- Messages
- 54
- Reaction score
- 33
- Points
- 18
அத்தியாயம் 12 
தன்னை முயன்று கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு அவன் கலங்குவது தாங்காமல் முன்னே அடியெடுத்து வைக்கவும் கயல் தண்ணீர் க்ளாஸை நீட்டவும் சரியாக இருந்தது.
தண்ணீரை குடித்து விட்டு நிமிர க்ளாஸை கையில் வாங்கிய ஆரவ் அஷ்வியிடம் நீட்ட அவளோ அவனைப்பார்த்து முழிக்க....மீண்டும் நெற்றி சுருக்கி அவளைப்பார்த்தவன் "என்னாச்சி...இவளுக்கு...நல்லாத்தானே இருந்தா...அண்ணாவ பார்த்த உடனே தான் இவளுக்கு என்னமோ ஆச்சி.. ஒரு மார்கமாத்தான் அலஞ்சிக்கிட்ருக்கா... அப்பறமாதான் இவள பாக்கனும்" என நினைத்தவன் எதுவும் பேசாமல் கயலிடம் கொடுத்துவிட்டு தன் அண்ணன் புறம் பார்வையை திருப்பினான்.
அதற்குள் ரிஷி தன்னை நிலைப்படுத்திக் கொண்டு நடந்ததனைத்தையும் ஆரவ்விடம் ஒன்றுவிடாமல் கூறி முடித்து அவன் பதிலை எதிர்பாக்க ஆரவ்வின் முகம் உணர்ச்சிகளை துடைத்திருந்தது.
அன்றொரு நாள் "யாரு..நீ..என் தம்பியா? " என்று ரிஷி கேட்ட கேள்விக்கு இன்று பதில் தெரிந்ததில் யாரோ சம்மட்டியால் அடிப்பது போல் வலிக்க...கேட்டே விட்டான் தன் நெஞ்சை அரிக்கும் கேள்வியை...
"ஆக...நீங்க... இவ்வளவு நாளா அந்த துரோகியோட தம்பியாத்தான் என்ன பாத்திருக்கீங்கல்லண்ணா?"
சாட்டையடியாய் வந்து விழுந்த அவன் கேள்வியில் வாயடைத்துப்போனது ரிஷிகுமார் தேவமாருதனுக்கு....
அவனிடம் அதற்கான பதில் இல்லை..... எப்போதுமே அப்படி நினைக்கவில்லையாயினும் அன்று நினைத்தானே!!
அப்படி நினைத்ததால் தானே அப்படியொரு கேள்வி கேட்க நேர்ந்தது. அவன் எதுவும் பேச முடியாமல் ஆரவ்வை தவிப்புடன் பார்க்க
"பட்...நா இது வர அப்படி கனவுல கூட நெனச்சி பாத்ததில்ல அண்ணா....." அண்ணாவுக்கு அழுத்தம் குடுக்க அஷ்வினி விழுக்கென நிமிரவும் அவன் மேலும் தொடர்ந்தான்
"நா உங்க தம்பி இல்லன்னு...நீங்க நெனச்சது கூட ஒன்னுமே இல்லண்ணா.......ப...ப..பட்...அந்த துரோகியோட தம்பியா.. இ...இருக்க மாட்டேன்னு ஒரு தடவ கூட உங்களுக்கு தோனவே இல்..இல்லயாண்ணா?" என கேட்டவனுக்கு தொண்டை அடைத்து பேச்சு திக்க... அவன் கூற்றை அவசரமாக மறுக்க எண்ணியவனாய்
"ஆரு...நா சொல்ல வர்ரத...கொஞ்.." எனப்போனவனுக்கு கசந்த புன்னகையை பரிசளித்தவன்
"வேணாண்ணா...இதுக்கு மேல சத்தியமா மு...முடியலணா.....என்ன மன்னிச்சிரு...எ..எனக்கு... என்னமோ பன்னுதுணா... வலிக்குதுணா..." அதற்கு மேல் பேச முடியாமல் கண்ணீர் உடைப்பெடுக்க எழுந்து சென்றவனை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தனர் மூவரும்.......
அவன் சென்று கதவை அடைத்துக்கொள்ள.... அவசரமாக தன்னவன் பின்னால் கயலும் சென்றுவிட தனித்து விடப்பட்டனர் இருவரும்....
ரிஷி தலையை பிடித்துக் கொண்டு கீழே குனிய தன் பயத்தை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு அவன் அருகே சென்று அவனின் தலையில் கைவைக்க அவள் இடுப்பை சுற்றிப் பிடித்தவன் அவளை அணைத்துக்கொண்டே கதற... அவன் ஈரத்தை தன்னில் உணர்ந்தவளின் கண்களிலிருந்தும் சிதறியது கண்ணீர் துளிகள்.....
அவன் தலையை வருடிக்கொடுத்தவள்
"தே...தேவ்....கண்ட்ரோல் யுவர் செல்ஃப்... ப்ளீஸ்.... அழாதீங்க தேவ்.... நீங்க கஷ்டப்படுறத என்னால பாக்க முடில...."
"முடியலயே அஷு...அவனுக்கு வலிச்சா எனக்கும் வலிக்கிதேடி....நா என்ன பண்ணட்டும்?" சிறு பிள்ளையாய் முகம் உயர்த்தி கேட்டவனைப் பார்த்து
"ஆருவுக்கு புரிய வெக்கலாம் தேவ்...ப்ளீஸ் நீங்க முதல்ல உணர்ச்சிவசப்படாம இருங்க..."
"அ...அப்போ என்கிட்ட அவன் பேசிருவானில்ல அஷு?" இதற்கு அவள் எப்படி பதில் கூறுவது.... அவன் கண்களில் அவள் கண்ட அந்நியத்தன்மையை கண்ட பிறகு என்னவென்று அவளும் உறுதியளிப்பது???
"சொல்லு அஷு...பேசுவானில்லடி...?"
"அ...அது...அது...பேசுவான் தேவ்.. நீங்க ஸ்ட்ரைன் பன்னிக்காதிங்க" மறுபடி அவன் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாகிவிட அவன் தலையை தடவிக்கொடுத்துக்கொண்டே இருக்க... அவனும் எதிர்ப்பு காட்டாமல் அவள் வயிற்றிலேயே முகம் புதைத்துக் கொண்டான்.
***
கட்டிலில் தொப்பென விழுந்தவனுக்கு மனது ரணமாய் வலிக்க...கண்களிலிருந்து அருவியாய் இறங்கியது கண்ணீர்....
அவனைத்தொடர்ந்து வந்த கயல் அவன் தலை பக்கம் அமர்ந்து அவன் தலையை தன் மடி மீது வைக்கவும் அவன் கண்ணீரை உணர்ந்தவள்
"ப்ச்..ஆரு...என்னடா இது சின்ன பசங்க மாதிரி அழுதுகிட்டு....இந்த கண்ணீர் வேஸ்ட் ஆரு....மாமா தெரிஞ்சு தப்பு பண்ணலயே...அவன் சொன்னத நம்பினதாலதானே அப்பிடி நெனச்சிருக்காங்க.... இல்லன்னா...அவங்க நெனச்சிருப்பாங்களாடா...நீயே சொல்லு பாக்கலாம்?" சூழ்நிலையை சகஜமாக்க முயன்றவளிடம்
"அ...அவருக்கு......ஒரு நாள் கூட நா அவரோட த...தம்பியா இ...இருக்க மாட்டேன்னு...தோ...தோனவே இல்லல்ல அம்மு....ரொம்ப வலிக்குதுடி......" என்றவன் எழுந்து உள்ளறைக்கு செல்ல இவளோ செய்வதறியாது நின்றிருந்தாள்.
காலை....
சூரிய கதிர் வெளிச்சத்தில் கண் விழித்த ரிஷி தான் தலையணையல்லாது வேறு எதிலோ தலை வைத்திருப்பதை உணர்ந்து வாரிசுருட்டிக்கொண்டெழ அங்கே அவன் கண்டது புன்னகை முகம் மாறாது சிறு குழந்தை போல் உறங்கிக்கொண்டிருக்கும் தன் மனையாளைத்தான்....
அவள் சோபாவில் அமர்ந்தவாக்கிலேயே உறங்கியிருக்க... தான் தான் அவள் மடியில் படுத்திருந்திருப்பதை யூகித்துக்கொண்டவனுக்கு....." நான் எப்படி இவள் மடியில்?" என்பதுவே புரியாத புதிராகிப்போனது.
