- Messages
- 271
- Reaction score
- 173
- Points
- 43
52:
ஒரு வழியாய் சமாதானம் செய்துமுடித்த பின், தன் கரங்களுக்குள் தூங்கும் நிலாவை பார்த்து புன்னகைத்து கொண்டிருந்தான் வேலன்.
தன் போன் அடித்தவுடன் எடுத்து காதில் வைத்து, "ஹலோ!" என்றான்.
"என்னடா? உங்க டாம் அண்ட் ஜெர்ரி பைட் முடிஞ்சுதா இல்லையா?" என்று சிரித்தான் அர்ஜுன்.
"ஹ்ம்ம்... சமாதானம் பண்ணிட்டேன். நீங்க எப்போ வரிங்க?" என்றான் சோம்பலை முறித்து.
"நாங்க ஆல்ரெடி கிளம்பி டூ ஹெவர்ஸ் ஆகுது" என்றான் அர்ஜுன்.
கடிகாரத்தை பார்க்க மணி நள்ளிரவு மூன்றை தான்டி இருந்தது.
"டேய். நான் என்ன சொல்லிட்டு வந்தேன். இன்னைக்கு வேண்டாம் நாளைக்கு வந்தா போதும்னு சொன்னேன்ல அப்புறம் எதுக்குடா இந்த நடுராத்திரில கூட்டிட்டு வர எரும?" என்றான் செல்லமான கோபத்தில்.
"ஆமா! பேய் மாதிரி இந்நேரத்துக்கு வண்டி ஓட்டிட்டு வரணும்னு எனக்கு ஆசை பாரு." என்ற அர்ஜுன்.
"எல்லாம் அம்மா தான்டா. எனக்கு என்னவோ தப்பா படுது. நிலா என்னைக்குமே என்கிட்ட சொல்லாம போகமாட்டா, அவளே போயிருகான்னா ஏதோ சரி இல்ல. நான் இப்பயே கிளம்ப போறேன். நீங்க வேணா நாளைக்கு வாங்கன்னு சொல்லி கிளம்பிட்டாங்க. அப்புறம் அவங்களை சமாதானம் பண்ணி எல்லோரும் இப்போ ஒரே கார்ல கிளம்பி வந்துட்டு இருக்கோம். இங்க டி குடிக்க இறங்கினோம். இவ்ளோ நேரம் நான் வண்டி ஓட்டிட்டு வந்தேன் இனி வர்மா ஓட்டிட்டு வருவான். சரி எதுக்கும் உனக்கு சொல்லி அலெர்ட் பண்ணிடலாம்னு போன் பண்ணேன்." என்றான் அர்ஜுன்.
"சரி டா பார்த்து பத்திரமா வாங்க." என்று போனை வைத்தவன், நிலா எழுந்து அமர்ந்திருப்பதை பார்த்து, "ஏன்டா! நீ தூங்கு" என்றான்.
"யாரு போன்ல?" என்றாள் தூக்ககலகத்தில்.
"வேற யாரு? நமக்குன்னு இருக்கறது ஒரு கரடி தான? எல்லாம் அந்த அர்ஜுன்பய தான். கிளம்பி வந்துட்டு இருக்காங்களாம். அம்மா உன்ன உடனே பார்க்கணும்னு ஒரே அடமாம்" என்றான் வேலன்.
"அச்சச்சோ! நான் இருந்த கோபத்துல அத்தைகிட்ட கூட சொல்லாம வந்துட்டேன். பாவம் அத்தை ரொம்ப பயந்துருப்பாங்க" என்றாள் சோகமாய்.
"போச்சுடா. ஆரம்பிச்சிட்டா. அய்யய்யோ! என்னால தாங்க முடிலடா சாமி இவங்க அத்தை மருமக செண்டிமெண்ட்டு. ஏன்டி நான் தான உன்னை காணோம்னு உடனே ஓடி வந்தேன். அப்போகூட உங்கத்தை தான தெரியுறாங்களா உனக்கு?' என்றான் பாவமாய்.
