- Messages
- 331
- Reaction score
- 610
- Points
- 93
உயிர் துடிப்பாய் நீ !
அத்தியாயம் 9
மகிழ்ச்சியும், துக்கமும் ஒரே நேரத்தில் நம்மை ஆட்கொள்ளும் போது அதற்கு எப்படி எதிர்வினையாற்றுவது என்றே நமக்கு தெரியாது.
இரு வேறு கலவையான உணர்வு நம்மை சூழ்ந்து கொள்ளும். அதுபோல் திகழொளியின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு மிகன் கற்சிலையாக சில நொடிகள் நின்றான்.
அவளை வேறொருவர் பெண் பார்க்க வருகிறார்கள், என்பது மிகனுக்கு ஒரு புறம் ஆத்திரதைத் கொடுத்தாலும், அவளுக்குள் தான் இன்னும் நிறைந்து இருக்கிறோம் என்ற எண்ணம் அவனுக்கு நிம்மதியை கொடுத்தது.
இருண்டு கிடந்த அவன் மனதிற்குள் அவளின் வார்த்தைகள் நம்பிக்கை ஒளி ஏற்றிச் சென்றது.
அவனிடமிருந்து தப்பித்தால் போதுமென்று தன் இருக்கைக்கு வந்த திகழொளிக்கு அதன் பின் தான் மூச்சே வந்தது.
மிகனின் நடவடிக்கைகள் அவளுள் மேலும், மேலும் குழப்பத்தையே விதைத்தது.
'ஏன் இவன் இப்படி என்னிடம் நடந்து கொள்கிறான்..? இவனுக்கு தான் திருமணம் ஆகிவிட்டதே ! அப்புறம் நான் யாரை கல்யாணம் செய்தால் இவனுக்கு என்ன..?' என்று விடை தெரியாத கேள்விகளை தனக்குள்ளேயே கேட்டுக் கொண்டாள்.
தன் தந்தை கூறியது போல் அன்று முன் அனுமதி வாங்கிக் கொண்டு , அமுதனுடன் நேரமாகவே மாலை வீடு சென்றாள்.
மகளின் வரவை எதிர்பார்த்து வழி மீது விழி வைத்து காத்திருந்த பொன்னிக்கு, அமுதனுடன் திகழொளியை கண்ட பின்தான் முகத்தில் மலர்ச்சியே வந்தது.
"வா வா திகழி ..எங்க டா இன்னும் காணோமேன்னு நினைச்சுட்டே இருந்தேன். சரியா வந்துட்டே! நான் போய் உனக்கு காபி கலந்து எடுத்துட்டு வரேன். நீ சீக்கிரம் குளிச்சுட்டு கட்டில் மேல் பட்டுபுடவை எடுத்து வச்சு இருக்கேன், அதை கட்டிட்டு ரெடியாகு மா.. "என்றவர்.. "அம்மு கொஞ்சம் சாமான் வாங்கனும் நீ கடைக்கு போய்ட்டு வா .."என்று மகனையும் வேலைக்கு ஏவினார்.
திகழொளியோ, தாய் கூற்றுக்கு மறுப்பேதும் சொல்லாமல் தலையை ஆட்டிவிட்டு உள்ளே சென்றாள்.
அறவாணனுக்கு மகளை கண்ட பின் தான் உயிரே வந்தது. மகள் எங்கே மறுபடியும் திருமணம் வேண்டாமென்று பின்வாங்கி விடுவாளோ? என்று மனதிற்குள் பயந்து கொண்டே இருந்தவருக்கு, அவளை பார்த்த பின் தான் நிம்மதியே வந்தது.
அமுதனோ, தமக்கையை வீட்டில் விட்டு விட்டு, தாய் சொன்ன பொருட்களை வாங்க கடைக்குச் சென்றான்.
தாய் சொல்லைத் தட்டாமல் திகழொளி எளிமையாகவும் தயாரானாலும், மனதிற்குள் பெரும் போராட்டமே நடந்தது. இந்த மாதிரி ஒரு நிகழ்வை யாருடன் எதிர்பார்த்தாளோ ? அது இனி நடக்கவே போவதில்லை என்று நினைத்தவளுக்கு கண்களில் கண்ணீர் குளம் கட்டியது.
முன்பின் தெரியாத யாரோ ஒருவன் முன்னே சந்தையில் மாட்டைப் பார்ப்பது போல் தான் சென்று நிற்கவேண்டுமே என்று நினைக்கையில், ஏன் தான் பெண்ணாக பிறந்தோம்? என்று மனம் துடித்தது.
இந்த கலாச்சாரம் என்று தான் மாறுமோ ?ஒவ்வொரு தனி மனிதனும் மாறாமல் இந்த சமூக கலாச்சாரம் மாறவே மாறது என்று தனக்குள் பட்டிமன்றம் நடத்தியவள், மனதார இந்த நிகழ்வை வெறுத்தாள்.
குறித்த நேரத்தில் மாப்பிள்ளை வீட்டார் தரகருடன் வந்தார்கள்.
மாப்பிள்ளை கதிரவன் பார்ப்பதற்கு அழகாகவே இருந்தான்.அறவாணணுக்கும் ,பொன்னிக்கும் மாப்பிள்ளையை மிகவும் பிடித்து விட்டது. கதிரவனின் அம்மா , அப்பாவும் தன்மையாகவே பேசினார்கள். மிக இயல்பாக பழகினார்கள்.
அமுதனோ, யோசனையுடன் கதிரவனை ஆராய்ந்தான். தன் தமக்கைக்கு ஏற்றவராக இருப்பாரா? என்ற கேள்வி அவன் மனதைக் குடைந்தது.