மூலையை கசக்கிப்பிழிந்து யோசித்தவனுக்கு நேற்று நடந்ததனைத்தும் படமாக விரிய.... முகம் அடுத்த நொடி வேதனையில் கசங்கிய அதே நேரம்.... யாரிடம் உணர்வுகளை அடக்கி வைத்தாலும் இவளிடம் மட்டும் அது நடக்கவே நடக்கப்போவதில்லை என்பதனையும் தெள்ளத் தெளிவாக புரிந்து கொண்டான் அந்த ஆறடி ஆண்மகன்.
தாலி செய்யும் மாயாஜாலமோ அல்லது மனைவி என்கிற உரிமையோ ஏதோ ஒன்று இவளின்பால் சாயத்தூண்டுகிறது என்பதுவே உண்மை என்பதனை புரிந்து கொண்டவன் சலேரெனத்திரும்பி அவளைப்பார்க்க அவளோ இன்னும் அதே குழந்தைத்தனமான முகத்துடன் தூங்கிக் கொண்டுதானிருந்தாள்.
அவளையே பார்த்திருந்தவனுக்கு இவளா நேற்று ஆபீஸில் அப்படி பேசினாள் என்ற சந்தேகம் எழவும் கூடவே தான் அப்படி நடந்து கொண்டிராவிட்டால் இவள் வாயிலிருந்து அந்த வார்த்தை வந்திருக்குமா எனவும் தோன்றியதில் தன் மீது தப்பை வைத்துக்கொண்டு இவளிடம் கோபப்பட்டு விட்டோமே என நினைத்தவன் அவளில் சிறு அசைவு தெரியவும் அவசரமாக எழுந்து மாடியேறி சென்றுவிட்டான் அவள் முகம் பார்க்கத்தயங்கி....
கண்விழித்துப் பார்த்தவள் உடனே தேடியது ரிஷியைத்தான்.... பின்னே நேற்று இரவு அவன் வாயிலிருந்து வந்த வார்த்தைகளின் தாக்கம் அப்படி...
அமர்ந்தவாக்கிலேயே இருந்தவளுக்கு நேற்றிரவு நடந்தது விரிந்தது.
அவளை சுற்றி வளைத்திருந்தவன் திடுமென நிமிர்ந்து
"அ....அஷு....உ...உன்...மடியில படுத்துக்கட்டுமா?" என கேட்டவனை பார்த்து அதிர்ந்து போனவளாய் எதுவுமே சொல்லத்தோன்றாமல் தலையை மட்டும் ஆமோதிப்பாய் அசைத்து விட்டு சோபாவில் அமர அவனும் படுத்துக் கொண்டான்.
அவன் தலைமுடியை கோதியவாறே ஏதோ யோசனையில் இருந்தவளை அவன் முனகல் சத்தம் நினைவுக்கழைக்க.... அவசரமாக அவனைப் பார்க்க அவனோ
"யேன் ராக்கி இப்பிடி பண்ண? என்ன விட உன்னத்தானேடா நம்பி இருந்தேன்....நட்புக்கு துரோகம் செஞ்ச நீ அப்பிடியே போகாம எதுக்குடா என் மொத்த வாழ்கைலயும் விளையாடி இருக்க? உன்னால... உன் துரொகத்தால என்னால எந்தப் பொண்ணையுமே நம்ப முடியாம பண்ணிட்டியே அனு... யேன்டி பொய்யாகிப்போன? ராக்கி....என் சொந்த தம்பியையே என்கிட்ட நெருங்க விடாம பண்ணிட்டல்லடா.... உன்ன கொல்லாம விட மாட்டேன்டா... மாட்டேன்..." என்னென்வோ சுயநினைவின்றி மாறி மாறி பிதற்றிக்கொண்டிருக்க அப்போதுதான் அவளுக்கு அவன் சுயநினைவின்றியே தன்னிடம் மடியில் படுத்துக்கொள்ள கேட்டிருப்பதும் புரிந்தது.
இப்போது காதலிக்கவில்லையாயினும் சுயநினைவின்றி அவள் பெயரை உச்சரிக்கும் அளவுக்கா அவள் பதிந்து போயிருக்கிறாள் என நினைக்க நினைக்க மனம் வலித்தது மறுபுறம்....
எல்லாம் தெரிந்திருந்தும் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் கண்ணீர் எட்டிப்பார்க்க அவசரமாக அதை வாய் பொத்தி அடக்கிக்கொண்டாள்.
கயலின் அக்கா என்றழைப்பில் நிதர்சனத்திற்கு வந்தவள் திரும்பிப் பார்க்க அவள் பதற்றமாக இருப்பதை கண்டவளுக்கு அந்த பதற்றம் தொற்றிக்கொள்ள
"எ...என்னாச்சு க...கயல்....எதுக்குடி பதட்டமா இருக்க?" என்றாள் அவளும் பதற்றமாகவே....
"அ...அ...அஷ்வி..அஷ்வி...ஆ...ஆருவகாணோம்டி..." எனவும் தூக்கிவாரிப் போட்டது பேதைக்கு...
"என்னடி சொல்ற...நல்லா தேடிப்பாத்தியா.....?"
"ந...நா..நா தேடிப்பாத்துட்டேன் அஷ்வி...ப..ப...பயமா இருக்குடி..." என அழவும் தன் பயத்தை மறைத்தவள்
"ஹே...ரிலாக்ஸ் கயல்....அவன் எங்காவது அவசர வேலயா போயிருப்பான்டி...பயப்படாத..."
"இல்ல... இல்ல.... அஷ்வி...எவ்வளோ அவசரமா இருந்தாலும்.... இருந்தாலும்....சொ....சொ... சொல்லிட்டுத்தான் போவான்... மொ...மொபைல் வேற சுவிட்ச் ஆஃப்னு வருது....எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு அஷ்வி..."
"நீ...இரு...நா....நா...போய் தேடிட்டு வர்ரேன்..." என்றவள் அவசரமாக வெளியேற அவளின் "மாமாட்ட சொல்லிட்டு போ அஷ்வி..." என்ற குரல் காற்றோடு கரைந்து போனது.
அப்போதுதான் கீழிறங்கி வந்த ரிஷி இவள் கத்துவது கேட்டு" யாருகிட்ட என்கிட்ட சொல்லிட்டு போன்னு கத்துறா?" என யோசித்தவாறே அருகில் வர அரவம் உணர்ந்து திரும்பிப் பார்த்தவள் ரிஷியை கண்டு கண்களில் நீர் கோர்க்க
"ம்...மாமா...ஆரு...ஆ..ஆருவ காணோம்..... மாமா...."எனவும் "வாட்..." என அதிர்ந்து பின் ஆக்ரோஷமாக அவளை உலுக்கி
"எ...என்ன...? நீ...நீ..." வார்த்தை வராமல் தடுமாற
"உண்மதான் மாமா....அஷ்வி... அதுக்காக தான் வெளிய போ...போ...போனா..."
"ஒஹ்...ஷிட்..இடியட்...உன் அக்காக்கு மூளன்னு ஒன்னு இருக்கா இல்லயா..." என கத்தியவன் தன் போனை எடுத்து அவளுக்கழைக்க அது அவன் நின்றிருந்த இடத்திற்கு அருகிலேயே கேட்கவும்....
"ஷிட்....ஷிட்...ஷிட்..."என்றவன் தலையை அழுத்தக்கோதி தன்னை கட்டுப்படித்திக்கொண்டு
"நீ...பத்திரமா இரு கயல்...நா..நா போய் ரெண்டு பேரயும் தேடுறேன்..." என்றவன் விருட்டென வெளியேற தன்னை நிலைப்படுத்த முடியாமல் சோபாவில் அமர்ந்து விட்டாள் கயல்விழி.
***
"ஆரு....எங்கடா போய்த்தொலஞ்ச.... ச்சே அவசரத்துல ஃபோன வேற விட்டுட்டு வந்துட்டேன்.... யேன்டா இப்பிடி பண்ற? லூசு...லூசு... கொஞ்சம் கூட யோசிக்கிற தன்மையே இல்லாத நீயெல்லாம் எப்பிடித்தான் சி.பி.ஐ ல வேல பாக்குறியோ...." என வாய்விட்டே புலம்பியவள் தன் ஸ்கூட்டியை ஓட்டியவாறே அங்குமிங்கும் கண்களால் அவன் தென்படுகிறானா என அலசிக்கொண்டே சென்று கொண்டிருந்தாள்.