"என்னது என்னை பார்க்க ஓடி வந்தியா? நீ உன் லூசியை தானே பார்க்க வந்த? எப்படி எப்படி டார்லிங்...கா.. மூஞ்சிய பாரு. பேசாம இந்த மூஞ்சியை கொஞ்சம் அஷ்டகோனலாக்கிட்டா எனக்கு எந்த கவலையும் இருக்காது" என்றாள் நிலா.
"என்னது அஷ்டகோனலா? அப்படின்னா? என்னடி சொல்ற?" என்றான் வேலன் லேசாய் அதிர்ந்தபடி.
"ஹ்ம்ம்... இந்த முகரை இப்படி இருக்கறதால தான கண்ட நாயெல்லாம் என் புருஷனை சைட் அடிக்குது. பேசாம இந்த மூஞ்சியை கொஞ்சம் டேமேஜ் பண்ணிட்டா? நான் பாட்டுக்கு என் வேலையை பார்க்கலாம்ல?" என்றாள் லேசாய் உதட்டை சுழித்து.
'ஆமா! பேசறது வில்லிறேஞ்சுக்கு. ஆனா உதட்டை சுழிச்சு சொல்றதை பார்த்தா யாராச்சும் லவ்வதான் சொல்றான்னு நினைப்பாங்க. சரியான எமகாதகி' என்று உள்ளுக்குள் சிரித்தான்.
"என்ன அபப்டி பார்க்கிற? எங்கத்தை ஏன் இவ்ளோ நேரம் கழிச்சு வராங்கன்னு தானே? அவங்களுக்கு நிச்சியமா நீ தான் ஏதோ தப்புருப்பன்னு தெரியும். அதான் நீயே அதை சரி பண்ண டைம் கொடுத்தாங்க. அந்த டைம் முடிஞ்சிடுச்சு அவ்ளோதான் நேர்ல வராங்க. இப்பவும் நீ சமாதானம் பண்ணலைன்னா உனக்கு தான் டோஸ் கொடுப்பாங்க." என்று கள்ளத்தனமாய் சிரித்தாள்.
'இவ சிரிக்கிறான்னு மட்டும் மயங்கிடவே கூடாது. குட்டி பிசாசு' என்று மீண்டும் உறக்கதிற்கு சென்றான்.
அமரந்திருந்த அவளையும் இழுத்து தனதருகில் உறங்கவைத்தான்.
"ஆமா! அந்த பிரதியோட அப்பாவை எங்க வச்சிருக்காங்கன்னு வர்மாவை கேக்கவே இல்லையே?" என்று குளித்து தலையை துவட்டியபடி வந்தான் வேலன்.
"அதெல்லாம் ரெண்டு பேரையும் அவங்க ஊருக்கே நேத்து பேக் பண்ணிட்டேன்" என்றாள் சமயலறையில் எதையோ எக்கி எடுத்தபடி.
"இது எப்போ நடந்தது?' என்று வாயை பிளந்தபடி வந்தான் வேலன்.
"ஹ்ம்ம் நேத்து ஊர்ல இருந்து வந்தவுடனே பண்ண முதல் வேலையே இது தான்." என்று சிரித்தாள்.
"எதுவுமே சொல்லிட்டு செய்யமாட்டியா?" என்றான் பாவமாய்.
"நிச்சயமா மாமா! எனக்கு ஒரே ஒரு ..." என்று நிறுத்தி அவனை பார்த்தாள்.
"உனக்கு என்ன..?" என்று ஆர்வமாய் அவளை பார்க்க.
"எனக்கு ஒரு ஐஸ்க்ரீம் வேணும்" என்று குழந்தை முகத்தை வைத்துகொண்டு சிரித்தாள்.
'எவ்ளோ பெரிய வேலையெல்லாம் அசால்ட்டா செஞ்சுட்டு சின்ன ஐஸ்க்ரீம்க்கு குழந்தை மாதிரி கேக்றதை பார்த்தியா?' என்று உள்ளுக்குள் சிரித்தவன். அங்கிருந்த மேடையின் மேல் அமர்ந்து அவளையும் தனதருகே இழுத்தவன். "ஐஸ்க்ரீம் அப்புறம் வாங்கித்தரேன் அதுக்கு முன்னாடி..." என்று அவளின் இதழை பார்க்க.