பொன்னி காஃபி கலந்து திகழொளி கையில் கொடுத்து எல்லாருக்கும் கொடுக்கச் சொன்னார். அவள் கைகளோ, காஃபித் தட்டை வாங்க முடியாமல் நடுங்கியது.
மகளின் நிலை புரிந்த பொன்னி ,ஆதரவாக அவளின் தோள்களை அழுத்தினார். தாயின் அழுத்தத்தில் இருந்த ஆறுதலை உணர்ந்து கொண்டவள், நகரவே மறுத்த தன் கால்களை வலுகட்டயமாக நகர்த்திச் சென்றாள்.
அவள் மனதிற்குள் சூறாவளி வீச எதையும் வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல் , அடி மேல் அடி வைத்து நடந்து வந்து, மனதிற்குள் சிறு நடுக்கத்துடன் காஃபியை அனைவருக்கும் கொடுத்தாள்.
பட்டுச்சேலை சர சரக்க.. தலை நிறைய மல்லிகை பூவுடன் அவனை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல், காஃபி கொடுத்தவளை விழி எடுக்காமல் பார்த்தான் கதிரவன்.
அவள் மனமோ, அவன் தன்னை பிடிக்கவில்லை என்று சொல்லிவிட வேண்டுமென்று தவித்தது.
கதிரவனின் அம்மா திகழொளியை அழைத்து அருகில் அமர்த்திக் கொண்டு பேச்சுக் கொடுத்தார். அவர் கேட்ட கேள்விக்கு அமைதியாக அவள் பதில் அளித்தாள்.
அவளை பார்த்தவாறு அவள் கொடுத்த காஃபியை குடித்து முடித்த கதிரவன் , அறவணானிடம்" நான் திகழொளி கூட கொஞ்சம் தனியா பேசணும்.." என்றான்.
அவரும் எந்த மறுப்பும் சொல்லாமல் மகளிடம் "திகழி அவரை உன் அறைக்கு அழைத்து செல்லும்மா.." என்றார்.
அமுதனுக்கோ, கதிரவன் பின் செல்ல துடித்த தன் கால்களை கட்டுபடுத்தி வைக்க முடியாமல் திணறினான். அவன் தன் தமக்கையை சங்கடப்படுத்தாமல் பேச வேண்டுமே என்று கலங்கினான்.
தன் தந்தை தனியாக பேச சம்மதம் சொன்னவுடன் திகழொளி சற்றே திகைத்து தான் போனாள்.ஆனால், வேறு வழி இல்லையே சில விஷயங்களை எதிர் கொண்டு தானே ஆக வேண்டும்.
கதிரவனை தன் அறைக்கு அழைத்து சென்றவள், அவனுக்கு ஒரு நாற்காலியை இழுத்துப் போட்டு அமரச் சொன்னாள்.
நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டு, அவளையும் அமரச் சொன்னான். அவளோ, அமராமல் தன் சேலை தலைப்பை விரல்களில் சுற்றி, சுற்றி விடுவித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அதை கண்டவனுக்கு அவளின் பதட்டம் புரிந்தது.
பதட்டத்தைப் போக்கும் பொருட்டு தன்னை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல் அமைதியாக கதவருகில் நின்றிருந்தவளை "திகழொளி.." என்று அழைத்தான்.
தன்னைப் பெயரிட்டு அழைத்தவுடன் சிறு திடுக்கலுடன் நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தாள்.
அவனோ, "எதற்கு இவ்வளவு பதட்டம்.. பீ கூல்.." என்று மென்மையாக கூறியவன், அவளின் விழிகளை பார்த்தபடி "உன் பேர் ரொம்ப அழகா இருக்கு திகிழொளி.." என்றான்.
அதற்கும் பதில் பேசாமல் அவள் மெளனத்தையே கடைபிடிக்க , அவளின் மெளனத்தை கலைக்கும் பொருட்டு "என்னை பிடிச்சு இருக்கா..?" என்றான்.
திகழொளிக்கோ, அவன் நேரடியாக தன்னை கேட்டவுடன், என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியாமல் தடுமாறினாள்.
சில நொடி மெளனத்திற்கு பின் " எனக்கு பிடிப்பதை விட அப்பா, அம்மாவுக்கு பிடித்தால் போதும்.." என்றாள்.
அவனோ, "என் கூட வாழப் போறது அவர்கள் இல்லையே நீ தானே.. ?"என்று எதிர் கேள்வி கேட்டான்.
அவளோ, "அவங்க எனக்கு நல்லது தான் செய்வாங்க . அதனால், அவர்கள் முடிவு தான் என் முடிவு." என்று சுற்றிவளைத்து பதில் கூறினாள்.
"ஓ..!அப்போ அவங்களுக்கு பிடிக்கலைன்னா உனக்கும் பிடிக்காது அப்படித் தானே.."
"அப்படி இல்லே.."
"அப்புறம்..?" என்றவனிடம் என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியாமல் திணறினாள்.
அவனோ, " இங்க பாரு திகழி என்னைப் பொறுத்தவரை வாழப் போறது நாம் தான் . அதனால், நமக்கு தான் ஒருவரை ஒருவர் முதலில் பிடிக்க வேண்டும். எனக்கு உன்னைப் பார்ததுமே ரொம்ப பிடிச்சு போச்சு.இனி நீ தான் பதில் சொல்ல வேண்டும்.." என்றான்.
அவளோ, அவனின் பதிலில் விக்கித்துப் போனாள். 'எது நடக்க கூடாது என்று நினைத்தாளோ? அது நடந்து விட்டதே !' என்று மனதிற்குள் கலங்கினாள்.
