண்டிருந்தது. எப்படியாவது ஏதாவது ஒரு விஷயம், அவர் சொல்லியவைகளை ஞாபகப்படுத்திவிடும். அப்படி இன்றும் ஒன்று ஞாபகம் வந்தது. அது அவர் 'தொடர்ந்து அத்தியாயம் போடவேண்டும்' என்றது. ஆம், 'குறைந்தபட்சம் இரண்டு நாட்களுக்கொருமுறையாவது அத்தியாயம் பதிவிடவேண்டும். இல்லையெனில் வாசகர்கள் நம்மை பின்தொடர மாட்டார்கள்' என்று பயம்காட்டியிருந்தார் அவர்.
அதை அவர் மகளிர் டாட் காமின் வளர்ச்சிக்காகவே சொல்லியிருந்தாலும் கொஞ்சம் உண்மையும் இருந்தது.
ஒரு கதை தர்க்கப்பிழையின்றி இருக்கிறதோ இல்லையோ; எழுத்தாளரின் எழுத்துநடையில், கதை சொல்லலில் முன்னேற்றம் இருக்கிறதோ இல்லையோ; புது சொற்பிரயோகங்கள், உவமைகள், உருவகங்கள் என கதை கவர்கிறதோ இல்லையோ; எங்களுக்குத்தேவை தினமொரு அத்தியாயம்! என்று பித்துப்பிடித்து சுற்றிக் கொண்டிருந்தது ஒரு வாசக கூட்டம்.
சிலநேரம் எனது அபாயகரமான மூளை இவ்வாறு சிந்திக்கும், 'எப்படி இப்படி சலிக்காமல் தினமொரு அத்தியாயம் எழுத முடிகிறது சிலரால்?' என்று. நமக்கு மட்டும் காலையில் எழுதியதை மதியம் பார்த்தால் இது இப்படி வரவேண்டுமென்று தோன்றுகிறது. மதியம் மாற்றியதை மாலையில் பார்த்தால், ச்சே! ச்சே! என்று மீண்டுமொருமுறை மாற்றத்தூண்டுகிறது. மறுநாள் காலையில் பார்த்தாலும் இதே தான். ஒரேமுறையில் பிழையின்றி எழுதுதல் என்பது வள்ளுவருக்கே வாய்க்காத ஒன்றாக இருந்திருக்கும்.
நான் நினைக்கிறேன், இந்த அதிவேக எழுத்தாளர்கள் எல்லாம் தாங்கள் எழுதியதை இருமுறையேனும் வாசிப்புக்கு உட்படுத்தாமல் யாரேனும் ஒரு அப்பாவி பிழைத்திருத்திக்கு அனுப்புவார்கள் என்று. இது எப்படியிருக்கும்? குயில் தன் முட்டையை விவரமாக காக்கா கூட்டில் கொண்டுபோய் போட்டதுபோல் இருக்கும்.
இதுக்கூட பரவாயில்லை. சிலநேரம் தனது சொந்த பந்தங்களை எழுத வைத்து, தான் எழுதியது போல் பதிவிடுகிறார்களோ? என்றெல்லாம் தோன்றும். ஆனால், அது தனது எழுத்துக்கு தானே செய்யும் துரோகம் என்பதால் மேற்கொண்டு சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை.
இதில் இன்னொரு சம்பவம் ஒன்றும் இப்போதுதான் ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. நான் 'சில்மிஷம் செய்யாதே சித்ரகுப்தா'வின் பதினைந்தாவது அத்தியாயத்தை எழுதிக் கொண்டிருந்தபோது எனது இரண்டாவது கதைக்கான கருவை மாதாஜியிடம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். அதற்கு அவர் தொலைநோக்கு பார்வையுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தார்.
"ம்ம் சூப்பரா இருக்கு ஷிவானி. 'சில்மிஷம் செய்யாதே சித்ரகுப்தா' முடிச்ச மறுநாளே இதை ஸ்டார்ட் பண்ணிடலாம். தலைப்பு 'மமதையுடன் மன்மதன்' ம்ம்? வேணாம், 'என் கள்ளக்காமம் நீ' இல்ல, 'ஹையோ! பத்திக்கிச்சு' வச்சுக்கலாம்"
'ஷிவானி, இந்தமுறை தலைப்பு என்னோடதுன்னு சொல்லு' என்று எனக்குள் ஒரு குரல் அலறியது. ஆனால், என் கை வேறொன்றை தட்டச்சு செய்தது.
"மறுநாளேவா? எப்படி மேம்?"
"அதெல்லாம் முடியும் ஷிவானிம்மா, எழுதுங்க. நீங்களாவது பரவாயில்ல. ரெண்டாவது கதைக்கு ப்லாட் ரெடி பண்ணி வச்சிருக்கீங்க. ஆனா, ரைட்டர் லயாக்கு எல்லாம் நான் தான் எடுத்துக்குடுத்தேன். இடைவெளி விடாம எழுதுங்க. எல்லாத்தையும் நான் புக் போடுறேன்"
அப்போது, 'எழுதும் முன்னமே புத்தகம் போடுகிறேன் என்று எப்படி இவரால் வாக்களிக்க முடிகிறது? நான் எழுதுவது என்ன வாய்ப்பாட்டு புத்தகமா? யார் வேண்டுமானாலும் ப்ரூஃப் ரீடிங்கில் திருத்திக்கொள்ளலாம் என்பதற்கு? இல்லை, ஒரு வருட காலக்கெடுவுக்குள் நீ நூறு புத்தகம் பதிப்பிக்க வேண்டும்; அப்போது தான் எனது சொத்து முழுவதும் உன்னை வந்தடையும் என்று அவர் அப்பா யாராவது உயில் எழுதி வைத்திருக்கிறாரா?' என்று ஏகப்பட்ட சிந்தனை எனக்குள்.