எதவும் பேசாமல் முகம் கவிழ்ந்தவளின் முகத்தை நிமிர்த்தி இதழருகே சென்று ஒற்றும் நேரத்தில், "டிங் டாங்.." வாசல் மணி அடிக்க, சப்பென்றாகியது.
"யாரோ வந்துருக்காங்க. விடுங்க.." என்று அவனின் பிடியில் இருந்து விடுபட முயல அவளை இன்னும் இறுக்கிபிடித்தான்.
"ஹ்ம்ம் .. எனக்கு யாரு அந்த கரடின்னு தெரியும். இதுக்கு அப்புறம் நான் உன் தரிசனத்துக்கே எவ்ளோ நேரம் வெய்ட் பண்ணனும்னு தெரியாது. சோ, எனக்கு ஒரே ஒரு கிஸ் மட்டும் கொடுத்துட்டு போ. விட்டுடறேன்" என்றான் குறும்பாய் சிரித்தபடி.
"நேரங்காலமே தெரியாதா உங்களுக்கு..? வாசல்ல எல்லோரும் நிக்கறாங்க. விடுங்க. என்ன நினைப்பாங்க எல்லோரும்?" என்று பொய் கோபம் காட்ட.
"எல்லாம் அவங்களுக்கும் தெரியும் யாரும்... ஒன்னும் நினைக்கமாட்டாங்க. கேட்டதை கொடுத்தா விடறேன். இல்லைன்னா விட முடியாது. உங்கத்தை வெளியவே நிக்கட்டும்" என்றதும்.
"சரி. கொடுத்து தொலைக்கிறேன். கண்ணை மூடுங்க" என்றாள் நிலா.
"முடியாது. கண்ணை மூட சொல்லிட்டு ஓடிடுவ நீ" என்றான் வேலன்.
"இல்ல. ஓட மாட்டேன். உங்களுக்கு என்ன கிஸ் தானே வேணும். தரேன். கண்ணை மூடுங்க முதல்ல" என்றாள்.
அவன் கண்ணை மூடியதும் அவனிடம் இருந்து லேசாய் விலகியவள். அவன் நெற்றியில் ஒரு முத்தத்தை அழுந்த பதித்து விட்டு பிடித்தாள் ஓட்டம்.
இதை புரிந்து கண் திறப்பதற்குள் கதவின் முன் நின்றிருந்தாள் நிலா.
அவளை பார்த்து முறைத்தவன். 'உன் வேலையை காட்டிட்ட இல்ல. பார்த்துக்கிறேன். வழக்கம் போல இந்த அர்ஜுன் குரங்கு இருக்கான்ல என் உயிரை வாங்கிறதுக்குன்னே? உனக்கு கல்யாணம் ஆகட்டும்டா ...' என்று லேசான கோபத்தோடு நாலே எட்டில் தன் அறைக்குள் நுழைந்து கதவை படாரென்று சாத்தினான்.
வேகமாக ஓடி வந்தவளின் மூச்சி இறக்க கதவை திறந்தாள்.
"என்னம்மா ஏன் இப்படி மூச்சி இறைக்குது. எங்க அந்த தடிமாடு? அவன் வந்து கதவை திறக்க வேண்டியது தானே?" என்று சத்தமாய் கேட்டபடி வந்தார் கஸ்தூரி.
"இல்ல அத்தை. அவர் இப்போ தான் குளிச்சிட்டு வந்தார். ரெடி ஆகிட்டு இருக்கார்." என்று எங்கோ பார்த்து சொல்ல.
அவளின் நாணம் அவள் சொல்லாததையும் சொல்லிற்று கஸ்தூரிக்கு.
"சரி... சரி... நீ போய் அவனை கவனி. நாங்க எல்லோரும் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கிறோம்" என்று எல்லோருக்கும் அவரவர்களுக்கு அறையை காட்டினார்.
'ஐயையோ இப்போ போனேன். அவ்ளோ தான். என்னை மென்னு முழுங்கிருவாறு. நான் போகமாட்டேன்' என்று எண்ணியவள்.
"அவர் வந்திடுவார் அத்தை. நீங்க எல்லோரும் பிரெஷ் ஆகிட்டு வாங்க. எல்லோருக்கும் டிபன் எடுத்து வைக்கிறேன்" என்று சிரித்தாள் நிலா.
