- Messages
- 31
- Reaction score
- 0
- Points
- 6
இரவு 10 மணிக்கு வீட்டினுள் நுழைந்தாள் நந்தினி. நடு கூடத்தை நந்தினி கடக்கும் பொழுது தொலைக்காட்சியில் நாடகத் தொடரை பார்த்துக் கொண்டிருந்த ரவியின் தங்கை சுமதியும், தாய் வாசுகியும் தன்னை பார்ப்பதை உணர்ந்தாள். அவர்கள் சில நொடிகள் நந்தினியை பார்த்துவிட்டு தங்களுக்குள் பேசத் தொடங்கியதையும் நோட்டமிட்டாள். அவர்கள் தன்னை பற்றி தான் பேசுகிறார்கள் என்பது புரிந்தாலும் அது அவள் மனதை பாதிக்கவில்லை. அவர்களை துச்சமாக மதித்து தன் அறைக்குள் நுழைய கதவை திறந்தாள். கதவை திறந்தவுடன் ரவி அந்த அறையின் வாயிலிலேயே நின்று கொண்டிருப்பதை பார்த்தாள். ரவியை பார்த்தவுடன் நந்தினியின் மனது பிரகாஷை ஞாபக படுத்தி ஒரு குற்ற உணர்ச்சியை உண்டாக்கியது. உடனே தன் கண்களை மூடிக் கொண்டு
'சே... என்ன மனசு இது?... இத சுத்தமா நம்பவே முடியலையே... கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான் பிரகாஷ் அம்மாவோட பேசும் போது சந்தோஷமா இருந்துச்சு... இப்போ ரவியை பாத்தவுடனே மனசு மாறிடுச்சே.' என்று யோசித்தவாறே
'நந்தினி நீ வாழ தகுதியான இடம் இது இல்லை... ரவியும் உனக்கு ஏத்த ஆள் இல்லை... உள்ள தோன்ற குற்ற உணர்ச்சிக்கு முக்கியத்துவம் தராதே... அமைதியா போய் படுத்து தூங்கு.' என்று தனக்குள் பேசிவிட்டு வலுக்கட்டாயமாக தன் மனதை மாற்ற முயற்சி செய்தாள். ரவியை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு அவனை கடந்து செல்ல முற்பட்டாள்.
ரவி அவள் முன்னே தன் கையை நீட்டி தடுத்தான். நந்தினி யோசனையாய் அவனைப் பார்த்து
'என்ன?' என்று கேட்டாள்.
ரவி புன்னகைத்தவாறே அவளிடம் ஊமை பாஷையில்
‘நான் உன்னோடு பேசமாட்டேன்.' என்பதை காட்டியது அவளிற்கு புரிந்தது மற்றும் சில சமிஞைகளை செய்து கட்டினான். அது அவளுக்கு புரியவில்லை.
'ப்ப்ச்... நீங்க என்ன சொல்லறீங்கன்னு புரியலை.' என்று கூறிவிட்டு அவனை கடந்து சென்றாள்.
உடைகளை மாற்றிக் கொண்டு படுக்கையில் படுக்கும் போது ரவி அவளிடம் ஒரு தாளை நீட்டினான்.
அதை வாங்கி படித்து பார்த்தாள்.
'எனக்கு தன்மானம் தான் முக்கியம்... நேத்தி நான் உன்கிட்ட சொன்ன மாதிரி வேற வேலை கிடைக்கற வரைக்கும் பேசமாட்டேன்... என்னோட இமைலுக்கு "டீம் லீஷ் கன்சல்டன்ஸி" ன்ற கம்பனிலேருந்து கால் பண்ண சொல்லி மெயில் வந்திருந்தது... நான் அவங்களுக்கு கால் பண்ணி பேசுனேன்... என்னை நாளைக்கு காலைல 9 .௦௦ மணிக்கு இன்டர்வ்யூவுக்கு வர சொல்லிருக்காங்க... நான் நாளைக்கு ஹாஃப் டே லீவ் போட்டுட்டு இன்டர்வ்யூ அட்டண்ட் பண்ண போறேன்... அதை க்ளியர் பண்ணிட்ட பிறகு தான் உன்கிட்ட பேசுவேன் ... அதுவரைக்கும் நான் உன் கூட பேச மாட்டேன்...' என்று எழுதி இருந்தது. அவனை பார்த்தாள். அவன் குழந்தை தனமாக தன் கட்டை விரலை உசத்தி காட்டி அவள் பக்கத்தில் போர்வையை இழுத்து போர்த்திக் கொண்டு படுத்தான். அவள் தன் மடிக் கணினியில் அந்த நிறுவனத்தை பற்றி வலை தளத்தில் பார்த்தாள். சிலர், சம்பளத்தை இழுத்தடித்து தான் கொடுப்பார்கள் என்றும் சிலர் ஆரம்ப கால தொழில் ஞானத்திற்கு நல்ல நிறுவனம் என்றும் அந்த நிறுவனத்தை பற்றி கலவையான விமர்சனங்களை போட்டிருந்தனர்.
ரவியை பார்க்கும் பொழுது அவனுக்கு துரோகம் செய்கிறோமோ என்று உள்ளிருக்கும் கரு அவளை யோசிக்க வைத்தது. கசப்பு மாத்திரை உத்தியை பயன் படுத்தி யதார்த்தமாக யோசிக்க தொடங்கினாள்.
'ரவி இந்த கம்பெனில செலெக்ட் ஆனாலும் பிரகாஷோட உயரத்தை தொட முடியாது, எவ்வளோவோ பேர் முதல் கல்யாணத்தை டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு ரெண்டாவது கல்யாணத்துல சந்தோஷமா வாழலியா?' என்று யோசிக்க,
'நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு செட்டில் ஆயிடுவ... ரவியை பத்தி யோசிச்சு பாத்தியா?' என்று அவள் உள்ளிருந்து ஒரு கேள்வி எழுந்தது.
ரவியின் மீது அனுதாப உணர்வு ஏற்படும் பொழுது அவளின் கை பேசி ஒலித்தது. அது அவளின் தாய் பத்மாவதியின் அழைப்பு. அந்த அழைப்பை ஏற்றுக் கொண்டு பேசத் தொடங்கினாள்.
'அப்பா கிட்ட விஷயத்தை சொல்லிட்டேன்... ரொம்ப யோசனையா தான் இருக்காரு...' - பத்மாவதி.
'ஏன்?' - நந்தினி.
'ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன பொண்ணுக்கு தன் பையனை கல்யாணம் பண்ணி தர்றோம்ன்ற விஷயம் அவங்க அம்மாவுக்கு தெரியுமான்னு கேட்டாரு... தெரியாது அதை பிரகாஷ் தான் அவர் அம்மா கிட்ட எடுத்து சொல்லணும்னு சொன்னேன்.' என்று பத்மாவதி சொல்லி கொண்டிருக்கும் பொழுது நந்தினியிற்கு வேறொரு எண்ணிலிருந்து அழைப்பு வருவத்திற்கான சமிஞை வந்தது.
'அம்மா வேற ஒரு கால் வருது... நான் அப்புறம் உனக்கு கால் பண்றேன்' என்று அந்த தொடர்பை துண்டித்து புதிதாக வரும் அழைப்பு எண்னை பார்த்தாள். அது அயல் நாட்டு எண். யோசனையாய் அந்த அழைப்பை ஏற்று
'ஹலோ...' என்றாள் நந்தினி.
மறுமுனையில்
'டியர்... நான் பிரகாஷோட அம்மா அவந்திகா பேசறேன்... சாரி டு டிஸ்டர்ப் யூ...' என்று பிரகாஷின் தாயின் குரல் கேட்டவுடன் நந்தினி பதட்டமாக ரவியை பார்த்தாள். அவன் நன்றாக உறங்கிக் கொண்டிருந்தான். ஒரு செயற்கையான நகைப்பை வெளிப்படுத்தியவாறே
'இட்ஸ் ஓகே மா... என் நம்பர் எப்படி உங்களுக்கு தெரியும்?' என்று கேட்டாள்.
'உன் அப்பாவோட ஸ்கைப் ஐடியை கேக்கறதுக்கு தான் பிரகாஷ்க்கு கால் பண்ணினேன்... என்னமோ தெரியலை என் மருமகளோட பேசணும்னு தோணுச்சு... அதான் நானே அவ கிட்ட பேசி ஸ்கைப் ஐடியை வாங்கிக்கறேன்னு சொல்லி உன் நம்பரை கேட்டேன்... பிரகாஷ் தான் உன் நம்பரை நீங்க வொர்க் பண்ற கம்பெனி போர்ட்டல்லேருந்து எடுத்து கொடுத்தான்... நாளைக்கு இந்தியா டைம் 9 ஓ க்ளாக் நான் ஆன்லைன்ல வருவேன்னு உன் பாஃதர் கிட்ட சொல்லு.' - அவந்திகா.
அவளும் தன் தந்தையினுடைய நேரலை அடையாள எண்னை கொடுத்து விட்டு, சம்பிரதாயமாக ஓரிரு வார்த்தைகளை பேசிவிட்டு அந்த தொடர்பை துண்டித்தாள். பிறகு தன் தாய் பத்மாவதியின் கைபேசி எண்ணிற்கு தொடர்பு கொண்டு பேசத் தொடங்கினாள்.
'யாருடி லைன்ல?' - பத்மாவதி.
'அம்மா... பிரகாஷோட அம்மா அவந்திகா தான் கால் பண்ணிருந்தாங்க... அப்பாவோட ஸ்கைப் ஐடியை கேட்டிருந்தாங்க... நானும் கொடுத்துட்டேன்...' - நந்தினி.
'இப்போ என்ன பண்றது?' - பத்மாவதி.
'ஏற்கனவே எனக்கு ரொம்ப குழப்பமா இருக்கு... ஏம்மா இப்படி இக்கட்ல மாட்டி விடற... எனக்கும் என்ன பண்றதுனே தெரியலை... நாளைக்கு காலைல 9 மணிக்கு அவங்க ஆன்லைன்ல வர்றாங்களாம், அப்பாவை அவங்களோட பேச சொல்லு... நான் நாளைக்கு பிரகாஷ் கிட்ட பேசி அவங்க அம்மா கிட்ட எனக்கு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன விஷயத்தை சொல்ல சொல்லிடறேன்.' என்று பேசிவிட்டு அந்த தொடர்பை துண்டித்தாள். உறங்கத் தொடங்கும் போது தூக்க கலக்கத்தில் ரவி புரண்டு படுத்து அவளை கட்டிக் கொண்டான். அவளுக்கு "ரவியிற்கு துரோகம் செய்கிறோம்.” என்ற உள்ளுணர்வு தோன்றி உறுத்த தொடங்கியது. அவள் தன் மீது இருந்த ரவியின் கையை மெதுவாக விலக்கி விட்டு குழப்பத்துடனே அந்த இரவை கழித்தாள் நந்தினி.
மறுநாள் நந்தினி அலுவலகத்திற்கு செல்வது போல வீட்டை விட்டு வெளியே வந்து நித்யா, நித்யாவின் கணவர் மற்றும் பிரகாஷுடன் ஒரு வாடகை வாகனத்தில் ஊருக்கு வெளியே உள்ள ஒரு விடுதிக்கு சென்றாள்.
அங்கே தனக்கென ஒரு அறையை பதிவு செய்து சில நிமிடங்களில் தன்னை ஆசுவாச படுத்திக் கொண்டு வெளியே வந்து கடற்கரையில் மற்ற மூவருடன் அமர்ந்து பொதுவாக பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.
சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு
'ஓகே...நந்து... நானும் என் ஹப்பியும் தனியா போறோம்... நீயும் பிரகாஷும் பேசிகிட்டு இருங்க... திஸ் ஹோல் டே ஐஸ் யுவர்ஸ்...' என்று நந்தினியிடம் கூறிவிட்டு அங்கிருந்து தன் கணவனுடன் நகர்ந்தாள் நித்யா.
சில நொடிகள் குழம்பிய நிலையில் கடல் அலைகளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த நந்தினியிடம்
'என்னாச்சு?... ஏன் அமைதியா இருக்கீங்க?' என்று கேட்டார் பிரகாஷ்.
