தீயாய் சுடும் என் நிலவு!

[dharshini chimba]

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 10:

"இ..ல்..லை.. நீங்க என்ன சொல்றீங்க? எனக்கு சரியா புரியலை?" என்றாள் மிருதி அதிர்ந்த முகத்துடன்.

அவளை ஆச்சர்யமாய் பார்த்த டாக்டர் அமுதனிடம் திரும்பி,

"என்ன சார்? உங்க மனைவிக்கு அவங்க கற்பமா இருக்க விஷயம் தெரியாதா?" என்றார்.

மேலும் அதிர்ச்சியாய் மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து கொள்ள,

"மேடம்! இவர் என்னோட கணவர் இல்ல. இவங்க ரெண்டு பேரும் என்னோட ப்ரெண்ட்ஸ்" என்றாள் மிருதி தான் இருக்கும் நிலையை நினைத்து மிகவும் நொந்து போய்.

"அப்போ உங்க கணவர் எங்க?" என்றார் மருத்துவர்.

மிருதி எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருக்க, "தி" என்றான் அமுதன்.

அவனை ஒரு முறை நோக்கி மெல்ல சிரித்தவள்.

"அவர் ஊர்ல இருக்கார்." என்றாள் மிருதி.

"இதுக்கு முன்னாடி ஸ்கேன் எடுத்துருக்கிங்களா?" என்றார் மருத்துவர்.

"இல்ல ஆக்சுவலா எனக்கு லாஸ்ட் மந்த் அபார்ஷன் ஆகிடுச்சு" என்றாள் மிருதி.

மருத்துவர் ஒன்றும் புரியாமல் அவளை பார்க்க, "கொஞ்சம் தெளிவா சொல்றிங்களா?" என்றார் டாக்டர்.

மிருதி எதுவும் பேசாமல் கடந்த காலத்திற்கு செல்ல விரும்பாமல் தவிக்க.

அமுதன் ஸ்ரீஷாவை விழிகளால் வெளியே செல்லுபடி கூறினான்.

"தி. நீ பேசிட்டு கூப்பிடு. நாங்க வெளிய வெய்ட் பண்றோம்" என்று இருவரும் வெளியேறினர்.

"இங்க பாருங்க நீங்க என்ன நடந்ததுன்னு தெளிவா சொன்னா தான் நான் எதுவும் சொல்லமுடியும்" என்றார் டாக்டர்.

"அதுவந்து டாக்டர்." என்று ஆரம்பித்தவள் தான் கருவுற்றிருபத்தை மருத்துவமனை சென்று உறுதி செய்ததையும் பின் ஒரு விபத்தில் அடிபட்டு கரு கலைந்துவிட்டதையும் கூறினாள்.

"சோ, நீங்க கண்சிவா இருக்கிங்கன்னு தெரிஞ்சவுடனே அபார்ஷன் ஆகிட்டதுனால ஸ்கேன் எடுக்காம விட்டுட்டீங்க. என்ன நடந்துருக்கும்னா உங்களுக்கு இரட்டை குழந்தைகள் கரு தரிச்சிருக்க நிறைய வாய்ப்புகள் இருக்கு. அடி பட்டதுல ஒரு கரு மட்டும் கலைஞ்சிருக்கும். இன்னொரு கரு தான் இப்போ வளர்ந்திட்டு இருக்கு. எதுக்கும் நாம ஒரு ஸ்கேன் எடுத்து பார்த்துடலாம். ஆனா, அபார்ஷன் ஆனப்ப உங்களுக்கு கொடுத்த மாத்திரைகளை நீங்க சாப்பிடலையா? ஏன்னா அதை சாப்பிட்டிருந்தா இந்த கருவும் கலைச்சிருக்குமே? " என்றார் மருத்துவர்.

"இல்ல டாக்டர். வெறும் விட்டமின் மாத்திரைகளை மட்டும் தான் போட்டேன் " என்றாள் மிருதி மிகவும் மெதுவான குரலில்.

என்ன சொல்வது? எப்படி உணர்வது? என்று தெரியாமல் திகைத்து நின்றிருந்தாள்.