'ஏன் எனக்கு மட்டும் எல்லாம் தப்பு தப்பாக நடக்குது? மிகனை மனதிற்குள் வைத்துக் கொண்டு, இவனுடன் என்னால் எப்படி வாழ முடியும்..? என்ற கேள்வி அவளை வண்டாக குடைந்தது.
கதிரவனை, அவளின் பதிலுக்காக விழி எடுக்காது அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
திகழொளி அவனின் பார்வையை எதிர்கொள்ள முடியாமல் தவித்தாள்.
அவனோ, அவளை மேலும் தவிக்க வைக்கமால் நாற்காலியில் இருந்து எழுந்து நின்றவன், "நீ பதில் சொல்ல மாட்டேன்னு தெரியுது.பரவாயில்லை பட் எனக்கு உன்னை ஏனோ ரொம்ப பிடிச்சு இருக்கு .ஸோ அடுத்த கட்டத்திற்கு நம் உறவை நகர்த்தும் வேலையை பெரியவர்களிடம் விட்டு விடலாம் .."என்றான்.
அவளோ, அவன் கூறியைத் கேட்டு திகைத்து அவனை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள்.
அவனோ, அவளின் அதிர்ந்த முக்ததைப் பார்த்துக் கொண்டே "எல்லாத்துக்கும் ஓரே ரியேக்ஷன் கொடுத்தா எப்படி மா..கொஞ்சம் சிரிச்சா.. இன்னும் அழகா இருக்கும்.." என்றவன் வசீகரப் புன்னகையை உதிர்த்தான்.
எதற்குமே பதில் கூறாமல் பேசா மடந்தையாக நின்றாள் அவள்.
அவளிடம் பதில் வாங்க முடியாது என்று புரிந்து கொண்ட கதிரவன். அவளிடம் ஒரு சிறு தலை அசைப்புடன் வெளியில் சென்றான்.
திகழொளியின் மனதிற்குள் பெரும் புயல் அடித்து ஓய்ந்தது போல், சோர்ந்து போய் அமர்ந்தாள்.மனமோ, அவன் பெரியவர்களிடம் என்ன சொல்லுவானோ? என்று பதை பதைத்தது.
கதிரவனோ, ஒரு முடிவுடன் அறையில் இருந்து வெளியில் வந்தான்.வரவேற்பறையில் அமர்ந்திருந்த தன் பெற்றோர்களிடமும், அறவாணிடமும் "எனக்கு திகழொளியை ரொம்ப பிடிச்சு இருக்கு.. மேற்கொண்டு நீங்க என்ன செய்ய வேண்டுமோ அதை செய்யுங்க.." என்று பட்டென்று போட்டு உடைத்தான்.
பெரியவர்கள் அனைவருக்கும் மிகுந்த மகிழ்ச்சி. அமுதன் மட்டும் யோசனையுடனேயே நின்றான்.
அடுத்து செய்ய வேண்டிய விஷயங்களைப் பற்றி சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு கதிரவன் வீட்டார் கிளம்பினார்கள்.
அறவாணன் அவர்கள் சென்ற பின் மகளை அழைத்து பேசினார். "பாப்பா உனக்கு மாப்பிள்ளையை பிடித்து இருக்கா.? உனக்கு கல்யாணத்திற்கு சம்மதம் தானே..?" என்று கேட்டார்.
தந்தை தன் பதிலை கேட்டவுடன் என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியாமல் துடித்தாள். அவள் என்ன சொல்லுவாளோ? என்று தந்தையின் கண்களில் தெரிந்த பரிதவிப்பு அவளை ஊமையாக்கியது.அந்த கண்களில் மலர்ச்சியை மட்டுமே காணவேண்டும் என்று எண்ணினாள்.
" அப்பா உங்களுக்கு பிடிச்சு இருந்தா எனக்கு அது போதும் . உங்க விருப்பப்படி செய்யுங்கப்பா.. " என்று தன் மனதை படாத பாடு பட்டு மறைத்து, அதை முகத்தில் காட்டிக் கொள்ளாமல் சம்மதம் சொன்னாள்.
அவரோ, மகளின் பதிலில் நிம்மதி அடைந்தார். இந்த வார்த்தைக்காகத் தானே இத்தனை வருடம் அவர் தவம் இருந்தார். பொன்னியும் மகள் சொன்னதை கேட்டு ஆனந்த கண்ணீர் வடித்தார்.
அமுதனுக்கு மட்டும் தன் தமக்கையை நினைத்து மனதிற்குள் சந்தேகம் வலுத்தது. 'நிச்சயமாக அக்கா முழு மனதுடன் இந்த திருமணத்திற்கு சம்மதம் சொல்ல வாய்ப்பே இல்லை.. 'என்று உறுதியாக நினைத்தான்.
தமக்கையுடன் தனிமை கிடைத்தவுடன் தன் சந்தேகத்தை கேட்டே விட்டான். "அக்கா உண்மையைச் சொல் ! உனக்கு இந்த கல்யாணத்தில் முழு சம்மதமா..?" என்று தன் மனதை எப்போதும் போல் புரிந்து கொண்டு கேட்ட தம்பியிடம் மென் சிரிப்பை மட்டுமே பதிலாக தந்தாள்.
அவனோ, "இந்த சிரிப்புக்கு என்ன அர்த்தம் அக்கா..?
" எனக்கு பிடிச்ச வாழ்க்கை அமையலே..அவங்களுக்கு பிடிச்ச வாழ்க்கையை ஏத்துக்கலாம்ன்னு முடிவுக்கு வந்துட்டேன்.."என்று உணர்வே இல்லாமல் சொன்ன தமக்கையிடம்..