'இல்ல... நேத்து உங்களுக்கு எப்படி கில்டியா இருந்திச்சோ... அதே மாதிரி தான் என் கணவரை நினைச்சு பாக்கும் போது எனக்கு கில்டியா இருக்கு... எனக்கென்னவோ நான் ரொம்ப சுய நலமா நடந்துக்கறேனோன்னு தோணுது... மனசுக்கு பிடிச்சவர் ஏழையா இருந்தாலும் அவர் கூட வாழறது மாட மாளிகைல வாழறதை விடவும் சந்தோஷத்தை கொடுக்கும் ன்ற நம்பிக்கைல தான் அவரை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன்... ஆனா சுத்தி இருக்கறவங்க எங்களை நடத்துற விதமும் , வருங்காலத்தை பத்தின பயமும் எங்களோட வாழ்க்கை தரத்தை உயர்த்தணும் ன்ற அழுத்தத்தை கொடுக்குது... அந்த அழுத்தத்தை நான் அவர்கிட்ட காட்டும் போது எனக்கும் அவருக்கும் மிஸ் அண்டர்ஸ்டாண்டிங் உண்டாகி சண்டைல முடிஞ்சிடுது... இந்த மாதிரி சூழ்நிலைகள் தான் மனசுக்கு பிடிக்குதோ இல்லையோ ஒரு பணக்காரனை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா வாழ்க்கை நிம்மதியா இருக்கும்ன்ற ஒரு கட்டாய எண்ணத்தை விதைக்குது... நேத்து கூட உங்களை நான் இன்னிக்கு பாக்கறது சம்மதிச்சிருக்க மாட்டேன்... ஆனா உங்க அம்மாவும் உங்க அம்மாவோட பேமிலி ப்ரண்ட்ஸும் என்னை கொண்டாடினதையும் இப்போ என் கணவர் வீட்ல என்னை நடத்துற விதத்தையும் நினைச்சு பாத்தேன் என்னை அறியாம உங்களை மீட் பண்ண ஒத்துக்கிட்டேன்.' என்று கூறிவிட்டு, தன் கண்களை மூடியவாறு ஒரு நீண்ட உள் மூச்சை இழுத்து விட்டு, பின் கண்களை திறந்து பிரகாஷை பார்த்து
'சாரி... நான் ரொம்ப கன்ஃப்யூஸ்ட் ஸ்டேட் ல இருக்கேன்...' என்றாள் நந்தினி.
அமைதியாக சில நொடிகள் அவளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் பிரகாஷ்.
சில நொடிகள் கடல் அலைகள் பக்கம் பார்வையை திருப்பி யோசனையில் மூழ்கிய நந்தினி பிரகாஷை மறுமுறை பார்த்து
'நான் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆனவன்னு தெரிஞ்சும் உங்களுக்கு எப்படி என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு தோணுது...’ என்று கேட்டாள்.
'உண்மையா சொல்லணும்னா உங்களுக்கு கல்யாணம் ஆனது தெரிஞ்சதுலேருந்து எனக்குமே நெருடலா தான் இருக்கு...' - பிரகாஷ்.
'இன் கேஸ் நம்ம ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம்னா "நான் ஏற்கனவே கல்யாணம் பண்ணிகிட்ட பொண்ணை தான் கல்யாணம் பண்ணிருக்கேன்"ன்னு உங்கள நெருடற விஷயமும், "ரவிக்கு துரோகம் பண்ணிட்டேன்"ன்ற என்னோட கில்டி பீலிங்கும் உங்களையும் என்னையும் சந்தோஷமா வாழ வைக்கும்னு நினைக்கிறீங்களா?' - நந்தினி.
பிரகாஷ் நந்தினியினுடைய கேள்வியை கேட்டு நகைத்தவாறே
'உங்க வீட்லயும் உங்கம்மா உங்கப்பாவை கன்வின்ஸ் பண்றேன்னு சொல்லிட்டாங்க... இன்னும் ஒரு வாரத்துல அம்மா வேற வர போறாங்க... எல்லாத்தையும் தீர்கமா யோசிச்சு முடிவெடுக்கற நான் என் அம்மா கால் பண்ணும் போது ஏன் அப்படி சொன்னேன்னு எனக்கே தெரியலை... அநேகமா இந்நேரத்துக்கு ஸ்கைப்ல ரெண்டு குடும்பமும் பேசிகிட்டு இருப்பாங்கன்னு நினைக்கறேன்... நம்மள மீறி நிறைய விஷயங்கள் நடந்துகிட்டு இருக்கு... நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம்னா நிச்சயமா நீங்க சொன்ன இந்த விஷயங்கள் நமக்கு நிறைய பிரச்சனைகளை கொடுக்கறதுக்கு வாய்ப்பு இருக்கு... நான் என்ன சொல்றேன்னா... யார் வாழ்க்கைல தான் பிரச்சனை இல்லனு சொல்லுங்க... நாம தான் இந்த பிரச்சனைகள் நம்மள அண்டாம நம்ம மனச டைவர்ட் பண்ணி வாழணும்... மே பி நான் சின்ன வயசுல நிறைய பொண்ணுங்கள லவ் பண்ணி கழட்டி விட்ட பாவத்துக்கு இந்த நெருடல் ஒரு தண்டனையா கூட இருக்கலாம்னு நினைக்குறேன்... ' என்றார்.
அவர் பேசியதை கேட்டவுடன் தன்னையும் மீறி சத்தமாக சிரித்தாள் நந்தினி.
பிராக்ஷும் நகைத்தவாறே
'ஏன் சிரிக்கறீங்க?' என்று கேட்டார்.
'இல்ல என் ப்ரண்ட் சங்கீதாவோட ஞாபகம் வந்திடுச்சு... அவளும் அப்படி தான்... காலேஜ் டேஸ்ல நிறைய பசங்கள லவ் பண்ணி கழட்டி விட்டிருக்கா...' என்றாள் நந்தினி.
'நீங்க யாரையும் லவ் பண்ணலியா?' - பிரகாஷ்.
'நான் ரொம்ப நல்ல பொண்ணு... படிப்பு உண்டு நான் உண்டுன்னு இருந்துட்டேன்.' - நந்தினி.
'அய்யயோ... தப்பு பண்ணிடீங்களே... நம்ம வாழ்க்கையை நகர்த்தறது நாம செஞ்ச புண்ணியங்கள் மட்டும் கிடையாது... நாம செஞ்ச பாவங்களும் சேர்த்து தான்... ப்ளஸ்ஸும் மைனஸும் சேர்ந்தது தான் வாழ்க்கை... நீங்க ஒன்னு பண்ணுங்க உங்க கணவரை டைவர்ஸ் பண்றது மூலமா உங்க பாவ கணக்கை துவக்குங்க...' என்றார் பிரகாஷ் நகைத்தவாறே.
நந்தினியும் புன்னகைத்தவாறு
'நீங்க விளையாட்டுக்கு சொல்லறீங்களா இல்ல நிஜமா சொல்லறீங்களானு தெரியலை... ஆனா நீங்க சொன்னது என் மனசுல இருக்கற பாரத்தை கொஞ்சம் இறக்கியிருக்கு.' என்றாள்.
'ஹப்பா... பாரம் இறங்கிடுச்சுல... என் அம்மா வர்றதுக்குள்ள கொஞ்சம் நெஞ்சம் இருக்கற பாரத்தையும் இறக்கிடலாம் கவலை படாதீங்க...' என்றார்.
இதை கேட்டு நந்தினி சிரித்தவாறே
'ஆமாம் உங்க அப்பாவை பத்தி சொல்லவே இல்லையே...' என்றாள்.
'சின்ன வயசுலேயே என் அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் சண்டை... அவர் டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு வேற வாழ்க்கையை அமைச்சுகிட்டாரு...' என்று பிரகாஷ் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது
நித்யாவும் அவளின் கணவரும் அங்கு வந்தனர்.
'வாங்க லஞ்சுக்கு டைம் ஆயிடுச்சு...' என்று நித்யா அவர்களிடம் கூறினாள். நால்வரும் அந்த விடுதியின் உணவகத்திற்கு நடந்துக் கொண்டிருக்கும் போது நந்தினியின் கைபேசி ஒலித்தது. அந்த அழைப்பு அவளின் தந்தையினுடையது. அந்த அழைப்பை ஏற்றுக் கொண்டு தந்தையுடன் பேசத் தொடங்கினாள்.
'சொல்லு பா...' - நந்தினி.
'உனக்கு பிரகாஷை கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதமா?' - வெங்கடேசன்.
நந்தினி அமைதியாக இருந்தாள்.
'குழப்பமா இருக்கா?' - வெங்கடேசன்.
'ஆமாம்.' - நந்தினி.
'நீ ரவிக்கு துரோகம் பண்றோம்னேல்லாம் தப்பா நெனச்சு உன் மனசை குழப்பிட்டு இருக்காதே... அப்பா ஏற்கனவே சொன்ன மாதிரி நீ ரவியை டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு பிரகாஷை கல்யாணம் பண்ணிக்கறது எந்த விதத்துலேயும் தப்பு கிடையாது... தப்பான வாழ்க்கையை தேர்ந்தெடுத்த உனக்கு அதை சரி செய்யறதுக்கு கடவுள் கொடுத்த வாய்ப்புன்னு நெனச்சுக்கோ... பழசை மறந்திடு... புது வாழ்க்கையை சந்தோஷமா தொடங்கு...' - வெங்கடேசன்.
'சரிப்பா...' - நந்தினி.
'அம்மா எல்லாத்தையும் நேத்திக்கு சொன்னா... யோசிச்சு பாத்தேன்... என் பொண்ணு, இப்போ அமைஞ்சிருக்கற வாழ்க்கைனால கஷ்டப்பட்டானா இந்த ஊரு உலகம் வந்து எந்த உதவியும் செய்ய போறதில்லை... அதனால எனக்கு ஊரு உலகம் என்ன பேசும்ன்றதை பத்தி கவலை இல்லை... பிரகாஷோட டீடைல்ஸை நித்யா எனக்கு மெயில் பண்ணிருந்தா... பார்த்தேன்... நல்லாத்தான் இருக்கு... அவரோட அம்மா அவந்திகா எங்ககிட்ட ஸ்கைப்ல பேசுனாங்க... உன்னோட போட்டோவை பாத்துட்டு "ரொம்ப அழகா இருக்கா... என் பையனுக்கு ஏத்த பொண்ணு"ன்னு சொன்னாங்க... அவங்க பேசற விதத்தை வெச்சு பாக்கும் போது உன்னை சந்தோஷமா வெச்சுப்பாங்கனு நம்பிக்கை இருக்கு... இவ்வளவு சீக்கிரமா இந்த நல்ல விஷயங்கள் நடந்ததுக்கு காரணம் நித்யா தான்... நாம நித்யாவுக்கு வாழ்க்கை முழுக்க கடமை பட்டிருக்கோம்... ஆனா ஒரே ஒரு விஷயம், உனக்கு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன விஷயத்தை பிரகாஷ் தான் அவங்க அம்மாகிட்ட பக்குவமா எடுத்து சொல்லணும்...' - வெங்கடேசன்.
'சரிப்பா...' - நந்தினி.
'நான் அப்புறம் பேசறேன்...' என்று தொடர்பை துண்டித்தார் வெங்கடேசன்.
இவ்வளவு நாள் தன் தந்தையின் வார்த்தைகளால் உருவான கருவை நம்பிக்கை எனும் உரம் கொடுத்து வளர்த்து வந்த நந்தினி இப்பொழுது தன் தந்தையின் வார்த்தைகள் கொண்டே அதை மாற்ற முயற்சி செய்தாள். வேர் விட்டு விருட்சமாக தனக்குள் வளர்ந்த கரு அவளின் எண்ணத்திற்கு ஏற்றார் போல் வளைந்து கொடுக்க மறுத்தது. அந்த கரு 'நீ ரவிக்கு துரோகம் செய்கிறாய்' என்ற சிந்தையை தூண்டிக் கொண்டே இருந்தது. அதனால் தன் கருவினால் தோன்றும் எண்ணங்களுக்கு முக்கியத்துவம் தராமல் வெளியே இருக்கும் சூழலுக்கு தக்காற் போல் வலுக்கட்டாயமாக எண்ணத்தை விதைக்க தொடங்கினாள் நந்தினி.