வெளியே வந்த மிருதியை இருவரும் பார்க்க, "அமுதன். ஸ்கேன் எடுக்க சொல்லிருக்காங்க. ஆனா இன்னொரு நாள் எடுத்துக்கலாம். நாம வீட்டுக்கு போகலாம். எனக்கு டையர்டா இருக்கு." என்றாள் மிருதி.

அமுதன் மிருதியை ஒரு நிமிடம் கூர்ந்து கவனித்தவன். "சரி தி. நாம போகலாம்" என்று அனைவரும் வீடு திரும்பினர்.

வீட்டினுள் நுழைந்தவுடன் மிருதி இருவரையும் பார்த்து "நான் உங்ககிட்ட பேசணும்." என்றாள்.

"என்ன சொல்லு தி?" என்றான் அமுதன்.

"உக்காருங்க" என்றவள் தானும் அமர்ந்தாள்.

"அமுதன். என்னை பத்தி என்ன நடந்ததுன்னு இதுவரைக்கும் சொல்லவே இல்ல. நீங்களும் கேட்கலை. சொல்ல கூடாதுன்னுலாம் இல்ல." என்றாள் நிறுத்தி.

"நான் தான் ஏற்கனவே சொல்லிட்டேனே தி. உனக்கு சொல்லணும்னு தோணும் போது சொல்லு. எங்களுக்கு நீ நல்லா இருந்தா போதும்" என்றான் அமுதன்.

"இல்ல அமு. இன்னைக்கு என்னை பேச விடு. இவ்ளோ நாளா என் மனசை போட்டு அழுத்திக்கிட்டு இருக்க விஷயத்தை இறக்கி வைச்சா தான் எனக்கு நிம்மதியா இருக்கும்." என்றவள் வழிந்த விழிநீரை துடைத்து மீண்டும் தொடர்ந்தாள்.

"என் வாழ்க்கைல நான் எதிர்பார்க்காத விஷயங்கல்லாம் நடந்தது என் கல்யாணத்துக்கு பிறகு தான்." என்று திருமணத்திற்கு பிறகு நடந்த அணைத்தையும் ஒன்று விடாமல் கூறி முடித்தாள்.

மனதில் இருந்த பாரம் இறக்க அழுதும் தீர்த்தாள்.

இருவரும் மிருதியின் இருபுறமும் அமர்ந்து எதுவும் பேச முடியாமல் அவர்களும் துக்கம் கொண்டனர்.

"தி" என்றான் அமுதன் மெதுவாய்.

"நான் யாருக்கும் எந்த கெடுதலும் நினைச்சதில்லையே அமுதா, எனக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி நடக்கணும்?" என்றாள் மிருதி.

"அக்கா அழாதிங்க. எல்லாம் சரியாகிடும்" என்றாள் ஸ்ரீ.

"இல்ல ஸ்ரீ. எதுவும் சரியாகாது" என்றாள் மிருதி.

"எந்த பெண்ணும் வர போற புருஷன் தன்னை அன்பா பார்த்துக்கனும் ஆதரவா இருக்கணும் ரொம்ப நேசிக்கணும்னு தான் நினைப்பா. நானும் அதை எதிர் பார்த்தது தப்பா? இருந்தாலும் அவர் எப்படி இருந்தாலும் எனக்கு பிடிக்கும்னு அவரை விரும்ப ஆரம்பிச்சேன். அவர் எப்படி இருந்தாலும் அப்படியே ஏத்துக்க ஆரம்பிச்சேன். அவருக்காக என்னுடைய ஆசைகள் எல்லாத்தையும் எனக்குள்ள புதைச்சிக்கிட்டு வாழ ஆரம்பிச்சேன். ஆனா?" என்று முடிக்க முடியாமல் குலுங்கி அழ தொடங்கினாள்.

ஆதரவாய் அவளின் தலையை தடவ ஸ்ரீஷாவின் மடியில் தலைவைத்து படுத்துக்கொண்டவள் சிறிது நேரம் அமைதியாயிருந்தாள்.

