Your browser does not support JavaScript!

லாகின் செய்வதில் சிரமம் இருப்பவர்கள் தொடர்பு கொள்ள வேண்டிய மின்னஞ்சல் - sahaptham@gmail.com


RD NOVEL மர்மயோகி - Tamil Novel

Johnson

New member
Messages
1
Reaction score
0
Points
1
மர்ம யோகி நாவலின் ஆசிரியர் அத்தியாயம் 8 ற்கு பிறகு நிறுத்தி விட்டாரா...
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 9

ரத்னபுரியின் வடக்கு திசையில் இருந்தது மரங்கள் சூழ்ந்த காட்டு பகுதி. அங்கே கொடிய மிருகங்களும் வன விலங்குகளும் வசித்து வந்தன. அங்கே அந்த மிருகங்களுடனும் இயற்கையான காட்டு வளத்துடனும் இணைந்து வாழ்ந்து வந்தார்கள் பளியர்கள் என்ற பழங்குடி மக்கள் . வன விலங்குகளின் தாக்குதல் நிகழாமல் இருக்க கூடிய மேட்டு பகுதியில் பளியர்கள் வசிக்கும் ஒரு கிராமம் இருந்தது. முள்வேலிகள் சூழ்ந்த குடிசைகள் நிறைந்தஅந்த கிராமத்தில் இருந்த பளியர்களின் முக்கிய தொழில் விலங்குகளை வேட்டையாடி அவற்றின் தோல், பற்கள் இவற்றை விற்பது. மாமிசம் உண்பவர்களின் தேவைக்காக பொறி வைத்து சில விலங்குகளை பிடித்து அவற்றை நகரங்களில் விற்று பொருள் ஈட்டுவது, தேன், மிளகு, ஏலக்காய், கனி வகைகள் போன்றவற்றை சேகரித்து விற்பது போன்றவை. அந்த கிராமத்தில் இப்போது அன்னியர்கள் சிலர் அடைக்கலமாகி இருந்தனர். அவர்களை பாதுகாப்பாக காப்பாற்றுவது தான் பளியர்களின் முக்கியமான வேலை. பளியர் கூட்ட தலைவன் இதற்கு முன்பு ரத்னபுரிக்கு மன்னனாக இருந்த தீரனுக்கு நெருங்கிய நண்பன். தீரன் போர்க்களத்தில் வஞ்சகமாக கொல்லப்பட்ட பின்பு ஜெயசிம்மனின் ஆளுகையை ஏற்க விரும்பாமல் இந்த காட்டிற்குள் தன் கூட்டத்தாருடன் இடம் பெயர்ந்து வந்து விட்டான்.

தீரனின் கடைசி தம்பியான பார்த்திபன் ஜெயசிம்மனை எதிர்த்து ஒரு புரட்சி படையை உருவாக்கி இருந்தான். நாட்டில் மறைந்திருந்தால் ஜெயசிம்மனுக்கு பயந்தோ அல்லது பார்த்திபனை பிடித்து கொடுத்தால் பெரும் பணம் கிடைக்கும் என்றோ துரோகிகள் காட்டி கொடுத்து விடுவார்கள் என்பதால் அவன் தான் ஒளிந்து கொள்ள இடம் கேட்டு பளியர் குல தலைவனிடம் வந்து சேர்ந்தான். எதிரிக்கு எதிரி நண்பன் என்ற பழமொழிக்கு ஏற்ப இருவரும் ஒன்று சேர்ந்து விட்டனர்.பளியர் குல தலைவன் பார்த்திபனின் குழுவினருக்கு உணவிட்டு பாதுகாப்பாக பார்த்து கொள்வதை தன்னுடைய கடமையாக கருதினான். ஆண்டவன் பெயரை சொல்லி ஆட்சி நடத்தும் ஜெயசிம்மனை எதிர்க்க துணிபவர்கள் பார்த்திபனின் குழவில் இணைந்து கொண்டிருந்தனர்.ஜெயசிம்மனின் ஆட்கள் பொது மக்களிடம் அராஜகமாக நடக்கும் போதெல்லாம் அங்கே தோன்றும் பார்த்திபன் அவர்களை விரட்டியடித்து நீதியை நிலைநாட்டுவான் .அவனது நடவடிக்கைகளால் மக்களின் அபிமானம் அவன் பக்கம் திரும்பி கொண்டிருந்தது. அப்படியான சூழலில் ஒரு நாள் விடியற்காலையில் குளிருக்கு இதமாக தீ மூட்டிவிட்டு அதை சுற்றி வட்டமாக உட்கார்ந்தபடி பார்த்திபன் தன் ஆட்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தான்.

எரியும் தீ ஜுவாலையை பார்த்து கொண்டிருந்த பார்த்திபன் "நம் கோபத்தை போலவே தீயின் ஜுவாலையும் கொளுந்து விட்டு எரிகிறது " என்றான்.

"இந்த தீ நம் உடலில் உள்ள குளிரை போக்குகிறது. நம் உள்ளத்தில் எரியும் கோபத்தீ நம் மக்களின் வாட்டத்தை போக்க வேண்டும்" என்றான் குழுவில் ஒருவன்.

"அதற்கு நாம் பெரும் எண்ணிக்கையில் இருக்க வேண்டும். இங்கு நம் குழுவில் சொற்ப நபர்களே இருக்கிறோம். அங்கே நம் எதிரியிடம் ஏராளமான படை பலம் , அதிகார பலம் என்று ஏராளமாக இருக்கின்றன. இப்போது நாம் அவனிடம் மோதுவது முட்டாள்தனமானது. நம்மை முட்டை பூச்சி நசுக்குவது போல் எளிதாக நசுக்கி விடுவான்" என்றான் பார்த்திபன்.

"மலைநாட்டு மன்னன் ரணதீரனும் உன் அண்ணனும் நெருங்கிய நண்பர்களாயிற்றே? நாம் அவனிடம் உதவி கேட்டால் என்ன?"

"நமக்கு அவன் உதவி செய்ய நினைத்தாலும் அவனால் நமக்கு உதவ முடியாது. தன் நண்பனை கொன்று ஆட்சியை பிடித்த ஜெயசிம்மன் மேல் அவன் படையெடுத்து துவம்சம் செய்திருக்க வேண்டும். ஆனால் அவனோ கோபத்தை அடக்கி கொண்டு அமைதியாக இருக்கிறான்."

"அதற்கு என்ன காரணம் இருக்க முடியும்?"

"ஓரே காரணம் தான். அந்த காரணத்தின் பெயர் நித்ராதேவி"

"ஜெயசிம்மனின் மனைவி, சிங்கபுரத்தின் இளவரசி நித்ராதேவியா?" என்றவனின் குரலில் வியப்பு மண்டி கிடந்தது.

"அவளேதான் !" என்றான் அமைதியான குரலில் பார்த்திபன்.

"ஒரு பெண்ணிற்காக ரணதீரன் ரத்னபுரியின் மீது படையெடுக்காமல் இருக்கிறானா? இது என்ன புதுக்கதை?"

"இது புதுக்கதையல்ல. ரொம்பவும் பழைய கதை. . புவியியல் அமைப்பின் படி முதலில் ரத்னபுரி .ரத்னபுரியை அடுத்துமலை நாடு, மலைநாட்டுக்கு அருகே சிங்கபுரம் .அந்தசிங்கபுர சமஸ்தானத்தின் ஓரே பெண் வாரிசு நித்ராதேவி. அவளைத் தான் ஜெயசிம்மன்மணந்திருக்கிறான்.ரத்னபுரிக்கும் சிங்கபுரத்திற்கும் இடையில் அகப்பட்டி ருப்பவன் மலைநாட்டு மன்னன் ரணதீரன்.. அவன் நமக்கு உதவி செய்ய நினைத்து ரத்னபுரியின் மீது படையெடுத்தால் சிங்கபுரம் மலை நாட்டின் மீது போர் தொடுக்கும். ரணதீரன் ஓரே நேரத்தில் இரண்டு நாடுகளை வெவ்வேறு திசைகளில் எதிர்கொள்ள நேரிடும். அதனால் தான் அவன் தன் நண்பனை கொன்ற ஜெயசிம்மன் மீது போர் தொடுக்க முடியாமல் திகைத்துப் போய் அமைதியாக இருக்கிறான். ஆனால் எப்போது வேண்டுமானாலும் ரத்னபுரியும், சிங்க புரமும் இணைந்து தன் நாட்டை கபளிகரம் செய்து விடும் என்ற அச்சமும் அவனுக்கு இருக்கிறது"

"அப்படியானால் இரண்டில் ஏதாவது ஒரு நாட்டை ரணதீரன் வீழ்த்தியே ஆகவேண்டும். இல்லையென்றால் சிறிது நாட்களில் மலைநாடு என்ற நாடே இருக்காது. மலைநாடு இரண்டு நாடுகளின் அங்கமாக மாறிவிடும்."

"சரியாகச் சொன்னாய்.ரத்னபுரியின் மீது படையெடுத்தால் தன்மருமகனை காப்பாற்ற சிங்கபுரமும் மலை நாட்டின் மீது படையெடுக்கும் . இரட்டை தாக்குதல் .அவற்றை எதிர்கொள்ள ரணதீரன் தன் படைபலத்தை தற்போது அதிகரித்து கொண்டிருக்கிறான்"

"ஜெயசிம்மன் சரியான குள்ள நரிபோலிருக்கிறதே? உள்ளுர் மக்களை நான் அரசனல்ல கடவுள் தான் அரசர் நான் அவரின் அடிமை என்று ஏமாற்றுகிறான். அதே பாதுகாப்பு கவசத்தை எதிரி நாட்டு மன்னர்களிடமும் பிரயோகித்து அவர்களிடம் பயத்தை ஏற்படுத்துகிறான்.ரண தீரனையும் தன் ராஜதந்திரத்தால் முடக்கி விட்டான். இவ்வளவு சாமர்த்தியமாக காய்களை நகர்த்துபவனை நாம் எப்படி வீழ்த்த முடியும்?"

"ஏன் முடியாது? விடா முயற்சி. விஸ்வருப வெற்றி .பூட்டு உருவாகும் போதே அதற்கான சாவியும் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் "என்றான் பார்த்திபன்

"நான் ஒரு விசயத்தை கேள்விப்பட்டேன் பார்த்தி பா? அது உண்மையா பொய்யா என்று எனக்கு தெரியவில்லை." என்றான் மற்றொருவன்

"நீ கேள்விப்பட்ட விசயத்தை சொல் நண்பா! கேட்போம்" என்றான் பார்த்திபன்

"இரண்டு நாடுகளிடையே சிக்கி கொண்டு தான் தவிப்பதை விரும்பாத ரணதீரன் அதிலிருந்து விடுபட இரண்டு கள்வர்களை நாடியிருப்பதாக தெரிகிறது"

" கள்வர்களா?ரண தீரனுக்கு புத்தி மழுங்கி விட்டதா என்ன? கள்வர்களுக்கும் அரசியலுக்கும் என்ன சம்மந்தம்?" என்று சிரித்தான் பார்த்திபன்.

" நகைக்காதே பார்த்திபா! நீ நினைப்பதுபோல் அவர்கள் சாதாரண கள்வர்கள் அல்ல. கள்வர்புரத்தை சேர்ந்த கள்வர் தலைவனின் மகன்கள். எடுத்த காரியத்தில் தோற்காத வீரர்கள் . தண்ணீரில் தடம் பார்த்து நடக்கும் திறமைசாலிகள். அண்ணன் அரிஞ்சயனும் தம்பி ஆதித்தனும் ஒருவரை ஒருவர் மிஞ்சுவார்கள். மோகினி என்ற பெயர் கொண்ட அபூர்வ சுழி கொண்ட வெண்ணிற புரவி கூட அவர்கள் வசம் உண்டு. களவு மட்டுமல்லாமல் பல்வேறு கலைகளில் சிறந்தவர்கள். பல நாடுகளில் இவர்கள் இருவரால் ஆட்சி மாற்றம் நடந்தேறி இருக்கிறது"

" இரண்டு கள்வர்களும் அவ்வளவு வல்லமை வாய்ந்தவர்களா?"

"இல்லையென்றால் ரணதீரன் ஏன் அவர்களை அழைக்க போகிறான். போன வாரம் சகோதரர்கள் இருவரும் ரணதீரனையும் அவனுடைய அமைச்சர் பிரம்மராயரையும் சந்தித்திருக்கிறார்கள். அதன் பிறகு அவர்களைப் பற்றிய எந்த தகவலும் கிடைக்கவில்லை."

"இருவரும் வல்லவர்கள் போல் தான் தெரிகிறது.ஜெயசிம்மனை எதிர்க்க இவர்கள் தான் சரியான ஆட்கள் " என்றான் பார்த்திபன்.

" ஆனால் அவர்கள் இப்போது எங்கேயிருக்கிறார்கள் என்று தான் தெரியவில்லை"

"அரசாங்க அதிகாரிகளின் நடமாட்டத்தை பற்றி நமக்கு உளவு சொல்ல சில ஆட்களை நாம் வைத்திருக்கிறோமில்லையா? அவர்களில் ஒருவன் ஒரு விசித்திரமான செய்தி ஒன்றை கூறினான்"

"என்ன அது?"

"நாட்டிற்குள் புதிதாக வந்திருக்கும் ஒரு யோகி மக்களின் திருடு போன தொலைந்து போன பொருட்களை திரும்ப தருகிறாராம். மக்கள் கூட்டம் அவரைப் பார்க்க அலை மோதுகிறதாம். நகரத்தின் பெரும் தனவந்தர்கள் அவரை தங்கள் இல்லத்திற்கு அழைத்து மரியாதை செய்கிறார்களாம். நடந்தவை, நடக்க போகிறவை போன்றவற்றை அப்படியே அச்சுபிசகாமல் சொல்கிறாராம் அந்த யோகி."

"இதற்கு முன்னால் அவர் எங்கிருந்தாறாம்?" என்றான் பார்த்திபன் யோசனை செய்தபடி.

"அதைப் பற்றி எந்த விவரமும் தெரியவில்லை. அவரின் பிரதான சீடன் அவர் இமய மலையில் இருந்து வருவதாக கூறியிருக்கிறான். அதனால் மக்கள் அவரை மர்மயோகி என்ற பெயரால் அழைக்கிறார்கள்.ஜெயசிம்மன் கூட விரைவிலேயே அவரை சந்திக்க திட்டமிட்டிருக்கிறானாம்."

" அவன் அந்த மர்மயோகியை சந்திக்கும் முன்பாக நான் அவரை சந்திக்க வேண்டும்" என்றான் பார்த்திபன்.

"அவரை சந்தித்து நீ என்ன செய்ய போகிறாய்? இந்த சந்திப்பால் நமக்கு என்ன நன்மை நடக்க போகிறது?"

"அந்த யோகியின் மூலம் நமக்கு சில விசயங்கள் நடக்க வேண்டியிருக்கிறது. அவரை வைத்து நான் சிலவற்றை சாதிக்க நினைக்கிறேன். அவற்றை இப்போது இங்கே சொல்ல முடியாது"

"நமக்கு உளவு சொல்லும் ஆட்களில் யாரையாவது வைத்து துறவியை சந்திக்க ஏற்பாடு செய்கிறேன்." என்றான் கும்பலில் ஒருவன்.

"நல்லது. சந்திப்பிற்கு விரைவாக ஏற்பாடு செய். அவர் மட்டும் என் திட்டத்திற்கு சம்மதிக்காவிட்டால்?" என்ற பார்த்திபன் தன் இடையில் இருந்த குறுவாளை எடுத்து அருகில் இருந்த மரத்தை நோக்கி வீசினான். மரத்தில் ஏறிக் கொண்டிருந்த பாம்பு ஒன்று அவனது கத்தி பட்டுதலை வேறு உடல் வேறாக துண்டிக்கப்பட்டு விழுந்தது. பார்த்திபனின் உதடுகளில் ஒரு கொடுர புன்னகை மலர்ந்தது.
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 10

ஒருவருக்கு ஒருவர் எதிரியான இரண்டு நபர்கள் தன்னை சந்திக்க விரும்புவதை அறியாத அரிஞ்சயனின் முன்பு வந்து நின்றான் ஜெயசிம்மனின் தூதுவனான பூபதி. பணிவோடு யோகியை வணங்கியவன்" சுவாமி! உங்களுக்கு நான் ஒரு மகிழ்ச்சியான செய்தியை கொண்டு வந்திருக்கிறேன். ரத்னபுரியின் மன்னர் ஜெயசிம்மன் தங்களின் புகழை கேள்விப்பட்டு தங்களை சந்திக்க நினைக்கிறார். உங்களின் புனிதமான காலடிகள் தன் அரண்மனையில் பட வேண்டும் என்று அரசர் விரும்புகிறார்." என்றான் பவ்யத்துடன் .

"மிகுந்த மகிழ்ச்சி மகனே.! ஆனால் ஈசன் இந்த கட்டையை இங்கிருந்து நகரக் கூடாது என்று உத்தரவிட்டிருக்கிறான். அதனால் அவனை சந்திக்க நான் அங்கே வர முடியாது. ஆனால் அவன் இங்கு வர எந்த தடையும் இல்லை" என்றான் அரிஞ்சயன் .

ஏற்கனவே ஆதித்தன் அரசன் அழைத்தாலும் அங்கே போகக் கூடாது என்று அறிவுறுத்தியிருந்ததால் அதையே பின்பற்ற தீர்மானித்தான் அரிஞ்சயன் அவனது யுக்தி அறியாத பூபதி மேன்மேலும் கெஞ்ச ஆரம்பித்தான்.

"சுவாமி! அரசரே உங்களை காண விரும்புவது உங்களுக்கு பெருமை தானே?"