அவளின் எண்ணத்தை புரிந்தவர்.
"இவங்க எல்லோரும் இந்த குடும்பத்தை சேர்ந்தவங்க. அதனால எங்களுக்கு என்ன தேவையோ அதை நாங்க பார்த்துக்குறோம். அவனை பாரு. அப்புறம் இன்னைக்கு பூரா ஆகாசத்துக்கும் பூமிக்கும் குதிப்பான்" என்றவர் அவளை மட்டும் பார்த்து புன்னகைக்க.
அத்தை எல்லாம் புரிந்து கொண்டு தான் துரத்துகிறார் என்பதை புரிந்துகொண்டாள்.
"அ..த்...தை " என்றாள் கெஞ்சலாய்.
"என்ன அத்தை? உன் புருஷனுக்கு வேண்டியதை நீ தான் பார்த்து பார்த்து செஞ்சி குடுக்கனும். இங்க எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்குறேன். முதல்ல உன் ரூமுக்கு போ. வந்தா ரெண்டு பேரும் ஒன்னா தான் வரணும் புரிஞ்சிதா?" என்றார் அவளுக்கு கேட்கும் குரலில் பொய் கோபத்தோடு.
"சரி" என்றவள் அவரை நெருங்கி, "ஆனாலும் உன் புள்ளைக்கு ரொம்ப தான் சப்போர்ட் பண்ற நீ. கஸ்தூரி இது சரி இல்ல" என்றாள் மெதுவாய்.
"பின்ன... எவ்ளோ நாள் தான் உங்க ரெண்டு பேர் முகத்தையும் பார்த்து சண்டை போடறது? சீக்கிரமா எனக்கு ஒரு பேரனோ பேத்தியோ பார்க்கணும்னு ஆசை இருக்காதா? " என்று சிரித்தார்.
அவரை அதிர்ச்சியோடு பார்த்தவளை வெட்கம் ஆட்கொள்ள வேகமாய் தங்களின் அறை நோக்கி ஓடினாள்.
வேகமாக ஓடி வந்தாலும், கதவின் முன் தயங்கி நின்றாள்.
ஒரு வழியாய் சமாதானம் செய்துமுடித்த பின், தன் கரங்களுக்குள் தூங்கும் நிலாவை பார்த்து புன்னகைத்து கொண்டிருந்தான் வேலன்.
தன் போன் அடித்தவுடன் எடுத்து காதில் வைத்து, "ஹலோ!" என்றான்.
"என்னடா? உங்க டாம் அண்ட் ஜெர்ரி பைட் முடிஞ்சுதா இல்லையா?" என்று சிரித்தான் அர்ஜுன்.
"ஹ்ம்ம்... சமாதானம் பண்ணிட்டேன். நீங்க எப்போ வரிங்க?" என்றான் சோம்பலை முறித்து.
"நாங்க ஆல்ரெடி கிளம்பி டூ ஹெவர்ஸ் ஆகுது" என்றான் அர்ஜுன்.
கடிகாரத்தை பார்க்க மணி நள்ளிரவு மூன்றை தான்டி இருந்தது.
"டேய். நான் என்ன சொல்லிட்டு வந்தேன். இன்னைக்கு வேண்டாம் நாளைக்கு வந்தா போதும்னு சொன்னேன்ல அப்புறம் எதுக்குடா இந்த நடுராத்திரில கூட்டிட்டு வர எரும?" என்றான் செல்லமான கோபத்தில்.
"ஆமா! பேய் மாதிரி இந்நேரத்துக்கு வண்டி ஓட்டிட்டு வரணும்னு எனக்கு ஆசை பாரு." என்ற அர்ஜுன்.
"எல்லாம் அம்மா தான்டா. எனக்கு என்னவோ தப்பா படுது. நிலா என்னைக்குமே என்கிட்ட சொல்லாம போகமாட்டா, அவளே போயிருகான்னா ஏதோ சரி இல்ல. நான் இப்பயே கிளம்ப போறேன். நீங்க வேணா நாளைக்கு வாங்கன்னு சொல்லி கிளம்பிட்டாங்க. அப்புறம் அவங்களை சமாதானம் பண்ணி எல்லோரும் இப்போ ஒரே கார்ல கிளம்பி வந்துட்டு இருக்கோம். இங்க டி குடிக்க இறங்கினோம். இவ்ளோ நேரம் நான் வண்டி ஓட்டிட்டு வந்தேன் இனி வர்மா ஓட்டிட்டு வருவான். சரி எதுக்கும் உனக்கு சொல்லி அலெர்ட் பண்ணிடலாம்னு போன் பண்ணேன்." என்றான் அர்ஜுன்.