***
தன் காரிலுள்ள புளூடூத்தை ஆன் பண்ணியவன் மீண்டும் மீண்டும் ஆரவ்விற்கு அழைக்க அது அனைத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் தகவலே கிடைக்கவும் எரிச்சலில் காரை அதிவேகமாக செலுத்திக்கொண்டிருந்தான்.
"இடியட்....இவ வேற எங்க போய்த்தொலஞ்சான்னு தெரியலயே.... இவளத் தேடுறதா... இல்ல.... அவனத் தேடுறதா..." கண்களை அலைய விட்வாறே வண்டியை செலுத்திக் கொண்டிருந்தவனுக்கு மின்னலென வந்து போனது கடற்கரை.....
அதற்கு காரணமும் இல்லாமலில்லை... ஆரவ் தனிமையை தேடி நாடிச்செல்லும் ஒரே இடம்....
அவனைப் போலவே......
அந்த ஒற்றுமை இப்போதுதான் அவனுக்கு புரிய... அந்த பதற்ற;கோப நிலையிலும் அவணுக்கு அழகாக புன்னகை விரிந்தது.
((டேய்...டேய்...அங்க உன் பொண்டாட்டி, உன் தம்பி என்ன ஆனாங்கன்னு போய் பாருடா...அத விட்டுட்டு இழிச்சிக்கிட்டு இருக்க... இது ஒனக்கே கொஞ்சம் ஓவரா தெரியல..))
அவளும் தன் ஸ்கூட்டியை கடற்கரைக்குத்தான் செலுத்திக் கொண்டிருந்தாள்.
((ஆஹா ஆஹா...பொண்டாட்டிக்கும் புருஷனுக்கும் என்னே ஒரு ஒற்றுமை...!!!))
***
கடலலையை முறைத்தவாறே ச்சே...ச்சே..ஆரு முறைக்க மாட்டான்ல....
கடலலையை பார்த்தவாறே மனலில் அமர்ந்திருந்தான் ஆரவ். மனது மரண வலியை சத்தமில்லாமல் அனுபவித்துக்கொண்டிருக்க... அதன் பிரதிபலிப்பு கண்களில் நீர் வழிந்து கொண்டே இருந்தது.
அவனுக்கு ரிஷி சொன்னதை ஜீரனித்துக்கொள்ளவே முடியவில்லை.... இதற்கு உண்மையை மறைத்து அதை சொல்லாமலேயே விட்டிருக்கலாமே... இத்தனை வலி இருந்திருக்காதே!!!
ரிஷி முகத்தை திருப்பினாலே கண்ணீர் விடுபவன் இன்று அவன் முகத்தை பார்க்கவே பிடிக்காமல் தனிமையில் அமர்ந்திருப்பதை எங்கு போய் சொல்வது???
முதலில் வந்து சேர்ந்தது அஷ்வினியே...தன் பார்வையை ஆரவ்வை தேடி அலச விட... அவன்தூரத்திலே ஒரு படகுக்கு பக்கத்தில் அமர்ந்திருப்பது தெரிய....அவனருகில் சென்றவள் ஹப்பாடா என அவனை இடித்தவாறே அமரவும் யாரென திரும்பிப் பார்த்தவன் அவளை முறைத்துவிட்டு தள்ளி அமர்ந்தான்.
அதில் அவனை மேலும் சீண்டிப்பார்க்க எண்ணி மணலை அள்ளியெடுத்து அவன் முடியில் அருவி போல் கொட்ட திடுக்கிட்டவன் அவசரமாக அவள் கையை தட்டிவிட்டு அவனும் அவளுக்கு அபிஷேகம் செய்து விட்டு எழுந்து நிற்க.... அவன் மனநிலையை மாற்றிவிட்ட சந்தோஷத்தில் தானும் எழுந்தவள் அவனை தன் புறம் திருப்பி
"டேய்...இப்போ என்ன நடந்து போச்சுன்னு இங்க வந்து உக்காந்திருக்க?நாங்க எவ்வளோ பதறிப்போய்டோம் தெரியுமா...கயல் பாவம்டா..ரொம்ப பயந்துட்டா...."என்றவளை புரியாது பார்க்க
"பின்னே...சொல்லாமகொல்லாம வீட்லருந்து வந்து....மொபைலும் சுவிட்ச் ஆப்னா நாங்களும் என்னதான் நினக்கிறது?"
"ப்ச்..."
"என்னடா....?"
"ரொம்ப ஹேர்ட்டிங்கா இருக்குடி"
"....."
"அவரு இத என்கிட்ட சொல்லாமலே இருந்திருக்கலாமேடி.... எதுக்கு அஷ்வி சொன்னாரு?"
"ஆரு...."
"...."
"ப்ச்....ஆரு...."
"......"
"ஏன்னுதான் கேளேன்டா......"
"நீ என்ன சொன்னாலும் என்னால ஏத்துக்க முடியாது அஷ்வினி..." திட்டவட்டமாக கூறிவிட்டவனை இயலாமையுடன் பார்த்தவள் இவனை விட்டுப்பிடிப்போம் என எண்ணியவாறு
"சரி...சரி...அதுக்குன்னு என் பெயர நீட்டி முழக்காத..." என பொய்யாய் கோபம் கொண்டு மறுபக்கம் திரும்பியவளை புன்சிரிப்புடன் பார்க்க "ஹப்பா...ஒரு வழியா சிரிச்சிட்டான்" என நினைத்து
"மொதல்ல வீட்டுக்கு போ... போயி உன் பொண்டாட்டிய சமாதானப்படுத்துற வழியப்பாரு... எப்போ பாரு உறிஞ்சிக்கிட்டேதான்...." சலிப்புடன் சொன்னாலும் அதிலுள்ள அக்கறையை உணராதவனா நண்பன்??
"அப்போ நீ வர்ல?"
"நீ போ..ஆரு...நா கொஞ்ச நேரம் கழிச்சி வரேன்" என்றவளை அவன் கண்கள் துளைக்க
"நாம அப்பறமா பேசலாம்டா....நீ போ நா வர்ரேன்"
"ம்ஹூம்...அப்படியெல்லாம் உன்ன தனியா விட முடியாது...நீயும் வா..."
"ஆரு...ப்ளீஸ்டா...கொஞ்ச நேரம்தான்...ப்ளீஸ்.." என கண்களை சுருக்கி கெஞ்சவும் மனமே இல்லாமல் சரி என்று சென்று விட்டான்.
காரை லாவகமாக ஓட்டியவாறே கடற்கரையை அடைந்தவனுக்கு சுத்தமாக அஷ்வினியின் ஞாபகம் பின்னுக்கு செல்லப்பட்டு ஆரவ் மட்டுமே ஞாபக அடுக்குகளில் நிறைந்திருந்தான்.
கயல் அவனுக்கழைத்து ஆரவ் வந்ததையும் அஷ்வினி அங்கேயே இருப்பதாகவும் கூறி வைத்துவிட... ஆரவ்வின் முகத்திருப்பலில் மனது சுணங்கினாலும் அதுவும் அவனுக்கு சுவாரஷ்யத்தையே கொடுத்தது தான் விந்தை....
ஆக...மொத்தத்தில் பழைய ரிஷியாக மாறிக்கொண்டிருப்பது உண்மை...அதுவும் ஆரவ்விடம் மட்டும்.....
அஷ்வினியிடம் தேவ் தான்......
***
ஆரவ் சென்றவுடன் மணலில் அமர்ந்தவளுக்கு பல எண்ண ஊர்வலம்....
ரிஷி சுயநினைவின்றி உலற்றியது ஒரு புறம் மனதை பாரமாக்க...மறுபுறம் ஆரவ் "வருண்" என "விஷ்வாவை" காட்டியது வேறு அவளுக்கு உச்சகட்ட அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
அஜய்யை போலவே தோற்ற வேறுபாடின்றி விஷ்வாவை கண்ட நாள் முதல் அவனிடம் எத்தனையோ ஜென்மத் தொடர்பு போல் ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத உணர்வு அவளுக்குள்....
இதை எதனையுமே வெளியில் காட்டாவிடினும் மனதில் ஒரு பிரளயமே உலன்று கொண்டிருந்தது.