"இதில் எனக்கென்ன பெருமை இருக்கிறது. எல்லாம் ஈசனின் செயல். எனக்கு அரசனும் ஆண்டியும் ஒன்று தான். ஈசன் அனுமதி கொடுத்தால் இந்த கட்டை அரண்மனைக்கு வரும். இல்லையென்றால் இங்கிருந்தே தன்னுடைய கடமையை செய்யும் "

"அப்படியென்றால் அரண்மனைக்கு வர மாட்டீர்களாசுவாமி! இங்கே உங்களை வீட்டிற்கு அழைக்கும் வணிகர்களின் இல்லங்களுக்கு செல்கிறீர்கள்? ஆனால் அரண்மனைக்கு வர மறுக்கிறீர்கள். இது நியாயமா சுவாமி?" என்றான் பூபதி.

அவனது கிடுக்கிப்பிடி கேள்வியை எதிர்பார்க்காத அரிஞ்சயன் சில நிமிடங்கள் திகைத்து நின்று விட்டான். பூபதியின் கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்லி சமாளிப்பது என்று அவனுக்கு தெரியவில்லை. ஒருவாறு தன்னை சுதாரித்துக் கொண்டவன்" மகனே! காரணமின்றி காரியமில்லை. ஈசன் என்னை அங்கே அனுமதிக்காததற்கு என்ன காரணம் வைத்திருக்கிறானென்று அவனுக்கு மட்டும் தான் தெரியும். அற்பமானுட பிறவிகளான நாம் ஏன் அதை மாற்ற முனைய வேண்டும்?" என்று எதிர் கேள்வியை பூபதியை நோக்கி வீசினான்.

அவனது கேள்விக்கு பதில் சொல்ல தெரியாத பூபதி " சரி சுவாமி. நீங்கள் கூறியதை நான் அப்படியே அச்சு பிறழாமல் அரசரிடம் கூறி விடுகிறேன்" என்றான்.

" எல்லாம் சிவமயம் " என்று லேசாக வளர்ந்திருந்த தாடியை தடவியபடி கூறினான் அரிஞ்சயன் .

" சரி! நான் கிளம்புகிறேன் சுவாமி " என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினான் பூபதி.

தன்னை காண வந்த பக்தர்களிடம் பேசி கொண்டிருந்த ஆதித்தனை அழைத்த அரிஞ்சயன் தனி இடம் ஒன்றில் ஒதுங்கினான்.

"ஆதித்தா! நம் திட்டம் நிறைவேறி விட்டது.ஜெயசிம்மன் நம்மை சந்திக்க ஆசைப்படுகிறான். பூபதியிடம் அதைச் சொல்லி அனுப்பி இருக்கிறான். நான் அவனை சந்திக்க மறுத்து விட்டேன். எப்படியும் நாளை அவன் நம்மை சந்திக்க வருவான் என்று நினைக்கிறேன்."

"ஆன்மீகம் என்ற பெயரில் நாம் விரித்த வலையில் தனக்கே தெரியாமல் விழப் போகிறான் ஜெயசிம்மன் "

"அது சரிதான். ஆனால் நமக்கு ஜெயசிம்மனை பற்றி ரணதீரன் சொன்னதை தவிர வேறு விவரங்கள் எதுவும் தெரியாதே? அவனை கவர அவன் நம்மை நம்பவேறு ஏதாவது விசயங்கள் நமக்கு தெரிய வேண்டுமே?"

"கவலைப்படாதீர்கள். நாளை காலை வரை நமக்கு நிறைய நேரம் இருக்கிறது. அதற்குள் அவனைப் பற்றிய முழு விவரங்களையும் சேகரித்து விடலாம்"

" நல்லது. இன்று யாராவது முக்கிய பிரமுகர்கள் தங்களின் இல்லத்திற்கு என்னை அழைத்திருக்கிறார்களா?"

"ஆம். இன்று இரவு நம்மை பிரபல வைர வியாபாரியான விஜயபாகு அழைத்திருக்கிறார். இன்று இரவு உணவு நம்மிருவருக்கும் அங்கே தான் "

" அறுசுவை உணவுகளை தினமும் தின்று என் உடல் இன்னும் ஒரு சுற்று பெருத்து விடும் போலிருக்கிறது. இந்த மக்கள் சோறு போட்டே நம்மை கொன்று விடுவார்கள் போலிருக்கிறது."

"இவையெல்லாம் அன்பு தொல்லைகள். அவற்றை நாம் ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்" என்று சிரித்தான் ஆதித்தன்.

அன்று இரவு தன்னுடைய பணிகளை விரைவாகவே முடித்து கொண்டான் அரிஞ்சயன் .இருவரும் ஆளுக்கொரு குதிரையில் ஏறி வைர வியாபாரியான விஜயபாகுவின் பிரமாண்டமான மாளிகையை நோக்கி விரையலாயினர்.

மாளிகையின் முன்பு நின்றிருந்த விஜயபாகு வாயெல்லாம் பல்லாக இருவரையும் வரவேற்றான்.

"சுவாமியின் காலடி பட என்னுடைய குடிசை புண்ணியம் செய்திருக்க வேண்டும். வாருங்கள் சுவாமி " என்று இருவரையும் வரவேற்றான். ", எல்லாம் சிவார்ப்பணம் " என்றபடி குதிரையிலிருந்து இறங்கினான் அஞ்சயன்.இருவரும் குதிரையிலிருந்து இறங்கியதும் ஒருவன் இரண்டு குதிரைகளையும் லாயத்திற்கு அழைத்து சென்றான்.

இருவரையும் மாளிகையின் உள்ளே அழைத்து சென்றான் விஜய பாகு.வாசனாதி திரவியங்களால் நறுமணம் கமழ்ந்த ஒரு கூடத்திற்கு இருவரையும் அழைத்து வந்தவன் அங்கிருந்த நாற்காலியில் இருவரையும் அமர செய்தான்.

"இங்கேயே இருங்கள். சற்று நேரத்தில் வந்து விடுகிறேன்." என்ற விஜயபாகு அருகிலிருந்த கதவை திறந்து கொண்டு வெளியேறினான்.

"அற்புதமான வரவேற்பு. அறுசுவை உணவு. துறவியாக நடிப்பதற்கே இப்படி தடபுடலான வரவேற்பு என்றால் நான் இப்போதே உண்மையான துறவியாக மாறிவிடத் தயார் " என்றான் அரிஞ்சயன் .

"அவசரப்பட வேண்டாம். எனக்கென்னவோ இங்கே நடப்பது சந்தேகத்திற்கு இடமளிப்பதாக இருக்கிறது"

"ஏன் அப்படி சொல்கிறாய்?"

"பொதுவாக பெண்களுக்குத் தான் சாமியார்கள், பூஜை, புனஸ்காரங்கள் இவற்றின் மீது அதிக ஆர்வம் இருக்கும். நாம் உள்ளே வந்ததிலிருந்து ஒரு பெண் கூட நம்மை சந்திக்க வரவில்லை என்பதை கவனித்தீர்களா?"

"அட ஆமாம். ஆசிர்வாதம் வாங்க ஒரு பெண் கூட வரவில்லையே?" என்ற அரிஞ்சயன் "ஆதித்தா ! உன்னிடம் ஆயுதங்கள் ஏதாவது இருக்கிறதா?"

"இல்லை. விருந்துப் சாரம் என்பதால் நான் எந்த ஆயுதங்களையும் கொண்டு வரவில்லை. அதனால் நீங்கள் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. ஒரு திறமையான வீரன் தனக்கான ஆயுதங்களை தான் எதிரிகளிடமிருந்தே சம்பாதித்து கொள்வான்"

"அதுவும் சரிதான். அந்த விஜயபாகு சென்ற கதவை திறந்து பார். அது நீண்ட நேரமாக பூட்டியிருப்பது போல் தோன்றுகிறது "

ஆதித்தன் விஜயபாகு சென்ற வழியில் இருந்த கதவை திறக்க முயன்றான். அது வெளிப்புறமாக பூட்டப்பட்டிருந்தது.

" நம்மை உள்ளே வைத்து பூட்டி இருக்கிறார்கள்" என்றான் ஆதித்தன்.

" நம்மை யாரோ சாதுர்யமாக ஏமாற்றி இருக்கிறார்கள்"

"ஒருவேளை நம்மைஜெயசிம்மன் அடையாளம் கண்டு பிடித்திருப்பானா?"

"இல்லை. அப்படி அடையாளம் கண்டு பிடித்திருந்தால் அவன் ஏன் என்னை சந்திக்க பூபதியை அனுப்பியிருக்க போகிறான்? இது வேறு வகையான சதிவலை போலிருக்கிறது" என்றான் அரிஞ்சயன் .

"இன்னும் சற்று நேரத்தில் நம்மை சிறை வைத்தது யார் என்று தெரிந்துவிடும்"

நீண்ட அமைதிக்கு பிறகு கதவு திறக்கப்படும் சத்தம் கேட்டது. இருவரும் கதவை பார்த்தனர். கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழைந்தான் பார்த்திபன் அவனுக்கு பின்னால் கும்பிட்டபடி வந்தான் விஜயபாகு .

"சுவாமி.என்னை நீங்கள் மன்னிக்க வேண்டும். இவர் என்னுடைய நெருங்கிய நண்பர். அவரை அழைத்து வரச் சென்றதால் சற்று தாமதமாகி விட்டது"

"பரவாயில்லை மகனே!" என்றான் அரிஞ்சயன்

உள்ளே நுழைந்ததும் இருவரையும் ஏற இறங்க பார்த்த பார்த்திபன்" உங்கள் இருவரையும் நான் இதற்கு முன்பு எங்கேயோ பார்த்திருக்கிறேன். எங்கே என்று தான் தெரியவில்லை" என்று நெற்றியை சுருக்கினான்.

யாரை சந்திக்க வேண்டுமென்று சகோதரர்கள் இருவரும் திட்டமிட்டிருந்தார்களோ அந்த பார்த்திபனே தங்கள் முன்னால் வந்து நிற்கும் அதிர்ச்சியை சகோதரர்கள் இருவரும் வெளிக்காட்டி கொள்ளவேயில்லை.

"ஒரு கிராமத்து தோப்பில் கீழே விழுந்த இளநீருக்கும் மட்டைக்கும் நீங்கள் நீதி கேட்ட போது நாங்கள் அங்கே இருந்தோம்."

பார்த்திபனுக்கு சட்டென்று அந்த சம்பவம் நினைவுக் கு வந்து விட்டது. ஆனால் அந்த சம்பவத்தின் போது சகோதரர்கள் தங்கள் பெயரை சொன்னதை அவன் மறக்கவில்லை.

"கனகச்சிதமான வேடப் பொருத்தம் சுவாமி உங்களுக்கு?" என்றான் பார்த்திபன் புன் சிரிப்புடன்!

"இதுவேடமில்லை மகனே.!உண்மை" என்றான் அரிஞ்சயன் திடுக்கிடலை மறைத்தபடி,

"பொய் சொல்லாதீர்கள் சுவாமி .உங்கள் பெயர் அரிஞ்சயன் .இதோ பக்கத்தில் நிற்கும் உங்கள் சகோதரனின் பெயர் ஆதித்தன்" என்றான் பார்த்திபன் கேலி சிரிப்புடன்!

சகோதரர்கள் இருவரும் அதிர்ச்சியுடன் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து கொண்டனர்.ஜெயசிம்மன் தான் தங்களை விரைவில்அடையாளம் கண்டு கொள்வான் என்று இருவரும் நினைத்தனர். ஆனால் பார்த்திபன் தங்களை அடையாளம் கண்டு கொள்வான் என்பதை இருவருமே எதிர்பார்க்கவில்லை.

அரிஞ்சயன்" எப்படி எங்களை அடையாளம் கண்டு பிடித்தாய்?" என்றான் திகைப்புடன்.

"உங்கள் இருவரையும் பற்றி நான் நிறையவே கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். நேற்று கூட என் ஆட்கள் உங்கள் இருவரின் திறமையை பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். நீங்கள் இருவரும் தான் திறமைசாலிகளாயிற்றே? எப்படி கண்டு பிடித்தேன் என்று கூறுங்களேன் பார்ப்போம்" என்றான் பார்த்திபன். இருவரது திறமையையும் சோதித்து அறிவதற்காக வேண்டுமென்றே தான் அப்படி ஒரு கேள்வியைக் கேட்டான் பார்த்திபன்

"அது மிகவும் எளிது. தோப்பில் நடந்த சம்பவத்தின் போது நாங்கள் இருவரும் எங்களின் பெயரைக் கூறி உன்னிடம் அறிமுகம் செய்து கொண்டோம். அதனால் உன்னால் எங்களை அடையாளம் காண முடிந்திருக்கும் " என்றான் ஆதித்தன்.

புன்னகையுடன் ஆதித்தன் சொல்வதை தலையாட்டி ஆமோதித்த பார்த்திபன்" அது மட்டுமல்ல. விஜயபாகுவின் லாயத்தில் கட்டப்பட்டிருந்த அபூர்வ சுழி கொண்ட வெண்ணிற குதிரையானமோகினியையும் நான் பார்த்தேன். ஓன்றும் ஒன்றும் இரண்டு என்பது போல் வந்திருப்பது ஆதித்தனும், அரிஞ்சயனும் என்று கண்டு கொண்டேன். உங்களின் வருகையின் நோக்கம் ?"

"ஜெயசிம்மனை அழிப்பது "

"என்னுடைய நோக்கமும் அதுவே தான்.எதிரிக்கு எதிரி நண்பன் என்ற பழமொழிக்கேற்ப நாம் மூவரும் நண்பர்களாகி விட்டோம்." என்று இருவரிடமும் கையை நீட்டினான் பார்த்திபன்.

மூன்று கரங்களும் ஜெயசிம்மனுக்கு எதிராக ஒன்று சேர்ந்தன. அதை புரிந்தும் புரியாமலும் வேடிக்கை பார்த்தபடி நின்று கொண்டிருந்தான் விஜயபாகு .
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 11

ஒரே அணியாக இணைந்து கொண்டு விட்ட மூவரையும் புரியாமல் பார்த்தான் விஜயபாகு .

"இன்னமும் புரியவில்லையா? இங்கே வந்திருப்பவர்கள் கள்வர் புரத்தின் பிரசித்தி பெற்ற கள்வர்களான ஆதித்தனும், அரிஞ்சயனும்." என்று சொல்லி சிரித்தான் பார்த்திபன்.

"விஜயபாகு உன்னுடைய ஆளா ? உன் திட்டப் படி தான் எங்களை இங்கு வரவழைத்தானா?" என்றான் ஆதித்தன்..

" இந்த நாட்டில் ஜெயசிம்மனை எதிர்க்கவும், அழிக்கவும் நினைப்பவர்கள் யாராக இருந்தாலும் அவர்கள் எனக்கு நண்பர்கள் தான். அந்த வகையில் உங்களைப் போலவே விஜயபாகுவும் என்னுடைய நண்பன் தான் "

"சமூகத்தின் மேல் மட்ட ஆட்களுடன் உனக்கு தொடர்பு இருக்கிறதென்றால் நீ சாதாரண புரட்சிகாரனாக இருக்க முடியாது. புரட்சி காரர்களுக்கு அதிகாரத்தில் இருக்கும் அனைவருமே எதிரிகள் தான். முதலில் நீ யார் என்று விளக்கமாக கூறு பார்த்திபா! உன்னுடன் இணைவதா வேண்டாமா என்பதை நாங்கள் பிறகு முடிவு செய்கிறோம்." என்றான் அரிஞ்சயன்

"என்னைப் பற்றி மட்டும்சொன்னால் மட்டும் போதுமா?" என்றான் பார்த்திபன்.

" இந்த நாட்டில் நடக்கும் சில விடை தெரியாத நிகழ்வுகளுக்கும் எனக்கு விடை தெரிய வேண்டும். குறிப்பாக நீலி கோயில்" என்றான் ஆதித்தன்.

"அப்படியானால் உங்களுக்கு என்னைப் பற்றி மட்டும் சொன்னால் புரியாது. இந்த ரத்னபுரியின் முழு வரலாறையும் சொல்ல வேண்டும். அப்போதுதான் இங்கே நடக்கும் பல விசித்திரங்களுக்கு உங்களுக்கு விடை தெரியும் " என்ற பார்த்திபன் ரத்னபுரியின் கதையை சொல்ல தொடங்கினான்.

ரத்னபுரி செல்வ செழிப்பு மிக்க நாடு. அதை ஆண்டு கொண்டிருந்தவன் தீரன். அவனுடைய தம்பியின் பெயர் வீரன். இருவருமே வீரத்தில் சிறந்தவர்கள். உங்களைப்போல் அந்த சகோதரர்களும் ஒற்றுமை மிக்கவர்கள். அவர்களின் ஒரே தங்கை நீலவேணி.அண்ணனும் தம்பியும் தங்கை மீது உயிரையே வைத்திருந்தனர். அவளுக்காக என்ன செய்யவும் தயாராக இருந்தனர். இந்த மூவரின் மாமன் மகன் தான் ஜெயசிம்மன் ஜெயசிம்மனுக்கு நீண்ட நாட்களாக ரத்னபுரியின் சிம்மாசனத்தின் மீது ஒரு கண். அதை அடையத் தடையாக இருக்கும் இரண்டு சகோதர்களின் மீதும் கடும் பகை. ஆனால் அதை ஒரு போதும் வெளிக்காட்டி கொண்டதில்லை.குறிப்பாக தீரனின் வார்த்தைகளை வேதவாக்காக எடுத்து கொண்டு அதை இம்மி பிசகாமல் நிறைவேற்றும் வீரன் மீது அவனுக்கு அதிகமாகவே பயம். தங்களின் அரசதிகாரத்தை எதிர்க்கும் எவரையும் வீரனும் தீரனும் உயிரோடு விட்டதில்லை.