உணவு விடுதியில் உணவருந்திக் கொண்டிருக்கும் பொழுது
நந்தினி பிரகாஷிடம்
'நான் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன பொண்ணுன்றத உங்க அம்மா கிட்ட எப்போ சொல்ல போறீங்க?' என்று கேட்டாள்.
பிரகாஷ் அவளை பார்த்து
'ஆக்சுவலா உங்களோட கன்பர்மேஷனுக்காக தான் நான் சொல்லாம வைட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்... பிகாஸ் நீங்க குழப்பமா இருக்கீங்களா... எனக்குமே இந்த ப்ரபோஸல் சக்ஸஸ்புல் ஆகுமான்னு ஒரே குழப்பமா இருக்கு... நான் என் அம்மா கிட்ட நீங்க ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன பொண்ணு ன்ற விஷயத்தை சொன்னா அவங்க எப்படி ரியாக்ட் பண்ணுவாங்கன்னு தெரியலை... இதை சொல்றதுக்கு எனக்கு மன தைரியம் வேணும்... நீங்க "ஒகே நான் உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்க தயார்"னு ஒரு வார்த்தை சொன்னீங்கனா நான் உடனே சொல்லிடுவேன்' என்றார்.
இப்போது நந்தினி என்ன கூறுவது என்று தெரியாமல் அமைதி காக்க, மற்ற மூவரும் அவளினுடைய பதிலுக்காக அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.
சில நொடிகள் யோசனைக்கு பிறகு
'சரி... நான் உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்கறேன்.' என்றாள். இது வலுக்கட்டாயமாக விதைத்த எண்ணத்தில் உருவான வார்த்தைகள் ஆகும்.
உணவருந்திக் கொண்டிருந்த பிரகாஷ் பாதியிலேயே எழுந்து தன் அம்மாவை கை பேசி மூலம் தொடர்பு கொள்ள முனையும் பொழுது
நித்யா
'பிரகாஷ்... டைம் அங்க நைட் 12 இருக்கும்... இப்போ ஏன் டிஸ்டர்ப் பண்றீங்க?...' என்று கேட்டாள்.
'ஒன்னும் ப்ராப்லம் இல்ல... இப்போ போஃன் பண்ணி சொன்னா தான் கரெக்ட்டா இருக்கும்.' என்று தன் கை பேசியுடன் அவர்களை விட்டு விலகி சென்றார்.
அந்த நேரத்தில் அவ்வப்போது ரவியிடமிருந்து அவள் கை பேசியிற்கு அழைப்பு வந்து கொண்டிருந்தது. குற்ற உணர்ச்சியின் காரணமாக அந்த அழைப்பை ஏற்க மறுத்தாள் நந்தினி.
அரை மணி நேரம் ஆகியது. நந்தினியும் உணவருந்தாமல் காத்துக் கொண்டிருந்தாள். சில நிமிடங்கள் கழித்து பிரகாஷ் அங்கே வந்தார்.
'என்ன ஆச்சு?' என்று கேட்டாள் நந்தினி.
‘அம்மாவை எவ்வளவோ நான் கன்வின்ஸ் பண்ண ட்ரை பண்ணினேன்... அம்மா ஒத்துக்குவே மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாங்க...' என்றார் பிரகாஷ்.
"நான் உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்கறேன்" என்று பிரகாஷிடம் கூறியதை அவளின் சிந்தை நினைவு படுத்தி அவளிற்கு ஒரு தர்ம சங்கடமான மனநிலையை உண்டாக்கியது.
ஒரு வித குற்றவுணர்ச்சி தோன்றி அவளின் கண்களில் கண்ணீரை வரவழைத்தது.
பிரகாஷ் நந்தினியிடம்
'நீங்க கவலை படாதீங்க... உங்களை தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்ன்றதுல நான் உறுதியா இருக்கேன்.' என்றார்.
நந்தினி பிரகாஷை பார்த்து
'எனக்காக நீங்க எதுக்கு உங்க அம்மா கிட்ட சண்டை போடுறீங்க... வேண்டாம் விடுங்க... என் வாழ்க்கை இப்போ இருக்கற படியே இருக்கட்டும்.' என்று கண் கலங்கியபடி கூறினாள்.
'நோ... அப்படி விட முடியாது... என்னை நம்பி அப்படி ஒரு வார்த்தையை சொல்லிருக்கீங்க... நான் எப்படி உங்களை கைவிட முடியும்... என் அம்மாவை நான் எப்படியாவது கன்வின்ஸ் பண்ணிக்கறேன்...' என்றார்.
'தப்பு பண்றேனோ... நான் இதுக்கெல்லாம் சம்மதிக்கறதுக்கு காரணமே பிரகாஷோட அம்மா என்னை கொண்டாடினது தான்... இப்போ அவங்களே மறுக்கறாங்க... பிரகாஷ் வேற உறுதியா இருக்காரு... இருக்கற குழப்பத்துக்கு தீர்வு காணலாம்னு பாத்தா புதுசா ஒரு குழப்பம் முளைக்குது.' என்று செய்வதறியாமல் குழப்பத்தோடு யாரிடமும் சரியாக பேசாமல் அந்த தினத்தை கழித்தாள்.
அதே கனமான மன நிலையில் தன் அறையினுள் நுழைந்தாள் நந்தினி.
உள்ளெ நுழைந்தவுடன் ரவி அவளை கட்டி அணைத்து
'உனக்கு சர்ப்ரைஸ்...' என்றான்.
இதற்கு இடம் கொடுத்தால், ஒரு வேளை பிரகாஷின் தாயார் ஒப்புக் கொண்டு மறுமணம் செய்ய நேரிடும் பொழுது ரவியை அவ்வளவு எளிதாக விட்டு பிரிய முடியாது என்ற காரணத்தினால் வலுக்கட்டாயமாக வெறுப்பை காட்டினாள். அவனை அருவெறுப்பாக தன்னிடமிருந்து தள்ளி விட்டு
'ரவி... இப்படியெல்லாம் என்கிட்டே நடந்துக்காதிங்க.' என்றாள்.
ரவியும் கோவமாக
'ஏன்?... நீ என் பொண்டாட்டி தானே?' என்று கேட்டான்.
'பொண்டாட்டியா இருந்தாலும்...' என்று அவனை முறைப்பாக ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு தன் மாற்று உடைகளை எடுத்துக் கொண்டு அந்த அறையை விட்டு வெளியே சென்றாள்.
'எங்க போற?' என்று சந்தேகமாய் கேட்டான்.
'டிரஸ் மாத்திக்க பாத்ரூமுக்கு போறேன்.' என்றாள்.
'வழக்கமா இங்க தானே மாத்திக்குவ... இப்போ என்ன புதுசா?' - ரவி.
'இனிமே எல்லாம் இப்படித்தான்.' என்று கூறிவிட்டு, குளியல் அறைக்கு சென்று தன் உடைகளை மாற்றிவிட்டு தன் அறைக்குள் நுழைந்தாள்.
ரவி சோகமாக படுக்கையில் அமர்ந்திருந்தான். நந்தினி அவனை பார்த்தவாறே படுக்கையில் அமர்ந்தாள். சில நொடிகள் அவனை பார்த்துவிட்டு படுத்து தன் கண்களை மூடினாள்.
'என்ன சர்ப்ரைஸ்ன்னு கேக்க மாட்டியா?' என்று ரவியின் குரல் கேட்டு கண்களை திறந்து சில நொடிகள் மெளனமாக அவனை பார்த்தாள். பிறகு
'என்ன சர்ப்ரைஸ்?' என்று ஆச்சர்யத்திற்கு முக்கியத்துவம் காட்டாமல் கேட்டாள்.
உடனே ரவி தன் தலையணை அடியிலிருந்து ஒரு தபால் உறையை அவளிடம் நீட்டி
'இன்னைக்கு இன்டர்வ்யூல செலக்ட் ஆயிட்டேன்... இதான் என் ஆஃபர் லெட்டர்.' என்றான்.
அதை வாங்கி உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.
'அந்த ப்ரேக் அப் எனக்கு புரியலை... நான் டிரெக்ட்டா எச். ஆர் கிட்ட கேட்டேன்... அவங்க தான் பிடிப்பெல்லாம் போக கைக்கு முப்பதாயிரம் ரூபாய் தருவாங்கன்னு சொன்னாங்க.' என்று ரவி சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போது
நந்தினி ரவியை பார்த்து
'ரவி... நீங்க க்லைன்ட் சைட்ல வேல பாத்தா தான் கைக்கு முப்பதாயிரம் கிடைக்கும்... இந்த கம்பெனி ஆபிஸ்ல வேல பாத்தா இருபத்தி அஞ்சு தான்... அஞ்சாயிரம் க்லைன்ட் சைட் அல்லோவன்ஸ்... இப்போ எவ்வளோ வாங்கறீங்க?' என்று கேட்டாள்.
'கைக்கு இருபத்திரண்டு வருது.' - ரவி.
'வெறும் மூவாயிரம் தான் அதிகம்... பொறுமையா இருங்க... வேற கம்பெனி பாத்துக்கலாம்.' என்றாள்.
'ஐயோ... நான் என் கம்பெனில ரெஸிக்நேஷன் லெட்டரை கொடுத்துட்டேனே.' - ரவி.
நந்தினி திகைத்தவாறு
'ப்ப்ச்... ஏன் இந்த அவசரம்... எனக்கு கால் பண்ணி ஒரு வார்த்தை கேட்டிருக்கலாம்ல.' என்று கேட்டாள்.
'நான் என்ன பண்ணட்டும்?... நான் இன்டர்வ்யூல செலெக்ட் ஆன கம்பெனி "இன்னும் ஒரு வாரத்துல நீங்க ஜாயின் பண்ணலைனா இந்த ஆஃபர் லெட்டரை கேன்சல் பண்ணிடுவோம்"னு சொன்னாங்க ... சரி உனக்கு கால் பண்ணி கேட்கலாம்னு பாத்தா நீ போஃனை எடுக்கவே இல்லை... அவனுங்க வேற ரெண்டு மூணுவாட்டி கால் பண்ணி என்னை பயமுறுத்திக்கிட்டே இருந்தானுங்க... கிடைச்ச வாய்ப்பை விடக் கூடாதுனுட்டு தான் நான் ரிசைன் பண்ணேன்... என் மேனஜர் ஒரு மாசம் கழிச்சு தான் உன்னை அனுப்ப முடியும்னு சொன்னாரு... நான் எங்க யூனியன் மூலமா போய் பிரஷர் பண்ணினேன்... என்னை நாளைக்கே ரிலீவ் பண்றதா சொல்லிட்டாங்க.' - ரவி.
ரவியினுடைய எதிர்காலத்தை நினைத்து நந்தினியினுள் லேசான பயம் முளைத்தது. இது இவளுடைய குற்றஉணர்ச்சியை அதிகப் படுத்தியது.
'இன் கேஸ் இந்த வேலை உங்களுக்கு செட் ஆகலைன்னா நீங்க மறுபடி உங்க பழைய கம்பெனிக்கே போகமுடியுமா?' - நந்தினி.
ரவி யோசனையாய்
'இல்ல... ஒரு வாட்டி ரிசைன் பண்ணிட்டோம்னா மறுபடி அதே ஆளை வேலைக்கு எடுக்க மாட்டாங்கன்றது கம்பெனி ரூல்ஸ்... இதை என் மேனேஜர் என்கிட்ட சொல்லி என்னை கன்வின்ஸ் பண்ண ட்ரை பண்ணாரு... நான் தான் பிடிவாதமா வேலையை விட்டு போறேன்னு சொல்லிட்டேன்.' - ரவி.
"இந்த வேலையை தவிர வேற எந்த வேலையும் அவனுக்கு சரிப்பட்டு வராது" என்று தேசிகன் கூறியது நந்தினியின் நினைவிற்கு வந்தது.