அதையும் ஓரத்தில் வைத்து விட்டு பிறகு பார்க்கலாம் என வைத்தாலும் அவள் மனம் போகும் போக்கைத்தான் அவளால் இன்றுவரை புரிந்து கொள்ளவே முடியவில்லை....
அவனை கண்ட நாளிலிருந்து இன்றுவரை நினைத்தவளுக்கு ஒன்றே ஒன்றுதான் சத்தியமாய் புரிந்தது. அது.....அவன் எவ்வளவுதான் அவன் கோபம் காட்டி அவளும் அவனிடம் கோபப்பட்டாலும் மறு நொடி எப்போதும் போல் பேசத் தூண்டுகிறது மனது....
ஏதேதோ யோசனைகளில் உழன்று கொண்டிருந்தவளை ஒரு தாயின் ஓலமே திடுக்கிட்டு திரும்பச் செய்தது.
சட்டென சத்தம் வந்த திசை பக்கம் பார்வையை திருப்பியவள் அங்கே ஒரு தாய் தலையில் அடித்துக்கொண்டு அழுவதை பார்த்தவள் பதறி எழுந்து சுற்றும் முற்றும் பார்வையை ஓட்டியவள் கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை யாருமே தென்படாதது கண்டு புருவ முடிச்சுடனே அவசரமாக அந்த தாயை நெருங்கி
"அம்மா....என்னாச்சு... எதுக்கு இப்பிடி " என கேட்டவளை பற்றுக்கோளாக நினைத்த அந்த தாய் மனது சற்றும் தாமதியாமல் தூரத்தில் கை காட்ட அந்த திசையை பார்த்தவள் அதிர்ந்தது ஒரு நொடி தான்... அடுத்த நிமிடம் அந்த ஆழ்கடலுக்குள் குதித்திருந்தாள் அவர் குழந்தையை காப்பாற்ற....
அவள் அந்தத் தாயிடம் ஏதோ பேசக்குனிந்த போதுதான் அவளை கண்டு அவளிடம் நெருங்க ஒரு காலடியை எடுத்து வைத்த ரிஷி அவள் அடுத்து செய்த காரியத்தில் ஸ்தம்பித்து நின்றுவிட்டான் மூளை மரத்துப் போனவனாய்......
அதற்குள் அஷ்வினி அக்குழந்தையை காப்பாற்றி அந்த தாயிடம் ஒப்படைத்தவள் அவர் கால் முடியாமல் இருப்பதை பார்த்து நடந்ததை யூகித்துக் கொண்டு திரும்ப திடுமென வந்த பெரிய அலையொன்று அவளை தன்னுள் வாரி சுரிட்டிக்கொண்டு உள்ளே இழுத்துச்செல்ல... ஏற்கனவே அதிக தண்ணீரை குடித்திருந்தவள் மறுபடி நடந்த திடீர் தாக்குதலில் அதிர்ச்சியில் நீருக்குள்ளே மூர்ச்சையானாள்.
அவளை உள்ளே இழுத்துக்கொண்ட அலையில் சட்டென குதித்த ரிஷி அவள் மூர்ச்சையாகி சாயவும் அவளை இழுத்து பிடிக்க... அடுத்து வந்த அலையில் இருவருமே கரையோரமாய் அடித்து வரப்பட்டு வந்து விழுந்தனர்.
அவளை தன் கை வளைவுக்குள் வைத்திருந்தவன் உடனே சுதாரித்து எழுந்து அவள் கண்ணத்தை பதட்டமாக தட்டத் துவங்கினான்.
"ஏய்......எந்திரிடி.....இடியட்....அ...அஷு....அஷு....எந்திரிடி....ப்ளீஸ்...." என தட்டியவன் அவள் நெஞ்சின் மீது தலை வைத்துப்பார்க்க... அது சீராக இயங்கிக் கொண்டிருந்ததில் சற்றே ஆசுவாசமடைந்தவனாக அவள் வாய் மீது வாய் வைத்து ஊத.... சற்று இருமலுடனேயே நீரை கக்கியவாறே கண்விழித்தாள் தேவ்வின் அஷு....
அவன் கண்களை கண்டவள் அதில் தெரிந்த நிம்மதியில் புன்னகைத்தவாறே மீண்டும் மயங்கிப்போக உண்மையிலயே பயந்து போனான் ரிஷி.
"அ....அஷு...என்னாச்சு... எந்திரிமா...எ...எந்திரி..." கண்ணத்தை தட்ட அவளிடம் எந்தவொரு அசைவுமில்லாது போக அவளை தூக்கிக்கொண்டு காருக்குள் கொண்டுபோய் கிடத்தியவன் புயலென எடுத்தான் வைத்திய சாலையை நோக்கி....
அவளை கொண்டுபோய் அதில் அனுமதித்தவனுக்கு மனம் எரிமலையாய் கனன்று கொண்டிருந்தது அவள் செயலை நினைத்து....
வைத்தியர் வந்து சாதாரன அதிர்ச்சி மயக்கம் தான் என கூறிச்சென்றிருக்க அவன் இன்னும் கண்விழிக்கவில்லையாதலால் எதுவும் சொல்லாமல் வெளியில் நின்றிருந்தான்.
சிறிது நேரத்தில் ஒரு நர்ஸ் வந்து கண்விழித்து விட்டாளென்பதை சொல்லிச் செல்ல கதவை திறந்து கொண்டு புயலென உள்ளே நுழைந்தவன் அவள் சுதாரிக்கும் முன் விட்டான் பளாரென ஒரு அறை...
அவனைப்பார்த்து கண்களில் நீர் கோர்க்க ஏறிட்டு பார்பத்தவளை
"அறிவிருக்காடி உனக்கு?இவ பெரிய நீச்சல் வீராங்கனை.... கொழந்தய காப்பாத்த அப்பிடியே பாஞ்சிட்டா....ச்சே...அறிவுன்னு கொஞ்சமாச்சும் மண்டைல இருக்கா இல்லயாடி?இது பத்தாதுன்னு காலைல எதபத்தியும் கவலப்படாம வந்திருக்க? ஒன்னுகெடக்க ஒன்னு ஆகிப்போச்சின்னா அப்பறம் நா....." என ஏதோ கூற வந்தவன் அப்படியே நிறுத்திவிட்டு தலையை அழுத்தக் கோதி தன்னை சமன்படுத்திக்கொண்டான்.
அவள் எதுவுமே பேசவேயில்லை... அமைதியாகவே அனைத்தையும் ஏற்றுக்கொண்டாள்.இருவருடைய உடையுமே ஈரமாயிருப்பதை உணர்ந்தவன் அவளை அழைத்துக்கொண்டு வீட்டுக்குச் சென்றான்.
வீட்டுக்குள் வந்ததும் வராததுமாக எல்லாவற்றையும் கூறி ஆரவ்வை காய்ச்சி எடுக்க அவளை முறைத்த ஆரவ் எதுவும் வாய் திறந்து பேசினானில்லை.... ஒரு பெருமூச்சுடன் அவனைக் கடந்து ரூமிற்குள் சென்றவன் பாத்ரூமிற்குள் நுழைந்து கொள்ள அவனைத்தொடர்நது ரூமிற்குள் நுழைந்தவள் நேரே பால்கனியில் போய் நின்றாள் அவன் வரும் வரை....
ஏனோ காரனமின்றி கண்களில் தாரை தாரையாய் கண்ணீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது.ஆறுதலாக பேசக்கூட யாருமில்லாமல் தனித்துவிடப்பட்ட உணர்வு.....
கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டு அவசரமாக கண்களை துடைத்துக்கொண்டவள் அவனை ஏறிட்டும் பார்க்காமல் குளியலறையில் புகுந்து கொள்ள... அவளை நெற்றி சுறுக்கியவாறே பார்த்திருந்தவன் பின் தோலை குழுக்கிவிட்டு லேப்டாப்புடன் அமர்ந்துவிட்டான்.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து வெளியே வந்தவள் கொஞ்சம் தள்ளாடவும் அவளையே பார்த்திருந்தவன் ஒரே எட்டில் அவளை நெருங்கி அவள் தோலை வளைத்து பிடிக்க அவன் கைகளிலேயே தோய்ந்து விழுந்தவளின் உடல் நெருப்பென கொதித்தது காய்ச்சலினால்.......
தொடரும்..........
25-04-2021.