மனதில் அரச கட்டிலை அடைய ஆசைப்பட்ட ஜெயசிம்மன் அதை வெளிகாட்டினால் தன் தலை தப்பாது என்பதால் தன் உயிரைக் காப்பாற்றி கொள்ள நினைத்தான்.அதற்காக அவன் தேர்ந்தெடுத்தது நீலவேணியை .நீலவேணியை காதல் வசப் படுத்தி விட்டால் அண்ணனும் தம்பியும் தன்னிடம் சரணடைந்து விடுவார்கள் என்பது அவனுடைய எண்ணம். ஒருபுறம் தனக்கான படை உதவிகளை ஏற்பாடுகளை செய்து கொண்டே மற்றொரு புறம் நீலவேணியை தன்னுடைய காதல் வலையில் வீழ்த்தி விட்டான். ஒரு நாள்

பெண்கள் மட்டுமே வாழக்கூடிய கன்னி மாடத்திற்கு அருகே இருந்த நந்தவனத்தில் ஜெயசிம்மனுக்காக காத்திருந்தாள் நீலவேணி. கன்னி மாடத்தில் இருந்த பெண்கள் அனைவருக்குமே ஜெயசிம்மனுக்கும் நீலவேணிக்குமான காதல் விவகாரம் தெரிந்தே இருந்தது. நீலவேணியின் காதல் விவகாரத்தை அறிந்திருந்தும் மேலிடத்து விவகாரம் நமக்கெதற்கு என்று கன்ண மாடத்தின் பெண் நிர்வாகி எதையும் கண்டுகொள்ளாமல் இருந்ததுடன் நீலவேணி நேரம் கெட்ட நேரத்தில் ஜெயசிம்மனை சந்திக்க கிளம்பி செல்வதை தடுக்காமல் வேடிக்கை பார்க்க மட்டுமே செய்தாள். ஜெயசிம்மன் நீலவேணிக்கு முறை மாமன் என்பதுடன் மணந்து கொள்ளும் உரிமையையும் பெற்றவன் என்பதால் அவள் எதையும் கண்டுகொள்ளாமல் வாளாவிருந்து விட்டாள்.

தோழிகள் யாரும் இல்லாமல் தனியாக காத்துக் கொண்டிருந்த நீலவேணியை காண தன் புரவியில் வந்து சேர்ந்தான் ஜெயசிம்மன் தன் குதிரையை நந்தவனத்தின் மரம் ஒன்றில் கட்டி விட்டு வந்து ஜெயசிம்மன் " நீலவேணி. தாமதமாக வந்ததால் என் மீது கோபமா ? " என்றபடி அவளது முகத்தை தன் பக்கம் திருப்பினான்.ஜெயசிம்மனின் பக்கம் திரும்பிய நீல வேணியின் கண்கள் நீரால் நிரம்பியிருந்தன.

"தாமதமாக வந்ததற்கு யாராவது அழுவார்களா ?" என்றான் ஜெயசிம்மன் முகம் சுருங்கியபடி

"தாமதமாக வந்ததற்கு நான் அழவில்லை. நாம் இருவரும் எல்லை மீறி நடந்து கொண்டு விட்டோம். நான் இப்போது கர்ப்பிணியாக இருக்கிறேன்" என்றாள் நீலவேணி.

அந்த செய்தியை கேட்டு மனதிற்குள் மகிழ்ச்சியடைந்தாலும் அதை வெளிக்காட்டி கொள்ளாமல் அவளது கண்களை துடைத்த ஜெயசிம்மன்" இதற்காகவா அழுகிறாய்? இந்திய சிம்மன் ஒரு போதும் உன்னை கைவிட மாட்டான். என்னை நம்பு. நான் விரைவில் உன் அண்ணன் களிடம் பேசி நம் திருமணத்திற்கு ஏற்பாடு செய்கிறேன்."

"என்னை ஏமாற்றி விடாதீர்கள். நான் உங்களைத்தான் மலைபோல் நம்பியிருக்கிறேன். என் அண்ணன்களுக்கு இந்த விசயம் தெரிந்தால் அவ்வளவுதான். மானம் பெரிதென்று கருதும் என் அண்ணன்களை நினைத்தால் கான் எனக்கு அச்சமாக இருக்கிறது."

"யாரை நினைத்தும் நீ பயப்படாதே! நான் இருக்கிறேன் - கலங்காதே!" என்ற ஜெயசிம்மன் நீல வேணிக்கு தைரியம் கூறி தேற்றினான். வழக்கம் போல் காதல் மொழிகளை அள்ளி வீசி அவளை அன்பால் திணறடித்தான்.

அதன் பிறகு அவளிடமிருந்து பிரியாவிடை பெற்று கிளம்பினான். தன்னிடமிருந்து விடைபெற்றுகிளம்பும் அவனை கண்ணீர் ததும்பும் விழிகளுடன் பார்த்து கொண்டிருந்தாள் நீலவேணி.

தன்னுடைய மாளிகைக்கு வந்து சேர்ந்த ஜெயசிம்மன்சிங்கபுரத்தின் இளவரசியான நித்ரா தேவிக்கு ஓலை எழுத ஆரம்பித்தான்.ஜெயசிம்மன் உண்மையாகவே விரும்பி கொண்டிருந்தது நித்ரா தேவியைத்தான்.அரசனாக வேண்டும் என்று முடிவு செய்ததுமே தனக்கான படை, பரிவாரங்களை தயார் செய்ய துவங்கி விட்டான் ஜெயசிம்மன்.ரத்னபுரியில் அவனுக்கு உதவி செய்பவர்கள் மிக குறைவு .அப்படி உதவி செய்ய நினைத்தவர்களும் ரத்னபுரியின் அரசனான தீரனுக்கு தெரியாமல் மறைமுகமாகவே உதவி செய்ய விரும்பினார்கள். தன்னுடைய திட்டத்திற்கு அது போதாது என்றாலும் இப்போதைக்கு வேறு வழியில்லை என்ற நிலையில் அதை ஏற்றுக் கொண்டான் ஜெயசிம்மன்

தனக்கு படை கொடுத்து உதவ வேறு யார் முன் வருவார்கள் என்று தேடிய ஜெயசிம்மனின் கண்ணில் பட்டதுசிங்கபுரம் .அதை ஆண்டு கொண்டிருந்த மலையமானுக்கு மிகப் பெரிய குறை ஒன்று இருந்தது. அது என்னவென்றால் தன்னுடைய ஒரே மகளும் நாட்டின் இளவரசியுமான நித்ரா தேவிக்கு இன்னமும் திருமணம் நடக்கவில்லையே என்ற கவலைதான். நித்ரா தேவிக்கு உரிய வயதில் திருமணம் நடக்காமல் இருக்க ஒரே ஒரு காரணம் இருந்தது. அது சிறு வயதிலிருந்து அவளுக்கு அவ்வப்போது வந்து போகும் காக்காய் வலிப்புதான். அதை வெகு ரகசியமாக வைத்திருந்தான் மலையமான்.

அந்த ரகசியம் எப்படியோ வெளியே தெரிந்து விட்டதால் யாரும் அவளை பெண் கேட்டு வருவதில்லை. திருமண வயதை கடந்து நிற்கும் தன் மகளுக்கு திருமணம் செய்ய முடியாத நிலமையை எண்ணி மலையமான் மனதிற்குள் குமுறிக் கொண்டிருந்தான்.அரசர்கள் அனைவரும் திருமணம் செய்து கொள்ளாமல் புறக்கணிக்கும் தன்னுடைய மகனை அந்தஸ்து குறைந்த யாருக்காவது திருமணம் செய்து கொடுத்து அவனது அந்தஸ்தை மன்னனாக மாற்றவும் முடிவு செய்திருந்தான். இந்த விசயத்தை எப்படியோ தெரிந்து கொண்ட ஜெயசிம்மன் மலையமானை தனிமையில் சந்தித்தான். அரச குடும்பத்தை சேர்ந்த ஜெயசிம்மனைமலையமான் ஏற்கனவே அறிவான். ஆனால் தன்னை தேடி வந்த ஜெயசிம்மனை உரிய மரியாதையோடு அவன் உபசரித்தான்.

மன்னர்கள் யாரும் திருமணம் செய்து கொள்ள மறுக்கும் நித்ராதேவியை தான் திருமணம் செய்து கொள்வதாக ஜெயசிம்மன் சொன்னதை நம்ப முடியாமல் மலைத்துப் போய் நின்றான் மலையமான். மலையமான் தன்னுடைய காலம் முடியும் வரைசிங்கபுரத்தின் அரசனாக இருந்து கொள்ளலாம். அதில் ஜெயசிம்மன் தலையிட மாட்டான். அதே நேரம் ரத்னபுரிக்கு அரசனாக நினைக்கும் ஜெய சிம்மனுக்கு தன் படைகளை கொடுத்து மலையமான் உதவி செய்ய வேண்டும். தீரனை வீழ்த்தி ஜெயசிம்மன் மன்னனான பிறகு அவன் நித்ராதேவியை திருமணம் செய்து கொள்வான். பிறகு இரண்டு நாடுகளுக்கு இடையே இருக்கும் மலை நாட்டின் ரணதீரனின் மீது படையெடுத்து அவனையும் வீழ்த்தி தன் நாட்டுடன் இணைத்து கொள்வது தான் ஜெயசிம்மனின் திட்டம்.

ஜெயசிம்மனின் திட்டத்தை கேட்ட மலையமான் தன் வருங்கால மருமகனின் திட்டத்தை கேட்டு திகைத்துப் போனான். அவனுக்கு ஏற்கனவே ரத்னபுரியை ஆளும் தீரன் மீது முன் பகை உண்டு. இப்போது இருவருக்கும் இருக்கும் ஒரே பிரச்சனை தீரனின் உயிர் நண்பனான ரணதீரனின் நாட்டை கடந்து தான் ரத்ன புரிக்கு போர் வீரர்களை கொண்டு செல்ல வேண்டும். ஆனால் அதற்கு ரணதீரன் நிச்சயமாக சம்மதிக்க மாட்டான். அதுவும் தன் நண்பனின் மீதான படையெடுப்பு என்றால் அவன் நிச்சயமாக சம்மதிக்க மாட்டான். அவனது கண்ணில் மண்ணை தூவிவிட்டு எப்படி தன் வீரர்களை ஜெயசிம்மனுக்கு துணையாக அனுப்புவது என்று இருவரும் யோசிக்க ஆரம்பித்தனர்.

அதற்கான வழியை கலந்தாலோசிப்பதற்காக அடிக்கடி அரண்மனைக்கு வந்தான் ஜெயசிம்மன் .தன்னுடைய குறைகள் தெரிந்தும் தன்னை திருமணம் செய்து கொள்ள சம்மதித்த ஜெயசிம்மன் மீது அவனை பாராமலேயே காதல் வந்து விட்டது நித்ரா தேவிக்கு .அவளைத் தன் காதல் வலையில் வீழ்த்துவது ஜெயசிம்மனுக்கு அவ்வளவு பெரிய காரியமாக இருக்கவில்லை.

தன்னுடைய மகளுக்கு ஜெயசிம்மனை பிடித்திருப்பதை அறிந்த மலையமான் மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தான். எப்படியோ தன் மகளை திருமணம் செய்ய மணமகன் ஒருவன் கிடைத்து விட்டான் என்று மனத் திருப்தி அடைந்த மலையமான் ஜெயசிம்மனும் நித்ராதேவியும் தனிமையில் சந்தித்து தங்கள் காதலை வளர்த்து கொள்வதை கண்டு கொள்ளவில்லை. தன்னுடைய சாம்ராஜ்ஜிய கனவுகளுக்காக இரண்டு பெண்களிடம் ஓரே நேரத்தில் காதல் விளையாட்டை விளையாடிக் கொண்டிருந்தான் ஜெயசிம்மன் .

ஓரு புறம் நித்ராதேவியுடன் காதல் விளையாட்டுகளை விளையாடி அவளை மகிழ்வித்தாலும் ஜெயசிம்மன் தன் நாடு பிடிக்கும் ஆசையிலும் கவனமாக இருந்தான்.
சிங்கபுரத்தின் வீரர்களை ரணதீரனின் கண்களை ஏமாற்றி ரத்னபுரிக்கு அழைத்து செல்லும் வழியையும் கண்டு ஜெயசிம்மன் கண்டுபிடித்து விட்டான்.

வருடா வருடம் ரத்னபுரியில் நடக்கும் சுந்தரேஸ்வரர் திருவிழாவை பயன்படுத்தி கொள்ள நினைத்தான் ஜெயசிம்மன்

அதே நேரம் கன்னி மாடத்தில் இருந்த நீலவேணி மயங்கி விழுந்தாள். அவள் மயங்கி விழந்த தகவல் அவளது அண்ணன்களான தீரன் வீரனின் காதுகளை எட்டியது. தங்கைக்கு என்ன வானதோ என்று பதறிய இருவரும் கன்னி மாடத்திற்கு விரைந்தனர்.
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 12

இளவரசிக்கான தனியான அந்தப்புரத்தில் நுழைந்து கொண்டிருந்தனர் வீரனும் தீரனும். தங்களின் ஓரே அன்புதங்கையான நீலவேணி திடிரென மயங்கி விழுந்ததை அறிந்த இருவரும் அவளுக்கு என்னவானதோ ஏதானதோ என்ற பதட்டத்தில் இருந்தனர். மஞ்சணையில் படுத்திருந்த நீலவேணியின் கையை பிடித்து கொண்டிருந்த மருத்துவச்சி இருவரையும் பார்த்ததும் மரியாதை நிமித்தம் எழந்து நின்றாள். அதைக் கண்டுகொள்ளாத தீரன் நேராக நீலவேணியிடம் சென்றான். "என்னாயிற்றுநீலவேணி ?" என்றான் பரிவுடன் .

வீரன் மருத்துவச்சியை நோக்கினான். "நீலவேணிக்கு என்னவானது?உடலுக்கு ஒப்புகொள்ளாத எதையாவது சாப்பிட்டு விட்டாளா?" என்றான் .

" சொல்கிறேன். அதற்கு முன் அவளுடைய தோழிகளை வெளியே அனுப்புங்கள்" என்றாள் மருத்துவச்சி வீரனின் கண்களை நேராக பார்ப்பதை தவிர்த்தபடி.

மருத்துவச் சியின் தயக்கத்தை பார்த்ததும் ஏதோ விபரிதமாக நடந்திருக்கிறது என்று நினைத்த தீரன் விரலசைத்து அவளது தோழிகள் அனைவரையும் வெளியேற உத்தரவிட்டான்.

அவர்கள் அனைவரும் அங்கிருந்து வெளியேறியதும் மருத்துவச்சியின் பக்கம் திரும்பிய தீரன்" பாட்டி. இப்போது இங்கே யாருமில்லை. நீ கூற விரும்புவதை தாராளமாக கூறலாம். ஆனால் அதில் உண்மை இருக்க வேண்டும்" என்றான்.

அவனது கண்களை மிரட்சியுடன் பார்த்த மருத்துவச்சி "மன்னா. நான் சொல்லப் போகும் உண்மையை எப்படி சொல்வதென்று எனக்கு தெரியவில்லை. ஆனால் உண்மையை நான் மறைத்தாலும் காலம் வெளியே கொண்டு வந்து விடும்" என்றாள்.

" பீடிகை போடாதே கிழவி. மறைக்காமல் உண்மையை சொல் " என்றான் தீரன்.

"எனக்கு எப்படி சொல்வதென்றே தெரியவில்லை மன்னா?திருமணமாகாத உங்கள் தங்கை இப்போது கர்ப்பிணியாக இருக்கிறாள். "

" என்ன உளறுகிறாய்? நீயாரைப் பற்றி சொல்கிறாய் என்பதை நினைவில் வைத்திருந்துதான் கூறுகிறாயா?" என்ற தீரனின் முகம் அவமானத்தால் கறுத்தது. இப்படி ஒரு அவமானம் தன் தங்கையின் மூலம் வருமென்று அவன் கனவில் கூட நினைத்ததில்லை. தன் குலப் பெருமை இதனால் என்னவாகும் என்று அவன் மனம் குமுறிகொந்தளித்தது.

"நான் உண்மையைத்தான் சொல்கிறேன் மன்னா? ஒரு முறைக்கு இரு முறை நீலவேணியின் நாடியை சோதித்து விட்டேன் - என் மருத்துவ அறிவு பொய் சொன்னதில்லை. ஆனால் இந்த முறை அப்படி பொய்யாக இருக்கக் கூடாதா என்று என் இதயம் துடிக்கிறது." என்றாள் அந்த கிழவி.

வீரன் அங்கிருந்து உடனே வெளியேறினான். கன்னி மாடத்தில் இருக்கும் தன் தங்கையை இந்த கதிக்கு ஆளாக்கிய அந்த ஆடவனைப் பற்றி நீலவேணியின் தோழிகளுக்கு நிச்சயமாக தெரிந்திருக்கும் என்று வீரன் உறுதியாக நம்பினான். தன் தங்கையின் வாழ்வை நிர்மூலமாக்கியவன் உலகின் எந்த மூலையில் இருந்தாலும் அவனை உடனே பிடித்து கொண்டுவர அவனது இரத்தம் துடித்தது.

தன் தம்பி அங்கிருந்து வெளியேறியதும் தீரன் கிழவியின் பக்கம் திரும்பினான்.

"பாட்டி. இந்த விசயத்தை நீ வெளியே சொல்லி விடாதே! என்னுடைய நீலவேணியை இந்த கதிக்கு ஆளாக்கியவன் யாராக இருந்தாலும் அவனை நான் விடப் போவதில்லை. இதோ இந்த தங்க சங்கிலியை என்னுடைய பரிசாக வைத்து கொள்" என்றவரன் தன் கழுத்தில் தொங்கிய கனத்த சங்கிலிகளில் ஓன்றை கழற்றி கிழவியின் கையில் திணித்தான்.

" இந்த விசயத்தை பற்றி நான் யாரிடமும் மூச்சு விட மாட்டேன் .மன்னர் என்னை உறுதியாக நம்பலாம்" என்ற கிழவி தீரனை வணங்கி விட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.

மஞ்சத்தில் படுத்திருந்த நீலவேணி மயக்கத்திலிருந்து மீண்டு கண் விழிக்கும் வரை காத்திருந்தான் தீரன்.

கண் விழித்த நீலவேணி தீரனை பார்த்ததும் மறுகினாள்.