" ம்ம்.. நீ கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கிட்டது எனக்கு சந்தோஷம்.. ஆனால் , அதை அம்மா, அப்பாக்காக இல்லாமல், உனக்காக ஏத்து நீ சந்தோஷமா வாழனும். எனக்கு அப்ப தான் நிம்மதி கா.."என்றவனிடம்..
"என்னால் இப்போது எதுவும் உறுதி சொல்ல முடியலே அம்மு. நடப்பதை அதன் போக்கிலே ஏத்துக்கிறேன்.."
"அக்கா எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு. உனக்கு எப்படி ஆறுதல் சொல்றதுன்னே தெரியலே..?" என்றவன் தன் தமக்கையை மனம் கலங்க தோளோடு அணைத்துக் கொண்டான்.
திகழொளியோ? எதிர்வினை ஆற்றாமல் சிலையாக நின்றாள்.அவள் மனமோ, தன்னை நினைத்தே கூப்பாடு போட்டது.
அன்றைய இரவு திகழொளியின் பெற்றவர்களுக்கு நிம்மதியான உறக்கத்தை கொடுத்தது. ஆனால் ,திகழொளிக்கும் ,அமுதனுக்கும் உறங்காத இரவாக கழிந்தது.
மிகனோ , திகழொளி திருமணத்திற்கு சம்மதித்து இருப்பாளா ? என்ற சிந்தனையிலேயே தன் உறக்கத்தை தொலைத்தான்.
அடுத்த நாள் எப்போதும் போல் பணிக்கு வந்தவளை, மிகன் மாப்பிள்ளை வீட்டார் பற்றி கேள்வியாய் கேட்டு வதைத்தான்.
அவனிடம் மறைக்க நினைத்தவளை, விடாது குடைந்து ,குடைந்து கேள்வியாய் கேட்டு தனக்கு வேண்டிய பதிலைப் பெற்றுக் கொண்டான். அதை வைத்தே குதற்கமாக பேசி அவளை வதைத்தான்.
மாப்பிள்ளையின் பெயரைக் கேட்டவன். "உன்னை நினைத்தாலே அமரர் ஆகவேண்டியது தான். இதில் அவன் பெயர் என்னவோ கதிரவன் நல்லாத் தான் இருக்கிறது . ஆனால் உன்னைக் கல்யாணம் செய்தால் ? நிச்சயமா அமரர் ஆகிவிட வேண்டியது தான்.."என்று குதர்க்காமாக பேசியவனை சொல்லில் அடங்கா வலியுடன் பார்த்தாள்.
அவனோ, அவளின் வலி நிறைந்த பார்வையை கண்டு கொள்ளாது, "கொஞ்சம் கூட குற்றவுணர்வு இல்லாமல் எப்படி டீ கல்யாணத்திற்கு உன்னால் சம்மதம் சொல்ல முடிந்தது.." என்றான் கட்டுக்கடங்காத கோவத்துடன்.
அவளோ , "நான் என்ன தப்பு செய்தேன் குற்றயவுணர்வு இருக்க.. உங்களுக்கு தான் குற்றவுணர்வு இருக்க வேண்டும். ஒரு பெண்ணைக் கல்யாணம் செய்து குழந்தையும் பெற்று விட்டு என்னிடம் இப்படி நடந்து கொள்வதற்கு.." என்றாள்.
பொறுத்துப் பொறுத்து போன ரொம்பவும் எல்லை மீறுகிறான் என்ற ஆத்திரத்தில் அவளும் வார்த்தையை விட்டாள்.
அவனோ, அவளின் பதிலில் மேலும் சினம் கொண்டவன். " நான் எதுக்கு குற்றவுணர்வில் இருக்கனும். நீ தான் டீ என் வாழ்க்கையை கெடுத்தவள் . நீ தான் குற்றவுணர்வில் தவிக்கனும் . ஆனால், இங்கே எல்லாம் தலைகீழா இருக்கு.." என்றான்.
அவளோ, "நான் என்ன சொன்னாலும் உங்களுக்கு புரியாது. என்னால் பேசி புரிய வைக்கவும் முடியாது. உங்க இஷ்டத்திற்கு என்னமோ நினைச்சுக்கோங்க.." என்று பேச்சை முடித்தவளிடம்..
"அப்படி எல்லாம் உன்னை சாதரணமா விட்டு விட முடியாது. எனக்கு நீ பதில் சொல்லியே ஆகனும்.."
"என்ன சொல்லனும்.. பைத்தியம் மாதிரி உளருகிற உங்க கிட்ட நான் என்ன தான் சொல்ல முடியும்.."
"ஆமாம் டீ என்ன பார்த்தா உனக்கு பைத்தியம் மாதிரி தான் இருக்கும். அதுவும் இப்போ கதிரவன் நினைவில் மிதக்கிறவளுக்கு அப்படித் தான் இருக்கும்.."
" மிகன் ஏன் இப்படி என்னை சாவடிக்கிறீங்க.. சத்தியமா என்னால் முடியலே.. உங்களுக்கு என்ன தான் வேணும்..?
"நீ தான் டி வேணும்.."
"நீங்க சொல்றதே புரியலே..?"
"உனக்கு எப்படி டீ என் ஃபீலிங் புரியும்.."
"ப்ளீஸ் மிகன் புரியும் படி சொல்லுங்க.."
"உனக்கு கல்யாணம்ன்னு ஒண்ணு நடந்தா ? அது எங்கூட மட்டும் தான் நடக்கனும்.." என்றவனை தாளமுடியாத அதிர்
ச்சியுடன் பார்த்தாள்.