தன்னை முயன்று கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு அவன் கலங்குவது தாங்காமல் முன்னே அடியெடுத்து வைக்கவும் கயல் தண்ணீர் க்ளாஸை நீட்டவும் சரியாக இருந்தது.
தண்ணீரை குடித்து விட்டு நிமிர க்ளாஸை கையில் வாங்கிய ஆரவ் அஷ்வியிடம் நீட்ட அவளோ அவனைப்பார்த்து முழிக்க....மீண்டும் நெற்றி சுருக்கி அவளைப்பார்த்தவன் "என்னாச்சி...இவளுக்கு...நல்லாத்தானே இருந்தா...அண்ணாவ பார்த்த உடனே தான் இவளுக்கு என்னமோ ஆச்சி.. ஒரு மார்கமாத்தான் அலஞ்சிக்கிட்ருக்கா... அப்பறமாதான் இவள பாக்கனும்" என நினைத்தவன் எதுவும் பேசாமல் கயலிடம் கொடுத்துவிட்டு தன் அண்ணன் புறம் பார்வையை திருப்பினான்.
அதற்குள் ரிஷி தன்னை நிலைப்படுத்திக் கொண்டு நடந்ததனைத்தையும் ஆரவ்விடம் ஒன்றுவிடாமல் கூறி முடித்து அவன் பதிலை எதிர்பாக்க ஆரவ்வின் முகம் உணர்ச்சிகளை துடைத்திருந்தது.
அன்றொரு நாள் "யாரு..நீ..என் தம்பியா? " என்று ரிஷி கேட்ட கேள்விக்கு இன்று பதில் தெரிந்ததில் யாரோ சம்மட்டியால் அடிப்பது போல் வலிக்க...கேட்டே விட்டான் தன் நெஞ்சை அரிக்கும் கேள்வியை...
"ஆக...நீங்க... இவ்வளவு நாளா அந்த துரோகியோட தம்பியாத்தான் என்ன பாத்திருக்கீங்கல்லண்ணா?"
சாட்டையடியாய் வந்து விழுந்த அவன் கேள்வியில் வாயடைத்துப்போனது ரிஷிகுமார் தேவமாருதனுக்கு....
அவனிடம் அதற்கான பதில் இல்லை..... எப்போதுமே அப்படி நினைக்கவில்லையாயினும் அன்று நினைத்தானே!!
அப்படி நினைத்ததால் தானே அப்படியொரு கேள்வி கேட்க நேர்ந்தது. அவன் எதுவும் பேச முடியாமல் ஆரவ்வை தவிப்புடன் பார்க்க
"பட்...நா இது வர அப்படி கனவுல கூட நெனச்சி பாத்ததில்ல அண்ணா....." அண்ணாவுக்கு அழுத்தம் குடுக்க அஷ்வினி விழுக்கென நிமிரவும் அவன் மேலும் தொடர்ந்தான்
"நா உங்க தம்பி இல்லன்னு...நீங்க நெனச்சது கூட ஒன்னுமே இல்லண்ணா.......ப...ப..பட்...அந்த துரோகியோட தம்பியா.. இ...இருக்க மாட்டேன்னு ஒரு தடவ கூட உங்களுக்கு தோனவே இல்..இல்லயாண்ணா?" என கேட்டவனுக்கு தொண்டை அடைத்து பேச்சு திக்க... அவன் கூற்றை அவசரமாக மறுக்க எண்ணியவனாய்
"ஆரு...நா சொல்ல வர்ரத...கொஞ்.." எனப்போனவனுக்கு கசந்த புன்னகையை பரிசளித்தவன்
"வேணாண்ணா...இதுக்கு மேல சத்தியமா மு...முடியலணா.....என்ன மன்னிச்சிரு...எ..எனக்கு... என்னமோ பன்னுதுணா... வலிக்குதுணா..." அதற்கு மேல் பேச முடியாமல் கண்ணீர் உடைப்பெடுக்க எழுந்து சென்றவனை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தனர் மூவரும்.......
அவன் சென்று கதவை அடைத்துக்கொள்ள.... அவசரமாக தன்னவன் பின்னால் கயலும் சென்றுவிட தனித்து விடப்பட்டனர் இருவரும்....
ரிஷி தலையை பிடித்துக் கொண்டு கீழே குனிய தன் பயத்தை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு அவன் அருகே சென்று அவனின் தலையில் கைவைக்க அவள் இடுப்பை சுற்றிப் பிடித்தவன் அவளை அணைத்துக்கொண்டே கதற... அவன் ஈரத்தை தன்னில் உணர்ந்தவளின் கண்களிலிருந்தும் சிதறியது கண்ணீர் துளிகள்.....
அவன் தலையை வருடிக்கொடுத்தவள்
"தே...தேவ்....கண்ட்ரோல் யுவர் செல்ஃப்... ப்ளீஸ்.... அழாதீங்க தேவ்.... நீங்க கஷ்டப்படுறத என்னால பாக்க முடில...."
"முடியலயே அஷு...அவனுக்கு வலிச்சா எனக்கும் வலிக்கிதேடி....நா என்ன பண்ணட்டும்?" சிறு பிள்ளையாய் முகம் உயர்த்தி கேட்டவனைப் பார்த்து
"ஆருவுக்கு புரிய வெக்கலாம் தேவ்...ப்ளீஸ் நீங்க முதல்ல உணர்ச்சிவசப்படாம இருங்க..."
"அ...அப்போ என்கிட்ட அவன் பேசிருவானில்ல அஷு?" இதற்கு அவள் எப்படி பதில் கூறுவது.... அவன் கண்களில் அவள் கண்ட அந்நியத்தன்மையை கண்ட பிறகு என்னவென்று அவளும் உறுதியளிப்பது???
"சொல்லு அஷு...பேசுவானில்லடி...?"
"அ...அது...அது...பேசுவான் தேவ்.. நீங்க ஸ்ட்ரைன் பன்னிக்காதிங்க" மறுபடி அவன் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாகிவிட அவன் தலையை தடவிக்கொடுத்துக்கொண்டே இருக்க... அவனும் எதிர்ப்பு காட்டாமல் அவள் வயிற்றிலேயே முகம் புதைத்துக் கொண்டான்.
***
கட்டிலில் தொப்பென விழுந்தவனுக்கு மனது ரணமாய் வலிக்க...கண்களிலிருந்து அருவியாய் இறங்கியது கண்ணீர்....
அவனைத்தொடர்ந்து வந்த கயல் அவன் தலை பக்கம் அமர்ந்து அவன் தலையை தன் மடி மீது வைக்கவும் அவன் கண்ணீரை உணர்ந்தவள்
"ப்ச்..ஆரு...என்னடா இது சின்ன பசங்க மாதிரி அழுதுகிட்டு....இந்த கண்ணீர் வேஸ்ட் ஆரு....மாமா தெரிஞ்சு தப்பு பண்ணலயே...அவன் சொன்னத நம்பினதாலதானே அப்பிடி நெனச்சிருக்காங்க.... இல்லன்னா...அவங்க நெனச்சிருப்பாங்களாடா...நீயே சொல்லு பாக்கலாம்?" சூழ்நிலையை சகஜமாக்க முயன்றவளிடம்
"அ...அவருக்கு......ஒரு நாள் கூட நா அவரோட த...தம்பியா இ...இருக்க மாட்டேன்னு...தோ...தோனவே இல்லல்ல அம்மு....ரொம்ப வலிக்குதுடி......" என்றவன் எழுந்து உள்ளறைக்கு செல்ல இவளோ செய்வதறியாது நின்றிருந்தாள்.
காலை....
சூரிய கதிர் வெளிச்சத்தில் கண் விழித்த ரிஷி தான் தலையணையல்லாது வேறு எதிலோ தலை வைத்திருப்பதை உணர்ந்து வாரிசுருட்டிக்கொண்டெழ அங்கே அவன் கண்டது புன்னகை முகம் மாறாது சிறு குழந்தை போல் உறங்கிக்கொண்டிருக்கும் தன் மனையாளைத்தான்....
அவள் சோபாவில் அமர்ந்தவாக்கிலேயே உறங்கியிருக்க... தான் தான் அவள் மடியில் படுத்திருந்திருப்பதை யூகித்துக்கொண்டவனுக்கு....." நான் எப்படி இவள் மடியில்?" என்பதுவே புரியாத புதிராகிப்போனது.