"நீலவேணி " என்ற தீரனின் உரத்த குரல் அரண்மனை சுவர்களில் பட்டு எதிரொலித்தது.

"அண்ணா" என்று இடியோசை கேட்ட நாகமாக மருண்டாள் நீலவேணி.

"யார் அவன்?" என்றான் தீரன்.

" யார்?" என்றாள் நீலவேணி.

" உன் வயிற்றில் வளரும் குழந்தைக்கு தகப்பன் யார் என்று கேட்கிறேன். இப்போது தான் மருத்துவச்சி உன்னை பரிசோதித்து விட்டு நீ கர்ப்பமாக இருப்பதாக கூறினாள். இனிமேலும் பொய் உதவாது.யார் அவன்?" என்றான் தீரன் கோபத்துடன் .

தன் அண்ணனின் முன்பு இப்படி குலப் பெருமைகளை காற்றில் பறக்க விட்டு விட்டு அவமானத்தோடு தலை கவிழ்ந்து நிற்போம் என்று நீலவேணி சற்றும் எதிர்பார்த்தவள் இல்லை. என்ன சொல்லி தீரனை சமாளிப்பது என்று அவளுக்கு கொஞ்சமும் புரியவில்லை.
அவள் தடுமாறிக் கொண்டிருந்த போது உள்ளே நுழைந்த வீரன் கனத்த குரலில் சொன்னான்.

" அவன் பெயர் ஜெயசிம்மன் ."

" என்ன? நம்மாமன் மகன் ஜெய சிம்மனா?" என்றான் அதிர்ச்சியுடன் தீரன்.

"ஆம். அவனே தான். இப்போது தான் இவளின் தோழிகளிடம் விசாரித்தேன் .முதலில் உண்மையை சொல்லாமல் மவுனம் சாதித்தாலும் கடைசியில் என் தண்டனைக்கு பயந்து உண்மையை சொல்லிவிட்டார்கள்"

" என்ன நீலவேணி ? வீரன் சொல்வது உண்மை தானா?" என்றான் தீரன்.

"ஆம் அண்ணா.! சின்ன அண்ணன் சொல்வது உண்மை தான் " என்றாள் நீலவேணி பயத்துடன் .

"கவலைப்படாதே! உன்னை மணம் செய்து கொள்ளும் உரிமை அவனுக்கு இருக்கிறதுதான். எங்கே எங்களிடம் பெண் கேட்டால் தர மறுத்து விடுவோமோ என்ற பயத்தில் சற்று வரம்பு மீறி விட்டான். கூடிய விரைவில் அவனிடம் பேசி திருமணத் தேதியை முடிவு செய்கிறேன்" என்றான் தீரன்.

"நீங்கள் இப்படி திடிரென திருமணத்திற்கு சம்மதிப்பீர்கள் என்று நான் நினைத்து கூட பார்க்கவில்லை. நன்றி அண்ணா" என்ற நீலவேணி தீரனின் மார்பில் சாய்ந்து அழ ஆரம்பித்தாள்.

"நீலவேணி. என்ன இது சின்ன குழந்தை போல் அழுது கொண்டிருக்கிறாய்? எங்களின் உயிரே நீ தானம்மா" என்ற வீரன் பரிவுடன் அவளது கேசத்தை வருடி கொடுத்தான்.

அதே நேரம் சிங்கபுரத்தின் அரண்மனையில் நித்ராதேவியிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தான் ஜெயசிம்மன்

"உன்னை எப்போது திருமணம் செய்து கொள்வோம் என்று என் மனம் துடியாக துடித்துக் கொண்டிருப்பது உனக்கு தெரியுமா?" என்றான் ஜெயசிம்மன் .

"ஏன் இப்படி பதட்டமாக இருக்கிறிர்கள்? நம் திருமணம் நிச்சயமாக நடந்தே தீரும் " என்றாள் நித்ராதேவி.

"அப்படி நடந்து விட்டால் அதற்காக மகிழ்ச்சியடையும் முதல் ஆள் நான் தான். ஆனால் அதற்கு இடையூறு ஓன்று வந்திருக்கிறது, "

"அது என்னவென்று கூறுங்கள். நான் அப்பாவிடம் கூறி அதை நிவர்த்தி செய்கிறேன்"

நித்ராதேவியை கூர்ந்து பார்த்த ஜெயசிம்மன்" நித்ராதேவி நீ என்னை முழுமையாக நம்புகிறாய் அல்லவா?" என்றான்.

"என் குறை தெரிந்தும் என்னை ஏற்றுக்கொள்ளதுணிந்தவர் நீங்கள்.உங்கள் பரந்த உள்ளத்தை நான் நன்றாகவே அறிவேன். உங்களை கவர நான் வேறு யாரை நம்ப போகிறேன்"

"அப்படியென்றால் நான் சொல்வதை கேள். அந்த நீலவேணி என்னுடைய அத்தை மகள். அவளை எனக்கு சுத்தமாகப் பிடிக்காது. அவளுக்கு என்னை நிரம்பவும் பிடிக்கும். என்னை கண்டாலே என் மீது இழைவாள், கொஞ்சுவாள். அவளை கண்டாலே நான் பத்தடி தள்ளி நிற்பேன். அவ்வளவு அசூயை அவள் மீது எனக்கு.அவள் காதல் என்ற பெயரில் யாரிடமோ ஏமாந்து விட்டாள். அவள் அந்த ஏமாற்றத்தின் விளைவாக இப்போது கர்ப்பமாக வேறு இருக்கிறாள். நான் உன்னை மணந்து சிங்கபுரத்தின் மன்னனாவது ரத்னபுரியை ஆளும்சகோதரர்கள் இருவருக்கும் கொஞ்சமும் பிடிக்கவில்லை. தன் தங்கை கர்ப்பமானதை தெரிந்து கொண்ட இருவரும் அவளது கர்ப்பத்திற்கு நான் தான் காரணம் என்று கூறி அவளை நான் தான் மணக்க வேண்டும் என்று வற்புறுத்துகிறார்கள். ஊருக்கு இளைத்தவன் பிள்ளையார் கோவில் ஆண்டி என்பது போல் பழியை என் மீது போடுகிறார்கள். நான் ஒரு அப்பாவி. ஒரு பாவமும் அறியாதவன்" என்று கலங்கினான் ஜெயசிம்மன்.

"என்ன ஒரு அநியாயம்? நீலவேணி ஏன் உங்கள் மீது வீண் பழி சுமத்த வேண்டும்"

"அவளுக்கு என்னை மணந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆசை உள்ளூர இருக்கிறது. நான் உன்னை காதலிப்பதை அறிந்ததும் அவள் மனம் பொறாமையில் வெம்பிவிட்டது. நான் உன்னை மணக்க கூடாது.சிங்கபுரத்தின் மன்னனாக எதிர்காலத்தில் வந்து விடக் கூடாது என்பதற்காக அந்த மூவரும் ஒன்றாக சேர்ந்து என் மீது பொய் குற்றசாட்டுகளை வைக்கின்றனர். இவற்றையெல்லாம் நீ நம்புகிறாயா?"

"இல்லை.இவற்றை நான் நம்பவில்லை."

"அது ஒன்று போதும் நித்ராதேவி. என் மீதான உன்னுடைய நம்பிக்கை ஒன்றே என் உடலில் உயிரை தக்க வைக்கிறது. இல்லையென்றால் என்றோ நான் பழிக்கு அஞ்சி உயிரை விட்டிருப்பேன்" என்ற ஜெயசிம்மன் அவளை அணைத்து கொண்டான்.

அவளிடம் சிறிது நேரம் காதல் மொழி பேசிவிட்டு மலையமானை சந்திக்க கிளம்பினான்.
அவனது வருகைக்காக காத்திருந்த மலையமான் அவனை ஆரத் தழுவி வரவேற்றார். இருவரும் சற்று நேரம் அளவளாவி கொண்டிருந்தனர்.கெய சிம்மனுக்கு நீலவேணியைப் பற்றிய விவகாரம் வெகு விரைவிலேயே மலையமானின் காதுக்கு வந்து சேரும் என்று தெரியும். அதனால் தன்னுடைய முகத்தை வெகு பரிதாபமாக வைத்து கொண்டு நித்ராதேவியிடம் சொன்ன அதே கதையை மலையமானிடம் எடுத்து விட்டான். நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு ஒருவன் தன் மகளை மணக்க முன் வருகிறான். அவனுக்கு இப்படி ஒரு பிரச்சனையா என்று யோசித்த மலையமான் ஜெயசிம்மனுக்கு ஆறுதலும் தேறுதலும் கூறி தேற்றினான்.

பிறகு இருவரும் ரணதீரனின் மலைநாட்டை தாண்டி எப்படி போர் வீரர்களை ரத்னபுரிக்கு கொண்டு சேர்ப்பது என்று ஆலோசிக்க ஆரம்பித்தனர். இறுதியில் ரத்னபுரியில் நடக்கும் சுந்தரேஸ்வரர் தேர் திருவிழாவில் கலந்து கொள்ள எல்லா நாடுகளி விருந்தும் பக்தர்கள் வருகை தருவார்கள் என்பதால் பக்தர்களின் வேடத்தில் போர் வீரர்களை ரத்ன புரிக்குள் அனுப்பலாம் என்றும் அரபு வியாபாரிகள் போல் வேடமணிந்த வீரர்கள் குதிரைகளை விற்பனைக்கு கொண்டு செல்வது போல் நாட்டின் உள்ளே ஊடுருவலாம் என்றும் முடிவு செய்தனர்.ஜெயசிம்மன் அரண்மனையில் இருக்கும் முக்கியமான ஆட்களை விலைக்கு வாங்க பெரும் பொருளையும் கொடுத்தான் மலையமான். தனக்கு வேண்டியவைகளையெல்லாம் நைச்சியமாக பேசி மலையமானிடமிருந்து பெற்று கொண்டான் ஜெயசிம்மன் .அதே நேரம் ஜெயசிம்மனின் வருகைக்காக ரத்னபுரியில்வழி மேல் விழி வைத்து காத்திருந்தனர் மூவர்.
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 13

ஜெயசிம்மன் ரத்னபுரியில் இல்லை என்பதையும் அவன் எங்கே போனான் என்பதையும் அறியாத வீரனும், தீரனும் நிலை குலைந்து போயினர்.நீலவேணியை மணப்பதற்கு பூரண உரிமையுள்ள ஜெயசிம்மன் திருமணத்திற்கு மறுக்க மாட்டான் என்றே இருவரும் நினைத்திருந்தனர். விரைவிலேயே ரத்னபுரிக்கு வந்து சேர்ந்த ஜெயசிம்மனும் தன்னை சந்திக்க நினைத்த இரு சகோதரர்களையும் தவிர்த்து வந்தான்.

ஜெயசிம்மனின் மனநிலையில் ஏதோ ஒரு மாற்றம் நடந்திருப்பதை தெரிந்து கொண்ட தீரன் தன் தம்பியை அழைத்து ஜெயசிம்மனிடம் பேசும் படி அறிவுறுத்தியிருந்தான். தன் அண்ணனின் அறிவுறுத்தலை ஏற்று தன்னிடம் பேச்சு நடத்த வந்த வீரனிடம் தனக்கும் நீலவேணிக்கும் எந்த தொடர்பும் கிடையாது என்றும் தான் நீலவேணியை காதலிக்கவே இல்லை என்றும் அவளுடைய கர்ப்பத்திற்கு காரணகர்த்தா தான் இல்லையென்றும் அபாண்டமாக பொய் கூறினான் ஜெயசிம்மன்.

அவனது பொய்யை கேட்ட வீரனுக்கு ரத்தம் கொதித்தது. தன் தங்கையின் கற்பை இழிவுபடுத்தி பேசிய ஜெயசிம்மனின் நாவை அறுத்து அவனது உயிர் பறவையை விண்ணில் பறக்க விட அவனது இதயம் துடித்தது. ஆனால் அவனை தண்டித்தால் கெடப் போவது தன் தங்கையின் வாழ்க்கைதான் என்பதால் தன்னுடைய கோபத்தை அடக்கி கொண்டு " இறுதியாக என்ன சொல்கிறாய் ஜெய சிம்மா? என் தங்கையை உன்னால் மனைவியாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியுமா? முடியாதா?" என்றான் வீரன்.

"என்னை மன்னித்து விடுங்கள். யாரிடமோ கெட்டு போன உங்கள் தங்கையை நான் மணந்து கொள்வது சரியல்ல ! வீண் பழி சுமத்தி என் வாழ்க்கையோடு விளையாடாதீர்கள், "என்றான் ஜெயசிம்மன் .

"யார் வாழ்க்கையோடு யார் விளையாடுவது? என் தங்கையின் வாழ்வை சீரழித்து விட்டு நல்லவன் போல் நடிக்கிறாயா? என் அண்ணன் என்னை பொறுமையாக பேசும் படி சொல்லி அனுப்பினான். அதனால் நான் உன்னிடம் பொறுமையோடு பேசிக் கொண்டி ருக்கிறேன். இதே மாதிரி என் அணணனிடம் நீ பேசியிருந்தால் உன் தலைஇந்நேரம் தரையில் உருண்டி ருக்கும்." என்றான் வீரன் கோபத்தோடு

அவனது கோபத்திற்கு சற்றும் அசராத ஜெயசிம்மன் " ஒரு அப்பாவியை நீங்கள் அச்சுறுத்தி பணிய வைக்க முயல்கிறீர்கள். நான் ஒரு அப்பாவி. நீதி நேர்மைக்கு பயந்தவன். உங்கள் தங்கை வேறு யாரிடமோ ஏமாந்து விட்டு அப்பாவியான என்னுடைய பெயரைச் சொல்லி தப்பிக்க நினைக்கிறாள். அவள் செய்த தவறுக்கு நான் எப்படி பொறுப்பேற்க முடியும்?" என்றான் அமைதியாக .

தன் குற்றங்களை ஒப்புக் கொள்ள மறுக்கும் அவனிடம் இனி வாதாடி பயனில்லை என்பதை உணர்ந்த வீரன் கோபத்தோடு அங்கிருந்து கிளம்பினான்.

தன் தம்பி சொன்னவற்றை கவனமாக கேட்டு கொண்டிருந்தான் தீரன். அவனுக்கு இப்போது என்ன செய்வதென்றே புரியவில்லை. கண்டிப்பாக ஜெயசிம்மன் சொன்னவற்றை தன் தங்கை நீலவேணி கேட்க நேர்ந்தால் அவமானத்தில் உயிரையே விட்டு விடுவாள் என்பதால் அந்த விசயத்தை தன் தங்கையிடம் சொல்லாமல் மறைத்து விட முடிவு செய்தான்.

கையறு நிலையில் இருந்தார்கள் இரண்டு சகோதரர்களும்.

"இப்போது நாம் என்ன செய்வது?" என்றான் வீரன் கசப்பான புன்னகையுடன் .

" என்ன செய்வதென்று எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. ஓற்றர் படை தலைவன் நேற்று ஒரு தகவலைக் கொண்டு வந்தான் - சிங்கபுரத்தின் இளவரசி நித்ராதேவியை திருமணம் செய்து கொள்வதாக ஜெயசிம்மன் வாக்களித்திருப்பதாகவும் அவளை அடிக்கடி தனிமையில் சந்திப்பதாகவும் தகவல் கூறினான்"

"அப்படியானால் மலையமானுக்கு பிறகு சிங்கபுரத்தின் அரசனாக ஜெயசிம்மன் தான் வருவான். அவனது வாழ்க்கையில் வாராது வந்த வாய்ப்பு .அதிர்ஷ்டம் ஜெயசிம்மன் மாளிகை கதவை தட்டுகிறது. இப்படி ஒரு பொன்னான வாய்ப்பு அவனைத் தேடி வந்திருக்கும் போது அவன் நீலவேணியை திருமணம் செய்து கொள்ள நிச்சயமாக சம்மதிக்க மாட்டான் "

"நீ சொல்வதை நானும் ஆமோதிக்கிறேன். அவனது இடத்தில் நான் இருந்தாலும் இதையே தான் செய்வேன்"

" இதை தடுக்க ஒரு வழிதான் இருக்கிறது"

"என்ன அது?"

"நித்ராதேவியை எனக்கு பெண் கேட்பது " என்ற வீரனை அன்போடு பார்த்தான் தீரன்.தங்கையின் வாழ்வை காப்பாற்ற குறையுள்ள பெண்ணை திருமணம் செய்து கொள்ள நினைக்கும் தன் தம்பியின் தியாகத்தை நினைத்து அவனது உள்ளம் நெகிழ்ந்தது.

"அது காலம் கடந்த முயற்சி.ஜெயசிம்மனுக்கு முன்பாக நாம் அவளை பெண் கேட்டிருந்தாலும் கூட நம் மீதான முன்பகையால் மலையமான் நமக்கு பெண் தர மறுத்திருப்பான். இப்போது நிலமை வேறு மாதிரியாக இருக்கிறது. ஜெயசிம்மனும் நித்ராதேவியும் ஒருவரை ஒருவர் விரும்பத் தொடங்கி விட்டனர். அதை மலையமான் கண்டுகொள்ளாமல் இருக்கிறான். அவனது மவுனம் சம்மததிற்கு அறிகுறி.இந்த நிலையில் நாம் தலையிடுவது தவறு என்று நான் நினைக்கிறேன்." என்றான் தீரன்.

"எனக்கும் சூழ்நிலை நன்றாகவே புரிகிறது. இப்போது நாம் என்ன செய்வது?"

"சுந்தரேஸ்வரரின் தேர் திருவிழா விரைவில் நடக்க இருக்கிறது. மக்கள் மகிழ்ச்சியோடு அதில் கலந்து கொள்ள நாடெங்கும் இருந்து வருவார்கள். அந்த கொண்டாட்டங்கள் முடியட்டும் நாம் தினமும் வழிபடும் அந்த சுந்தரேஸ்வர ரே இந்த பிரச்சனைக்கும் ஒரு நல்ல வழியைக் காட்டுவார்" என்றான் தீரன் யோசனையுடன் .