ரவியின் எதிர்காலத்தை பற்றி யோசித்தவாறே அமைதியாக ரவியையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
'விடு... ரொம்ப யோசிக்காத... என்ன பிரச்சனை வந்தாலும் சமாளிச்சுக்கலாம்... நல்ல கம்பெனியோ இல்லையோ நான் இன்னிக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன்... இதுவரைக்கும் எனக்கு இப்போ வொர்க் பண்ற கம்பெனியை விட்டா வேற எங்கேயும் எனக்கு வேலை கிடைக்காதுன்னு ஒரு தாழ்வு மனப்பான்மை இருந்துச்சு... ஆனா இப்போ நான் இந்த கம்பெனில செலெக்ட் ஆயிருக்கேன்... நான் ரிஸைன் பண்ண உடனே ஏதேதோ டிபார்ட்மென்ட்லேருந்து முன் பின் தெரியாத ஆளுங்கெல்லாம் வந்து கை கொடுத்துட்டு "உங்க நம்பர் கொடுங்க... என்னையும் அந்த கம்பெனிக்கு ரெஃபேர் பண்ணுங்க"னு சொல்லிட்டு போனது எனக்கு எவ்வளோ கெத்தா தெரியுமா இருந்துச்சு... நான் யோசிச்சு பாத்தேன்... இதுக்கெல்லாம் நீ தான் காரணம்... ஸ்கூல்லையும் சரி, காலேஜுலேயும் சரி எவனும் உதவி செஞ்சதில்லை... எல்லாரும் கூட இருந்தே பாதியிலேயே காலவாரி விட்டுட்டு போயிடுவானுங்க... நீ தான் என் கூட கடைசி வரைக்கும் இருக்க போறியே... எனக்கு இப்போ எந்த கவலையும் இல்ல...' என்று சொல்லிக் கொண்டே அவளை கட்டியணைத்தான்.
இந்த தடவை வலுக்கட்டாயமாக வெறுப்பை காட்ட முயற்சித்தவளை, அவள் உள்ளிருக்கும் கரு வென்றது. அவளால் அந்த அணைப்பை விலக்க முடியவில்லை.
மாறாக "பிரகாஷின் தாய் எப்படி இருந்தாலும் தன்னை ஏற்றுக் கொள்ளப் போவதில்லை... ஏன் இந்த குழப்பம்?... பிரகாஷிடம் இந்த திருமணம் வேண்டாம் என்று சொல்லிவிடலாம்." என்ற எண்ணம் சிந்தையில் தோன்றி மறைந்தது.
மறுநாள் காலை 9 .30 மணியளவில் அலுவலகத்தில் பிரகாஷிடம் "இந்த திருமணம் வேண்டாம்." என்பதை கூறுவதற்காக தன் கணினியில் உள்ள மென்பொருள் தொடர்பி மூலமாக தன்னை பார்க்க அலுவலக உணவகத்திற்கு வரச் சொன்னாள்.
அங்கே வந்த பிரகாஷிடம்
'சாரி பிரகாஷ்... இனிமேல் எந்த குழப்பமும் வேண்டாம்... நீங்க உங்க அம்மாவுக்கு ஏத்த பொண்ணையே கல்யாணம் பண்ணிக்கோங்க...' என்றாள்.
'ஏன்?... இப்படி சொல்லறீங்க?' - பிரகாஷ்.
'நான் இந்த செகென்ட் ப்ரபோசலை அக்ஸப்ட் பண்ணதுக்கு முக்கிய காரணமே உங்க அம்மாவோட கேரியிங்கான பேச்சும் அவங்க என் மேல காட்டின அன்பும் தான்... அவங்களே என்னை மறுக்கறாங்கனும் போது நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுல எந்த அர்த்தமும் இல்ல.' - நந்தினி.
'நந்தினி... அவங்க உங்களை ஏத்துக்கலைனாலும் அவங்களையும் மீறி உங்களை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க தயார்...' - பிரகாஷ்.
சில நொடிகள் யோசனையில் மூழ்கினாள் நந்தினி. ரவியின் முகம் சிந்தையில் தோன்றி "எனக்கு உன்னை விட்ட யாரு இருக்கா?" என்று கூறியது.
நந்தினி தலையை அசைத்தவாறே
'நோ பிரகாஷ்... என்னால உங்க அம்மாவை நீங்க எதிர்க்க வேண்டாம்... ப்ளீஸ்... என்னை மன்னிச்சிருங்க... நான் கிளம்பறேன்' என்று பிரகாஷிடம் கூறிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தாள்.
சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு, தன் இருக்கையில் அமர்ந்து பணிபுரிந்து கொண்டிருக்கும் போது அவளின் கை பேசி ஒலித்தது. அது நித்யாவின் அழைப்பு. அந்த அழைப்பை ஏற்றுக் கொண்டு
'ஹலோ...' என்றாள்.
'நந்து... பிரகாஷ் கிட்ட என்ன சொன்ன?' - நித்யா.
'அவர் உன்கிட்ட என்ன சொன்னாரு?' - நந்தினி.
'பிரகாஷ் அவர் அம்மாவை கன்வின்ஸ் பண்ணிட்டாரா னு கேக்கறதுக்கு நான் தான் அவருக்கு கால் பண்ணினேன்... நீ இந்த கல்யாணமே வேணாம்னு உறுதியா சொன்னதா சொன்னாரு... ஏன் அப்படி சொன்ன?' - நித்யா.
'இதோ பார் நித்யா... இந்த செகென்ட் மேரேஜுக்கு நான் அக்ரீ பண்ணதுக்கு முக்கிய காரணமே பிரகாஷோட அம்மா என்கிட்டே நல்லபடியா நடந்துக்கிட்டதுனால தான்... இப்போ அவங்களுக்கே என்னை பிடிக்கலை.' - நந்தினி.
'எந்த அம்மா தான் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன பொண்ணுக்கு தன்னோட ஒரே பையனை கல்யாணம் பண்ணி வைக்க சம்மதிப்பா?... அதான் பிரகாஷ் தன்னோட அம்மாவையும் மீறி உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கறதா சொன்னாராமே... அப்புறம் உனக்கு என்ன பிரச்சனை?' - நித்யா.
'நித்யா... தயவு செஞ்சு புரிஞ்சுக்கோ... அவர் அம்மாவோட மனப்பூர்வமான சம்மதம் இல்லாம நான் இந்த செகென்ட் மேரேஜை அக்ஸப்ட் பண்ணிக்க மாட்டேன்...' - நந்தினி.
'அப்போ உனக்கு அவரோட அம்மா மனப்பூர்வமா சம்மதிச்சா நீ ரவியை டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு பிரகாஷை கல்யாணம் பண்ணிக்க தயார்னு சொல்ற.' - நித்யா.
நந்தினி அமைதியாக இருந்தாள். சில நொடிகள் கழித்து
'இல்ல... வேற ஏதாவது ரீஸன் இருக்கா?' என்று கேட்டாள் நித்யா.
நந்தினி தயக்கமாக
'ரவிக்கு வேற வேலை கிடைச்சிருக்கு?' என்றாள்.
'என்ன பெரிய மேனேஜிங் டிராக்டர் உத்யோகமா கிடைச்சிருக்கு?' என்று கோவமாக கேட்டாள் நித்யா.
'இல்ல நித்யா... நான் அவரை அவாய்ட் பண்ண தான் ட்ரை பண்ணினேன்... அவர் என்கிட்ட வந்து... "எனக்கு...' என்று நந்தினி சொல்லி முடிவதற்குள்
'"எனக்கு உன்னை விட்ட யார் இருக்கா?... இந்த வேலையே உன்னால தான் கிடைச்சுது"... அப்புறம் மானே தேனே பொன்மானே அப்படி இப்படின்னு எதாவது ஸிம்பதி வேவ்ஸ் கிரியேட் பண்ணிருப்பாரு... அதானே.' - என்று கேட்டாள் நித்யா.
'ஆமாம்' என்றாள் நந்தினி தயக்கமாக.
'எனக்கு தெரியும்... இது நிச்சயமா நம்ம சீனியர் வருணோட ஆட்டிட்யூட் தான்... அவனும் அப்படி தான்... நான் அவனை விட்டு பிருஞ்சுடணும்னு நினைக்கும் போதெல்லாம் எப்போவாவது க்ளாஸ் டெஸ்ட் ல ஜஸ்ட் பாஸ் ஆனா கூட "நீ தான் காரணம்... எனக்கு உன்னை விட்ட யாரு இருக்கா... எல்லாரும் கூட இருந்து குழியை பரிக்கறாங்க ... என்னை காப்பாத்த வந்த தேவதை நீ தான்... ப்ளீஸ் என்னை மன்னிச்சு மறுபடி ஏத்துக்கோ" னு சொல்லி சொல்லியே என் மனசை மாத்திடுவான்... சரி திருந்திட்டானு நினைச்சு அந்த லவ்வை கண்டின்யு பண்ணினா... மறுபடி அவன் சுய ரூபத்தை காட்டுவான்... நோ நந்து நீயும் அந்த ட்ராப் ல மாட்டிக்காதே... இந்த மாதிரி ஆளுங்க எல்லாம் கேன்சர் கட்டி மாதிரி... முளையிலேயே வெட்டி எறிஞ்சுடணும்... வெட்டும் போது ரத்தம் வரத்தான் செய்யும்... வலி இருக்க தான் செய்யும் ஆனா வளர விட்டா அது உன் உயிரையே குடிச்சிரும்...' என்று நித்யா கூறிக் கொண்டிருக்கும் போது நந்தினியின் கைபேசியிற்கு வேறொரு அழைப்பு வந்ததற்கான சமிஞை வந்தது.
'ஹே நித்யா... எனக்கு வேற ஒரு கால் வருது... அதை அட்டண்ட் பண்ணிட்டு அப்புறம் நானே உனக்கு கால் பண்றேன்.' என்று நித்யாவின் அழைப்பை துண்டித்துவிட்டு மற்றொரு அழைப்பை ஏற்று
'ஹலோ...' என்றாள் நந்தினி.
மறுமுனையில்
'நான் பிரகாஷோட அம்மா அவந்திகா பேசறேன்.' என்று குரல் கேட்டவுடன் சற்றே பதைபதைத்த நந்தினி சில நொடிகளில் சுதாரித்து
'ம்ம்ம்... சொல்லுங்க மா.' என்றாள்.
'நேத்து நைட் முழுக்க பிரகாஷ் தூங்கவே இல்ல... அவன் என்னை கன்வின்ஸ் பண்ண முயற்சி பண்ணிகிட்டே இருந்தான்... இதுவரைக்கும் அவன் இந்த மாதிரி அடம்பிடிச்சு நான் பாத்தது இல்லை... ரொம்ப ஈஸி கோயிங் மேன்... அதனால தான் அவனால இந்த சின்ன வயசுல இவ்வளவு பெரிய பொசிஷனை அடைய முடிஞ்சுது... ஒருவேளை என் பையன் இந்த பாதிப்புனால வாழ்க்கைல கீழே விழுந்துடுவானோனு எனக்கு பயம் வந்திருச்சு... அவன் எதிர்காலம் பாதிக்க படக் கூடாதுன்றதுக்காக தான் அவன் ஏன் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க பிடிவாதம் பிடிக்கறான்னு யோசிச்சு பாத்தேன்... ஒரு தப்பான ஆளை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு நான் பட்ட கஷ்டத்தை அவன் பாத்திருக்கான்... ஒரு வேளை அந்த வொர்ஸ்ட் மெமோரிஸ் தான் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்னு அவனை தூண்டிருக்கும்... ஐ கேன் அண்டர்ஸ்டேன்ட் யூ டூ டியர்... ஒரு தப்பான ஆளை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு அவன் கூட வாழறது ரொம்ப கஷ்டம் தான்... ஒரு வேளை எனக்கு பிரகாஷ் பிறக்கலைனா நான் கூட வேற கல்யாணம் பண்ணிருந்திருப்பேன்... நான் மனப்பூர்வமா உன்னை என் மருமகளா ஏத்துக்கறேன்... எனக்கு என் பையனோட சந்தோஷம் தான் முக்கியம்.' என்று கூறிவிட்டு நந்தினியின் பதிலை எதிர் பார்த்தார் அவந்திகா.