மூலையை கசக்கிப்பிழிந்து யோசித்தவனுக்கு நேற்று நடந்ததனைத்தும் படமாக விரிய.... முகம் அடுத்த நொடி வேதனையில் கசங்கிய அதே நேரம்.... யாரிடம் உணர்வுகளை அடக்கி வைத்தாலும் இவளிடம் மட்டும் அது நடக்கவே நடக்கப்போவதில்லை என்பதனையும் தெள்ளத் தெளிவாக புரிந்து கொண்டான் அந்த ஆறடி ஆண்மகன்.
தாலி செய்யும் மாயாஜாலமோ அல்லது மனைவி என்கிற உரிமையோ ஏதோ ஒன்று இவளின்பால் சாயத்தூண்டுகிறது என்பதுவே உண்மை என்பதனை புரிந்து கொண்டவன் சலேரெனத்திரும்பி அவளைப்பார்க்க அவளோ இன்னும் அதே குழந்தைத்தனமான முகத்துடன் தூங்கிக் கொண்டுதானிருந்தாள்.
அவளையே பார்த்திருந்தவனுக்கு இவளா நேற்று ஆபீஸில் அப்படி பேசினாள் என்ற சந்தேகம் எழவும் கூடவே தான் அப்படி நடந்து கொண்டிராவிட்டால் இவள் வாயிலிருந்து அந்த வார்த்தை வந்திருக்குமா எனவும் தோன்றியதில் தன் மீது தப்பை வைத்துக்கொண்டு இவளிடம் கோபப்பட்டு விட்டோமே என நினைத்தவன் அவளில் சிறு அசைவு தெரியவும் அவசரமாக எழுந்து மாடியேறி சென்றுவிட்டான் அவள் முகம் பார்க்கத்தயங்கி....
கண்விழித்துப் பார்த்தவள் உடனே தேடியது ரிஷியைத்தான்.... பின்னே நேற்று இரவு அவன் வாயிலிருந்து வந்த வார்த்தைகளின் தாக்கம் அப்படி...
அமர்ந்தவாக்கிலேயே இருந்தவளுக்கு நேற்றிரவு நடந்தது விரிந்தது.
அவளை சுற்றி வளைத்திருந்தவன் திடுமென நிமிர்ந்து
"அ....அஷு....உ...உன்...மடியில படுத்துக்கட்டுமா?" என கேட்டவனை பார்த்து அதிர்ந்து போனவளாய் எதுவுமே சொல்லத்தோன்றாமல் தலையை மட்டும் ஆமோதிப்பாய் அசைத்து விட்டு சோபாவில் அமர அவனும் படுத்துக் கொண்டான்.
அவன் தலைமுடியை கோதியவாறே ஏதோ யோசனையில் இருந்தவளை அவன் முனகல் சத்தம் நினைவுக்கழைக்க.... அவசரமாக அவனைப் பார்க்க அவனோ
"யேன் ராக்கி இப்பிடி பண்ண? என்ன விட உன்னத்தானேடா நம்பி இருந்தேன்....நட்புக்கு துரோகம் செஞ்ச நீ அப்பிடியே போகாம எதுக்குடா என் மொத்த வாழ்கைலயும் விளையாடி இருக்க? உன்னால... உன் துரொகத்தால என்னால எந்தப் பொண்ணையுமே நம்ப முடியாம பண்ணிட்டியே அனு... யேன்டி பொய்யாகிப்போன? ராக்கி....என் சொந்த தம்பியையே என்கிட்ட நெருங்க விடாம பண்ணிட்டல்லடா.... உன்ன கொல்லாம விட மாட்டேன்டா... மாட்டேன்..." என்னென்வோ சுயநினைவின்றி மாறி மாறி பிதற்றிக்கொண்டிருக்க அப்போதுதான் அவளுக்கு அவன் சுயநினைவின்றியே தன்னிடம் மடியில் படுத்துக்கொள்ள கேட்டிருப்பதும் புரிந்தது.
இப்போது காதலிக்கவில்லையாயினும் சுயநினைவின்றி அவள் பெயரை உச்சரிக்கும் அளவுக்கா அவள் பதிந்து போயிருக்கிறாள் என நினைக்க நினைக்க மனம் வலித்தது மறுபுறம்....
எல்லாம் தெரிந்திருந்தும் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் கண்ணீர் எட்டிப்பார்க்க அவசரமாக அதை வாய் பொத்தி அடக்கிக்கொண்டாள்.
கயலின் அக்கா என்றழைப்பில் நிதர்சனத்திற்கு வந்தவள் திரும்பிப் பார்க்க அவள் பதற்றமாக இருப்பதை கண்டவளுக்கு அந்த பதற்றம் தொற்றிக்கொள்ள
"எ...என்னாச்சு க...கயல்....எதுக்குடி பதட்டமா இருக்க?" என்றாள் அவளும் பதற்றமாகவே....
"அ...அ...அஷ்வி..அஷ்வி...ஆ...ஆருவகாணோம்டி..." எனவும் தூக்கிவாரிப் போட்டது பேதைக்கு...
"என்னடி சொல்ற...நல்லா தேடிப்பாத்தியா.....?"
"ந...நா..நா தேடிப்பாத்துட்டேன் அஷ்வி...ப..ப...பயமா இருக்குடி..." என அழவும் தன் பயத்தை மறைத்தவள்
"ஹே...ரிலாக்ஸ் கயல்....அவன் எங்காவது அவசர வேலயா போயிருப்பான்டி...பயப்படாத..."
"இல்ல... இல்ல.... அஷ்வி...எவ்வளோ அவசரமா இருந்தாலும்.... இருந்தாலும்....சொ....சொ... சொல்லிட்டுத்தான் போவான்... மொ...மொபைல் வேற சுவிட்ச் ஆஃப்னு வருது....எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு அஷ்வி..."
"நீ...இரு...நா....நா...போய் தேடிட்டு வர்ரேன்..." என்றவள் அவசரமாக வெளியேற அவளின் "மாமாட்ட சொல்லிட்டு போ அஷ்வி..." என்ற குரல் காற்றோடு கரைந்து போனது.
அப்போதுதான் கீழிறங்கி வந்த ரிஷி இவள் கத்துவது கேட்டு" யாருகிட்ட என்கிட்ட சொல்லிட்டு போன்னு கத்துறா?" என யோசித்தவாறே அருகில் வர அரவம் உணர்ந்து திரும்பிப் பார்த்தவள் ரிஷியை கண்டு கண்களில் நீர் கோர்க்க
"ம்...மாமா...ஆரு...ஆ..ஆருவ காணோம்..... மாமா...."எனவும் "வாட்..." என அதிர்ந்து பின் ஆக்ரோஷமாக அவளை உலுக்கி
"எ...என்ன...? நீ...நீ..." வார்த்தை வராமல் தடுமாற
"உண்மதான் மாமா....அஷ்வி... அதுக்காக தான் வெளிய போ...போ...போனா..."
"ஒஹ்...ஷிட்..இடியட்...உன் அக்காக்கு மூளன்னு ஒன்னு இருக்கா இல்லயா..." என கத்தியவன் தன் போனை எடுத்து அவளுக்கழைக்க அது அவன் நின்றிருந்த இடத்திற்கு அருகிலேயே கேட்கவும்....
"ஷிட்....ஷிட்...ஷிட்..."என்றவன் தலையை அழுத்தக்கோதி தன்னை கட்டுப்படித்திக்கொண்டு
"நீ...பத்திரமா இரு கயல்...நா..நா போய் ரெண்டு பேரயும் தேடுறேன்..." என்றவன் விருட்டென வெளியேற தன்னை நிலைப்படுத்த முடியாமல் சோபாவில் அமர்ந்து விட்டாள் கயல்விழி.
***
"ஆரு....எங்கடா போய்த்தொலஞ்ச.... ச்சே அவசரத்துல ஃபோன வேற விட்டுட்டு வந்துட்டேன்.... யேன்டா இப்பிடி பண்ற? லூசு...லூசு... கொஞ்சம் கூட யோசிக்கிற தன்மையே இல்லாத நீயெல்லாம் எப்பிடித்தான் சி.பி.ஐ ல வேல பாக்குறியோ...." என வாய்விட்டே புலம்பியவள் தன் ஸ்கூட்டியை ஓட்டியவாறே அங்குமிங்கும் கண்களால் அவன் தென்படுகிறானா என அலசிக்கொண்டே சென்று கொண்டிருந்தாள்.