"அப்படியே செய்வோம்.அதுவரை அமைதியாக இருப்போம்." என்றான் வீரன் அமைதியாக .

அவர்கள் அனைவரும் எதிர்பார்த்து கொண்டிருந்த சுந்தரேஸ்வரரின் தேர் திருவிழா தொடங்கியது. நாட்டின் வெவ்வேறு பாகங்களில் உள்ள மக்கள் அனைவரும் சுந்தரேஸ்வரரின் தேர் திருவிழாவில் கலந்து கொள்ள அலை அலையாக குவிய ஆரம்பித்தனர். பக்கத்து நாட்டிலிருந்து வந்த பக்தர்களை கூட சோதனை எதுவுமின்றி ரத்னபுரி உள்ளே அனுமதித்து கொண்டிருந்தது. இதற்காகவே காத்துக் கொண்டிருந்த மலையமானும், ஜெயசிம்மனும் தங்களின் காரியத்தில் இறங்கினர். தன் வீரர்களுக்கு மஞ்சள் ஆடை அணிவித்து பக்தர்களின் வேடத்தில் ரத்ன புரிக்குள் ஊடுருவச் செய்தனர் இருவரும் . வாடகைக்கு வாங்கப்பட்ட வெளிநாட்டு வியாபாரிகள் புரவி வணிகர்களாக வே டமிட்டு ரத்னபுரிக்குள் நுழைந்தனர்.

ரத்னபுரியை அடுத்திருந்த காட்டு பகுதியில் அவர்கள் ஓவ்வொருவராக தலைமறைவாகி தங்க ஆரம்பித்தனர். அவர்கள் காட்டு பகுதியில் தங்கியிருப்பதை பார்த்த பளியர் குலத் தலைவன் அதை பற்றி எச்சரிக்கை செய்து ரத்னபுரியின் அரண்மனைக்கு செய்தி அனுப்பினான். வெளியூரை சேர்ந்தவர்கள் சத்திரத்தில் தங்குவதற்கு இடம் கிடைக்காமல் காட்டு பகுதியில் தங்கியிருப்பதாக நினைத்த இரு சகோதரர்களும் அந்த தகவலை அலட்சியம் செய்தனர். அவர்களுக்கு தங்கள் தங்கையை பற்றிய கவலையே மிகப் பெரிதாக இருந்தது. திருவிழா முடிந்த அசதியில் ரத்னபுரி மக்கள் களைத்து போயிருந்தார்கள்.

இதற்காகவே காத்திருந்த ஜெயசிம்மன் சிங்கபுரத்திலிருந்து ரத்னபுரிக்கு திரும்பி வந்தான்.தனக்கு ஆதரவு கொடுக்கும் உள்ளூர் ஆதரவாளர்களையும், காட்டில் பதுங்கி கிடந்தவர்களில் சிலரையும் தன் மாளிகைக்கு வரவழைத்தவன் சதி திட்டத்தை விவரிக்க ஆரம்பித்தான்.முதல் வேலையாக வீரனுக்கு நீலவேணியை பற்றிப் பேச வேண்டும். யாருக்கும் சொல்லாமல் தனியாக வரவேண்டும் என்று தூது சென்றவனிடம் சொல்லி அனுப்பினான். வேதனையில் வாடும் தன் அண்ணனுக்கு நல்ல சேதி ஓன்றை சொல்லி இன்ப அதிர்ச்சி தருவோம் என்று தன் வீரத்தை நம்பி தனியாக வந்த வீரனை தன் மாளிகையில் தன் ஆட்களை வைத்து படுகொலை செய்தான் ஜெயசிம்மன் . அடுத்ததாக தன்னுடைய கூலிப்படைகளை ஒன்றிணைத்து கொண்டவன் தீரனின் மீது தாக்குதலை தொடங்கினான். தன் தங்கையின் செயலால் நொந்து போயிருந்த தீரன் தன் தம்பியும் கொல்லப்பட்டதால் திகைத்து போனான்.

ஜெயசிம்மனின் ஆட்கள் உள் நாட்டிலேயே வீடுகளை எரித்து மக்களை தாக்குவதை அறிந்த தீரன் தன் படைகளை திரட்டினான். அந்த நேரத்தில் ரணதீரனின் உதவியை கேட்கலாம் என்று அவனுக்கு தோன்றவேயில்லை. உள்நாட்டு கலகத்தை தானே அடக்கி விடலாம் என்று தன் படைகளுடன் கிளம்பியவன் தன் தங்கை நீலவேணிக்கு ஒரு சத்தியத்தை செய்து கொடுத்தான். உன் வாழ்வை பாழ்படுத்திய அந்த ஜெயசிம்மனை போரில் தோற்கடித்து அவனை சிறைபிடித்து உனக்கே மணம் முடித்து வைப்பேன் என்பது தான் அவனது சத்தியம். ஜெயசிம்மனை கொல்லாமல் உயிரோடு சிறைபிடிப்பதே அவனுடைய லட்சியமாக இருந்தது.

தீரனை வீழ்த்த வேண்டும் என்று வெகு கவனமாக திட்டமிட்டு வைத்திருந்த ஜெயசிம்மனின் போர் யுக்திகளுக்கு முன்னால் உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் இருந்த தீரனின் போர் வியூகங்கள் செயல் இழந்தன. இந்த போரில் தன் தங்கை வாழ வேண்டும் என்பதற்காக தீரன் எப்படியும் தன்னை கொல்ல மாட்டான் என்று தெரிந்து கொண்ட ஜெயசிம்மன் இரக்கமேயில்லாமல் அவனை கொல்ல திட்டம் தீட்டினான்.ஜெயசிம்மனை எளிதாக வீழ்த்தி விடலாம் என்று நினைத்த தீரன் அவனது முன்னேற்பாடான திட்டங்களால் திக்குமுக்காடிப் போனான். அவனை போர் முனையில் கொல்வதற்கான சந்தர்ப்பங்கள் வாய்த்த போதெல்லாம் நீலவேணியின் முகத்தை நினைத்து அதை தவிர்த்து விடுவான் தீரன்.

தீரன் மட்டும் சற்று பொறுமையாக இருந்து தன் உயிர் நண்பனான ரணதீரனை உதவிக்கு அழைத்திருந்தால் ஜெயசிம்மனின் கதி அதோகதியாகி இருக்கும். தீரனின் அதீதமான தன்னம்பிக்கை அவனுக்கே அபாயமாக வந்து முடிந்தது.ஜெயசிம்மனின் வாள் தன் மார்பில் பாய்ந்து மரணப்படுக்கையில் கிடந்த போது கூட தீரனின் எண்ணம் முழுக்க நீலவேணியே நிறைந்திருந்தாள். "என்னை மன்னித்து விடு நீலவேணி " என்ற முணக லோடு அவனது உயிர் பறவை உடலை விட்டுப் பறந்தது. இருந்த ஒரு தடைகல்லும் நீங்கி விட்ட மகிழ்ச்சியில் மூழ்கி திளைத்தான் ஜெய சிம்மன் .அவன் எதிர்பார்க்காத ஒரு விசயம் ரணதீரனின் ரூபத்தில் வந்தது. தன் உயிர் நண்பனான தீரன் ஜெயசிம்மனால் கொல்லப்பட்டதை அறிந்த ரணதீரன் தன் படைகளை திரட்ட ஆரம்பித்தான். எல்லோரும் ஜெயசிம்மனால் ரணதீரனை சமாளிக்க முடியாது என்று நினைத்த போது தன்னை காப்பாற்றி கொள்ள இதுவரை யாரும் எடுக்காத ஒரு புது வகை ஆயுதத்தை கையில் எடுத்தான் ஜெயசிம்மன் .அது மதம் கடவுள் என்னும் ஆன்மீக ஆயுதம். தன்னை தற்காத்து கொள்ள ஆன்மீகத்தையும் ஆண்டவனையும் துணைக்கு அழைத்து கொண்டான் ஜெய சிம்மன்.

அவனது புதுவிதமான ஆன்மீகவியூகத்தில் சிக்கி தவித்தான் ரணதீரன். இதுவரை அவன் அப்படி ஒரு வியூகத்தை சந்தித்ததேயில்லை.
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 14

தன்னுடைய உயிர் நண்பனான தீரனையும் அவன் சகோதரன்வீரனையும் ஜெயசிம்மன் வீழ்த்தி ரத்னபுரியின் சிம்மாசனத்தை கைப்பற்றி விட்டான் என்று ரணதீரனுக்கு தெரிந்த மறுகணமே அவன் ஜெயசிம்மன் மீது படையெடுக்க ஆயுத்தமானான். அதே நேரம் உள்ளூர் புரட்சியின் மூலம் ரத்னபுரியின் சிம்மாசனத்தை கைப்பற்றிய ஜெயசிம்மன் அரண்மனைக்குள் ஆர்ப்பாட்ட மாக நுழைந்தான். அவனை எதிர்க்க இப்போது யாரும் இல்லை.திரன் வழக்கமாக அமரும் சிம்மாசனத்தை கண்களில் ஆசை அலைமோதவெறித்து பார்த்தபடி ஒரு சுற்று சுற்றி வந்தான் ஜெயசிம்மன் .அந்த சிம்மாசனத்தை கவர்ந்து அதில் உட்கார வேண்டும் என்பது அவனது வாழ்நாள் கனவு. அந்த கனவு இப்போது நிறைவேறி விட்ட மகிழ்ச்சியில் அவனுக்கு தலைகால் பரியவில்லை. ஆசையோடு அதில் அமர்ந்தவன் தன் கால்களை ஓன்றின் மீது ஒன்றாக போட்டு கொண்டு ஆர்ப்பாட்டமாக சிரித்தான்.

"போதும். நிறுத்து உன் சிரிப்பை" என்றது ஒரு பெண் குரல்.

ஜெயசிம்மன் குரல் வந்த திசையில் பார்த்தான். அங்கே தலை விரிக்கோலமாக நின்று கொண்டிருந்தாள் நீலவேணி .அவளுக்கு அருகே அவளை தடுக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்ட இரண்டு வீரர்கள் அந்த முயற்சியில் முற்றிலுமாக தோற்று நின்றிருந்தனர். அந்த வீரர்களில் ஒருவன் "மன்னிக்க வேண்டும் மன்னரே! நாங்கள் இந்த பெண்ணை தடுக்க எவ்வளவோ முயற்சி செய்தோம். இந்த பெண் எங்களின் தடைகளை மீறி உங்களை சந்தித்தேயாக வேண்டும் என்று ஒற்றை காலில் நின்றதுடன் உங்களின் அனுமதி இல்லாமல் அரண்மனைக்குள்ளும் பிரவேசித்து விட்டாள் " என்றான் மன்னிப்பு கேட்டும் தொனியில் .

அவர்களை எரிப்பது போல் பார்த்த ஜெயசிம்மன் " நன்றாக உங்கள் வேலையை செய்தீர்கள். கிளம்புங்கள் இங்கிருந்து " என்றான் எரிச்சலான குரலில்.

அவர்கள் மன்னிப்பு கேட்டு விட்டு வெளியேறியதும் நீலவேணியின் பக்கம் திரும்பியவன்" என்ன நீலவேணி ?நீ இன்னமுமா உயிரோடு இருக்கிறாய்?" என்றான் ஏளனமான குரலில்.

"நீ இன்று உயிரோடு இருப்பதே உன்னை கொல்லக் கூடாது என்று என் அண்ணனிடம் நான் வாங்கிய சத்தியத் தால் தான். அதை நீ மறந்து விடாதே" என்றாள் நீலவேணி சீற்றத்துடன் . ஜெய சிம்மன் கடகடவென்று சிரித்தான்.

"அது எனக்கும் தெரியும் நீலவேணி. தன்னை எதிர்ப்பவர்களை தீரன் இதுவரை உயிரோடு விட்டதில்லை என்று எனக்கு தெரியும். அதனால்தான் என் உயிரைக் காப்பாற்றி கொள்ள உன்னை கேடயமாக்கி கொண்டேன். நான் உண்மையாகவே உன்னை காதலிக்கவில்லை. உன் வயிற்றில் வளரும் பிள்ளைக்காகவாவது என்னை கொல்லாமல் விட்டு விடுவான் உன் அண்ணன் என்று நினைத்தேன். அதன்படியே போர்க்களத்தில் என்னை கொல்ல பல சந்தர்ப்பங்கள் கிடைத்த போதும் அவற்றையெல்லாம் நழுவ விட்டான் உன் அண்ணன் "

"இன்று நீ உயிரோடு இருக்கிறாய் என்பது என் அண்ணன் போட்ட பிச்சை"

" அதை நான் மறுக்கவேயில்லை பெண்ணே. அதற்காக நான் உன் அண்ணனுக்கு நன்றி சொல்ல கடமைப்பட்டிருக்கிறேன். ஆனால் அந்த நன்றியை ஏற்றுக் கொள்ளத்தான் உன் இரண்டு அண்ணன்களில் ஒருவர் கூட உயிரோடு இல்லை. அதை நினைக்கும் போது எனக்கே மிகுந்த வருத்தம் ஏற்படுகிறது" என்றான் ஜெய சிம்மன் தன் தோள்களை அலட்சியமாக குலுக்கிய படி .

"அடப்பாவி. என் அண்ணன்களை வஞ்சகமாக கொன்ற உனக்கு கொஞ்சம் கூட மனசாட்சியே கிடையாதா?"

"அரசியல் அதிகாரத்திற்கு அதுவெல்லாம் தேவையில்லாதவை பெண்ணே. இப்போதும் ஓன்றும் கெட்டு விடவில்லை. உன் அழகு கர்ப்பிணியாக இருப்பதால் கொஞ்சமும் குறையவில்லை. நான் அந்த வலிப்பு காரி நித்ராதேவியை திருமணம் செய்து கொள்ள போகிறேன். நீ வேண்டுமானால் என் அந்தபுரத்தில் ஆசை நாயகியாக இரேன்" என்றான் ஜெயசிம்மன் விசமச் சிரிப்போடு.

"ஈனப் பிறவியே! நான் செய்த ஒரே தவறு காதல் என்ற பெயரால் உன்னிடம் ஏமாந்தது தான். அதற்கு பரிகாரமாக என் அண்ணன்களை இழந்து விட்டேன். இனி மீதமிருப்பதுமானமும் உயிரும் மட்டும் தான். அதையும் உன்னிடம் இழக்க நான் விரும்பவில்லை." என்ற நீலவேணி தான் மறைத்து எடுத்து வந்திருந்த குறு வாளை எடுத்து தன் நெஞ்சில் பாய்ச்சி கொண்டாள்.

அவள் கீழே விழந்து துடிப்பதை ரசித்து கொண்டிருந்த ஜெயசிம்மன் " நீ உயிரோடு இருப்பது எனக்கு பெரும் பிரச்சனை பெண்ணே. அதனால் தான் உன் கோபத்தை தூண்ட சில வார்த்தைகளை பிரயோகித்தேன். உணர்வுகளின் கொதிநிலையில் நீ இந்த மாதிரியான முடி வைத்தான் எடுப்பாய் என்று நான் எதிர்பார்த்தேன். என் எதிர்பார்ப்பை நீ கனகச்சிதமாக நிறைவேற்றி விட்டாய். நீ பூமிக்கு வந்த வேலை முடிந்து விட்டது. போய் வா பெண்ணே!" என்றான்.

ரத்தம் பெருக்கெடுத்து ஓடிய நிலையில் உயிருக்கு போராடிக் கொண்டிருந்த நீலவேணி " கயவனே! வஞ்சகமாக எங்களை வென்று விட்டதாக மனப்பால் குடிக்காதே.! இதோ என்னையும் என் குடும்பத்தையும் அழித்ததற்காக நான் மனம் நொந்து உனக்கு சாபமிடுகிறேன். எந்த அரச பதவிக்கு ஆசைப்பட்டு நீ துரோகத்தையும், வஞ்சகத்தையும் செய்தாயோ அந்த அரச பதவியில் அமரும் கடைசி ஆசாமி நீதான். உனக்கு பிறக்கும் சந்ததிகள் வாரிசுகள் யாரும் அந்த அரச பதவியில் அமர உயிரோடு இருக்க மாட்டார்கள். உன் வாரிசுகள் உனக்கு நிலைக்காது. இது என்னுடைய சாபம் " என்றாள் வேதனையில் துடித்தபடி.

சிம்மாசனத்தில் இருந்து இறங்கி வந்த ஜெயசிம்மன் " என்னைப் பார்த்து சாபம் கொடுக்கிறாயா பெண்ணே! நன்றாக சாபம் கொடு. நான் அதையும் மீறி வாழத்தான் போகிறேன். அதை பார்க்கத்தான் நீ இருக்க போவதில்லை" என்றான்.

சிறிது நேரத்தில் நீலவேணியின் உயிர் உடலை விட்டு பறந்தது. அவளது உடலை வீரர்கள் அப்புறப்படுத்திய பின்பு உள்ளே வந்த ஜெயசிம்மனின் தளபதிகளில் ஓருவன் "அரசே ! இந்த தகவலை சொல்வதற்காக என்னை மன்னித்து விடுங்கள். மக்கள் உங்களுக்கு எதிராக போராடத் தொடங்கி விட்டனர். உங்களை மன்னராக ஏற்க அவர்கள் மறுக்கிறார்கள் நாடு முழுவதும் உங்களுக்கு எதிரான கலவரம் தொடங்கி விட்டது. இதற்கு சரியான ஒரு தலைமை கிடைத்து விட்டால் நம் கஷ்டப்பட்டது அத்தனையும் வீணாகி விடும். நம்மால் அப்படி ஒரு கலவரத்தை சமாளிக்க முடியாது" என்றான்.