தொடரும்..
அத்தியாயம் 9
மகிழ்ச்சியும், துக்கமும் ஒரே நேரத்தில் நம்மை ஆட்கொள்ளும் போது அதற்கு எப்படி எதிர்வினையாற்றுவது என்றே நமக்கு தெரியாது.
இரு வேறு கலவையான உணர்வு நம்மை சூழ்ந்து கொள்ளும். அதுபோல் திகழொளியின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு மிகன் கற்சிலையாக சில நொடிகள் நின்றான்.
அவளை வேறொருவர் பெண் பார்க்க வருகிறார்கள், என்பது மிகனுக்கு ஒரு புறம் ஆத்திரதைத் கொடுத்தாலும், அவளுக்குள் தான் இன்னும் நிறைந்து இருக்கிறோம் என்ற எண்ணம் அவனுக்கு நிம்மதியை கொடுத்தது.
இருண்டு கிடந்த அவன் மனதிற்குள் அவளின் வார்த்தைகள் நம்பிக்கை ஒளி ஏற்றிச் சென்றது.
அவனிடமிருந்து தப்பித்தால் போதுமென்று தன் இருக்கைக்கு வந்த திகழொளிக்கு அதன் பின் தான் மூச்சே வந்தது.
மிகனின் நடவடிக்கைகள் அவளுள் மேலும், மேலும் குழப்பத்தையே விதைத்தது.
'ஏன் இவன் இப்படி என்னிடம் நடந்து கொள்கிறான்..? இவனுக்கு தான் திருமணம் ஆகிவிட்டதே ! அப்புறம் நான் யாரை கல்யாணம் செய்தால் இவனுக்கு என்ன..?' என்று விடை தெரியாத கேள்விகளை தனக்குள்ளேயே கேட்டுக் கொண்டாள்.
தன் தந்தை கூறியது போல் அன்று முன் அனுமதி வாங்கிக் கொண்டு , அமுதனுடன் நேரமாகவே மாலை வீடு சென்றாள்.
மகளின் வரவை எதிர்பார்த்து வழி மீது விழி வைத்து காத்திருந்த பொன்னிக்கு, அமுதனுடன் திகழொளியை கண்ட பின்தான் முகத்தில் மலர்ச்சியே வந்தது.
"வா வா திகழி ..எங்க டா இன்னும் காணோமேன்னு நினைச்சுட்டே இருந்தேன். சரியா வந்துட்டே! நான் போய் உனக்கு காபி கலந்து எடுத்துட்டு வரேன். நீ சீக்கிரம் குளிச்சுட்டு கட்டில் மேல் பட்டுபுடவை எடுத்து வச்சு இருக்கேன், அதை கட்டிட்டு ரெடியாகு மா.. "என்றவர்.. "அம்மு கொஞ்சம் சாமான் வாங்கனும் நீ கடைக்கு போய்ட்டு வா .."என்று மகனையும் வேலைக்கு ஏவினார்.
திகழொளியோ, தாய் கூற்றுக்கு மறுப்பேதும் சொல்லாமல் தலையை ஆட்டிவிட்டு உள்ளே சென்றாள்.
அறவாணனுக்கு மகளை கண்ட பின் தான் உயிரே வந்தது. மகள் எங்கே மறுபடியும் திருமணம் வேண்டாமென்று பின்வாங்கி விடுவாளோ? என்று மனதிற்குள் பயந்து கொண்டே இருந்தவருக்கு, அவளை பார்த்த பின் தான் நிம்மதியே வந்தது.
அமுதனோ, தமக்கையை வீட்டில் விட்டு விட்டு, தாய் சொன்ன பொருட்களை வாங்க கடைக்குச் சென்றான்.
தாய் சொல்லைத் தட்டாமல் திகழொளி எளிமையாகவும் தயாரானாலும், மனதிற்குள் பெரும் போராட்டமே நடந்தது. இந்த மாதிரி ஒரு நிகழ்வை யாருடன் எதிர்பார்த்தாளோ ? அது இனி நடக்கவே போவதில்லை என்று நினைத்தவளுக்கு கண்களில் கண்ணீர் குளம் கட்டியது.
முன்பின் தெரியாத யாரோ ஒருவன் முன்னே சந்தையில் மாட்டைப் பார்ப்பது போல் தான் சென்று நிற்கவேண்டுமே என்று நினைக்கையில், ஏன் தான் பெண்ணாக பிறந்தோம்? என்று மனம் துடித்தது.
இந்த கலாச்சாரம் என்று தான் மாறுமோ ?ஒவ்வொரு தனி மனிதனும் மாறாமல் இந்த சமூக கலாச்சாரம் மாறவே மாறது என்று தனக்குள் பட்டிமன்றம் நடத்தியவள், மனதார இந்த நிகழ்வை வெறுத்தாள்.
குறித்த நேரத்தில் மாப்பிள்ளை வீட்டார் தரகருடன் வந்தார்கள்.
மாப்பிள்ளை கதிரவன் பார்ப்பதற்கு அழகாகவே இருந்தான்.அறவாணணுக்கும் ,பொன்னிக்கும் மாப்பிள்ளையை மிகவும் பிடித்து விட்டது. கதிரவனின் அம்மா , அப்பாவும் தன்மையாகவே பேசினார்கள். மிக இயல்பாக பழகினார்கள்.
அமுதனோ, யோசனையுடன் கதிரவனை ஆராய்ந்தான். தன் தமக்கைக்கு ஏற்றவராக இருப்பாரா? என்ற கேள்வி அவன் மனதைக் குடைந்தது.