ஆனால், இப்போது எனது இரண்டாவது நாவலை முடித்தவுடனே எங்கு புத்தகம் போடலாம் என்று சிந்திக்கிறேன்.
'புத்தகம்! புத்தகம்!' என்றே யோசித்தபோது தான் இன்னொரு நல்ல விஷயமும் நடந்தது.
அதை ஞானயோதயம் என்றெல்லாம் சொல்லிவிட முடியாது. வேண்டுமானால் கண்வலி உதயம் என்று சொல்லலாம். வெறும் பிடிஎஃப் வழியாக மட்டுமே வாசித்துக் கொண்டிருந்த நான் இப்போதெல்லாம் எங்கள் கல்லூரியின் நூலகத்தையும் நாடுகிறேன். உள்ளே நுழைந்ததும் எனது துறையான இயற்பியலின் பக்கம் செல்லமாட்டேன். கண்மூடிக்கொண்டே நேரே தமிழ்த்துறை தான். எந்தப்பக்கம் குண்டு குண்டு வரலாற்று நாவல்கள் இருக்கும்? எந்தப்பக்கம் சுஜாதாவின் துப்பறிவாளர்கள் நின்றிருப்பார்கள்? எந்த வரிசை குடும்ப நாவல்களுக்குரியது? என்று அனைத்தும் அத்துப்படி எனக்கு.
ஒருமுறை சாண்டில்யனின் கடல்புறா நூலை எனது பைக்குள் பார்த்துவிட்டு தோழியொரு கதை சொன்னாள்.
"சாண்டில்யன் நாவலா? இவரோடது எல்லாம் செம ரொமான்டிக்கா இருக்கும். கேள்விப்பட்டது ஒன்னு சொல்றேன். ஒருமுறை சாண்டில்யனோட வாசகிகள் ரெண்டுபேர் அவரைப் பார்க்க அவர் வீட்டுக்குப் போனாங்களாம். ஆனா, அவரை நேர்ல பார்த்ததும் ஷாக் ஆகிட்டாங்களாம்."
நான் ஆர்வம் தாங்காமல் "ஏன்?" என்றேன்.
"அவங்க ஒரு முப்பது வயசு வாலிபனைத் தேடிப் போயிருக்காங்க. அங்க இருந்ததோ எழுபது வயசு கிழவர். ஹஹ்ஹஹ்ஹஹ்ஹா" என்று குலுங்கிகுலுங்கி சிரித்தாள். நானும் கூட சேர்ந்து நகைத்தேன், வேறுவழியின்றி.
சாண்டில்யனின் நாவல்களில் எனக்கு பிடித்ததென்று இப்போதும் சொல்ல விரும்புவது 'ராஜமுத்திரை'. எழுத ஆரம்பித்த இந்த ஆறு மாதத்தில் பெண்கள் எழுதும் டாட் காம்களை கடந்து சுஜாதா, வைரமுத்து, பிகேபி, எண்டமூரி வீரேந்திரநாத், வாஸந்தி என்று பயணித்து வந்திருக்கும் நான் 'கடல்புறா'வுடன் ஒன்ற முடியாமல் தவிக்கிறேன்.
சாண்டியல்யன் ஒவ்வொரு வரலாற்று நாவல் எழுதுவதற்கு முன்பும், அதற்கு தொடர்புடைய - ஆதாரத்திற்காக - தான் வாசித்த புத்தகங்களின் பெயர்களை இரண்டு பக்கத்திற்கு பட்டியலிடுவார். அதைப் பார்க்கும் மனிதன் அசந்துவிடுவான். எதன்பொருட்டும் அவர் ஒரு பழுத்த வாசிப்பாளன் என்பதை மறுப்பதற்கில்லை.
ஆனால், கடல்புறாவை ஏதோ வாரப்பத்திரிகை ஒன்றிற்கு எழுதியிருப்பாரென்று நினைக்கிறேன். ஒவ்வொரு அத்தியாயத்தையும் ஒரு முடிச்சுடன் முடிக்க வேண்டிய கட்டாயம் தெரிகிறது. மேலும், ஒவ்வொரு அத்தியாயமும் முந்தைய அத்தியாயத்தின் முடிவை ஞாபகப்படுத்த வேண்டி இரண்டு பக்க விவரணைகளுடன் தொடங்குகின்றன. இது வாசகராக ஒரு கட்டத்தில் எனக்கு சலிப்பையே தந்தன. ஞாபகமில்லை, சாண்டில்யனின் இதற்கு முன்பு நான் வாசித்த நாவல்களும் அப்படித்தானோயென்று.
இதை நான் பொதுவெளியில் பதிவாகப் போட்டால் சாண்டில்யனையே விமரிசிக்கும் அளவிற்கு நீ பெரிய ஆளா? என்பார்கள். நான் சொன்ன விஷயம் பேசுபொருளாகாது. சொன்ன நான் தான் பேசுபொருளாவேன். தேவையா? கம்மென்று இருந்துவிடுவோம்.
-----------------------
உங்களது விமரிசனங்கள் வரவேற்கப்படுகின்றன ப்ரெண்ட்ஸ்.
உங்கள் பெயரைச்சொல்லியும் ஒருப் பூ பூக்க வேண்டுமா? கீழே உள்ள நந்தவனத்திற்குள் செல்லவும்.
கருத்துத்திரி,
நந்தவனம்