"தி. நீ இப்போ என்ன முடிவெடுத்தாலும் நாங்க உனக்கு துணையா இருப்போம். நீ கவலைப்படாதே. அதுமட்டுமில்ல குழந்தை இருக்குன்னு தெரிஞ்சப்புறம் நீ அவரை பார்க்கணும் அவர்கிட்ட சொல்லணும் இல்ல அவரோட சேர்ந்து வாழனும்னாலும் நாங்க உனக்கு உதவுறோம் இப்போ நீ எடுக்குற முடிவு தான்." என்றான் அமுதன்.

 

[dharshini chimba]

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 11:

அமுதா நீ என்ன நினைக்கிற? இப்போ எனக்குள்ள ஒரு உயிர் வளருது உண்மைதான். ஆனா இதோட இருந்த எதுவுமே அறியாத இன்னொரு உயிர் போயிருச்சே." என்றாள் கண்ணீர் சிந்தியபடி.

ஸ்ரீஷா "அக்கா நீங்க சொல்றது ரொம்ப கரெக்ட் தான். ஆனா நாளைக்கு இந்த குழந்தை பிறந்தப்புறம், ஏன்மா எனக்கு மட்டும் அப்பா இல்லைனு கேட்டா என்னக்கா சொல்றது?" என்றாள் கண்கள் கசக்கியபடி.

"நீ சொல்றது உண்மை தான் ஸ்ரீ. என்னை அவர் விரும்பி இருந்து இப்படி நடந்திருத்தாலே தப்பு. ஆனா அவர் மனசுல நான் இல்லாம, வேற பொண்ணு இருக்க அதையும் வெளிப்படையா சொல்லாம என்னோட குடும்பம் நடத்திருக்காரு." என்றாள் மிருதி மெதுவாக.

"தி" என்றான் அமுதன் அவளின் துக்கம் தன்னையும் வாட்ட

"இல்ல. இன்னைக்கு நான் பேசிட்றேன். எந்த ஒரு பெண்ணும் வரப்போற புருஷன் தன்னை மிகவும் நேசிக்கணும்னு தான் ஆசைபடுவா. நானும் அப்படி தானே விரும்பினேன். அவர் என்கிட்ட ஆசையா நாலு வார்த்தை பேசணும் அன்பா நடந்துக்கணும்னு எவ்ளோ நாள் ஏங்கிருக்கேன். ஆனா அவருக்கு நான் ஒரு மனுஷியாவே தெரியலைன்னு அப்புறமா தான் தெரிஞ்சது." என்றாள் மிருதி.

"அக்கா வருத்தபடாதீங்க அக்கா. எல்லாம் சரியாகிடும்." என்றாள் ஸ்ரீஷா.

"அவர் வேற ஒரு பெண்ணை விரும்புறாருன்னு தெரிஞ்சிருந்தா இந்த கல்யாணம் நடந்திருக்காது. அவர் வேணா என்னை விரும்பாம இருந்திருக்கலாம். ஆனா, நான் அவரை உண்மையா நேசிச்சேன். அவர் இவ்ளோ நாள் செஞ்ச அட்டகாசத்தை எல்லாம் பொறுத்துக்கிட்டேன். அவர் என்ன கேட்டார் தெரியுமா? நான் வேற பெண்ணை விரும்புறேன்னு தெரிஞ்சப்புறமும் என்னை தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்னு சொல்லிருக்கியே உனக்கு வெட்க்கமா இல்லைன்னு கேட்டார். அந்த நிமிஷமே நான் செத்துட்டேன் அமுதா." என்று கதறினாள் மிருதி.

"இனி என் வாழ்க்கைல நானும் என் குழந்தையும் தான். அவ என்ன ஆசைபட்டாலும் அதை நிறைவேத்துறது தான். இனி அவர் எங்களுக்கு தேவை இல்ல.

நான் ஏற்கனவே உங்களுக்கு ரொம்ப தொந்தரவா இருக்கேன். இப்போ எனக்குள்ள இன்னொரு உயிரும் வளர்றதால சீக்கிரமா ஒரு நல்ல வேலைக்கு போகணும்." என்றாள் மிருதி.