பொன்னி காஃபி கலந்து திகழொளி கையில் கொடுத்து எல்லாருக்கும் கொடுக்கச் சொன்னார். அவள் கைகளோ, காஃபித் தட்டை வாங்க முடியாமல் நடுங்கியது.
மகளின் நிலை புரிந்த பொன்னி ,ஆதரவாக அவளின் தோள்களை அழுத்தினார். தாயின் அழுத்தத்தில் இருந்த ஆறுதலை உணர்ந்து கொண்டவள், நகரவே மறுத்த தன் கால்களை வலுகட்டயமாக நகர்த்திச் சென்றாள்.
அவள் மனதிற்குள் சூறாவளி வீச எதையும் வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல் , அடி மேல் அடி வைத்து நடந்து வந்து, மனதிற்குள் சிறு நடுக்கத்துடன் காஃபியை அனைவருக்கும் கொடுத்தாள்.
பட்டுச்சேலை சர சரக்க.. தலை நிறைய மல்லிகை பூவுடன் அவனை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல், காஃபி கொடுத்தவளை விழி எடுக்காமல் பார்த்தான் கதிரவன்.
அவள் மனமோ, அவன் தன்னை பிடிக்கவில்லை என்று சொல்லிவிட வேண்டுமென்று தவித்தது.
கதிரவனின் அம்மா திகழொளியை அழைத்து அருகில் அமர்த்திக் கொண்டு பேச்சுக் கொடுத்தார். அவர் கேட்ட கேள்விக்கு அமைதியாக அவள் பதில் அளித்தாள்.
அவளை பார்த்தவாறு அவள் கொடுத்த காஃபியை குடித்து முடித்த கதிரவன் , அறவணானிடம்" நான் திகழொளி கூட கொஞ்சம் தனியா பேசணும்.." என்றான்.
அவரும் எந்த மறுப்பும் சொல்லாமல் மகளிடம் "திகழி அவரை உன் அறைக்கு அழைத்து செல்லும்மா.." என்றார்.
அமுதனுக்கோ, கதிரவன் பின் செல்ல துடித்த தன் கால்களை கட்டுபடுத்தி வைக்க முடியாமல் திணறினான். அவன் தன் தமக்கையை சங்கடப்படுத்தாமல் பேச வேண்டுமே என்று கலங்கினான்.
தன் தந்தை தனியாக பேச சம்மதம் சொன்னவுடன் திகழொளி சற்றே திகைத்து தான் போனாள்.ஆனால், வேறு வழி இல்லையே சில விஷயங்களை எதிர் கொண்டு தானே ஆக வேண்டும்.
கதிரவனை தன் அறைக்கு அழைத்து சென்றவள், அவனுக்கு ஒரு நாற்காலியை இழுத்துப் போட்டு அமரச் சொன்னாள்.
நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டு, அவளையும் அமரச் சொன்னான். அவளோ, அமராமல் தன் சேலை தலைப்பை விரல்களில் சுற்றி, சுற்றி விடுவித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அதை கண்டவனுக்கு அவளின் பதட்டம் புரிந்தது.
பதட்டத்தைப் போக்கும் பொருட்டு தன்னை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல் அமைதியாக கதவருகில் நின்றிருந்தவளை "திகழொளி.." என்று அழைத்தான்.
தன்னைப் பெயரிட்டு அழைத்தவுடன் சிறு திடுக்கலுடன் நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தாள்.
அவனோ, "எதற்கு இவ்வளவு பதட்டம்.. பீ கூல்.." என்று மென்மையாக கூறியவன், அவளின் விழிகளை பார்த்தபடி "உன் பேர் ரொம்ப அழகா இருக்கு திகிழொளி.." என்றான்.
அதற்கும் பதில் பேசாமல் அவள் மெளனத்தையே கடைபிடிக்க , அவளின் மெளனத்தை கலைக்கும் பொருட்டு "என்னை பிடிச்சு இருக்கா..?" என்றான்.
திகழொளிக்கோ, அவன் நேரடியாக தன்னை கேட்டவுடன், என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியாமல் தடுமாறினாள்.
சில நொடி மெளனத்திற்கு பின் " எனக்கு பிடிப்பதை விட அப்பா, அம்மாவுக்கு பிடித்தால் போதும்.." என்றாள்.
அவனோ, "என் கூட வாழப் போறது அவர்கள் இல்லையே நீ தானே.. ?"என்று எதிர் கேள்வி கேட்டான்.
அவளோ, "அவங்க எனக்கு நல்லது தான் செய்வாங்க . அதனால், அவர்கள் முடிவு தான் என் முடிவு." என்று சுற்றிவளைத்து பதில் கூறினாள்.
"ஓ..!அப்போ அவங்களுக்கு பிடிக்கலைன்னா உனக்கும் பிடிக்காது அப்படித் தானே.."
"அப்படி இல்லே.."
"அப்புறம்..?" என்றவனிடம் என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியாமல் திணறினாள்.
அவனோ, " இங்க பாரு திகழி என்னைப் பொறுத்தவரை வாழப் போறது நாம் தான் . அதனால், நமக்கு தான் ஒருவரை ஒருவர் முதலில் பிடிக்க வேண்டும். எனக்கு உன்னைப் பார்ததுமே ரொம்ப பிடிச்சு போச்சு.இனி நீ தான் பதில் சொல்ல வேண்டும்.." என்றான்.
அவளோ, அவனின் பதிலில் விக்கித்துப் போனாள். 'எது நடக்க கூடாது என்று நினைத்தாளோ? அது நடந்து விட்டதே !' என்று மனதிற்குள் கலங்கினாள்.