"நான் இப்படி சூழல் ஏற்படும் என்று எதிர்பார்த்திருந்தேன். நீலவேணி அந்த தலைமையை இட்டு நிரப்பி விடக் கூடாது என்பதால் தான் அவளை நான் தற்கொலைக்கு தூண்டி விட்டேன். வாழ்க்கையில் வராது வந்த மாமணியாய் கிடைத்த இந்த ஒரு வாய்ப்பை நான் வீணடிக்க விரும்பவில்லை. என் பதவியை எப்படிக் காப்பாற்றி கொள்வது என்று எனக்கு தெரியும் . என்ன செய்தால் இந்த கலவரம் அடங்கும் என்றும் எனக்கு தெரியும் "

" பக்கத்து நாட்டு ரணதீரன் தன் நண்பர்களை கொன்றதற்காக நம் மீது படையெடுக்க முழு முயற்சி செய்து கொண்டிருப்பதாக தகவல் வந்திருக்கிறது."

"நான் இதை எதிர் பார்த்தேன். இந்த கலவரத்தையும் ரணதீரனையும் சமாளிக்க ஒரு வழி இருக்கிறது.ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய்களை நாளை அடிக்கப் போகிறேன். விடியட்டும். நாளைய பொழுது நமதாகும் " என்றான் ஜெயசிம்மன்

ஜெயசிம்மனின் திட்டம் என்னவென்று தெரியாமல் அங்கிருந்து கிளம்பினான் தளபதி.

ஜெயசிம்மன் யோசனையில் ஆழ்ந்தான். ஆட்சியை பிடித்தால் தனக்கு யார் யாரிடம் இருந்து எதிர்ப்பு வரும். அதை எப்படியெல்லாம் சமாளிக்கலாம் என்ற துல்லியமான திட்டம் ஜெய சிம்மனிடம் முன்பே இருந்தது. அதை செயல்படுத்த இதுவே தக்க தருணம் என்று அவன் நினைத்தான்.

மறுநாள் விடிந்தது. ரத்ன புரிக்கு மட்டும் விடியல் என்ற பெயரில் ஒரு கிரகணம் சூழ்ந்தது.

புதிதாக நாட்டை கைப்பற்றிய ஜெய சிம்மன் மன்னனாக தான் முடிசூடிக் கொள்ளாமல் கடவுளான சுந்தரேஸ்வரருக்கு மன்னனாக முடிசூட்டினான். இனி தான் சுந்தரேஸ்வரரின் அடிமையாக ஆட்சி நடத்தப் போவதாக அறிவித்தவன் தன் நாட்டின் மீது படையெடுப்பது கடவுளான சுந்தரேஸ்வரரின் மீது படையெடுப்பதற்கு சமமானது என்ற அறிவிப்பை எல்லா நாட்டு மன்னர்களுக்கும் அனுப்பி வைத்தான். தனக்கு ஜெய சிம்மன்அனுப்பி வைத்த அந்த அறிவிப்பை படித்த ரணதீரன் தடுமாறிப் போனான். இப்போது ஜெயசிம்மன் மீது படையெடுப்பது கடவுளின் மீது படையெடுப்பது போன்றது என்பதால் அவன் தன் போர் நடவடிக்கைகளை தற்காலிகமாக கிடப்பில் போட்டு வைத்தான்.

ரத்னபுரியின் அரசன் கடவுளான சுந்தரேஸ்வரர் என்று அறிவித்த ஜெயசிம்மன் அவரது ஆட்சியை எதிர்ப்பவர்கள் யாராக இருந்தாலும் அவர்கள் தெய்வநிந்தனையின் பெயரால் தண்டிக்கப்படுவார்கள் என்று அறிவித்துவிட்டான். கடவுளின் பெயரால் ஜெயசிம்மன் புத்திசாலித்தனமாக காய் நகர்த்தி விட்டதால் மக்கள் எதிர்ப்பை கைவிட்டு விட்டு நடப்பதை ஏற்றுக் கொள்வதே தங்களின் தலைவிதி என்று முடங்கி விட்டனர். இப்படியாக இரண்டு தரப்பு எதிர்ப்பையும் ஒரே செயலில் முடக்கி வைத்தான் ஜெயசிம்மன். தன் வருங்கால மருமகனின் புத்திசாலித்தனமான நடவடிக்கைகளால் மலையமான் மகிழ்ந்து போனான். தன் காலம் முடிவதற்குள் தன் மருமகன் ரணதீரனையும் கொன்று மூன்று நாடுகளையும் ஒரே நாடுகளாக மாற்றி விடுவான் என்ற நம்பிக்கை அவனுக்கு தோன்றியது.

வலிப்பு வந்த தன் மகளை திருமணம் செய்து கொள்ள மறுத்த சிற்றரசர்கள் இப்போது தன் மகள் மூன்று நாடுகளுக்கு அதிபதியான ஒருவனை மணந்து கொள்வதை பார்த்து பொறாமை பட்டே சாக வேண்டும் என்பது மலையமானின் ஆசை.தான் சொன்னது போலவே நித்ராதேவியை திருமணம் செய்து கொள்ள ஏற்பாடுகளை முடுக்கிவிட்டான் ஜெயசிம்மன் .

ஒரே நேரத்தில் மலையமானிடமிருந்தும் ஜெயசிம்ம இடமிருந்தும் திருமண அழைப்பு வந்தபோது ரணதீரன் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்து போனான்.ஜெயசிம்மனின் அடுத்தடுத்த காய் நகர்த்தல்களில் அவன் மிகுந்த புத்திசாலி என்பதையும் அவனை சமாளிப்பது மிக கடினம் என்பதையும் ரணதீரன் புரிந்து கொண்டான். இரு நாடுகளிடையே சிக்கியிருக்கும் தன்னையும் அவன் விட்டு வைக்க போவதில்லை என்று ரணதீரனுக்கு தெளிவாகவே புரிந்தது.ஜெயசிம்மனை சமாளிக்க யாரால் முடியும் என்று அவன் தீவிரமாக யோசிக்க ஆரம்பித்தான்.
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 15

இக்கட்டான நேரத்தில் தனக்கு படை கொடுத்துதவிய மலையமானுக்கு நன்றி காட்டும் விதமாக அவனது மகளான நித்ராதேவியை திருமணம் செய்து கொண்டு விட்டான் ஜெயசிம்மன் .அந்த திருமணத்திற்கு போகாவிட்டால் ஜெயசிம்மனை அவமானப்படுத்துவதாக நினைத்து அதையே சாக்காக வைத்து தன் மீது படையெடுத்து விடுவானோ என்ற பயத்தில் வேறு வழியில்லாமல் வேண்டா வெறுப்பாக அந்த திருமணத்தில் கலந்து கொண்டான் ரணதீரன். அவனுக்கு அப்போதே ஒரு உண்மை புரிந்து விட்டது. தன் மண உறவின் மூலம் சிங்கபுரத்துடனான உறவை பலப்படுத்தி கொண்டு விட்ட ஜெயசிம்மன் இனி தன்னை ரொம்ப நாட்களுக்கு விட்டு வைக்க மாட்டான்.

இந்த உண்மை புரிந்தவுடன் தன் நாட்டு படைகளை பலப்படுத்த தொடங்கி விட்டான் ரணதீரன். எல்லைப் பகுதிகளில் கடும் கண்காணிப்பை ஏற்படுத்தினான். அவனது உலை கூடங்கள் ஏராளமான ஆயுதங்களை இரவு பகலாக உற்பத்தி செய்து கொண்டிருந்தன. இவை அனைத்தையும் தன்னுடைய ஒற்றர் படையின் மூலமாக அறிந்த ஜெயசிம்மன் தனக்குள் புன்னகைத்து கொண்டான். பொறியில் சிக்கிய எலியாக மாட்டிக் கொண்டு விட்ட ரணதீரனை எப்போது வேண்டுமானாலும் வீழ்த்தலாம் என்பதால் அவனை கண்டுகொள்ளாமல் விட்டு விட்டான். அரசு அதிகாரத்திற்கு ஆசைப்பட்ட ஜெயசிம்மன் தன்னை அதற்கு தகுதியானவனாக்கி கொள்ளவில்லை. நிர்வாக திறமையில்லாத அவன் கண்டபடி வரிகளை போட்டு மக்களை துன்புறுத்த தொடங்கினான். கடவுளின் பெயரால் அவன் ஆட்சி நடத்துவதால் மக்கள் அவனை எதிர்க்க வழியின்றி பொறுமையாகவும், சகிப்புத்தன்மையுடனும் வாழப் பழகினர்.

ஜெயசிம்மன் நித்ராதேவியுடன் இல்லறம் நடத்தியதன் விளைவாக அவள் விரைவிலேயே கர்ப்பமானாள். அவளது கர்ப்பிணி கோலத்தை பார்த்த ஜெயசிம்மனுக்கு ஏனோ நீலவேணியின் ஞாபகம் வந்து போனது.அரசாள வாரிசு நிலைக்காது என்ற அவளின் சாபம் ஏனோ அவனது காதில் ஒலித்தது. மனம் நிலை கொள்ளாது தவித்த ஜெயசிம்மன் நீலவேணியின் ஆத்மாவால் தனது மனைவிக்கு ஏதாவது நடந்து விடுமோ என்ற பயத்தில் சில மந்திரவாதிகளை அழைத்து யாகம் செய்தான்.

அவர்கள் செய்த யாகத்தின் பயனோ இல்லை நித்ராதேவி பூர்வ ஜென்மத்தில் செய்த நல்வினையின் பயனாகவோ என்னவோ அவளுக்கு அழகான ஒரு ஆண் குழந்தை ஓன்று பிறந்தது. பிரசவத்தில் களைத்து போய் படுத்திருந்த நித்ராதேவி தன் பச்சிளம் பாலகனை பார்த்து மகிழ்ச்சி கடலில் நீ ந்தினாள். ஜெயசிம்மன் மகிழ்ச்சியின் உச்சியில் இருந்தான். தனக்கு பிறகு அரசாள தனக்கொரு மகன் பிறந்து விட்டான் என்ற நினைப்பில் அவன் நாடு முழுவதும் தான தர்மங்கள் செய்வது, புத்தாடை வழங்குவது என்று தன் மகிழ்ச்சியை வெளிக்காட்டி கொண்டிருந்தான். தனக்கு பேரன் பிறந்த செய்தியை கேட்ட மலையமான் அவனை காணவிரைந்தோடி வந்தான். பொக்கைவாய் சிரிப்போடு இருந்த தன் பேரனை பார்த்தவன் தன் மகிழ்ச்சியை வெளிகாட்டும் விதமாக அவனை தலைக்கு மேல் தூக்கிப் போட்டு பிடித்து தன் மகிழ்ச்சியை வெளிகாட்டினான்.

சில நாட்கள் ரத்னபுரியில் தங்கியிருந்து தன் பேரனை கொஞ்சி மகிழ்ந்த மலையமான் அதன் பிறகு தன்னுடைய நாட்டிற்கு திரும்பினான். அவன் தன்னுடைய நாட்டிற்கு திரும்பிய சில நாட்களில் குழந்தையின் உடல்நிலை சீர்கெட துவங்கியது. திடிரென தன் மகனின் உடல்நிலை மோசமாவதை அறிந்த ஜெயசிம்மன் நாட்டில் உள்ள மிகச் சிறந்த வைத்தியர்களையெல்லாம் அரண்மனைக்கு வரவழைத்து குழந்தைக்கு வைத்தியம் பார்க்க ஆரம்பித்தான்.வைத்தியர்கள் தங்களால் முடிந்த எல்லா வைத்திய முறைகளையும் செய்து குழந்தையை காப்பாற்ற முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தனர். தன் பேரனின் சுகவீனத்தை அறிந்த மலையமான் தன் நாட்டின் சிறந்த வைத்தியர்களையும் ரத்னபுரிக்கு அனுப்பி வைத்தான். வெவ்வேறு வைத்திய முறைகள் அந்த பிஞ்சு உடம்பில் பிரயோகிக்கப்படுவதை கண்ணில் கண்ணீருடன் பார்த்து கொண்டிருந்தாள் நித்ராதேவி. தன் மகனின் நிலை கண்டு தாயின் உள்ளத்தோடு பரிதவித்து கொண்டிருந்தாள் நித்ராதேவி. எல்லோருடைய முயற்சிகளும் விழலுக்கு இறைத்த நீராக மாறின. எந்த வைத்திய முறைகளும் பயனளிக்காமல் சிறுவன் தன்னுடைய மூச்சை நிரந்தரமாக நிறுத்தி கொண்டு விட்டான்.

தன் மகனின் மரணத்தால் அதிர்ந்து போனான் ஜெயசிம்மன் . மரணம் எதனால் நிகழ்ந்தது ? நோய் குறி என்னவென்று எந்த வைத்தியரும் சொல்ல முடியவில்லை. ஒரு முதிய வைத்தியர் மட்டும் வெகு நேர தயக்கத்திற்கு பிறகு " மன்னா! நீலவேணியின் சாபம் பலிக்க ஆரம்பித்துவிட்டது போல் தோன்றுகிறது. அவளை அமைதிப் படுத்த எதையாவது செய்யுங்கள். அவள் மனம் குளிர்ந்தால் அடுத்த குழந்தையாவது உயிரோடு பூமியில் தங்க வாய்ப்பிருக்கிறது" என்றார்.

தன் மகளின் . மரணத்தால் வேதனையில் வாடிக் கொண்டிருந்தான் ஜெயசிம்மன் தான் செய்த பாவங்களுக்கு ஒரு பாவமும் அறியாத ஒரு பச்சிளம் பாலகன் பரிகாரம் தேடுவதை அவனால் தாங்கி கொள்ள வே முடியவில்லை. தன்னுடைய அறிவு, புத்திசாலித்தனம் அனைத்துமே நீலவேணியின் சாபத்திற்கு முன்னால் செயலிழந்து போய்விட்டது என்று உணர்ந்து கொண்டவன் கசப்பான புன்னகையுடன் ஆறுதல் சொன்ன முதியவரை பார்த்து "முதியவரே! வயதிலும் அனுபவத்திலும் மூத்தவர் நீங்கள். நீங்களே அவளது மனம் குளிர ஏதாவது ஒரு வழியைக் கூறுங்கள். அது எவ்வளவு செலவு பிடித்ததாக இருந்தாலும் பரவாயில்லை. என் அடுத்த குழந்தையை காப்பாற்ற நான் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்ய தயாராக இருக்கிறேன்" என்றான்.

எத்தை தின்றால் பித்தம் தெளியும் என்ற நிலைக்கு ஜெயசிம்மன்வந்து விட்டதை உணர்ந்து கொண்ட முதியவர் சிறிது நேர ஆழமான யோசனைக்கு பிறகு"அகாலமரணத்தை தேடிக் கொண்ட நீலவேணியின் ஆன்மா சாந்தியடைய வேண்டுமானால் அவளுக்கு ஒரு கோவிலை கட்டிநாள்தோறும் வழிபடுவதே நல்லது. மனிதப் பிறவியான அவளை வழிபாடுகளும், பூஜை, புனஸ்காரங்களும் தெய்வநிலைக்கு உயர்த்தி விடும்.தெய்வம் என்றால் பக்தனின் கோரிக்கையை நிறைவேற்றியே தீர வேண்டுமல்லவா?" என்றார்.

ஜெயசிம்மனுக்கு அவர் சொல்வது சரி என்று தோன்றியது. உடனடியாக நீலவேணிக்கு கோவில் கட்ட தன்னுடைய அதிகாரிகளுக்கு உத்தரவிட்டான். நீலவேணி என்ற பெயரில் கோவில் கட்டினால் தன்னுடைய பூர்வாசிரம துரோக வரலாறு வெளியே தெரிந்துவிடும் என்பதால் அவன் கட்ட போகும் கோவிலில் இருந்த தெய்வத்தின் பெயரை நீலி தேவி என்ற நாட்டார் குலதெய்வமாக மாற்றினான். அவன் எதை மறைக்க நீலவேணியின் பெயரை நீலி என்று மாற்றினானோ அந்த வரலாறு நாட்டு மக்களிடம் வெகு வேகமாக பரவியது. அவனுக்கு முன்னால் யாருக்கும் நிலவேணியைப் பற்றி பேச தைரியம் இல்லாவிட்டாலும் அவனது முதுகுக்கு பின்னால் மக்கள் அவனது துரோகத்தை பற்றி தைரியமாகவே பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.

ஜெயசிம்மனுக்கு மக்கள் தன்னைப் பற்றி என்ன பேசுகிறார்கள் என்று தெரிந்தாலும் அதை அவன் வெளிக்காட்டி கொள்வதில்லை. அவனது மனைவி நித்ராதேவி முதலில் நீலவேணியைப் பற்றி சொன்ன கற்பனையான கதைகளை நம்பினாலும் காலம் அவளுக்கு நீலவேணியின் முழு கதையையும் விரைவிலேயே சொல்லி விட்டது.ஜெயசிம்மனின் கொடூரமான இன்னொரு முகம் அவளுக்கு தெரிந்தாலும் அவளைப் பொறுத்தவரை ஜெயசிம்மன் ஒரு நல்ல கணவனாகவே நடந்து கொண்டிருந்ததால் அவளால் அவனைப் பற்றிய கதைகளை நம்ப முடியவில்லை. அன்பான கணவனாக அன்பை தன் மீது அள்ளி அள்ளி பொழிந்து கொண்டிருந்த ஜெயசிம்மனின் அன்பில் அவள்திக்குமுக்காடிக் கொண்டிருந்தாலும் தன் குழந்தைகளை இழந்து விட்ட வேதனை அவனை ரொம்பவே பாதித்தது. இதற்கெல்லாம் காரணகர்த்தா ஜெயசிம்மன் என்பதால் அவன் மீது அவளுக்கு மெல்லிய கோபமும் உண்டு. ஆனால் அதை அவனிடம் வெளிக்காட்ட அவளுக்கு தெரியவில்லை.