"இப்போ உன் உடம்பு இருக்க கண்டிஷனுக்கு வேலை கொஞ்ச நாள் கழிச்சு போகலாம்." என்றான் அமுதன்.

"ஆமாக்கா! " என்றாள் ஸ்ரீ.

"இல்ல எனக்குன்னு ஒரு வேலை வேணும். அதுக்கு இப்போ முதல்ல ஏற்பாடு பண்ணனும்" என்றாள் மிருதி.

"தி. நீ சொன்னா கேக்க மாட்டியா? நாங்க ரெண்டு பேரும் பார்த்துக்குறோம்" என்றான் அமுதன் விடாபிடயாக.

"இல்ல அமுதா.." என்று அவள் முடிக்கும் முன் இடையில் புகுந்தாள் ஸ்ரீஷா.

"அக்கா நீங்க வந்தப்புறம் எனக்கு அக்கா தங்கை இல்லன்ற ஃபீலிங்க் இல்ல. இதே உங்க கூட பிறந்த தங்கச்சியா இருந்தா என் பேச்சை கேக்கமாட்டீங்களா?" என்றாள் ஸ்ரீஷா.

சிறிது நேரம் தயங்கிய மிருதி இறுதியில் ஒப்புக்கொண்டாள்.

"சரி இந்த ஒரு மாசம் உங்க ரெண்டு பேருக்காக வீட்ல இருக்கேன். ஆனா அடுத்த மாசம் என்னை தடுக்க கூடாது " என்றாள் மிருதி.

"சரி" என்று சிரித்தனர் அமுதனும் ஸ்ரீஷாவும்.

"ஆமா என்னை விடுங்க. நீங்க ரெண்டு பெரும் லவ் பண்ற விஷயத்தை எப்போ என்கிட்ட சொல்லலாம்னு இருக்கீங்க?" என்றாள் மிருதி ஒற்றை புருவம் உயர்த்தி.

சிரித்து கொண்டிருந்த இருவரின் முகமும் மறுநொடி திருவிழாவில் தொலைந்த குழந்தையை போல் முழித்தனர்.

அமுதனும் ஸ்ரீஷாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொள்ள, வயிற்றை பிடித்துகொண்டு விழுந்து விழுந்து சிரித்தாள் மிருதி.

"இப்போ எதுக்கு ரெண்டு பேரும் இந்த ரியாக்சன் தரிங்க?" என்றாள் மிருதி.

"இல்ல தி. சொல்ல கூடாதுன்னு எல்லாம் இல்ல..." என்று இழுத்தான் அமுதன்.

"ஹூம்.." என்று அவளும் ராகமாய் இழுத்து அமுதனை பார்க்க.

"ஆமாக்கா... நீங்களே ஏற்கனவே மனசு சரி இல்லாம இருக்கீங்க. அதுல இதை பத்தி இப்போ எதுக்கு சொல்ல வேண்டாம்னு தான் விட்டுட்டோம்." என்றாள் ஸ்ரீஷா.

"அப்படியா அமுதா? நீங்க ரெண்டு பேரும் சந்தோஷமா இருந்தா அது எனக்கும் சந்தோஷம் தானே? நானே இதை பத்தி உங்ககிட்ட கேக்கணும்னு வைட் பண்ணிட்டு இருந்தீங்களோ?" என்று இருவரின் காதையும் பிடித்து செல்லமாய் திருகினாள்.

"ஆஹ்... வலிக்குது" இருவரும் ஒரு சேர கத்தினர்.

"எப்படியோ எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம் அமுதா. எப்படி இருக்க போறேன்னு தெரியாம பித்துபிடிச்சவ மாதிரி வந்தேன். எனக்கு ஒரு சுட்டி தங்கைய கொடுத்திருக்க. அதுவுமில்லாம, அந்த தங்கச்சிக்கு இப்போ நீயே மாப்பிள்ளைன்னு தெரிஞ்சப்புறம் ரொம்ப சந்தோஷம். உன்னை விட யாராலையும் அவளை நல்லா பார்த்துக்க முடியாது" என்று சிரித்தாள் மிருதி.