***
தன் காரிலுள்ள புளூடூத்தை ஆன் பண்ணியவன் மீண்டும் மீண்டும் ஆரவ்விற்கு அழைக்க அது அனைத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் தகவலே கிடைக்கவும் எரிச்சலில் காரை அதிவேகமாக செலுத்திக்கொண்டிருந்தான்.
"இடியட்....இவ வேற எங்க போய்த்தொலஞ்சான்னு தெரியலயே.... இவளத் தேடுறதா... இல்ல.... அவனத் தேடுறதா..." கண்களை அலைய விட்வாறே வண்டியை செலுத்திக் கொண்டிருந்தவனுக்கு மின்னலென வந்து போனது கடற்கரை.....
அதற்கு காரணமும் இல்லாமலில்லை... ஆரவ் தனிமையை தேடி நாடிச்செல்லும் ஒரே இடம்....
அவனைப் போலவே......
அந்த ஒற்றுமை இப்போதுதான் அவனுக்கு புரிய... அந்த பதற்ற;கோப நிலையிலும் அவணுக்கு அழகாக புன்னகை விரிந்தது.
((டேய்...டேய்...அங்க உன் பொண்டாட்டி, உன் தம்பி என்ன ஆனாங்கன்னு போய் பாருடா...அத விட்டுட்டு இழிச்சிக்கிட்டு இருக்க... இது ஒனக்கே கொஞ்சம் ஓவரா தெரியல..))
அவளும் தன் ஸ்கூட்டியை கடற்கரைக்குத்தான் செலுத்திக் கொண்டிருந்தாள்.
((ஆஹா ஆஹா...பொண்டாட்டிக்கும் புருஷனுக்கும் என்னே ஒரு ஒற்றுமை...!!!))
***
கடலலையை முறைத்தவாறே ச்சே...ச்சே..ஆரு முறைக்க மாட்டான்ல....
கடலலையை பார்த்தவாறே மனலில் அமர்ந்திருந்தான் ஆரவ். மனது மரண வலியை சத்தமில்லாமல் அனுபவித்துக்கொண்டிருக்க... அதன் பிரதிபலிப்பு கண்களில் நீர் வழிந்து கொண்டே இருந்தது.
அவனுக்கு ரிஷி சொன்னதை ஜீரனித்துக்கொள்ளவே முடியவில்லை.... இதற்கு உண்மையை மறைத்து அதை சொல்லாமலேயே விட்டிருக்கலாமே... இத்தனை வலி இருந்திருக்காதே!!!
ரிஷி முகத்தை திருப்பினாலே கண்ணீர் விடுபவன் இன்று அவன் முகத்தை பார்க்கவே பிடிக்காமல் தனிமையில் அமர்ந்திருப்பதை எங்கு போய் சொல்வது???
முதலில் வந்து சேர்ந்தது அஷ்வினியே...தன் பார்வையை ஆரவ்வை தேடி அலச விட... அவன்தூரத்திலே ஒரு படகுக்கு பக்கத்தில் அமர்ந்திருப்பது தெரிய....அவனருகில் சென்றவள் ஹப்பாடா என அவனை இடித்தவாறே அமரவும் யாரென திரும்பிப் பார்த்தவன் அவளை முறைத்துவிட்டு தள்ளி அமர்ந்தான்.
அதில் அவனை மேலும் சீண்டிப்பார்க்க எண்ணி மணலை அள்ளியெடுத்து அவன் முடியில் அருவி போல் கொட்ட திடுக்கிட்டவன் அவசரமாக அவள் கையை தட்டிவிட்டு அவனும் அவளுக்கு அபிஷேகம் செய்து விட்டு எழுந்து நிற்க.... அவன் மனநிலையை மாற்றிவிட்ட சந்தோஷத்தில் தானும் எழுந்தவள் அவனை தன் புறம் திருப்பி
"டேய்...இப்போ என்ன நடந்து போச்சுன்னு இங்க வந்து உக்காந்திருக்க?நாங்க எவ்வளோ பதறிப்போய்டோம் தெரியுமா...கயல் பாவம்டா..ரொம்ப பயந்துட்டா...."என்றவளை புரியாது பார்க்க
"பின்னே...சொல்லாமகொல்லாம வீட்லருந்து வந்து....மொபைலும் சுவிட்ச் ஆப்னா நாங்களும் என்னதான் நினக்கிறது?"
"ப்ச்..."
"என்னடா....?"
"ரொம்ப ஹேர்ட்டிங்கா இருக்குடி"
"....."
"அவரு இத என்கிட்ட சொல்லாமலே இருந்திருக்கலாமேடி.... எதுக்கு அஷ்வி சொன்னாரு?"
"ஆரு...."
"...."
"ப்ச்....ஆரு...."
"......"
"ஏன்னுதான் கேளேன்டா......"
"நீ என்ன சொன்னாலும் என்னால ஏத்துக்க முடியாது அஷ்வினி..." திட்டவட்டமாக கூறிவிட்டவனை இயலாமையுடன் பார்த்தவள் இவனை விட்டுப்பிடிப்போம் என எண்ணியவாறு
"சரி...சரி...அதுக்குன்னு என் பெயர நீட்டி முழக்காத..." என பொய்யாய் கோபம் கொண்டு மறுபக்கம் திரும்பியவளை புன்சிரிப்புடன் பார்க்க "ஹப்பா...ஒரு வழியா சிரிச்சிட்டான்" என நினைத்து
"மொதல்ல வீட்டுக்கு போ... போயி உன் பொண்டாட்டிய சமாதானப்படுத்துற வழியப்பாரு... எப்போ பாரு உறிஞ்சிக்கிட்டேதான்...." சலிப்புடன் சொன்னாலும் அதிலுள்ள அக்கறையை உணராதவனா நண்பன்??
"அப்போ நீ வர்ல?"
"நீ போ..ஆரு...நா கொஞ்ச நேரம் கழிச்சி வரேன்" என்றவளை அவன் கண்கள் துளைக்க
"நாம அப்பறமா பேசலாம்டா....நீ போ நா வர்ரேன்"
"ம்ஹூம்...அப்படியெல்லாம் உன்ன தனியா விட முடியாது...நீயும் வா..."
"ஆரு...ப்ளீஸ்டா...கொஞ்ச நேரம்தான்...ப்ளீஸ்.." என கண்களை சுருக்கி கெஞ்சவும் மனமே இல்லாமல் சரி என்று சென்று விட்டான்.
காரை லாவகமாக ஓட்டியவாறே கடற்கரையை அடைந்தவனுக்கு சுத்தமாக அஷ்வினியின் ஞாபகம் பின்னுக்கு செல்லப்பட்டு ஆரவ் மட்டுமே ஞாபக அடுக்குகளில் நிறைந்திருந்தான்.
கயல் அவனுக்கழைத்து ஆரவ் வந்ததையும் அஷ்வினி அங்கேயே இருப்பதாகவும் கூறி வைத்துவிட... ஆரவ்வின் முகத்திருப்பலில் மனது சுணங்கினாலும் அதுவும் அவனுக்கு சுவாரஷ்யத்தையே கொடுத்தது தான் விந்தை....
ஆக...மொத்தத்தில் பழைய ரிஷியாக மாறிக்கொண்டிருப்பது உண்மை...அதுவும் ஆரவ்விடம் மட்டும்.....
அஷ்வினியிடம் தேவ் தான்......
***
ஆரவ் சென்றவுடன் மணலில் அமர்ந்தவளுக்கு பல எண்ண ஊர்வலம்....
ரிஷி சுயநினைவின்றி உலற்றியது ஒரு புறம் மனதை பாரமாக்க...மறுபுறம் ஆரவ் "வருண்" என "விஷ்வாவை" காட்டியது வேறு அவளுக்கு உச்சகட்ட அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
அஜய்யை போலவே தோற்ற வேறுபாடின்றி விஷ்வாவை கண்ட நாள் முதல் அவனிடம் எத்தனையோ ஜென்மத் தொடர்பு போல் ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத உணர்வு அவளுக்குள்....
இதை எதனையுமே வெளியில் காட்டாவிடினும் மனதில் ஒரு பிரளயமே உலன்று கொண்டிருந்தது.
அதையும் ஓரத்தில் வைத்து விட்டு பிறகு பார்க்கலாம் என வைத்தாலும் அவள் மனம் போகும் போக்கைத்தான் அவளால் இன்றுவரை புரிந்து கொள்ளவே முடியவில்லை....