"சரி டா பார்த்து பத்திரமா வாங்க." என்று போனை வைத்தவன், நிலா எழுந்து அமர்ந்திருப்பதை பார்த்து, "ஏன்டா! நீ தூங்கு" என்றான்.
"யாரு போன்ல?" என்றாள் தூக்ககலகத்தில்.
"வேற யாரு? நமக்குன்னு இருக்கறது ஒரு கரடி தான? எல்லாம் அந்த அர்ஜுன்பய தான். கிளம்பி வந்துட்டு இருக்காங்களாம். அம்மா உன்ன உடனே பார்க்கணும்னு ஒரே அடமாம்" என்றான் வேலன்.
"அச்சச்சோ! நான் இருந்த கோபத்துல அத்தைகிட்ட கூட சொல்லாம வந்துட்டேன். பாவம் அத்தை ரொம்ப பயந்துருப்பாங்க" என்றாள் சோகமாய்.
"போச்சுடா. ஆரம்பிச்சிட்டா. அய்யய்யோ! என்னால தாங்க முடிலடா சாமி இவங்க அத்தை மருமக செண்டிமெண்ட்டு. ஏன்டி நான் தான உன்னை காணோம்னு உடனே ஓடி வந்தேன். அப்போகூட உங்கத்தை தான தெரியுறாங்களா உனக்கு?' என்றான் பாவமாய்.
"என்னது என்னை பார்க்க ஓடி வந்தியா? நீ உன் லூசியை தானே பார்க்க வந்த? எப்படி எப்படி டார்லிங்...கா.. மூஞ்சிய பாரு. பேசாம இந்த மூஞ்சியை கொஞ்சம் அஷ்டகோனலாக்கிட்டா எனக்கு எந்த கவலையும் இருக்காது" என்றாள் நிலா.
"என்னது அஷ்டகோனலா? அப்படின்னா? என்னடி சொல்ற?" என்றான் வேலன் லேசாய் அதிர்ந்தபடி.
"ஹ்ம்ம்... இந்த முகரை இப்படி இருக்கறதால தான கண்ட நாயெல்லாம் என் புருஷனை சைட் அடிக்குது. பேசாம இந்த மூஞ்சியை கொஞ்சம் டேமேஜ் பண்ணிட்டா? நான் பாட்டுக்கு என் வேலையை பார்க்கலாம்ல?" என்றாள் லேசாய் உதட்டை சுழித்து.
'ஆமா! பேசறது வில்லிறேஞ்சுக்கு. ஆனா உதட்டை சுழிச்சு சொல்றதை பார்த்தா யாராச்சும் லவ்வதான் சொல்றான்னு நினைப்பாங்க. சரியான எமகாதகி' என்று உள்ளுக்குள் சிரித்தான்.
"என்ன அபப்டி பார்க்கிற? எங்கத்தை ஏன் இவ்ளோ நேரம் கழிச்சு வராங்கன்னு தானே? அவங்களுக்கு நிச்சியமா நீ தான் ஏதோ தப்புருப்பன்னு தெரியும். அதான் நீயே அதை சரி பண்ண டைம் கொடுத்தாங்க. அந்த டைம் முடிஞ்சிடுச்சு அவ்ளோதான் நேர்ல வராங்க. இப்பவும் நீ சமாதானம் பண்ணலைன்னா உனக்கு தான் டோஸ் கொடுப்பாங்க." என்று கள்ளத்தனமாய் சிரித்தாள்.
'இவ சிரிக்கிறான்னு மட்டும் மயங்கிடவே கூடாது. குட்டி பிசாசு' என்று மீண்டும் உறக்கதிற்கு சென்றான்.