"ஆமா நீ எப்படி கண்டுபிடிச்ச?" என்றான் அமுதன்.

"ஹ்ம்ம" என்று அவன் தலையில் செல்லமாய் குட்டினாள்.

"இதுக்கு என்ன சி. பி. ஐயா கூப்பிடனும்? அதான் உன் நெத்திலயே எழுதி ஒட்டி இருக்கே" என்றாள் மிருதி.

"என்ன தி? இப்படி சொல்லிட்ட?" என்று அப்பாவியாய் கேட்டான் அமுதன்.

 

[dharshini chimba]

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 12:

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 12

"டேய்! என் புருஷன் என்னை விரும்பாம இருக்கலாம். ஆனா நான் அவனை ரொம்ப லவ் பண்னேன். இன்னைக்கும் விரும்புறேன். என் உயிர் இருக்கிறவரைக்கும் அவரை மட்டும் தான் விரும்புவேன். நீ ஷ்ரீயை பார்க்கின்ற பார்வைல இருக்கிற அன்பை நான் வந்த அன்னைக்கே பார்த்துட்டேன். நீங்களா சொல்றிங்களான்னு பார்த்தேன். ரெண்டு பேரும் சொல்வேனான்னு அடம் பிடிக்கிறீங்க?" என்றாள் மிருதி.

"சாரி தி" என்றான் அமுதன் வருத்தமாய்.

"சரி விடுங்க" என்றாள் மிருதி.

"ஹப்பா! இன்னைக்கு ரெண்டு ஹாப்பி நியூஸ். ஒண்ணு நம்ம வீட்டுக்கு புது தேவதை வார போறாங்க. இன்னொன்னு எங்க விஷயம் தெரிஞ்சு அக்கா என்ன நினைப்பாங்களோன்னு பயந்திட்டு இருந்தேன். இப்போ தெரிஞ்சிருச்சு. சோ, ரெண்டுத்துக்கும் சேர்த்து இன்னைக்கு ஸ்பெஷல் ட்ரீட். என்ன வேணும் சொல்லுங்க அக்கா. நான் செஞ்சு தரேன்." என்றாள் ஸ்ரீ.

"நீ சொன்னது கரெக்ட் தான். ஆனா இன்னைக்கு நமக்கு நான் தான் சமைப்பேன்." என்றாள் மிருதி.

"நீங்களா?" என்றாள் ஸ்ரீ வியப்பாய்.

"நானே தான். ஏன் நான் சமைக்கிறேன்னு சொன்னவுடனே பயமா இருக்கா? நான் நல்லா சமைப்பேன். என் சமையலுக்கு ஒரு ஹோட்டல் வைக்கலாம்னு எங்க அப்பா சொல்வார். உன் உயிருக்கு ஒண்ணும் ஆகாது பயப்படாதே" என்றாள் மிருதி.

"சரிக்கா" என்றாள் ஸ்ரீ.

குழந்தையின் வரவா என்று தெரியவில்லை அன்றில் இருந்து மிருதி கலகலப்பாய் இருக்க அப்படியே ஒரு மாதம் கடந்திருந்தது.

இருவரையும் சமாளித்து அவளின் படிப்பிற்கேற்ப ஒரு வேலையை தேடி கொண்டாள் மிருதி.

நல்ல தோழமைக்கு தான் சுமையை கொடுக்க விரும்பவில்லை.

பதினைந்து தினங்கள் புது வேலையில் தெம்பாய் கடந்திருக்க, அன்று வீட்டிற்கு சோர்வாய் வந்தாள் மிருதி.

அவளை கவனித்த ஸ்ரீ. "என்னக்கா ஏன் ஒரு மாதிரியாய் இருக்கீங்க?" என்று அருகில் வந்து அமர்ந்தாள்.

"ஒண்ணுமில்லை ஸ்ரீ. தலை வலிக்கிற மாதிரி இருக்கு. நான் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கிறேன்" என்று தன்னறைக்குள் சென்றுவிட்டாள்.