அவனை கண்ட நாளிலிருந்து இன்றுவரை நினைத்தவளுக்கு ஒன்றே ஒன்றுதான் சத்தியமாய் புரிந்தது. அது.....அவன் எவ்வளவுதான் அவன் கோபம் காட்டி அவளும் அவனிடம் கோபப்பட்டாலும் மறு நொடி எப்போதும் போல் பேசத் தூண்டுகிறது மனது....
ஏதேதோ யோசனைகளில் உழன்று கொண்டிருந்தவளை ஒரு தாயின் ஓலமே திடுக்கிட்டு திரும்பச் செய்தது.
சட்டென சத்தம் வந்த திசை பக்கம் பார்வையை திருப்பியவள் அங்கே ஒரு தாய் தலையில் அடித்துக்கொண்டு அழுவதை பார்த்தவள் பதறி எழுந்து சுற்றும் முற்றும் பார்வையை ஓட்டியவள் கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை யாருமே தென்படாதது கண்டு புருவ முடிச்சுடனே அவசரமாக அந்த தாயை நெருங்கி
"அம்மா....என்னாச்சு... எதுக்கு இப்பிடி " என கேட்டவளை பற்றுக்கோளாக நினைத்த அந்த தாய் மனது சற்றும் தாமதியாமல் தூரத்தில் கை காட்ட அந்த திசையை பார்த்தவள் அதிர்ந்தது ஒரு நொடி தான்... அடுத்த நிமிடம் அந்த ஆழ்கடலுக்குள் குதித்திருந்தாள் அவர் குழந்தையை காப்பாற்ற....
அவள் அந்தத் தாயிடம் ஏதோ பேசக்குனிந்த போதுதான் அவளை கண்டு அவளிடம் நெருங்க ஒரு காலடியை எடுத்து வைத்த ரிஷி அவள் அடுத்து செய்த காரியத்தில் ஸ்தம்பித்து நின்றுவிட்டான் மூளை மரத்துப் போனவனாய்......
அதற்குள் அஷ்வினி அக்குழந்தையை காப்பாற்றி அந்த தாயிடம் ஒப்படைத்தவள் அவர் கால் முடியாமல் இருப்பதை பார்த்து நடந்ததை யூகித்துக் கொண்டு திரும்ப திடுமென வந்த பெரிய அலையொன்று அவளை தன்னுள் வாரி சுரிட்டிக்கொண்டு உள்ளே இழுத்துச்செல்ல... ஏற்கனவே அதிக தண்ணீரை குடித்திருந்தவள் மறுபடி நடந்த திடீர் தாக்குதலில் அதிர்ச்சியில் நீருக்குள்ளே மூர்ச்சையானாள்.
அவளை உள்ளே இழுத்துக்கொண்ட அலையில் சட்டென குதித்த ரிஷி அவள் மூர்ச்சையாகி சாயவும் அவளை இழுத்து பிடிக்க... அடுத்து வந்த அலையில் இருவருமே கரையோரமாய் அடித்து வரப்பட்டு வந்து விழுந்தனர்.
அவளை தன் கை வளைவுக்குள் வைத்திருந்தவன் உடனே சுதாரித்து எழுந்து அவள் கண்ணத்தை பதட்டமாக தட்டத் துவங்கினான்.
"ஏய்......எந்திரிடி.....இடியட்....அ...அஷு....அஷு....எந்திரிடி....ப்ளீஸ்...." என தட்டியவன் அவள் நெஞ்சின் மீது தலை வைத்துப்பார்க்க... அது சீராக இயங்கிக் கொண்டிருந்ததில் சற்றே ஆசுவாசமடைந்தவனாக அவள் வாய் மீது வாய் வைத்து ஊத.... சற்று இருமலுடனேயே நீரை கக்கியவாறே கண்விழித்தாள் தேவ்வின் அஷு....
அவன் கண்களை கண்டவள் அதில் தெரிந்த நிம்மதியில் புன்னகைத்தவாறே மீண்டும் மயங்கிப்போக உண்மையிலயே பயந்து போனான் ரிஷி.
"அ....அஷு...என்னாச்சு... எந்திரிமா...எ...எந்திரி..." கண்ணத்தை தட்ட அவளிடம் எந்தவொரு அசைவுமில்லாது போக அவளை தூக்கிக்கொண்டு காருக்குள் கொண்டுபோய் கிடத்தியவன் புயலென எடுத்தான் வைத்திய சாலையை நோக்கி....
அவளை கொண்டுபோய் அதில் அனுமதித்தவனுக்கு மனம் எரிமலையாய் கனன்று கொண்டிருந்தது அவள் செயலை நினைத்து....
வைத்தியர் வந்து சாதாரன அதிர்ச்சி மயக்கம் தான் என கூறிச்சென்றிருக்க அவன் இன்னும் கண்விழிக்கவில்லையாதலால் எதுவும் சொல்லாமல் வெளியில் நின்றிருந்தான்.
சிறிது நேரத்தில் ஒரு நர்ஸ் வந்து கண்விழித்து விட்டாளென்பதை சொல்லிச் செல்ல கதவை திறந்து கொண்டு புயலென உள்ளே நுழைந்தவன் அவள் சுதாரிக்கும் முன் விட்டான் பளாரென ஒரு அறை...
அவனைப்பார்த்து கண்களில் நீர் கோர்க்க ஏறிட்டு பார்பத்தவளை
"அறிவிருக்காடி உனக்கு?இவ பெரிய நீச்சல் வீராங்கனை.... கொழந்தய காப்பாத்த அப்பிடியே பாஞ்சிட்டா....ச்சே...அறிவுன்னு கொஞ்சமாச்சும் மண்டைல இருக்கா இல்லயாடி?இது பத்தாதுன்னு காலைல எதபத்தியும் கவலப்படாம வந்திருக்க? ஒன்னுகெடக்க ஒன்னு ஆகிப்போச்சின்னா அப்பறம் நா....." என ஏதோ கூற வந்தவன் அப்படியே நிறுத்திவிட்டு தலையை அழுத்தக் கோதி தன்னை சமன்படுத்திக்கொண்டான்.
அவள் எதுவுமே பேசவேயில்லை... அமைதியாகவே அனைத்தையும் ஏற்றுக்கொண்டாள்.இருவருடைய உடையுமே ஈரமாயிருப்பதை உணர்ந்தவன் அவளை அழைத்துக்கொண்டு வீட்டுக்குச் சென்றான்.
வீட்டுக்குள் வந்ததும் வராததுமாக எல்லாவற்றையும் கூறி ஆரவ்வை காய்ச்சி எடுக்க அவளை முறைத்த ஆரவ் எதுவும் வாய் திறந்து பேசினானில்லை.... ஒரு பெருமூச்சுடன் அவனைக் கடந்து ரூமிற்குள் சென்றவன் பாத்ரூமிற்குள் நுழைந்து கொள்ள அவனைத்தொடர்நது ரூமிற்குள் நுழைந்தவள் நேரே பால்கனியில் போய் நின்றாள் அவன் வரும் வரை....
ஏனோ காரனமின்றி கண்களில் தாரை தாரையாய் கண்ணீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது.ஆறுதலாக பேசக்கூட யாருமில்லாமல் தனித்துவிடப்பட்ட உணர்வு.....
கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டு அவசரமாக கண்களை துடைத்துக்கொண்டவள் அவனை ஏறிட்டும் பார்க்காமல் குளியலறையில் புகுந்து கொள்ள... அவளை நெற்றி சுறுக்கியவாறே பார்த்திருந்தவன் பின் தோலை குழுக்கிவிட்டு லேப்டாப்புடன் அமர்ந்துவிட்டான்.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து வெளியே வந்தவள் கொஞ்சம் தள்ளாடவும் அவளையே பார்த்திருந்தவன் ஒரே எட்டில் அவளை நெருங்கி அவள் தோலை வளைத்து பிடிக்க அவன் கைகளிலேயே தோய்ந்து விழுந்தவளின் உடல் நெருப்பென கொதித்தது காய்ச்சலினால்.......
தொடரும்..........
25-04-2021.
அஷ்வி....ப்ளீஸ்..." என வாசலை காட்ட இருவரையும் முறைத்துவிட்டு வெளியேறி விட அபியை ஒரு முறை திரும்பிப் பார்த்தவன் தானும் வெளியேறினான்.
))