அமரந்திருந்த அவளையும் இழுத்து தனதருகில் உறங்கவைத்தான்.
"ஆமா! அந்த பிரதியோட அப்பாவை எங்க வச்சிருக்காங்கன்னு வர்மாவை கேக்கவே இல்லையே?" என்று குளித்து தலையை துவட்டியபடி வந்தான் வேலன்.
"அதெல்லாம் ரெண்டு பேரையும் அவங்க ஊருக்கே நேத்து பேக் பண்ணிட்டேன்" என்றாள் சமயலறையில் எதையோ எக்கி எடுத்தபடி.
"இது எப்போ நடந்தது?' என்று வாயை பிளந்தபடி வந்தான் வேலன்.
"ஹ்ம்ம் நேத்து ஊர்ல இருந்து வந்தவுடனே பண்ண முதல் வேலையே இது தான்." என்று சிரித்தாள்.
"எதுவுமே சொல்லிட்டு செய்யமாட்டியா?" என்றான் பாவமாய்.
"நிச்சயமா மாமா! எனக்கு ஒரே ஒரு ..." என்று நிறுத்தி அவனை பார்த்தாள்.
"உனக்கு என்ன..?" என்று ஆர்வமாய் அவளை பார்க்க.
"எனக்கு ஒரு ஐஸ்க்ரீம் வேணும்" என்று குழந்தை முகத்தை வைத்துகொண்டு சிரித்தாள்.
'எவ்ளோ பெரிய வேலையெல்லாம் அசால்ட்டா செஞ்சுட்டு சின்ன ஐஸ்க்ரீம்க்கு குழந்தை மாதிரி கேக்றதை பார்த்தியா?' என்று உள்ளுக்குள் சிரித்தவன். அங்கிருந்த மேடையின் மேல் அமர்ந்து அவளையும் தனதருகே இழுத்தவன். "ஐஸ்க்ரீம் அப்புறம் வாங்கித்தரேன் அதுக்கு முன்னாடி..." என்று அவளின் இதழை பார்க்க.
எதவும் பேசாமல் முகம் கவிழ்ந்தவளின் முகத்தை நிமிர்த்தி இதழருகே சென்று ஒற்றும் நேரத்தில், "டிங் டாங்.." வாசல் மணி அடிக்க, சப்பென்றாகியது.
"யாரோ வந்துருக்காங்க. விடுங்க.." என்று அவனின் பிடியில் இருந்து விடுபட முயல அவளை இன்னும் இறுக்கிபிடித்தான்.
"ஹ்ம்ம் .. எனக்கு யாரு அந்த கரடின்னு தெரியும். இதுக்கு அப்புறம் நான் உன் தரிசனத்துக்கே எவ்ளோ நேரம் வெய்ட் பண்ணனும்னு தெரியாது. சோ, எனக்கு ஒரே ஒரு கிஸ் மட்டும் கொடுத்துட்டு போ. விட்டுடறேன்" என்றான் குறும்பாய் சிரித்தபடி.
"நேரங்காலமே தெரியாதா உங்களுக்கு..? வாசல்ல எல்லோரும் நிக்கறாங்க. விடுங்க. என்ன நினைப்பாங்க எல்லோரும்?" என்று பொய் கோபம் காட்ட.
"எல்லாம் அவங்களுக்கும் தெரியும் யாரும்... ஒன்னும் நினைக்கமாட்டாங்க. கேட்டதை கொடுத்தா விடறேன். இல்லைன்னா விட முடியாது. உங்கத்தை வெளியவே நிக்கட்டும்" என்றதும்.
"சரி. கொடுத்து தொலைக்கிறேன். கண்ணை மூடுங்க" என்றாள் நிலா.
"முடியாது. கண்ணை மூட சொல்லிட்டு ஓடிடுவ நீ" என்றான் வேலன்.
"இல்ல. ஓட மாட்டேன். உங்களுக்கு என்ன கிஸ் தானே வேணும். தரேன். கண்ணை மூடுங்க முதல்ல" என்றாள்.
அவன் கண்ணை மூடியதும் அவனிடம் இருந்து லேசாய் விலகியவள். அவன் நெற்றியில் ஒரு முத்தத்தை அழுந்த பதித்து விட்டு பிடித்தாள் ஓட்டம்.