ஸ்ரீயும் எதுவும் கேட்காமல் இருந்துவிட அந்த அறை பக்கம் செல்கையில் மிருதியின் அழுகுரல் கேட்க ஸ்ரீ உடனே அமுதனுக்கு போன் செய்தாள். "என்ன ஸ்ரீ?" என்றான் அமுதன்.

"எங்க இருக்க? உடனே வீட்டுக்கு வா" என்றாள் ஸ்ரீ.

"நான் ரூமுக்கு போய்ட்டு இருக்கேன். என்னாச்சு? தி நல்லா இருக்காள்ல? இல்ல உனக்கு உடம்பு சரி இல்லையா?" என்றான் டென்ஷனாய் அமுதன்.

"அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை பா. அக்கா வேலைலர்ந்து வந்ததிலிருந்து வெளிய வரல. அவங்க ரூம் பக்கம் போனப்ப அழற மாதிரி இருக்கு. நான் கேட்கிறதை விட நீ கேட்டா தான் சொல்வாங்க உடனே வா" என்றாள் ஸ்ரீ.

"சரி வரேன்" என்ற அமுதன் வீட்டிற்கு வந்தான்.

மிருதியின் அறைக்கு வெளியே நின்றவன்.

"தி! வெளியே வா." என்றான் அமுதன்.

மிருதி வெளியே வராததால் அமுதன் கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றான்.

கட்டிலில் சாய்ந்தபடி அமர்ந்திருந்தாள் மிருதி. அவளின் அருகில் சென்றமர்ந்த அமுதனும் ஸ்ரீயும் "என்ன தி என்னாச்சு? உடம்புக்கு எதுவும் முடியலையா? ஹாஸ்பிடல்கு போலாமா?" என்றான் அமுதன்.

"இல்ல அமுதா. உடம்புக்கு ஒண்ணும் இல்ல. மனசு தான் சரி இல்ல." எனும்போழுதே அவளின் விழிகளில் கண்ணீர் வழிய.

"என்னாச்சு? வேலைக்கு போன இடத்துல ஏதாவது சொன்னாங்களா?" என்றான் அமுதன்.

"வேற ஏதாவதுன்னா பரவால்ல அமுதா. ஆனா நான் என் புருஷன்கூட இல்லைன்றதை தெரிஞ்ச சில பேர் அவங்க முகத்தை தெளிவா எனக்கு காட்ட முயற்சிக்கிறாங்க" என்றாள் மிருதி.

"என்ன சொல்ற தீ? யாரு என்ன பண்ணா?" என்றான் அமுதன் கோபமாய்.

"அது..வந்து.. அவர் என்கூட இல்லைனு என்னை அவங்க ஆசைக்கு இணங்க சொல்லி என்கிட்ட தவறா நடக்க முயற்சி பண்றாங்க" என்றாள் கண்கள் கலங்கி.

"யாரு அது? நான் நாளைக்கு வரேன்?" என்றான் அமுதன் கோபமாய்.

"இல்ல அமுதா. அதுக்கு அவசியம் இல்ல. எனக்கு அங்க வேலை செய்ய பிடிக்கலை. ஒரு பொண்ணு அவ கணவனை விட்டு பிரிஞ்சிட்டா கட்டாயம் அவமேல தான் தப்புன்னு இந்த சமுதாயதுல நிறைய பேர் நினைக்கிறாங்க. அதை தனக்கு சாதகமா பயன்படுதிக்க நிறைய பேர் முயற்சியும் செய்றாங்க. அது அவங்க அவங்களோட கெட்டபுத்தி. எனக்கு அவங்களோட போட்டி போடவோ இல்ல இப்படி இருக்காங்களேன்னு உக்காந்து அழவோ நேரம் இல்லை. என் பிரச்சனையே எனக்கு நிறைய இருக்கு. அதனால வேலைய விட்டுட்டேன் அமுதா. சாரி. கூடிய சீக்கிரத்துல வேற வேலை பார்த்துட்றேன்." என்றாள் மிருதி.