ஜெயசிம்மனிடமிருந்து அவனது கொடுர ஆட்சியிலிருந்து யாராவது தங்களை காப்பாற்ற மாட்டார்களா என்று ரத்னபுரி மக்கள் ஏங்கி கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் எதிர்பார்ப்பை பூர்த்தி செய்ய வேண்டிய ரணதீரனோ தன்னையும் தன் நாட்டையும் ஜெயசிம்மனிடமிருந்து காப்பாற்ற போராடிக் கொண்டிருந்தான். அப்போது ஆபத்பாந்தவனாக வந்து சேர்ந்தவன் தான் பார்த்திபன். தீரன் வீரன் சகோதரர்களின் சிற்றப்பா மகனான பார்த்திபன் அதுநாள் வரை குருகுலத்தில் கல்வி கற்று வந்தான். வீரத்திலும் கல்வி கேள்விகளிலும் சிறந்தவனான பார்த்திபன் தன் சகோதரர்களும் தன் பாசத்திற்கு உகந்த ஒரே சகோதரியான நீலவேணியும் ஜெயசிம்மனால் வஞ்சகமாக கொல்லப்பட்டு நாடு அவனுக்கு அடிமையானதை அறிந்தான். அடுத்த அரசனாவதற்கு வாரிசு அடிப்படையில் பூரண தகுதி உடைய பார்த்திபன் இனியும் காலம் தாழ்த்த கூடாது என்பதால் அவனை குருகுலத்திலிருந்து அனுப்பி வைத்தார். அவரிடம் ஆசிர்வாதம் வாங்கி கொண்டு ரத்னபுரிக்கு வந்து சேர்ந்தான் பார்த்திபன்.

ஜெயசிம்மனின் நிர்வாக சீர் கேட்டால் தன் நாடு குட்டி சுவரானதை இதுவரை காதில் கேட்டு வந்த பார்த்திபன் அவற்றை இப்போது தன்னுடைய கண்களாலேயே அவற்றை நேரில் கண்டான். தன் நண்பர்களை கூட்டு சேர்த்துக் கொண்டு ஜெயசிம்மனின் ஆதிக்கத்தை எதிர்த்து போராடத் தொடங்கினான். விரைவிலேயே அவனுக்கு ஆதரவு பெருகத் தொடங்கியது.ெஜயசிம்மனுக்கு எதிராக யாராவது வர மாட்டார்களா என்று தவித்து கொண்டிருந்த மக்களுக்கு பார்த்திபனின் எழுச்சி வரப்பிரசாதமாகி போனது.ஜெயசிம்மனின் ஆளுகையை பிடிக்காத பெரிய மனிதர்களும் அரசியல் பிரமுகர்களும் மெல்ல மெல்ல பார்த்திபனின் பக்கம் சாய ஆரம்பித்தனர். பெருகி வரும் பார்த்திபனின் புகழை பற்றிய செய்திகள் ஜெயசிம்மனின் காதுகளை எட்டின.

துவக்கத்தில் பார்த்த்பனைஒரு பொருட்டாக ஜெயசிம்மன்மதிக்கவில்லை. அரசியல் செல்வாக்கும், அரசு அதிகாரமும் இல்லாத ஒரு தனி மனிதன் எல்லா அதிகாரங்களையும் பெற்றிருந்த தன்னை என்ன செய்து விட முடியும் என்று கொஞ்சம் இறுமாப்பாக அலட்சியமாகக் கூட இருந்து விட்டான். அவனுக்கு பின்னால் ஒரு கூட்டம் சேர ஆரம்பித்ததும் அவன் வரி வசூலிக்கும் அதிகாரிகளை விரட்டியடித்து பொது மக்களுக்கு ஆதரவாக செயல்பட்டதும் ஜெயசிம்மனின் கோபத்தை தூண்டின. ஊரில் ஒரு நாய் குரைத்தால் ஊரில் உள்ள எல்லா நாய்களும் குலைக்க ஆரம்பித்து விடும் என்ற பழமொழியை நன்றாக அறிந்திருந்த ஜெயசிம்மன் முதலில் குரைக்கும் நாயான பார்த்திபனை கொன்று அந்த முதல் குரலை அடக்கி விட நினைத்தான். பொதுமக்களின் ஆதரவு பார்த்திபனுக்கு அதிகமாகவே இருந்ததால் அவன் விலாங்கு மீனாக ஜெயசிம்மனின் வலையில் சிக்காமல் தப்பித்து கொண்டிருந்தான்
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 16

தன்னைப் பற்றிய முழு விவரங்களையும் ஒரு கதை போன்ற வடிவத்தில் சொல்லி முடித்தான் பார்த்திபன். அவன் சொன்ன அனைத்தையும் வெகு கவனமாக கேட்டு கொண்டிருந்தனர் சகோதரர்களான ஆதித்தனும் அரிஞ்சயனும். தன் தொண்டையைகனைத்து கொண்ட ஆதித்தன் அங்கு நிலவிய கனத்த அமைதியை கலைத்தான்.

"இப்போது எனக்கு இங்கு நடக்கும் நிலவரம் முழுதாகப் புரிந்து விட்டது. ஆனால் இதற்கு என்ன மாதிரியான தீர்வை தேடுவது என்று தான் எனக்கு புரியவில்லை." என்றான் ஆதித்தன்

"இதற்கு இருக்கும் ஓரே தீர்வு ஜெயசிம்மனின் மரணம் தான் அதை தவிர வேறு வழியில்லை. எனக்கு தெரிந்த வழி இது ஒன்று தான். ஆட்சி கவிழ்ப்பில் சிறந்தவர்கள் நீங்கள் இருவரும். உங்களுக்கு வேறு ஏதாவது யோசனைகள் இருந்தாலும் கூறுங்கள். நான் அதை ஏற்றுக்கொள்கிறேன். இந்த நாட்டின் அரியாசனம் வாரிசு அடிப்படையில் எனக்குறியது என்றாலும் அதை நான் ஏற்க விரும்பவில்லை. அரசனாக வேறு யாருக்காவது தகுதி இருந்தால் அவர்களிடம் அரசாட்சியை ஒப்படைத்து விட்டு நான் ஒதுங்கி கொள்ளவும் தயார். எனக்கு தேவை ரத்னபுரி மக்களின் அமைதியான வாழ்க்கை அவ்வளவுதான். அதற்கு உத்தரவாதம்தரும் எந்த திட்டத்தையும் நான் ஏற்றுக் கொள்ள தயார் " என்றான் பார்த்திபன்.

"ராஜ்ஜியத்தை மறுப்பவனுக்கே ராஜ்ஜியம் கிடைக்க வேண்டும் என்பது விதி.முதலில் நாம் நம் பலம் பலவீனங்களை பற்றி பேசி ஒரு முடிவு எடுக்கலாம். " என்றான் அரிஞ்சயன்

"சரி.. பார்த்திபா! நீ இப்போது எங்கே தங்கியிருக்கிறாய்? நீ விருப்பப் பட்டால் எங்களின் மீது உனக்கு நம்பிக்கை இருந்தால் கூறலாம். இல்லையென்றால் அது உனக்கு மட்டுமே தெரிந்த ரகசியமாக இருந்து விட்டு போகட்டும்"

"நான் உங்களை என் நண்பர்களாக ஏற்றுக் கொண்டு விட்டேன். உங்களிடம் உண்மையை கூறாமல் வேறு யாரிடம் உண்மையை கூறப் போகிறேன்.? நான் இப்போது தங்கியிருப்பது நாட்டின் கிழக்குப் பகுதியில் இருக்கும் அடர்ந்த வனப்பகுயில். அங்கே எனக்கும் என் கூட்டத்தாருக்கும் அடைக்கலம் கொடுத்து உணவு கொடுத்து உபசரிப்பதுமலைவாழ் பளியர் குலத் தலைவன். தீரனுடன் நெருங்கிய நட்பு கொண்டவன். ஜெய சிம்மனை எதிர்ப்பவன் எதிரிக்கு எதிரி நண்பன் என்ற பழமொழிக்கேற்ப என்னை நண்பனாக ஏற்று என்னுடன் இணைந்து கொண்டவன்.நம்பகமான தோழன்" என்றான் பார்த்திபன்.

" நல்லது. நம்பகமான ஒருவன் உனக்கு நண்பனாக கிடைத்து விட்டான். நல்ல நண்பர்கள் துணை இருந்தாலே பாதி காரியம் வெற்றிகரமாக முடிந்தது போலத்தான். ஆமாம். உன் ஆதாவாளர்கள் மொத்தமாக எத்தனை பேர் இருப்பார்கள்..?"

அவர்கள் சுமார் 500 பேர் வரை இருப்பார்கள். மீதி 200 பேர் மறைவாக எங்களுக்கு உதவி செய்ய காத்திருக்கிறார்கள். இவ்வளவுதான் இப்போதைக்கு என்னுடைய பலம் _ என்னை ஆதரிப்பவர்கள் அனைவருமே நம்பகமானவர்கள். நாட்டிற்காக உயிரையே தரக் கூடியவர்கள்."

" நல்லது. உண்மையை ஒழிக்காமல் சொல்லிவிட்டாய். ஆனால் நான் சொல்வதற்காக நீ மனம் கலங்காதே! உன்னிடம் உள்ள சொற்ப நபர்களை வைத்து கொண்டு நாம் புரட்சியில் ஈடுபட முடியாது.அப்படி ஈடுபட்டால் தேன் கூட்டில் கல் எரிந்தது போலத்தான். நம் புரட்சி வென்று விட்டால் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. நம் எதிர்பார்ப்புக்கு மாறாக தோற்றுவிட்டால் நாட்டிற்காக உயிரை விட நம்மோடு இணைந்தவர்களை பற்றி நமக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. அவர்கள் விளைவு இன்னதென்று தெரிந்தே நம்மோடு இணைந்து கொண்டவர்கள். அவர்கள் தம்முடைய செயலுக்காக உயிரை விடுவது கூட நல்லதுதான். ஆனால் உனக்கு மறைமுகமாக உதவி செய்தவர்களை ஜெயசிம்மன் கண்டுபிடித்து தண்டித்தால் அதை பார்த்து பயப்படும் மக்கள் நாளை வேறு யாராவது புரட்சி என்று முனைந்தால் அவர்களுக்கு உதவி செய்ய மாட்டார்கள். அதுதான் விளையக்கூடியதிலேயே மிகப்பெரிய தீமை. அது ஜெயசிம்மனுக்கே அனுகூலம் ." எனறான் ஆதித்தன்.

"இப்போது என்ன செய்வது? என்னிடம் மிக குறைவான எண்ணிக்கையில் தான் ஆட்கள் உள்ளனர். உள்நாட்டு கலகத்தில் ஜெயசிம்மன் ஈடுபட்டு தீரனை கொன்று ரத்னபுரியை கைப்பற்றிய போது அவனிடம் 3000 வீரர்கள் இருந்தனர். அவர்களில் பெரும்பான்மையினர் சிங்கபுரத்தை சேர்ந்தவர்கள்."

"அவ கூட போதுமான எண்ணிக்கைதான். அவ்வளவு வீரர்கள் இருந்தாலும் கூட போதும். நாமும் ஒரு உள்நாட்டு புரட்சியை மேற்கொண்டு முயற்சி செய்து பார்க்கலாம்"

"எண்ணிக்கையை அதிகரிக்கஅதற்கு நான் என்ன செய்வது?" என்றான் பார்த்திபன் பரிதாபமாக .

"நீ ஓன்றும் செய்ய வேண்டியதில்லை. நீ கொஞ்சம் காலதாமதமாக வந்தால் போதும்" என்று புன்னகைத்தான் அரிஞ்சயன்

அவன் பூடகமாக எதையோ சொல்ல வருகிறான் என்று பார்த்திபனுக்கு நன்றாக புரிந்தாலும் அது என்னவென்று அவனுக்கு விளங்கவில்லை.

"எனக்கு நீங்கள் சொல்வது புரியவில்லை" என்றான் பார்த்திபன் குழப்பத்துடன் .

"இன்னுமா புரியவில்லை.? நீ அரசு அதிகாரிகள் வரி வசூலிக்கும் போது அங்கே வராமல் சற்று தாமதமாக அங்கே வந்து வரி வசூல் பணத்தை மொத்தமாக பிடுங்கி கொண்டு விடு என்று சொல்கிறேன்."

"மக்களிடம் கொள்ளையிடசொல்கிறீர்களா?"

"இல்லை. மக்களிடம் கொள்ளையடிக்கும் அதிகாரிகளிடமிருந்து அந்த பணத்தை திருடச் சொல்கிறேன். நீ அப்படி செய்தால் ஜெயசிம்மனின் கோபம் அதிகரிக்கும்."

"திருடிய பணத்தை நான் என்ன செய்வது?"

"இல்லாத ஏழை எளிய மக்களுக்கு தானம் செய். ஜெய சிம்மனால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நஷ்ட ஈடாக அந்த பணத்தை வாரி வழங்கு. மக்களிடம் உனக்கு ஆதரவு அதிகரிக்கும். உன் ஆதரவாளர்களின் எண்ணிக்கையும் உயர ஆர்ம்பிக்கும். அவை நாளை நாம் நடத்தப் போகும் புரட்சிக்கு அனுகூலம் தானே?"

"ஓ! நீங்கள் அப்படி சொல்கிறீர்களா? நான் எதற்காக காதை சுற்றி மூக்கை தொட வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன்.. நாளை அரண்மனையில் இருக்கும் ஜெயசிம்மன் மர்மயோகியின் ஆசிர்வாதத்தை வேண்டி இங்கே உங்களை நாடி வரப்போகிறான்.இந்த மாதிரி ஒரு சந்தர்ப்பம் இனி எப்போதும் வாய்க்காது. அந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி கொண்டு அவன் கதையை முடித்தால்தான் என்ன?" என்றான் பார்த்திபன். அவனது குரலில் அவசரம் தெரிந்தது.

பார்த்திபனின் யோசனையை கேட்ட ஆதித்தனும் அரிஞ்சயனும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து கொண்டனர்.

"எனக்கும் இது நல்ல யோசனையாக தோன்றுகிறது. எகள் காலத்தை வீணடிக்க வேண்டும்.? நாளை ஜெயசிம்மனின் கதையை நாம் முடித்துவிட்டால் சிங்கபுரத்தின் சைனியம் கூட ரணதீரனின் அனுமதியின்றி இங்கே வர முடியாது." என்றான் அரிஞ்சயன்

"அவசரப்பட வேண்டாம். நாம் நிதானமாகவே அடி எடுத்து வைப்போம். நாளை நாம் ஜெயசிம்மனை இங்கே வர சொல்லியிருக்கிறோம். அவனும் வரப் போகிறான். அவனை கவரும் விதமாக பேசி அவனை நம் கைக்குள் போட்டு கொள்ளலாம். அதன் பிறகு நாம் தெளிவாக ஒரு திட்டத்தை வகுக்கலாம்." என்றான் ஆதித்தன்

பார்த்திபனின் முகத்தில் ஏமாற்றம் சூழ்ந்தது. அரிஞ்சயனை ஏமாற்றத்துடன் பார்த்தவன்" என்ன உங்கள் தம்பி என் திட்டத்திற்கு உடன்பட மறுக்கிறார்? அவர் ஜெயசிம்மனை பார்த்து பயந்து விட்டாரோ?" என்றான் ஏளனமான குரலில்.

" என் தம்பி இதுவரை பயந்து நான் பார்த்ததில்லை. அவன் தயங்குவது அப்பாவி மக்களின் படுகொலையை நினைத்து தான். ஜெய சிம்மன் நம்மால் கொலை செய்யப்பட்டு விட்டான் என்றால் அவனது ஆதரவாளர்கள் பொது மக்களை கொல்ல ஆரம்பித்து விடுவார்கள். ஏராளமான மக்களை நாம் பலி கொடுக்க வேண்டியதிருக்கும்.அதனால் தான் என் தம்பி தயங்குகிறான். அவனது எண்ண ஓட்டத்தை புரிந்து கொள்" என்றான் அரிஞ்சயன் .

"ஒரு நாடு நன்றாக இருக்க ஒரு கிராமத்தை பழி கொடுப்பது நல்லது என்றல்லவா மனுநீதி சொல்கிறது? நீங்கள் சிலரின் உயிருக்காக தயங்குவது எனக்கு வேடிக்கையாக இருக்கிறது" என்றான் பார்த்திபன்.

"அரசை நிர்வகிப்பவன் ஆண்டவனுக்கு நிகரானவன். அவன் தன்னுடைய அனைத்து செயல்களையும் முடிவுகளையும் அலசி ஆராய்ந்து இதனால் நாட்டு மக்களில் யாரெல்லாம் பாதிக்கப்படுவார்கள். அவற்றிலிருந்து அவர்களை எவ்வாறு காப்பாற்றுவது என்றெல்லாம் சரியான முறையில் திட்டமிட்ட பின்பே தன் யோசனைகளை செயல்படுத்த வேண்டும். மனு நிதியில் சொல்லப்பட்டதாலேயே அது வேத வாக்கு அல்ல.அன்றைய காலகட்டத்திற்கு அந்த நீதி பொருத்தமாக இருந்திருக்கலாம். அவைஎல்லா காலத்திற்கும் பொருந்தி போக வேண்டிய அவசியம் இல்லை" என்றான் ஆதித்தன்.

அவனை வியப்போடு பார்த்து கொண்டிருந்தான் பார்த்திபன்.

கள்வர்களான நீங்கள் இருவரும் இவ் வளவு நியாயவான்களாக நன்மை தீமைகளை சீர்தூக்கி பார்ப்பவர்களாக இருப்பீர்கள் என்று நான் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. ஒரு அரசனுக்கான நெறிமுறைகளை நீங்கள் தெளிவாகவே எடுத்துக் கூறி விட்டீர்கள். உங்களைப் பற்றி தவறாக நினைத்து விட்டேன். அதற்காக என்னை மன்னித்து விடுங்கள்" என்று தன் மனதில் தோன்றியதை வாய் விட்டு சொல்லவும் செய்தான்.

"மக்களின் நலனே முக்கியம் என்று நாங்கள் காரியமாற்றி வருகிறோம் பார்த்தி பா! எங்களுக்கு மன்னர்களின் நலனை விட மக்களின் நலனே பெரிது. அதனால் தான் எங்களின் களவு வேலையை விட்டு விட்டு இந்த மாதிரியான பொதுச் சேவையில் இறங்கியிருக்கிறோம்" என்றான் அரிஞ்சயன் .