இதை புரிந்து கண் திறப்பதற்குள் கதவின் முன் நின்றிருந்தாள் நிலா.
அவளை பார்த்து முறைத்தவன். 'உன் வேலையை காட்டிட்ட இல்ல. பார்த்துக்கிறேன். வழக்கம் போல இந்த அர்ஜுன் குரங்கு இருக்கான்ல என் உயிரை வாங்கிறதுக்குன்னே? உனக்கு கல்யாணம் ஆகட்டும்டா ...' என்று லேசான கோபத்தோடு நாலே எட்டில் தன் அறைக்குள் நுழைந்து கதவை படாரென்று சாத்தினான்.
வேகமாக ஓடி வந்தவளின் மூச்சி இறக்க கதவை திறந்தாள்.
"என்னம்மா ஏன் இப்படி மூச்சி இறைக்குது. எங்க அந்த தடிமாடு? அவன் வந்து கதவை திறக்க வேண்டியது தானே?" என்று சத்தமாய் கேட்டபடி வந்தார் கஸ்தூரி.
"இல்ல அத்தை. அவர் இப்போ தான் குளிச்சிட்டு வந்தார். ரெடி ஆகிட்டு இருக்கார்." என்று எங்கோ பார்த்து சொல்ல.
அவளின் நாணம் அவள் சொல்லாததையும் சொல்லிற்று கஸ்தூரிக்கு.
"சரி... சரி... நீ போய் அவனை கவனி. நாங்க எல்லோரும் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கிறோம்" என்று எல்லோருக்கும் அவரவர்களுக்கு அறையை காட்டினார்.
'ஐயையோ இப்போ போனேன். அவ்ளோ தான். என்னை மென்னு முழுங்கிருவாறு. நான் போகமாட்டேன்' என்று எண்ணியவள்.
"அவர் வந்திடுவார் அத்தை. நீங்க எல்லோரும் பிரெஷ் ஆகிட்டு வாங்க. எல்லோருக்கும் டிபன் எடுத்து வைக்கிறேன்" என்று சிரித்தாள் நிலா.
அவளின் எண்ணத்தை புரிந்தவர்.
"இவங்க எல்லோரும் இந்த குடும்பத்தை சேர்ந்தவங்க. அதனால எங்களுக்கு என்ன தேவையோ அதை நாங்க பார்த்துக்குறோம். அவனை பாரு. அப்புறம் இன்னைக்கு பூரா ஆகாசத்துக்கும் பூமிக்கும் குதிப்பான்" என்றவர் அவளை மட்டும் பார்த்து புன்னகைக்க.
அத்தை எல்லாம் புரிந்து கொண்டு தான் துரத்துகிறார் என்பதை புரிந்துகொண்டாள்.
"அ..த்...தை " என்றாள் கெஞ்சலாய்.
"என்ன அத்தை? உன் புருஷனுக்கு வேண்டியதை நீ தான் பார்த்து பார்த்து செஞ்சி குடுக்கனும். இங்க எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்குறேன். முதல்ல உன் ரூமுக்கு போ. வந்தா ரெண்டு பேரும் ஒன்னா தான் வரணும் புரிஞ்சிதா?" என்றார் அவளுக்கு கேட்கும் குரலில் பொய் கோபத்தோடு.
"சரி" என்றவள் அவரை நெருங்கி, "ஆனாலும் உன் புள்ளைக்கு ரொம்ப தான் சப்போர்ட் பண்ற நீ. கஸ்தூரி இது சரி இல்ல" என்றாள் மெதுவாய்.
"பின்ன... எவ்ளோ நாள் தான் உங்க ரெண்டு பேர் முகத்தையும் பார்த்து சண்டை போடறது? சீக்கிரமா எனக்கு ஒரு பேரனோ பேத்தியோ பார்க்கணும்னு ஆசை இருக்காதா? " என்று சிரித்தார்.
அவரை அதிர்ச்சியோடு பார்த்தவளை வெட்கம் ஆட்கொள்ள வேகமாய் தங்களின் அறை நோக்கி ஓடினாள்.
வேகமாக ஓடி வந்தாலும், கதவின் முன் தயங்கி நின்றாள்.