"இங்க பாரு மிருதி. நல்ல வேளை நீ வேலைய விட்டுட்ட, இல்லன்னா நாளைக்கு அவன் உயிருக்கு நான் உத்திரவாதம் இல்லை" என்றான் அமுதன் மிகவும் கோபமாய்.

"நீ கவலையே படாத அமுதா. அவன் மூக்கை உடைச்சிட்டேன்" என்று சிரித்தாள் மிருதி.

"அப்படியா? செம சூப்பர்" என்றான் அமுதன்.

"ஆனா இனி நீ வேலைக்கு போக வேண்டாம்" என்றான் அமுதன்.

"ஒருத்தன் அப்படி இருக்கான்னு எல்லோரையும் நாம குறை சொல்ல முடியாது அமுதா. நான் வேற நல்ல வேலைக்கு போறேன்" என்றாள் மிருதி.

"இல்ல தி. நாளைக்கு ஒரு வழி சொல்றேன். நீ ரெண்டு நாளைக்கு வீட்ல ரெஸ்ட் எடு." என்றான் அமுதன்.

அடுத்த தினங்களில் அமுதன் "தி! நீ எனக்கு ஒரு உதவி பண்ணனும்" என்றான் அமுதன்.

"என்ன சொல்லு அமுதா?" என்றாள் மிருதி.

"இல்ல நான் இந்த கேஃப் ஆரம்பிச்சு ரெண்டு வருசம் நல்ல ஸக்ஸஸ் புல்லா போகுது." ஏற்று நிறுத்தினான்.

 

[vaishnaviselva@]

nice ud sis waiting for next epi sis seekkarama poduga sis ...........

 

[dharshini chimba]

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 13:


"ரொம்ப சந்தோஷம் அமுதா. இன்னும் நீ பெருசா வளரனும்" என்றாள் மலர்ந்த முகத்துடன் மிருதி.

"என்னால கண்டிப்பா முடியும் தி. ஆனா உன்னோட உதவி வேணும் எனக்கு" என்றான் அமுதன் தயக்கமாய்.

"என்ன உதவி அமுதா? எதுக்கு இப்பத் தயங்குற?" என்றாள் மிருதி.

"இல்ல.. இந்த கேப் நல்லா போய்ட்ருக்கு. எல்லா கடனும் ஆறு மாசதுக்கு முன்னயே அடைச்சிட்டேன். இப்போ இன்னொரு கேப் நல்ல விலைக்கு வருது" என்றான் அமுதன்.

"வாவ் அமுதா! சூப்பர். சோ, அதுக்கு பணம் இருக்கா இல்லை இன்னும் நிறைய தேவைபடுதா? நிறைய தேவைபடுமே? என்ன பண்ண போற?" என்றாள் நெற்றி சுருக்கி கவலையாய்.

அவளை பார்த்து மென்மையாய் புன்னகைத்தவன்.

"நீ அதை பத்தி எல்லாம் கவலை படவேண்டாம் தி. உண்மை தான். பணம் ஓரளவு இருந்தது. ஓரளவு பிரட்டிட்டேன். இன்னும் கொஞ்சம் தேவைபடுது. பட் அதையும் நான் சரி பண்ணிடுவேன். ஆனா உன்னோட உதவியாய் நான் கேட்டது நான் புது கேப் திறக்க அலைஞ்சிட்டு இருக்கேன். ஸ்ரீயும் அவ வர்க் ல இருக்கா. சோ இப்போ கேப்பை பார்த்துக்க யாரும் இல்லை. உன்னால பார்த்துக்க முடியுமா?" என்றான் அமுதன் கெஞ்சலாய்.

அவளை முறைத்த மிருதி, "இதுக்கு ஏன்டா இவ்ளோ யோசிக்கிற?" என்றாள் மிருதி.

"ஹ்ம்... நீ இனி என் கேப்கு மேனேஜர் உனக்கு சம்பளம் 20000" என்றான் அமுதன்.

"ஏய்! திருட்டு பயலே! நான் வேற எங்கயும் வேலைக்கு போக கூடாதுன்னு நீங்க ரெண்டு பேரும் செய்ற வேலையா இது?" என்றாள் மிருதி.