நந்தினியிற்கு என்ன கூறுவதென்றே தெரியவில்லை. வேறு வழியில்லாமல்
'ரொம்ப நன்றிங்க மா...' என்றாள் நந்தினி.
'ஓகே... உன்னோட சந்தோஷம் உன் குரல் லியே தெரியுது... இந்த விஷயத்தை நீயே பிரகாஷ் கிட்ட சொல்லிடு... பை.' என்று அழைப்பை துண்டித்தார் அவந்திகா.
'சே... என்ன மனசு இது?... இத சுத்தமா நம்பவே முடியலையே... கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான் பிரகாஷ் அம்மாவோட பேசும் போது சந்தோஷமா இருந்துச்சு... இப்போ ரவியை பாத்தவுடனே மனசு மாறிடுச்சே.' என்று யோசித்தவாறே
'நந்தினி நீ வாழ தகுதியான இடம் இது இல்லை... ரவியும் உனக்கு ஏத்த ஆள் இல்லை... உள்ள தோன்ற குற்ற உணர்ச்சிக்கு முக்கியத்துவம் தராதே... அமைதியா போய் படுத்து தூங்கு.' என்று தனக்குள் பேசிவிட்டு வலுக்கட்டாயமாக தன் மனதை மாற்ற முயற்சி செய்தாள். ரவியை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு அவனை கடந்து செல்ல முற்பட்டாள்.
ரவி அவள் முன்னே தன் கையை நீட்டி தடுத்தான். நந்தினி யோசனையாய் அவனைப் பார்த்து
'என்ன?' என்று கேட்டாள்.
ரவி புன்னகைத்தவாறே அவளிடம் ஊமை பாஷையில்
‘நான் உன்னோடு பேசமாட்டேன்.' என்பதை காட்டியது அவளிற்கு புரிந்தது மற்றும் சில சமிஞைகளை செய்து கட்டினான். அது அவளுக்கு புரியவில்லை.
'ப்ப்ச்... நீங்க என்ன சொல்லறீங்கன்னு புரியலை.' என்று கூறிவிட்டு அவனை கடந்து சென்றாள்.
உடைகளை மாற்றிக் கொண்டு படுக்கையில் படுக்கும் போது ரவி அவளிடம் ஒரு தாளை நீட்டினான்.
அதை வாங்கி படித்து பார்த்தாள்.
'எனக்கு தன்மானம் தான் முக்கியம்... நேத்தி நான் உன்கிட்ட சொன்ன மாதிரி வேற வேலை கிடைக்கற வரைக்கும் பேசமாட்டேன்... என்னோட இமைலுக்கு "டீம் லீஷ் கன்சல்டன்ஸி" ன்ற கம்பனிலேருந்து கால் பண்ண சொல்லி மெயில் வந்திருந்தது... நான் அவங்களுக்கு கால் பண்ணி பேசுனேன்... என்னை நாளைக்கு காலைல 9 .௦௦ மணிக்கு இன்டர்வ்யூவுக்கு வர சொல்லிருக்காங்க... நான் நாளைக்கு ஹாஃப் டே லீவ் போட்டுட்டு இன்டர்வ்யூ அட்டண்ட் பண்ண போறேன்... அதை க்ளியர் பண்ணிட்ட பிறகு தான் உன்கிட்ட பேசுவேன் ... அதுவரைக்கும் நான் உன் கூட பேச மாட்டேன்...' என்று எழுதி இருந்தது. அவனை பார்த்தாள். அவன் குழந்தை தனமாக தன் கட்டை விரலை உசத்தி காட்டி அவள் பக்கத்தில் போர்வையை இழுத்து போர்த்திக் கொண்டு படுத்தான். அவள் தன் மடிக் கணினியில் அந்த நிறுவனத்தை பற்றி வலை தளத்தில் பார்த்தாள். சிலர், சம்பளத்தை இழுத்தடித்து தான் கொடுப்பார்கள் என்றும் சிலர் ஆரம்ப கால தொழில் ஞானத்திற்கு நல்ல நிறுவனம் என்றும் அந்த நிறுவனத்தை பற்றி கலவையான விமர்சனங்களை போட்டிருந்தனர்.
ரவியை பார்க்கும் பொழுது அவனுக்கு துரோகம் செய்கிறோமோ என்று உள்ளிருக்கும் கரு அவளை யோசிக்க வைத்தது. கசப்பு மாத்திரை உத்தியை பயன் படுத்தி யதார்த்தமாக யோசிக்க தொடங்கினாள்.
'ரவி இந்த கம்பெனில செலெக்ட் ஆனாலும் பிரகாஷோட உயரத்தை தொட முடியாது, எவ்வளோவோ பேர் முதல் கல்யாணத்தை டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு ரெண்டாவது கல்யாணத்துல சந்தோஷமா வாழலியா?' என்று யோசிக்க,
'நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு செட்டில் ஆயிடுவ... ரவியை பத்தி யோசிச்சு பாத்தியா?' என்று அவள் உள்ளிருந்து ஒரு கேள்வி எழுந்தது.
ரவியின் மீது அனுதாப உணர்வு ஏற்படும் பொழுது அவளின் கை பேசி ஒலித்தது. அது அவளின் தாய் பத்மாவதியின் அழைப்பு. அந்த அழைப்பை ஏற்றுக் கொண்டு பேசத் தொடங்கினாள்.
'அப்பா கிட்ட விஷயத்தை சொல்லிட்டேன்... ரொம்ப யோசனையா தான் இருக்காரு...' - பத்மாவதி.
'ஏன்?' - நந்தினி.
'ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன பொண்ணுக்கு தன் பையனை கல்யாணம் பண்ணி தர்றோம்ன்ற விஷயம் அவங்க அம்மாவுக்கு தெரியுமான்னு கேட்டாரு... தெரியாது அதை பிரகாஷ் தான் அவர் அம்மா கிட்ட எடுத்து சொல்லணும்னு சொன்னேன்.' என்று பத்மாவதி சொல்லி கொண்டிருக்கும் பொழுது நந்தினியிற்கு வேறொரு எண்ணிலிருந்து அழைப்பு வருவத்திற்கான சமிஞை வந்தது.
'அம்மா வேற ஒரு கால் வருது... நான் அப்புறம் உனக்கு கால் பண்றேன்' என்று அந்த தொடர்பை துண்டித்து புதிதாக வரும் அழைப்பு எண்னை பார்த்தாள். அது அயல் நாட்டு எண். யோசனையாய் அந்த அழைப்பை ஏற்று
'ஹலோ...' என்றாள் நந்தினி.
மறுமுனையில்
'டியர்... நான் பிரகாஷோட அம்மா அவந்திகா பேசறேன்... சாரி டு டிஸ்டர்ப் யூ...' என்று பிரகாஷின் தாயின் குரல் கேட்டவுடன் நந்தினி பதட்டமாக ரவியை பார்த்தாள். அவன் நன்றாக உறங்கிக் கொண்டிருந்தான். ஒரு செயற்கையான நகைப்பை வெளிப்படுத்தியவாறே
'இட்ஸ் ஓகே மா... என் நம்பர் எப்படி உங்களுக்கு தெரியும்?' என்று கேட்டாள்.
'உன் அப்பாவோட ஸ்கைப் ஐடியை கேக்கறதுக்கு தான் பிரகாஷ்க்கு கால் பண்ணினேன்... என்னமோ தெரியலை என் மருமகளோட பேசணும்னு தோணுச்சு... அதான் நானே அவ கிட்ட பேசி ஸ்கைப் ஐடியை வாங்கிக்கறேன்னு சொல்லி உன் நம்பரை கேட்டேன்... பிரகாஷ் தான் உன் நம்பரை நீங்க வொர்க் பண்ற கம்பெனி போர்ட்டல்லேருந்து எடுத்து கொடுத்தான்... நாளைக்கு இந்தியா டைம் 9 ஓ க்ளாக் நான் ஆன்லைன்ல வருவேன்னு உன் பாஃதர் கிட்ட சொல்லு.' - அவந்திகா.
அவளும் தன் தந்தையினுடைய நேரலை அடையாள எண்னை கொடுத்து விட்டு, சம்பிரதாயமாக ஓரிரு வார்த்தைகளை பேசிவிட்டு அந்த தொடர்பை துண்டித்தாள். பிறகு தன் தாய் பத்மாவதியின் கைபேசி எண்ணிற்கு தொடர்பு கொண்டு பேசத் தொடங்கினாள்.
'யாருடி லைன்ல?' - பத்மாவதி.
'அம்மா... பிரகாஷோட அம்மா அவந்திகா தான் கால் பண்ணிருந்தாங்க... அப்பாவோட ஸ்கைப் ஐடியை கேட்டிருந்தாங்க... நானும் கொடுத்துட்டேன்...' - நந்தினி.
'இப்போ என்ன பண்றது?' - பத்மாவதி.
'ஏற்கனவே எனக்கு ரொம்ப குழப்பமா இருக்கு... ஏம்மா இப்படி இக்கட்ல மாட்டி விடற... எனக்கும் என்ன பண்றதுனே தெரியலை... நாளைக்கு காலைல 9 மணிக்கு அவங்க ஆன்லைன்ல வர்றாங்களாம், அப்பாவை அவங்களோட பேச சொல்லு... நான் நாளைக்கு பிரகாஷ் கிட்ட பேசி அவங்க அம்மா கிட்ட எனக்கு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன விஷயத்தை சொல்ல சொல்லிடறேன்.' என்று பேசிவிட்டு அந்த தொடர்பை துண்டித்தாள். உறங்கத் தொடங்கும் போது தூக்க கலக்கத்தில் ரவி புரண்டு படுத்து அவளை கட்டிக் கொண்டான். அவளுக்கு "ரவியிற்கு துரோகம் செய்கிறோம்.” என்ற உள்ளுணர்வு தோன்றி உறுத்த தொடங்கியது. அவள் தன் மீது இருந்த ரவியின் கையை மெதுவாக விலக்கி விட்டு குழப்பத்துடனே அந்த இரவை கழித்தாள் நந்தினி.
மறுநாள் நந்தினி அலுவலகத்திற்கு செல்வது போல வீட்டை விட்டு வெளியே வந்து நித்யா, நித்யாவின் கணவர் மற்றும் பிரகாஷுடன் ஒரு வாடகை வாகனத்தில் ஊருக்கு வெளியே உள்ள ஒரு விடுதிக்கு சென்றாள்.
அங்கே தனக்கென ஒரு அறையை பதிவு செய்து சில நிமிடங்களில் தன்னை ஆசுவாச படுத்திக் கொண்டு வெளியே வந்து கடற்கரையில் மற்ற மூவருடன் அமர்ந்து பொதுவாக பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.
சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு
'ஓகே...நந்து... நானும் என் ஹப்பியும் தனியா போறோம்... நீயும் பிரகாஷும் பேசிகிட்டு இருங்க... திஸ் ஹோல் டே ஐஸ் யுவர்ஸ்...' என்று நந்தினியிடம் கூறிவிட்டு அங்கிருந்து தன் கணவனுடன் நகர்ந்தாள் நித்யா.
சில நொடிகள் குழம்பிய நிலையில் கடல் அலைகளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த நந்தினியிடம்
'என்னாச்சு?... ஏன் அமைதியா இருக்கீங்க?' என்று கேட்டார் பிரகாஷ்.