'ஏன் எனக்கு மட்டும் எல்லாம் தப்பு தப்பாக நடக்குது? மிகனை மனதிற்குள் வைத்துக் கொண்டு, இவனுடன் என்னால் எப்படி வாழ முடியும்..? என்ற கேள்வி அவளை வண்டாக குடைந்தது.
கதிரவனை, அவளின் பதிலுக்காக விழி எடுக்காது அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
திகழொளி அவனின் பார்வையை எதிர்கொள்ள முடியாமல் தவித்தாள்.
அவனோ, அவளை மேலும் தவிக்க வைக்கமால் நாற்காலியில் இருந்து எழுந்து நின்றவன், "நீ பதில் சொல்ல மாட்டேன்னு தெரியுது.பரவாயில்லை பட் எனக்கு உன்னை ஏனோ ரொம்ப பிடிச்சு இருக்கு .ஸோ அடுத்த கட்டத்திற்கு நம் உறவை நகர்த்தும் வேலையை பெரியவர்களிடம் விட்டு விடலாம் .."என்றான்.
அவளோ, அவன் கூறியைத் கேட்டு திகைத்து அவனை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள்.
அவனோ, அவளின் அதிர்ந்த முக்ததைப் பார்த்துக் கொண்டே "எல்லாத்துக்கும் ஓரே ரியேக்ஷன் கொடுத்தா எப்படி மா..கொஞ்சம் சிரிச்சா.. இன்னும் அழகா இருக்கும்.." என்றவன் வசீகரப் புன்னகையை உதிர்த்தான்.
எதற்குமே பதில் கூறாமல் பேசா மடந்தையாக நின்றாள் அவள்.
அவளிடம் பதில் வாங்க முடியாது என்று புரிந்து கொண்ட கதிரவன். அவளிடம் ஒரு சிறு தலை அசைப்புடன் வெளியில் சென்றான்.
திகழொளியின் மனதிற்குள் பெரும் புயல் அடித்து ஓய்ந்தது போல், சோர்ந்து போய் அமர்ந்தாள்.மனமோ, அவன் பெரியவர்களிடம் என்ன சொல்லுவானோ? என்று பதை பதைத்தது.
கதிரவனோ, ஒரு முடிவுடன் அறையில் இருந்து வெளியில் வந்தான்.வரவேற்பறையில் அமர்ந்திருந்த தன் பெற்றோர்களிடமும், அறவாணிடமும் "எனக்கு திகழொளியை ரொம்ப பிடிச்சு இருக்கு.. மேற்கொண்டு நீங்க என்ன செய்ய வேண்டுமோ அதை செய்யுங்க.." என்று பட்டென்று போட்டு உடைத்தான்.
பெரியவர்கள் அனைவருக்கும் மிகுந்த மகிழ்ச்சி. அமுதன் மட்டும் யோசனையுடனேயே நின்றான்.
அடுத்து செய்ய வேண்டிய விஷயங்களைப் பற்றி சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு கதிரவன் வீட்டார் கிளம்பினார்கள்.
அறவாணன் அவர்கள் சென்ற பின் மகளை அழைத்து பேசினார். "பாப்பா உனக்கு மாப்பிள்ளையை பிடித்து இருக்கா.? உனக்கு கல்யாணத்திற்கு சம்மதம் தானே..?" என்று கேட்டார்.
தந்தை தன் பதிலை கேட்டவுடன் என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியாமல் துடித்தாள். அவள் என்ன சொல்லுவாளோ? என்று தந்தையின் கண்களில் தெரிந்த பரிதவிப்பு அவளை ஊமையாக்கியது.அந்த கண்களில் மலர்ச்சியை மட்டுமே காணவேண்டும் என்று எண்ணினாள்.
" அப்பா உங்களுக்கு பிடிச்சு இருந்தா எனக்கு அது போதும் . உங்க விருப்பப்படி செய்யுங்கப்பா.. " என்று தன் மனதை படாத பாடு பட்டு மறைத்து, அதை முகத்தில் காட்டிக் கொள்ளாமல் சம்மதம் சொன்னாள்.
அவரோ, மகளின் பதிலில் நிம்மதி அடைந்தார். இந்த வார்த்தைக்காகத் தானே இத்தனை வருடம் அவர் தவம் இருந்தார். பொன்னியும் மகள் சொன்னதை கேட்டு ஆனந்த கண்ணீர் வடித்தார்.
அமுதனுக்கு மட்டும் தன் தமக்கையை நினைத்து மனதிற்குள் சந்தேகம் வலுத்தது. 'நிச்சயமாக அக்கா முழு மனதுடன் இந்த திருமணத்திற்கு சம்மதம் சொல்ல வாய்ப்பே இல்லை.. 'என்று உறுதியாக நினைத்தான்.
தமக்கையுடன் தனிமை கிடைத்தவுடன் தன் சந்தேகத்தை கேட்டே விட்டான். "அக்கா உண்மையைச் சொல் ! உனக்கு இந்த கல்யாணத்தில் முழு சம்மதமா..?" என்று தன் மனதை எப்போதும் போல் புரிந்து கொண்டு கேட்ட தம்பியிடம் மென் சிரிப்பை மட்டுமே பதிலாக தந்தாள்.
அவனோ, "இந்த சிரிப்புக்கு என்ன அர்த்தம் அக்கா..?
" எனக்கு பிடிச்ச வாழ்க்கை அமையலே..அவங்களுக்கு பிடிச்ச வாழ்க்கையை ஏத்துக்கலாம்ன்னு முடிவுக்கு வந்துட்டேன்.."என்று உணர்வே இல்லாமல் சொன்ன தமக்கையிடம்..