" ஏது? இப்படி ேபசியே இரவை கழித்து விட உத்தேசமா? நமக்காக தயார் செய்த விருந்து சாப்பாட்டை இன்னும் கண்ணிலேயே காட்டவில்லையே? இரவு பட்டினியோடுதான் யோகியாருக்கு உ றக்கம் போலும் " என்றான் ஆதித்தன்.

"என்னை மன்னித்து விடுங்கள். வந்த காரியத்தை நான் மறந்து விட்டேன். அறுசுவை உணவுகளும் தயாராக உள்ளன. வாருங்கள். அனைவரும் உண்ணலாம்." என்றான் அதுவரை மூவரின் உரையாடல்களை கேட்டு கொண்டு நின்றிருந்த விஜயபாகு .

நால்வரும் உணவு இருக்கும் இடத்தை நோக்கி நடை போட்டனர்.

உன்னுடைய புண்ணியத்தில் இன்று இந்த கட்டையின் வயிறு நிரம்ப போகிறது " என்றான் அரிஞ்சயன் .

அதே நேரம் மாளிகையின் கதவு தட்டப்பட்டது. விஜய் பாகுவை மூவரும் பார்த்தனர். அவனது முகம் சவமாக வெளுத்தது. "இந்த நேரத்தில் யார் வந்திருப்பார்கள்?" என்று முணுமுணுத்தவனாக வாசலை நோக்கி நடந்தான் விஜயபாகு .
 

Erode Karthik

Active member
Vannangal Writer
Team
Messages
315
Reaction score
71
Points
28
அத்தியாயம் 17

தன் பின்னால் நின்ற மூவரையும் பதட்டத்துடன் பார்த்த விஜயபாகு "இங்கேயே சற்று மறைவாக இருங்கள். நான் என்ன வென்று பார்த்து வருகிறேன். சூழ்நிலைக்கு தகுந்ததுபோல் குறிப்பறிந்து நடந்து கொள்ளுங்கள் "என்றவன் மாளிகையின் கதவை நோக்கி நடந்தான்.

பார்த்திபனின் பக்கம் திரும்பிய ஆதித்தன்" பார்த்திபா! வந்திருப்பவர்கள் உன்னை தேடி வந்திருக்கலாமென்று நினைக்கிறேன். எங்களை பற்றி இங்கே எல்லோருக்கும் நன்றாகத் தெரியும். துறவிகள் என்று சொல்லி எங்களை யாரும் சந்தேகிக்க மாட்டார்கள். ஆனால் உன் நிலைமை அப்படி அல்ல. நீ ஜெயசிம்மனால் தேடப்படும் ஒரு குற்றவாளி. நீ இங்கே இருப்பது அவவளவு நல்லதல்ல. நீ இங்கே இருப்பது விஜயபாகு விற்கு பெரும் கேட்டை தேடித் தரும். அதனால் நீ இங்கேயே யார் கண்ணுக்கும் படாமல் ஓளிந்து கொள்" என்றான்.

"நீங்கள் சொல்வதும் சரிதான். நான் இங்கேயே எங்காவது ஒளிந்து கொள்கிறேன்." என்ற பார்த்திபன் இருளில் மறைந்தான்.
கதவை திறந்த விஜய பாகு எரிச்சலுடன்" யார் நீங்கள் ?இந்த அகால வேளையில் கதவை தட்டி என் உறக்கத்தை கெடுக்கிறீர்களே? உங்களுக்கு என்ன வேண்டும்?" என்றான் எரிச்சல் நிரம்பிய குரலில்.

வெளியே நின்றிருந்த அரசாங்கத்தின் குதிரை வீரர்கள் "உங்கள் உறக்கத்தை கெடுத்ததற்காக எங்களை மன்னித்து விடுங்கள்.உங்கள் இல்லத்தின் முன்பு சந்தேகத்திற்கிடமான வகையில் நிறைய குதிரைகள் நின்று கொண்டி ருக்கின்றன. நள்ளிரவு நெருங்கி விட்டது.இன்னமும் குதிரைகள் இங்கே நிற்பது குழப்பத்தை தருகிறது. அதனால் தான் விசாரித்து விட்டு போகலாம் என்று வந்தேன். தொந்தரவிறகு மன்னியுங்கள்" என்றான் காவல் அதிகாரி.

"உன் அக்கறைக்கு மிகுந்த நன்றி. என் வீட்டில் இன்று விருந்து நடக்கிறது. சுந்தரேஸ்வரர் கோவில் மண்டபத்தில் தங்கியுள்ள மர்மயோகியும் அவரது சீடனும் சிறப்பு விருந்தினர்களாக இங்கே எழுந்தருளி உள்ளனர். வெளியே நிற்பது அவர்களின் குதிரைதான்.உனக்கு சந்தேகம் இருந்தால் உள்ளே வந்து தாராளமாக பார்க்கலாம்" என்றான் விஜயபாகு .

"அவரைப் பற்றி நானும் நிறையவே கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். சமீப காலமாக அவர் சில பெரிய மனிதர்களின் வீடுகளுக்கு விஜயம் செய்வதாக கேள்விப்பட்டேன்."

"அந்த வரிசையில் இன்று என் வீட்டிற்கு வருகை தந்திருக்கிறார். இப்போது உணவருந்த தயாராகி கொண்டிருப்பார். இந்த நிகழ்வு அவருக்கு தெரிந்தால் அவரது மனம் சங்கடப்படலாம். அதைத்தான் நீ விரும்புகிறாயா?" என்றான் விஜயபாகு .

"இல்லை ஐயா. என்னை மன்னித்து விடுங்கள் என்னுடைய கடமையை நான் செய்தேன். தவறாக நினைத்து கொள்ளாதீர்கள்" என்ற காவலனை நோக்கி சில பொற்காசுகளை நீட்டினான் விஜயபாகு .

"உன் கடமையை எண்ணி நான் பூரித்துப் போய் கொடுக்கும் அன்பு பரிசு. இதை பெற்றுக் கொள்" என்றான் விஜய பாகு

அவன் சற்றே தயங்கி நின்றான்.

"தயங்கா தே வீரனே! என் அன்புபரிசை பெற்று கொள். இதை நான் வேறு யாரிடமும் கூற மாட்டேன். பயப்படாதே"

"இல்லை. நான் அதற்காக தயங்கவில்லை. நாங்கள் நான்கு பேர் இங்கு வந்திருக்கிேறாம். நீங்கள் மூன்று பொற்காசுகளை தந்திருக்கிறீர்கள். இதை எங்களுக்குள் எப்படிப் பிரித்து எடுத்து கொள்வது என்று தான் நான் யோசித்து கொண்டிருக்கிறேன்"

அடப்பாவி என்று மனதில் நினைத்து கொண்ட விஜயபாகு "அதனால் என்ன? கூடுதலாக ஒரு நாணயத்தை நானே தருகிறேன். இதை நீ முன்பே சொல்லியிருக்கலாம்" என்றபடி தனது மடியிலிருந்து இன்னொரு பொற்காசை எடுத்து நீட்டினான்.

வாயெல்லாம் பல்லாக அதை வாங்கி கொண்டவன்" மிகப் பெரிய மன தய்யா உமக்கு " என்றபடி தனது ஆட்களை அழைத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பினான். அவன் போவதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டு விட்ட விஜயபாகு வீட்டின் உள்ளே நுழைந்து கதவை பழையபடி தாளிட்டான்.

என்ன நடந்தது என்பதை பார்வையால் கேட்ட இருவருக்கும் நடந்த சம்பவத்தை முழுதாக எடுத்து கூறினான் விஜயபாகு.

அவன் கூறியதை கேட்டபடி இருளிலிருந்து வெளியே வந்தான் பார்த்திபன். "நீ இங்கிருந்து போய் விட்டாய் என்று நான் நினைத்தேன்" என்றான் அவனைப் பார்த்த விஜயபாகு .

"உன் திறமை மீது எனக்கு நம்பிக்கை இருந்தது. நீ ஒரு வியாபாரியாதலால் பேசியே எதையும் சமாளித்து விடுவாய் என்று எனக்கு தெரியும் " என்று சிரித்தான் பார்த்திபன்.

மூவரும் உணவுக்கூடத்திற்குள் நுழைந்தனர். அங்கே அவர்களுக்காக அருசுவை உணவும் அதை பரிமாற ஒரு பரிசாகனும் காத்திருந்தனர். நால்வரும் கை கால்களை கழுவி விட்டு தரையில் உணவு உண்ண அமர்ந்தனர்.

உணவு உண்டு முடிக்கும் முன்பாகவே அவர்கள் ஒரு முடிவுக்கு வந்திருந்தனர் இப்போதைக்கு ஜெயசிம்மன் மீது எந்த கொலை முயற்சி தாக்குதல்களும் செய்யக் கூடாது. அதற்கு தகுதியான நேரம் வரும் வரை பார்த்திபன் தன் ஆட்களின் எண்ணிக்கையை அதிகப்படுத்தி கொள்வது . நாளை வர இருக்கும் ஜெயசிம்மனை தன் பக்கம் இழுத்து வைத்திருப்பது மர்மயோகியான அரிஞ்சயனின் வேலை. இப்படி ஒரு பொதுவான உடன்படிக்கைக்கு அனைவரும் வந்து சேர்ந்தனர். இவர்களுக்கு இடையே எந்த விதமான தகவல்தொடர்புகள் நடைபெற வேண்டுமானால் அதற்கு விஜயபாகு வைபப்படுத்திக் கொள்வது என்றும் முடிவானது. இரவு போஜனத்திற்கு பிறகு அந்த நால்வர் அணி பிரிந்தது. மூன்றாம் சாமம் உதயமானபோது அவரவர் அவரவர் இடத்தில் நிலை கொண்டு தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தனர். தனக்கு எதிரான இந்த சதி வேலைகள் பற்றி எதுவும் தெரியாமல் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தான் ஜெயசிம்மன்

அதே நேரம் சுந்தரேஸ்வரர் கோவில் மண்டபத்தில் படுத்திருந்த ஆதித்தன் தூக்கம் வராமல் புரண்டு கொண்டிருந்தான். அவனுக்கு அருகே படுத்திருந்த அரிஞ்சயன் மெல்லிய குறட்டையுடன் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தான். தூக்கம் வராமல் புரண்டு கொண்டிருந்த ஆதித்தனின் மனதில் நெருஞ்சி முள்ளாக ஒரு கேள்வி உறுத்தி கொண்டிருந்தது.ஜெயசிம்மனுக்கு அடுத்தடுத்து பிறந்த இரண்டு குழந்தைகளும் சிறிது நாட்களிலேயே மரணத்தை தழுவியதை அவனால் நம்ப முடியவில்லை.

ஆதித்தன் எப்போதும் மறுபிறவி, விதி, சாபம், சோதிடம் போன்றவற்றை நம்புகிறவன் கிடையாது. அவற்றில் சாதகமான விசயங்கள் இருந்தால் அவற்றை தனக்கு சாதகமாக பயன்படுத்தி கொள்கிறவன். அதுவும் எதிரிகள் அவற்றை நம்பும் போது அவனது வேலை சுலபமாகிவிடுகிறது என்பதால் மட்டுமே அவற்றை அவன் பயன்படுத்தி கொள்வான். ஆனால் எதிரியும் ஆதித்தனைப் போலவே மேலே சொன்ன விசயங்களை நம்பாதவனாக இருந்து விட்டால் அவனது வேலை இன்னும் கடினமாகி விடும்.

இப்போது ஜெயசிம்மனின் இரண்டு குழந்தைகள் இறந்து போனதற்கு கூட நீலவேணியின் சாபம் காரணமாக இருக்கக் கூடும் என்பதை ஆதித்தன் நம்பவில்லை. அது ஒரு சதி செயலாக இருக்கக் கூடும் என்று அவன் நினைத்தான். யாரோ ஒரு ஆசாமி அது ஆணோ அல்லது பெண்ணோ அரண்மனைக்கு உள்ளேயிருந்து குழந்தைகளை எந்த சந்தேகமும் வராமல் கொன்று விடுகிறானோ என்று அவனுக்கு தோன்றியது. அந்த நபர் ஜெயசிம்மனுக்கு ஆகாதவனாக இருக்க வேண்டும். அவன் ஜெயசிம்மன் மீதான கோபத்தை அவன் குழந்தைகளின் மீது காட்டுவதாக ஆதித்தனுக்கு தோன்றியது. ஒரு வேளை அந்த நபர் நீலவேணிக்கு அணுக்கமாக இருந்து அவள் இறந்து போனதற்கு பழி வாங்க அரண்மனையில் இருந்து கொண்டே குழந்தைகளை கொன்று அவளது சாபம் நிறைவேறுவதாக தோன்ற செய்கிறார்களோ என்று ஆதித்தனுக்கு தோன்றியது.

காலையில் எழுந்ததும் இந்த சந்தேகத்தை பற்றி தன் அண்ணனிடம் பேச வேண்டும் என்று நினைத்தவன் சற்று நேர யோசனைக்கு பிறகு தன் முடிவை மாற்றி கொண்டான். நீலவேணியின் சாபத்திற்கு பயந்து தான் ஜெயசிம்மன் நாளை மர்மயோகியை பார்க்க இங்கே வருகிறான் என்பதால் இதைப் பற்றி பேசினால் அரண்மனைக்குள் இருக்கும் அந்த முகம் தெரியாத கொலையாளி எச்சரிக்கை அடைந்து விடுவான் என்பதால் இப்போதைக்கு தான் அண்ணனிடம் இதைப் பற்றி பேச வேண்டாம் என்று முடிவெடுத்து விட்டான். தீர்க்கமான ஒரு முடிவுக்கு வந்த பிறகு அவன் மெல்ல உறக்கத்தில் ஆழ்ந்தான்.

மறுநாள் அதிகாலை . சூரியன் மெல்ல மெல்ல உதிக்க தொடங்கி தன் கைகளை எட்டு திக்கும் விரித்து பூமியைத் தழுவத் தொடங்கினான். தன் வழக்கமான காலை கடன்களை முடித்துவிட்டு அண்ணனும் தம்பியும் கோவில் மண்டபத்தில் அமர்ந்திருந்தனர். சற்று நேரத்தில் மக்களிடையே மிகுந்த பரபரப்பு ஏற்பட்டது. ஜெயசிம்மன் தன் மனைவி நித்ராதேவியுடன் மர்மயோகியை காண வந்ததால் மக்களிடையே ஏற்பட்ட பரபரப்பு அது.

அரிஞ்சயன் பரபரப்புடன் காணப்பட்டான்.ஜெயசிம்மனுடனான முதல் சந்திப்பிலேயே அவனை அசரடித்து விட வேண்டும் என்று யோசித்த அரிஞ்சயன் அதற்காக சில ஏற்பாடுகளை செய்து வைத்திருந்தான். அவை அனைத்துமே அவனது நண்பன் பைராகியிடமிருந்து கற்று கொண்ட வித்தைகள் தான். மர்மயோகிக்கு முன்னால் வந்து நின்ற ஜெயசிம்மன் அவரை வணங்கி நின்றான். மர்மயோகியின் முகத்தில் ஒரு மந்தகாசப் புன்னகை தோன்றியது.

ஜெயசிம்மளோடு வந்திருந்த அவனது ஆட்கள் தங்கள் கையோடு கொண்டு வந்திருந்த பழவகைகளை கூடைகளோடு இறக்கினார்கள். தன் பாதத்தை தொட்டு வணங்கிய நித்ராதேவியை புன்னகையோடு பார்த்தான் மர்மயோகி.

"சுவாமிக்கு என்னுடைய பணிவான வணக்கங்கள்!" என்றான் ஜெயசிம்மன்

" வருக மகனே! நான் உன் அரண்மனைக்கு உன்னை தேடி வரவில்லை என்று உனக்கு கோபமா ? " என்றான் மர்மயோகி.

தன் மனதில் இருப்பதை அப்படியே படித்து சொன்ன அவனின் ஆற்றலால் மலைத்து போன ஜெயசிம்மன் தன் அதிர்ச்சியை வெளிக்காட்டி கொள்ளாமல் லாவகமாக அதை மறைத்தபடி "அப்படி எதுவும் இல்லை சாமி. சித்தன் போக்கு சிவன்போக்கு என்பதை நான் நன்கு அறிந்தவன் சுவாமி " என்றான்.

அவனது சமாளிப்பை பார்த்து புன்னகைத்தமர்மயோகி " நேற்று இரவே ஆண்டவன் உனக்கான ஒரு தகவலை எனக்கு அனுப்பி விட்டான் மகனே!" என்றான்.

" என்ன செய்தி சுவாமி?" என்றான் ஜெயசிம்மன் பரபரப்புடன்.

அவனது பரபரப்பை உள்ளூர ரசித்த மர்மயோகி மண்டபத்தூணில் கட்டப்பட்டிருந்த வாழை மரத்தின் பழுத்த இலையை பறித்தவன் "இதோ இதை அக்னியில் காட்டு மகனே! உனக்கு கடவுள் அனுப்பிய செய்தி உன் கண்ணுக்கு தெரியும் "

ஜெயசிம்மன் அந்த பழுத்த இலையை அருகேயிருந்த தீபத்தின் சுவாலையில் காட்டினான். அதன் நெருப்பில் இலையிலிருந்த எழுத்துகள் தெரிய ஆரம்பித்தன.ஜெயசிம்மன் பிரமிப்போடு அந்த எழுத்துகளை படிக்க ஆரம்பித்தான். அந்த எழுத்துகள்" புதிய உதயம்" என்றன. வெறும் இலையில் எழுத்துகள் தோன்றியதை பார்த்த ஜெயசிம்மன் திகைப்பின் உச்சியில் இருந்தான்.

அதே நேரம் நித்ராதேவி வெட்டுண்ட மரம் போல் மயங்கி விழுந்தாள். எதிர்பாராத இந்த சம்பவத்தால் அனைவரும் திகைத்துப் போயினர்.
 
Top Bottom