'இல்ல... நேத்து உங்களுக்கு எப்படி கில்டியா இருந்திச்சோ... அதே மாதிரி தான் என் கணவரை நினைச்சு பாக்கும் போது எனக்கு கில்டியா இருக்கு... எனக்கென்னவோ நான் ரொம்ப சுய நலமா நடந்துக்கறேனோன்னு தோணுது... மனசுக்கு பிடிச்சவர் ஏழையா இருந்தாலும் அவர் கூட வாழறது மாட மாளிகைல வாழறதை விடவும் சந்தோஷத்தை கொடுக்கும் ன்ற நம்பிக்கைல தான் அவரை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன்... ஆனா சுத்தி இருக்கறவங்க எங்களை நடத்துற விதமும் , வருங்காலத்தை பத்தின பயமும் எங்களோட வாழ்க்கை தரத்தை உயர்த்தணும் ன்ற அழுத்தத்தை கொடுக்குது... அந்த அழுத்தத்தை நான் அவர்கிட்ட காட்டும் போது எனக்கும் அவருக்கும் மிஸ் அண்டர்ஸ்டாண்டிங் உண்டாகி சண்டைல முடிஞ்சிடுது... இந்த மாதிரி சூழ்நிலைகள் தான் மனசுக்கு பிடிக்குதோ இல்லையோ ஒரு பணக்காரனை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா வாழ்க்கை நிம்மதியா இருக்கும்ன்ற ஒரு கட்டாய எண்ணத்தை விதைக்குது... நேத்து கூட உங்களை நான் இன்னிக்கு பாக்கறது சம்மதிச்சிருக்க மாட்டேன்... ஆனா உங்க அம்மாவும் உங்க அம்மாவோட பேமிலி ப்ரண்ட்ஸும் என்னை கொண்டாடினதையும் இப்போ என் கணவர் வீட்ல என்னை நடத்துற விதத்தையும் நினைச்சு பாத்தேன் என்னை அறியாம உங்களை மீட் பண்ண ஒத்துக்கிட்டேன்.' என்று கூறிவிட்டு, தன் கண்களை மூடியவாறு ஒரு நீண்ட உள் மூச்சை இழுத்து விட்டு, பின் கண்களை திறந்து பிரகாஷை பார்த்து
'சாரி... நான் ரொம்ப கன்ஃப்யூஸ்ட் ஸ்டேட் ல இருக்கேன்...' என்றாள் நந்தினி.
அமைதியாக சில நொடிகள் அவளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் பிரகாஷ்.
சில நொடிகள் கடல் அலைகள் பக்கம் பார்வையை திருப்பி யோசனையில் மூழ்கிய நந்தினி பிரகாஷை மறுமுறை பார்த்து
'நான் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆனவன்னு தெரிஞ்சும் உங்களுக்கு எப்படி என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு தோணுது...’ என்று கேட்டாள்.
'உண்மையா சொல்லணும்னா உங்களுக்கு கல்யாணம் ஆனது தெரிஞ்சதுலேருந்து எனக்குமே நெருடலா தான் இருக்கு...' - பிரகாஷ்.
'இன் கேஸ் நம்ம ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம்னா "நான் ஏற்கனவே கல்யாணம் பண்ணிகிட்ட பொண்ணை தான் கல்யாணம் பண்ணிருக்கேன்"ன்னு உங்கள நெருடற விஷயமும், "ரவிக்கு துரோகம் பண்ணிட்டேன்"ன்ற என்னோட கில்டி பீலிங்கும் உங்களையும் என்னையும் சந்தோஷமா வாழ வைக்கும்னு நினைக்கிறீங்களா?' - நந்தினி.
பிரகாஷ் நந்தினியினுடைய கேள்வியை கேட்டு நகைத்தவாறே
'உங்க வீட்லயும் உங்கம்மா உங்கப்பாவை கன்வின்ஸ் பண்றேன்னு சொல்லிட்டாங்க... இன்னும் ஒரு வாரத்துல அம்மா வேற வர போறாங்க... எல்லாத்தையும் தீர்கமா யோசிச்சு முடிவெடுக்கற நான் என் அம்மா கால் பண்ணும் போது ஏன் அப்படி சொன்னேன்னு எனக்கே தெரியலை... அநேகமா இந்நேரத்துக்கு ஸ்கைப்ல ரெண்டு குடும்பமும் பேசிகிட்டு இருப்பாங்கன்னு நினைக்கறேன்... நம்மள மீறி நிறைய விஷயங்கள் நடந்துகிட்டு இருக்கு... நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம்னா நிச்சயமா நீங்க சொன்ன இந்த விஷயங்கள் நமக்கு நிறைய பிரச்சனைகளை கொடுக்கறதுக்கு வாய்ப்பு இருக்கு... நான் என்ன சொல்றேன்னா... யார் வாழ்க்கைல தான் பிரச்சனை இல்லனு சொல்லுங்க... நாம தான் இந்த பிரச்சனைகள் நம்மள அண்டாம நம்ம மனச டைவர்ட் பண்ணி வாழணும்... மே பி நான் சின்ன வயசுல நிறைய பொண்ணுங்கள லவ் பண்ணி கழட்டி விட்ட பாவத்துக்கு இந்த நெருடல் ஒரு தண்டனையா கூட இருக்கலாம்னு நினைக்குறேன்... ' என்றார்.
அவர் பேசியதை கேட்டவுடன் தன்னையும் மீறி சத்தமாக சிரித்தாள் நந்தினி.
பிராக்ஷும் நகைத்தவாறே
'ஏன் சிரிக்கறீங்க?' என்று கேட்டார்.
'இல்ல என் ப்ரண்ட் சங்கீதாவோட ஞாபகம் வந்திடுச்சு... அவளும் அப்படி தான்... காலேஜ் டேஸ்ல நிறைய பசங்கள லவ் பண்ணி கழட்டி விட்டிருக்கா...' என்றாள் நந்தினி.
'நீங்க யாரையும் லவ் பண்ணலியா?' - பிரகாஷ்.
'நான் ரொம்ப நல்ல பொண்ணு... படிப்பு உண்டு நான் உண்டுன்னு இருந்துட்டேன்.' - நந்தினி.
'அய்யயோ... தப்பு பண்ணிடீங்களே... நம்ம வாழ்க்கையை நகர்த்தறது நாம செஞ்ச புண்ணியங்கள் மட்டும் கிடையாது... நாம செஞ்ச பாவங்களும் சேர்த்து தான்... ப்ளஸ்ஸும் மைனஸும் சேர்ந்தது தான் வாழ்க்கை... நீங்க ஒன்னு பண்ணுங்க உங்க கணவரை டைவர்ஸ் பண்றது மூலமா உங்க பாவ கணக்கை துவக்குங்க...' என்றார் பிரகாஷ் நகைத்தவாறே.
நந்தினியும் புன்னகைத்தவாறு
'நீங்க விளையாட்டுக்கு சொல்லறீங்களா இல்ல நிஜமா சொல்லறீங்களானு தெரியலை... ஆனா நீங்க சொன்னது என் மனசுல இருக்கற பாரத்தை கொஞ்சம் இறக்கியிருக்கு.' என்றாள்.
'ஹப்பா... பாரம் இறங்கிடுச்சுல... என் அம்மா வர்றதுக்குள்ள கொஞ்சம் நெஞ்சம் இருக்கற பாரத்தையும் இறக்கிடலாம் கவலை படாதீங்க...' என்றார்.
இதை கேட்டு நந்தினி சிரித்தவாறே
'ஆமாம் உங்க அப்பாவை பத்தி சொல்லவே இல்லையே...' என்றாள்.
'சின்ன வயசுலேயே என் அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் சண்டை... அவர் டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு வேற வாழ்க்கையை அமைச்சுகிட்டாரு...' என்று பிரகாஷ் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது
நித்யாவும் அவளின் கணவரும் அங்கு வந்தனர்.
'வாங்க லஞ்சுக்கு டைம் ஆயிடுச்சு...' என்று நித்யா அவர்களிடம் கூறினாள். நால்வரும் அந்த விடுதியின் உணவகத்திற்கு நடந்துக் கொண்டிருக்கும் போது நந்தினியின் கைபேசி ஒலித்தது. அந்த அழைப்பு அவளின் தந்தையினுடையது. அந்த அழைப்பை ஏற்றுக் கொண்டு தந்தையுடன் பேசத் தொடங்கினாள்.
'சொல்லு பா...' - நந்தினி.
'உனக்கு பிரகாஷை கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதமா?' - வெங்கடேசன்.
நந்தினி அமைதியாக இருந்தாள்.
'குழப்பமா இருக்கா?' - வெங்கடேசன்.
'ஆமாம்.' - நந்தினி.
'நீ ரவிக்கு துரோகம் பண்றோம்னேல்லாம் தப்பா நெனச்சு உன் மனசை குழப்பிட்டு இருக்காதே... அப்பா ஏற்கனவே சொன்ன மாதிரி நீ ரவியை டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு பிரகாஷை கல்யாணம் பண்ணிக்கறது எந்த விதத்துலேயும் தப்பு கிடையாது... தப்பான வாழ்க்கையை தேர்ந்தெடுத்த உனக்கு அதை சரி செய்யறதுக்கு கடவுள் கொடுத்த வாய்ப்புன்னு நெனச்சுக்கோ... பழசை மறந்திடு... புது வாழ்க்கையை சந்தோஷமா தொடங்கு...' - வெங்கடேசன்.
'சரிப்பா...' - நந்தினி.
'அம்மா எல்லாத்தையும் நேத்திக்கு சொன்னா... யோசிச்சு பாத்தேன்... என் பொண்ணு, இப்போ அமைஞ்சிருக்கற வாழ்க்கைனால கஷ்டப்பட்டானா இந்த ஊரு உலகம் வந்து எந்த உதவியும் செய்ய போறதில்லை... அதனால எனக்கு ஊரு உலகம் என்ன பேசும்ன்றதை பத்தி கவலை இல்லை... பிரகாஷோட டீடைல்ஸை நித்யா எனக்கு மெயில் பண்ணிருந்தா... பார்த்தேன்... நல்லாத்தான் இருக்கு... அவரோட அம்மா அவந்திகா எங்ககிட்ட ஸ்கைப்ல பேசுனாங்க... உன்னோட போட்டோவை பாத்துட்டு "ரொம்ப அழகா இருக்கா... என் பையனுக்கு ஏத்த பொண்ணு"ன்னு சொன்னாங்க... அவங்க பேசற விதத்தை வெச்சு பாக்கும் போது உன்னை சந்தோஷமா வெச்சுப்பாங்கனு நம்பிக்கை இருக்கு... இவ்வளவு சீக்கிரமா இந்த நல்ல விஷயங்கள் நடந்ததுக்கு காரணம் நித்யா தான்... நாம நித்யாவுக்கு வாழ்க்கை முழுக்க கடமை பட்டிருக்கோம்... ஆனா ஒரே ஒரு விஷயம், உனக்கு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன விஷயத்தை பிரகாஷ் தான் அவங்க அம்மாகிட்ட பக்குவமா எடுத்து சொல்லணும்...' - வெங்கடேசன்.
'சரிப்பா...' - நந்தினி.
'நான் அப்புறம் பேசறேன்...' என்று தொடர்பை துண்டித்தார் வெங்கடேசன்.
இவ்வளவு நாள் தன் தந்தையின் வார்த்தைகளால் உருவான கருவை நம்பிக்கை எனும் உரம் கொடுத்து வளர்த்து வந்த நந்தினி இப்பொழுது தன் தந்தையின் வார்த்தைகள் கொண்டே அதை மாற்ற முயற்சி செய்தாள். வேர் விட்டு விருட்சமாக தனக்குள் வளர்ந்த கரு அவளின் எண்ணத்திற்கு ஏற்றார் போல் வளைந்து கொடுக்க மறுத்தது. அந்த கரு 'நீ ரவிக்கு துரோகம் செய்கிறாய்' என்ற சிந்தையை தூண்டிக் கொண்டே இருந்தது. அதனால் தன் கருவினால் தோன்றும் எண்ணங்களுக்கு முக்கியத்துவம் தராமல் வெளியே இருக்கும் சூழலுக்கு தக்காற் போல் வலுக்கட்டாயமாக எண்ணத்தை விதைக்க தொடங்கினாள் நந்தினி.
உணவு விடுதியில் உணவருந்திக் கொண்டிருக்கும் பொழுது
நந்தினி பிரகாஷிடம்
'நான் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன பொண்ணுன்றத உங்க அம்மா கிட்ட எப்போ சொல்ல போறீங்க?' என்று கேட்டாள்.