" ம்ம்.. நீ கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கிட்டது எனக்கு சந்தோஷம்.. ஆனால் , அதை அம்மா, அப்பாக்காக இல்லாமல், உனக்காக ஏத்து நீ சந்தோஷமா வாழனும். எனக்கு அப்ப தான் நிம்மதி கா.."என்றவனிடம்..
"என்னால் இப்போது எதுவும் உறுதி சொல்ல முடியலே அம்மு. நடப்பதை அதன் போக்கிலே ஏத்துக்கிறேன்.."
"அக்கா எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு. உனக்கு எப்படி ஆறுதல் சொல்றதுன்னே தெரியலே..?" என்றவன் தன் தமக்கையை மனம் கலங்க தோளோடு அணைத்துக் கொண்டான்.
திகழொளியோ? எதிர்வினை ஆற்றாமல் சிலையாக நின்றாள்.அவள் மனமோ, தன்னை நினைத்தே கூப்பாடு போட்டது.
அன்றைய இரவு திகழொளியின் பெற்றவர்களுக்கு நிம்மதியான உறக்கத்தை கொடுத்தது. ஆனால் ,திகழொளிக்கும் ,அமுதனுக்கும் உறங்காத இரவாக கழிந்தது.
மிகனோ , திகழொளி திருமணத்திற்கு சம்மதித்து இருப்பாளா ? என்ற சிந்தனையிலேயே தன் உறக்கத்தை தொலைத்தான்.
அடுத்த நாள் எப்போதும் போல் பணிக்கு வந்தவளை, மிகன் மாப்பிள்ளை வீட்டார் பற்றி கேள்வியாய் கேட்டு வதைத்தான்.
அவனிடம் மறைக்க நினைத்தவளை, விடாது குடைந்து ,குடைந்து கேள்வியாய் கேட்டு தனக்கு வேண்டிய பதிலைப் பெற்றுக் கொண்டான். அதை வைத்தே குதற்கமாக பேசி அவளை வதைத்தான்.
மாப்பிள்ளையின் பெயரைக் கேட்டவன். "உன்னை நினைத்தாலே அமரர் ஆகவேண்டியது தான். இதில் அவன் பெயர் என்னவோ கதிரவன் நல்லாத் தான் இருக்கிறது . ஆனால் உன்னைக் கல்யாணம் செய்தால் ? நிச்சயமா அமரர் ஆகிவிட வேண்டியது தான்.."என்று குதர்க்காமாக பேசியவனை சொல்லில் அடங்கா வலியுடன் பார்த்தாள்.
அவனோ, அவளின் வலி நிறைந்த பார்வையை கண்டு கொள்ளாது, "கொஞ்சம் கூட குற்றவுணர்வு இல்லாமல் எப்படி டீ கல்யாணத்திற்கு உன்னால் சம்மதம் சொல்ல முடிந்தது.." என்றான் கட்டுக்கடங்காத கோவத்துடன்.
அவளோ , "நான் என்ன தப்பு செய்தேன் குற்றயவுணர்வு இருக்க.. உங்களுக்கு தான் குற்றவுணர்வு இருக்க வேண்டும். ஒரு பெண்ணைக் கல்யாணம் செய்து குழந்தையும் பெற்று விட்டு என்னிடம் இப்படி நடந்து கொள்வதற்கு.." என்றாள்.
பொறுத்துப் பொறுத்து போன ரொம்பவும் எல்லை மீறுகிறான் என்ற ஆத்திரத்தில் அவளும் வார்த்தையை விட்டாள்.
அவனோ, அவளின் பதிலில் மேலும் சினம் கொண்டவன். " நான் எதுக்கு குற்றவுணர்வில் இருக்கனும். நீ தான் டீ என் வாழ்க்கையை கெடுத்தவள் . நீ தான் குற்றவுணர்வில் தவிக்கனும் . ஆனால், இங்கே எல்லாம் தலைகீழா இருக்கு.." என்றான்.
அவளோ, "நான் என்ன சொன்னாலும் உங்களுக்கு புரியாது. என்னால் பேசி புரிய வைக்கவும் முடியாது. உங்க இஷ்டத்திற்கு என்னமோ நினைச்சுக்கோங்க.." என்று பேச்சை முடித்தவளிடம்..
"அப்படி எல்லாம் உன்னை சாதரணமா விட்டு விட முடியாது. எனக்கு நீ பதில் சொல்லியே ஆகனும்.."
"என்ன சொல்லனும்.. பைத்தியம் மாதிரி உளருகிற உங்க கிட்ட நான் என்ன தான் சொல்ல முடியும்.."
"ஆமாம் டீ என்ன பார்த்தா உனக்கு பைத்தியம் மாதிரி தான் இருக்கும். அதுவும் இப்போ கதிரவன் நினைவில் மிதக்கிறவளுக்கு அப்படித் தான் இருக்கும்.."
" மிகன் ஏன் இப்படி என்னை சாவடிக்கிறீங்க.. சத்தியமா என்னால் முடியலே.. உங்களுக்கு என்ன தான் வேணும்..?
"நீ தான் டி வேணும்.."
"நீங்க சொல்றதே புரியலே..?"
"உனக்கு எப்படி டீ என் ஃபீலிங் புரியும்.."
"ப்ளீஸ் மிகன் புரியும் படி சொல்லுங்க.."
"உனக்கு கல்யாணம்ன்னு ஒண்ணு நடந்தா ? அது எங்கூட மட்டும் தான் நடக்கனும்.." என்றவனை தாளமுடியாத அதிர்
ச்சியுடன் பார்த்தாள்.
தொடரும்..