பிரகாஷ் அவளை பார்த்து
'ஆக்சுவலா உங்களோட கன்பர்மேஷனுக்காக தான் நான் சொல்லாம வைட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்... பிகாஸ் நீங்க குழப்பமா இருக்கீங்களா... எனக்குமே இந்த ப்ரபோஸல் சக்ஸஸ்புல் ஆகுமான்னு ஒரே குழப்பமா இருக்கு... நான் என் அம்மா கிட்ட நீங்க ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன பொண்ணு ன்ற விஷயத்தை சொன்னா அவங்க எப்படி ரியாக்ட் பண்ணுவாங்கன்னு தெரியலை... இதை சொல்றதுக்கு எனக்கு மன தைரியம் வேணும்... நீங்க "ஒகே நான் உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்க தயார்"னு ஒரு வார்த்தை சொன்னீங்கனா நான் உடனே சொல்லிடுவேன்' என்றார்.
இப்போது நந்தினி என்ன கூறுவது என்று தெரியாமல் அமைதி காக்க, மற்ற மூவரும் அவளினுடைய பதிலுக்காக அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.
சில நொடிகள் யோசனைக்கு பிறகு
'சரி... நான் உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்கறேன்.' என்றாள். இது வலுக்கட்டாயமாக விதைத்த எண்ணத்தில் உருவான வார்த்தைகள் ஆகும்.
உணவருந்திக் கொண்டிருந்த பிரகாஷ் பாதியிலேயே எழுந்து தன் அம்மாவை கை பேசி மூலம் தொடர்பு கொள்ள முனையும் பொழுது
நித்யா
'பிரகாஷ்... டைம் அங்க நைட் 12 இருக்கும்... இப்போ ஏன் டிஸ்டர்ப் பண்றீங்க?...' என்று கேட்டாள்.
'ஒன்னும் ப்ராப்லம் இல்ல... இப்போ போஃன் பண்ணி சொன்னா தான் கரெக்ட்டா இருக்கும்.' என்று தன் கை பேசியுடன் அவர்களை விட்டு விலகி சென்றார்.
அந்த நேரத்தில் அவ்வப்போது ரவியிடமிருந்து அவள் கை பேசியிற்கு அழைப்பு வந்து கொண்டிருந்தது. குற்ற உணர்ச்சியின் காரணமாக அந்த அழைப்பை ஏற்க மறுத்தாள் நந்தினி.
அரை மணி நேரம் ஆகியது. நந்தினியும் உணவருந்தாமல் காத்துக் கொண்டிருந்தாள். சில நிமிடங்கள் கழித்து பிரகாஷ் அங்கே வந்தார்.
'என்ன ஆச்சு?' என்று கேட்டாள் நந்தினி.
‘அம்மாவை எவ்வளவோ நான் கன்வின்ஸ் பண்ண ட்ரை பண்ணினேன்... அம்மா ஒத்துக்குவே மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாங்க...' என்றார் பிரகாஷ்.
"நான் உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்கறேன்" என்று பிரகாஷிடம் கூறியதை அவளின் சிந்தை நினைவு படுத்தி அவளிற்கு ஒரு தர்ம சங்கடமான மனநிலையை உண்டாக்கியது.
ஒரு வித குற்றவுணர்ச்சி தோன்றி அவளின் கண்களில் கண்ணீரை வரவழைத்தது.
பிரகாஷ் நந்தினியிடம்
'நீங்க கவலை படாதீங்க... உங்களை தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்ன்றதுல நான் உறுதியா இருக்கேன்.' என்றார்.
நந்தினி பிரகாஷை பார்த்து
'எனக்காக நீங்க எதுக்கு உங்க அம்மா கிட்ட சண்டை போடுறீங்க... வேண்டாம் விடுங்க... என் வாழ்க்கை இப்போ இருக்கற படியே இருக்கட்டும்.' என்று கண் கலங்கியபடி கூறினாள்.
'நோ... அப்படி விட முடியாது... என்னை நம்பி அப்படி ஒரு வார்த்தையை சொல்லிருக்கீங்க... நான் எப்படி உங்களை கைவிட முடியும்... என் அம்மாவை நான் எப்படியாவது கன்வின்ஸ் பண்ணிக்கறேன்...' என்றார்.
'தப்பு பண்றேனோ... நான் இதுக்கெல்லாம் சம்மதிக்கறதுக்கு காரணமே பிரகாஷோட அம்மா என்னை கொண்டாடினது தான்... இப்போ அவங்களே மறுக்கறாங்க... பிரகாஷ் வேற உறுதியா இருக்காரு... இருக்கற குழப்பத்துக்கு தீர்வு காணலாம்னு பாத்தா புதுசா ஒரு குழப்பம் முளைக்குது.' என்று செய்வதறியாமல் குழப்பத்தோடு யாரிடமும் சரியாக பேசாமல் அந்த தினத்தை கழித்தாள்.
அதே கனமான மன நிலையில் தன் அறையினுள் நுழைந்தாள் நந்தினி.
உள்ளெ நுழைந்தவுடன் ரவி அவளை கட்டி அணைத்து
'உனக்கு சர்ப்ரைஸ்...' என்றான்.
இதற்கு இடம் கொடுத்தால், ஒரு வேளை பிரகாஷின் தாயார் ஒப்புக் கொண்டு மறுமணம் செய்ய நேரிடும் பொழுது ரவியை அவ்வளவு எளிதாக விட்டு பிரிய முடியாது என்ற காரணத்தினால் வலுக்கட்டாயமாக வெறுப்பை காட்டினாள். அவனை அருவெறுப்பாக தன்னிடமிருந்து தள்ளி விட்டு
'ரவி... இப்படியெல்லாம் என்கிட்டே நடந்துக்காதிங்க.' என்றாள்.
ரவியும் கோவமாக
'ஏன்?... நீ என் பொண்டாட்டி தானே?' என்று கேட்டான்.
'பொண்டாட்டியா இருந்தாலும்...' என்று அவனை முறைப்பாக ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு தன் மாற்று உடைகளை எடுத்துக் கொண்டு அந்த அறையை விட்டு வெளியே சென்றாள்.
'எங்க போற?' என்று சந்தேகமாய் கேட்டான்.
'டிரஸ் மாத்திக்க பாத்ரூமுக்கு போறேன்.' என்றாள்.
'வழக்கமா இங்க தானே மாத்திக்குவ... இப்போ என்ன புதுசா?' - ரவி.
'இனிமே எல்லாம் இப்படித்தான்.' என்று கூறிவிட்டு, குளியல் அறைக்கு சென்று தன் உடைகளை மாற்றிவிட்டு தன் அறைக்குள் நுழைந்தாள்.
ரவி சோகமாக படுக்கையில் அமர்ந்திருந்தான். நந்தினி அவனை பார்த்தவாறே படுக்கையில் அமர்ந்தாள். சில நொடிகள் அவனை பார்த்துவிட்டு படுத்து தன் கண்களை மூடினாள்.
'என்ன சர்ப்ரைஸ்ன்னு கேக்க மாட்டியா?' என்று ரவியின் குரல் கேட்டு கண்களை திறந்து சில நொடிகள் மெளனமாக அவனை பார்த்தாள். பிறகு
'என்ன சர்ப்ரைஸ்?' என்று ஆச்சர்யத்திற்கு முக்கியத்துவம் காட்டாமல் கேட்டாள்.
உடனே ரவி தன் தலையணை அடியிலிருந்து ஒரு தபால் உறையை அவளிடம் நீட்டி
'இன்னைக்கு இன்டர்வ்யூல செலக்ட் ஆயிட்டேன்... இதான் என் ஆஃபர் லெட்டர்.' என்றான்.
அதை வாங்கி உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.
'அந்த ப்ரேக் அப் எனக்கு புரியலை... நான் டிரெக்ட்டா எச். ஆர் கிட்ட கேட்டேன்... அவங்க தான் பிடிப்பெல்லாம் போக கைக்கு முப்பதாயிரம் ரூபாய் தருவாங்கன்னு சொன்னாங்க.' என்று ரவி சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போது
நந்தினி ரவியை பார்த்து
'ரவி... நீங்க க்லைன்ட் சைட்ல வேல பாத்தா தான் கைக்கு முப்பதாயிரம் கிடைக்கும்... இந்த கம்பெனி ஆபிஸ்ல வேல பாத்தா இருபத்தி அஞ்சு தான்... அஞ்சாயிரம் க்லைன்ட் சைட் அல்லோவன்ஸ்... இப்போ எவ்வளோ வாங்கறீங்க?' என்று கேட்டாள்.
'கைக்கு இருபத்திரண்டு வருது.' - ரவி.
'வெறும் மூவாயிரம் தான் அதிகம்... பொறுமையா இருங்க... வேற கம்பெனி பாத்துக்கலாம்.' என்றாள்.
'ஐயோ... நான் என் கம்பெனில ரெஸிக்நேஷன் லெட்டரை கொடுத்துட்டேனே.' - ரவி.
நந்தினி திகைத்தவாறு
'ப்ப்ச்... ஏன் இந்த அவசரம்... எனக்கு கால் பண்ணி ஒரு வார்த்தை கேட்டிருக்கலாம்ல.' என்று கேட்டாள்.
'நான் என்ன பண்ணட்டும்?... நான் இன்டர்வ்யூல செலெக்ட் ஆன கம்பெனி "இன்னும் ஒரு வாரத்துல நீங்க ஜாயின் பண்ணலைனா இந்த ஆஃபர் லெட்டரை கேன்சல் பண்ணிடுவோம்"னு சொன்னாங்க ... சரி உனக்கு கால் பண்ணி கேட்கலாம்னு பாத்தா நீ போஃனை எடுக்கவே இல்லை... அவனுங்க வேற ரெண்டு மூணுவாட்டி கால் பண்ணி என்னை பயமுறுத்திக்கிட்டே இருந்தானுங்க... கிடைச்ச வாய்ப்பை விடக் கூடாதுனுட்டு தான் நான் ரிசைன் பண்ணேன்... என் மேனஜர் ஒரு மாசம் கழிச்சு தான் உன்னை அனுப்ப முடியும்னு சொன்னாரு... நான் எங்க யூனியன் மூலமா போய் பிரஷர் பண்ணினேன்... என்னை நாளைக்கே ரிலீவ் பண்றதா சொல்லிட்டாங்க.' - ரவி.
ரவியினுடைய எதிர்காலத்தை நினைத்து நந்தினியினுள் லேசான பயம் முளைத்தது. இது இவளுடைய குற்றஉணர்ச்சியை அதிகப் படுத்தியது.
'இன் கேஸ் இந்த வேலை உங்களுக்கு செட் ஆகலைன்னா நீங்க மறுபடி உங்க பழைய கம்பெனிக்கே போகமுடியுமா?' - நந்தினி.
ரவி யோசனையாய்
'இல்ல... ஒரு வாட்டி ரிசைன் பண்ணிட்டோம்னா மறுபடி அதே ஆளை வேலைக்கு எடுக்க மாட்டாங்கன்றது கம்பெனி ரூல்ஸ்... இதை என் மேனேஜர் என்கிட்ட சொல்லி என்னை கன்வின்ஸ் பண்ண ட்ரை பண்ணாரு... நான் தான் பிடிவாதமா வேலையை விட்டு போறேன்னு சொல்லிட்டேன்.' - ரவி.
"இந்த வேலையை தவிர வேற எந்த வேலையும் அவனுக்கு சரிப்பட்டு வராது" என்று தேசிகன் கூறியது நந்தினியின் நினைவிற்கு வந்தது.
ரவியின் எதிர்காலத்தை பற்றி யோசித்தவாறே அமைதியாக ரவியையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
'விடு... ரொம்ப யோசிக்காத... என்ன பிரச்சனை வந்தாலும் சமாளிச்சுக்கலாம்... நல்ல கம்பெனியோ இல்லையோ நான் இன்னிக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன்... இதுவரைக்கும் எனக்கு இப்போ வொர்க் பண்ற கம்பெனியை விட்டா வேற எங்கேயும் எனக்கு வேலை கிடைக்காதுன்னு ஒரு தாழ்வு மனப்பான்மை இருந்துச்சு... ஆனா இப்போ நான் இந்த கம்பெனில செலெக்ட் ஆயிருக்கேன்... நான் ரிஸைன் பண்ண உடனே ஏதேதோ டிபார்ட்மென்ட்லேருந்து முன் பின் தெரியாத ஆளுங்கெல்லாம் வந்து கை கொடுத்துட்டு "உங்க நம்பர் கொடுங்க... என்னையும் அந்த கம்பெனிக்கு ரெஃபேர் பண்ணுங்க"னு சொல்லிட்டு போனது எனக்கு எவ்வளோ கெத்தா தெரியுமா இருந்துச்சு... நான் யோசிச்சு பாத்தேன்... இதுக்கெல்லாம் நீ தான் காரணம்... ஸ்கூல்லையும் சரி, காலேஜுலேயும் சரி எவனும் உதவி செஞ்சதில்லை... எல்லாரும் கூட இருந்தே பாதியிலேயே காலவாரி விட்டுட்டு போயிடுவானுங்க... நீ தான் என் கூட கடைசி வரைக்கும் இருக்க போறியே... எனக்கு இப்போ எந்த கவலையும் இல்ல...' என்று சொல்லிக் கொண்டே அவளை கட்டியணைத்தான்.
இந்த தடவை வலுக்கட்டாயமாக வெறுப்பை காட்ட முயற்சித்தவளை, அவள் உள்ளிருக்கும் கரு வென்றது. அவளால் அந்த அணைப்பை விலக்க முடியவில்லை.
மாறாக "பிரகாஷின் தாய் எப்படி இருந்தாலும் தன்னை ஏற்றுக் கொள்ளப் போவதில்லை... ஏன் இந்த குழப்பம்?... பிரகாஷிடம் இந்த திருமணம் வேண்டாம் என்று சொல்லிவிடலாம்." என்ற எண்ணம் சிந்தையில் தோன்றி மறைந்தது.
மறுநாள் காலை 9 .30 மணியளவில் அலுவலகத்தில் பிரகாஷிடம் "இந்த திருமணம் வேண்டாம்." என்பதை கூறுவதற்காக தன் கணினியில் உள்ள மென்பொருள் தொடர்பி மூலமாக தன்னை பார்க்க அலுவலக உணவகத்திற்கு வரச் சொன்னாள்.
அங்கே வந்த பிரகாஷிடம்
'சாரி பிரகாஷ்... இனிமேல் எந்த குழப்பமும் வேண்டாம்... நீங்க உங்க அம்மாவுக்கு ஏத்த பொண்ணையே கல்யாணம் பண்ணிக்கோங்க...' என்றாள்.
'ஏன்?... இப்படி சொல்லறீங்க?' - பிரகாஷ்.
'நான் இந்த செகென்ட் ப்ரபோசலை அக்ஸப்ட் பண்ணதுக்கு முக்கிய காரணமே உங்க அம்மாவோட கேரியிங்கான பேச்சும் அவங்க என் மேல காட்டின அன்பும் தான்... அவங்களே என்னை மறுக்கறாங்கனும் போது நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுல எந்த அர்த்தமும் இல்ல.' - நந்தினி.
'நந்தினி... அவங்க உங்களை ஏத்துக்கலைனாலும் அவங்களையும் மீறி உங்களை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க தயார்...' - பிரகாஷ்.
சில நொடிகள் யோசனையில் மூழ்கினாள் நந்தினி. ரவியின் முகம் சிந்தையில் தோன்றி "எனக்கு உன்னை விட்ட யாரு இருக்கா?" என்று கூறியது.
நந்தினி தலையை அசைத்தவாறே
'நோ பிரகாஷ்... என்னால உங்க அம்மாவை நீங்க எதிர்க்க வேண்டாம்... ப்ளீஸ்... என்னை மன்னிச்சிருங்க... நான் கிளம்பறேன்' என்று பிரகாஷிடம் கூறிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தாள்.
சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு, தன் இருக்கையில் அமர்ந்து பணிபுரிந்து கொண்டிருக்கும் போது அவளின் கை பேசி ஒலித்தது. அது நித்யாவின் அழைப்பு. அந்த அழைப்பை ஏற்றுக் கொண்டு
'ஹலோ...' என்றாள்.
'நந்து... பிரகாஷ் கிட்ட என்ன சொன்ன?' - நித்யா.
'அவர் உன்கிட்ட என்ன சொன்னாரு?' - நந்தினி.
'பிரகாஷ் அவர் அம்மாவை கன்வின்ஸ் பண்ணிட்டாரா னு கேக்கறதுக்கு நான் தான் அவருக்கு கால் பண்ணினேன்... நீ இந்த கல்யாணமே வேணாம்னு உறுதியா சொன்னதா சொன்னாரு... ஏன் அப்படி சொன்ன?' - நித்யா.
'இதோ பார் நித்யா... இந்த செகென்ட் மேரேஜுக்கு நான் அக்ரீ பண்ணதுக்கு முக்கிய காரணமே பிரகாஷோட அம்மா என்கிட்டே நல்லபடியா நடந்துக்கிட்டதுனால தான்... இப்போ அவங்களுக்கே என்னை பிடிக்கலை.' - நந்தினி.
'எந்த அம்மா தான் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன பொண்ணுக்கு தன்னோட ஒரே பையனை கல்யாணம் பண்ணி வைக்க சம்மதிப்பா?... அதான் பிரகாஷ் தன்னோட அம்மாவையும் மீறி உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கறதா சொன்னாராமே... அப்புறம் உனக்கு என்ன பிரச்சனை?' - நித்யா.
'நித்யா... தயவு செஞ்சு புரிஞ்சுக்கோ... அவர் அம்மாவோட மனப்பூர்வமான சம்மதம் இல்லாம நான் இந்த செகென்ட் மேரேஜை அக்ஸப்ட் பண்ணிக்க மாட்டேன்...' - நந்தினி.
'அப்போ உனக்கு அவரோட அம்மா மனப்பூர்வமா சம்மதிச்சா நீ ரவியை டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு பிரகாஷை கல்யாணம் பண்ணிக்க தயார்னு சொல்ற.' - நித்யா.
நந்தினி அமைதியாக இருந்தாள். சில நொடிகள் கழித்து
'இல்ல... வேற ஏதாவது ரீஸன் இருக்கா?' என்று கேட்டாள் நித்யா.
நந்தினி தயக்கமாக
'ரவிக்கு வேற வேலை கிடைச்சிருக்கு?' என்றாள்.
'என்ன பெரிய மேனேஜிங் டிராக்டர் உத்யோகமா கிடைச்சிருக்கு?' என்று கோவமாக கேட்டாள் நித்யா.
'இல்ல நித்யா... நான் அவரை அவாய்ட் பண்ண தான் ட்ரை பண்ணினேன்... அவர் என்கிட்ட வந்து... "எனக்கு...' என்று நந்தினி சொல்லி முடிவதற்குள்
'"எனக்கு உன்னை விட்ட யார் இருக்கா?... இந்த வேலையே உன்னால தான் கிடைச்சுது"... அப்புறம் மானே தேனே பொன்மானே அப்படி இப்படின்னு எதாவது ஸிம்பதி வேவ்ஸ் கிரியேட் பண்ணிருப்பாரு... அதானே.' - என்று கேட்டாள் நித்யா.
'ஆமாம்' என்றாள் நந்தினி தயக்கமாக.
'எனக்கு தெரியும்... இது நிச்சயமா நம்ம சீனியர் வருணோட ஆட்டிட்யூட் தான்... அவனும் அப்படி தான்... நான் அவனை விட்டு பிருஞ்சுடணும்னு நினைக்கும் போதெல்லாம் எப்போவாவது க்ளாஸ் டெஸ்ட் ல ஜஸ்ட் பாஸ் ஆனா கூட "நீ தான் காரணம்... எனக்கு உன்னை விட்ட யாரு இருக்கா... எல்லாரும் கூட இருந்து குழியை பரிக்கறாங்க ... என்னை காப்பாத்த வந்த தேவதை நீ தான்... ப்ளீஸ் என்னை மன்னிச்சு மறுபடி ஏத்துக்கோ" னு சொல்லி சொல்லியே என் மனசை மாத்திடுவான்... சரி திருந்திட்டானு நினைச்சு அந்த லவ்வை கண்டின்யு பண்ணினா... மறுபடி அவன் சுய ரூபத்தை காட்டுவான்... நோ நந்து நீயும் அந்த ட்ராப் ல மாட்டிக்காதே... இந்த மாதிரி ஆளுங்க எல்லாம் கேன்சர் கட்டி மாதிரி... முளையிலேயே வெட்டி எறிஞ்சுடணும்... வெட்டும் போது ரத்தம் வரத்தான் செய்யும்... வலி இருக்க தான் செய்யும் ஆனா வளர விட்டா அது உன் உயிரையே குடிச்சிரும்...' என்று நித்யா கூறிக் கொண்டிருக்கும் போது நந்தினியின் கைபேசியிற்கு வேறொரு அழைப்பு வந்ததற்கான சமிஞை வந்தது.
'ஹே நித்யா... எனக்கு வேற ஒரு கால் வருது... அதை அட்டண்ட் பண்ணிட்டு அப்புறம் நானே உனக்கு கால் பண்றேன்.' என்று நித்யாவின் அழைப்பை துண்டித்துவிட்டு மற்றொரு அழைப்பை ஏற்று
'ஹலோ...' என்றாள் நந்தினி.
மறுமுனையில்
'நான் பிரகாஷோட அம்மா அவந்திகா பேசறேன்.' என்று குரல் கேட்டவுடன் சற்றே பதைபதைத்த நந்தினி சில நொடிகளில் சுதாரித்து
'ம்ம்ம்... சொல்லுங்க மா.' என்றாள்.
'நேத்து நைட் முழுக்க பிரகாஷ் தூங்கவே இல்ல... அவன் என்னை கன்வின்ஸ் பண்ண முயற்சி பண்ணிகிட்டே இருந்தான்... இதுவரைக்கும் அவன் இந்த மாதிரி அடம்பிடிச்சு நான் பாத்தது இல்லை... ரொம்ப ஈஸி கோயிங் மேன்... அதனால தான் அவனால இந்த சின்ன வயசுல இவ்வளவு பெரிய பொசிஷனை அடைய முடிஞ்சுது... ஒருவேளை என் பையன் இந்த பாதிப்புனால வாழ்க்கைல கீழே விழுந்துடுவானோனு எனக்கு பயம் வந்திருச்சு... அவன் எதிர்காலம் பாதிக்க படக் கூடாதுன்றதுக்காக தான் அவன் ஏன் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க பிடிவாதம் பிடிக்கறான்னு யோசிச்சு பாத்தேன்... ஒரு தப்பான ஆளை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு நான் பட்ட கஷ்டத்தை அவன் பாத்திருக்கான்... ஒரு வேளை அந்த வொர்ஸ்ட் மெமோரிஸ் தான் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்னு அவனை தூண்டிருக்கும்... ஐ கேன் அண்டர்ஸ்டேன்ட் யூ டூ டியர்... ஒரு தப்பான ஆளை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு அவன் கூட வாழறது ரொம்ப கஷ்டம் தான்... ஒரு வேளை எனக்கு பிரகாஷ் பிறக்கலைனா நான் கூட வேற கல்யாணம் பண்ணிருந்திருப்பேன்... நான் மனப்பூர்வமா உன்னை என் மருமகளா ஏத்துக்கறேன்... எனக்கு என் பையனோட சந்தோஷம் தான் முக்கியம்.' என்று கூறிவிட்டு நந்தினியின் பதிலை எதிர் பார்த்தார் அவந்திகா.
நந்தினியிற்கு என்ன கூறுவதென்றே தெரியவில்லை. வேறு வழியில்லாமல்
'ரொம்ப நன்றிங்க மா...' என்றாள் நந்தினி.
'ஓகே... உன்னோட சந்தோஷம் உன் குரல் லியே தெரியுது... இந்த விஷயத்தை நீயே பிரகாஷ் கிட்ட சொல்லிடு... பை.' என்று அழைப்பை துண்டித்தார் அவந்திகா.