ஸ்ரீயும் அமுதனும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து கொள்ள.

"எனக்கு நீ இந்த நிலமைல வெளிய வேலைக்கு போறது பிடிக்கலை தி. அது உனக்கு சேஃப்டி இல்ல தி. பிளீஸ், எனக்கும் இப்போ ஆள் தேவை. அது நீயா இருந்தா நான் கவலை இல்லாம என் வேலைய பார்ப்பேன்." என்றான் அமுதன்.

"ஆமாக்கா! சரி சொல்லுங்க" என்றாள் ஸ்ரீ.

"சரி! ஆனா ஒரு கண்டிஷன் " என்றாள் மிருதி.

"என்ன?" என்றனர் இருவரும்.

உள்ளே சென்று ஒரு பெட்டியுடன் வந்தவள் தன் கையில் இருந்த பெட்டியை அமுதனிடம் கொடுத்தாள்.

"என்னதிது தி?" என்றான் அமுதன் வாங்காமல். "இதை நீ வாங்கிக்கிட்டா தான் நான் வருவேன்" என்றாள் மிருதி.

வாங்கி திறந்து பார்த்தவன். "இல்ல தி. என்னால ஏற்பாடு பண்ண முடியும். உன் நகையெல்லாம் இருக்கட்டும். நான் கேக்காமயே நீ கொடுத்த பார்த்தியா அது போதும் எனக்கு." என்றான் அமுதன் சிரித்து.

"அமுதா! என்கிட்ட இந்த நகையெல்லாம் சும்மா தான் இருக்கு. உனக்கு இப்போ காசு தேவைப்படுது. இதை யுஸ் பண்ணிக்க" என்றாள் மிருதி.

"இல்ல தி" என்றான் அமுதன்.

"அப்போ என்னால வர முடியாது" என்றாள் கோபமாய் நெஞ்சிற்கு குறுக்கே கைகளை கட்டி கொண்டு.

சிறு குழந்தை போல் சண்டைக்கு நிற்கும் அவளை பார்த்து இருவரும் சிரிக்க, அமுதன் ஸ்ரீயை விழிகளால் கேட்க, 'வாங்கிக்க' என்றாள் ஸ்ரீ விழிகளை மூடி ஆதரவாய்.

"சரி தி. நான் எடுத்துக்குறேன்" என்றான் அமுதன்.

"அப்போ நானும் வரேன்" என்று அன்றில் இருந்து அமுதனின் கேப்பை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள் மிருதி.

மாதங்கள் உருண்டோட, கேபும் நன்றாக ஓடியது.

மிருதிக்கு இது ஒன்பதாவது மாதம். அவளின் விழியில் ஒரு வித ஏக்கம் இருப்பதை கண்டு இருவரும் என்ன என்று கேட்க, ஒன்றுமில்லை என்றாள் மிருதி.

"ஸ்ரீ! அவளுக்கு வளைகாப்பு பண்ணலாமா?" என்றான் அமுதன்.

"நானும் அதையே தான் நினைச்சேன் அமுதன். அவங்களுக்கு அவங்க அம்மா அப்பா ஏக்கமும் இருக்கு. நாம அவங்களை வர சொல்லலாம்" என்றாள் ஸ்ரீஷா.

அடுத்த ஒரு வாரத்தில் இரண்டு கேபின் ஊழியர்கள் ஸ்நேகிதர்கள் என்று அனைவரையும் வரவழைத்து வளைகாப்பு ஏற்பாடு செய்யபட்டது.

"எதுக்கு டா இதெல்லாம்?" என்றாள் மிருதி வார்த்தைகளில் வேண்டாம் என்று சொன்னாலும் விழிகளில் ஒரு ஒளி மின்னியது. இதை கண்டு இருவரும் சிரித்தனர்.

"உன்னை பார்க்க ஒரு சிலர் வந்துருக்காங்க" என்றான் அமுதன்.

"யாரு?" என்றாள் மிருதி.

"இவங்க தான்." என்று விலகி நிற்க அங்கே அவளின் பெற்றோர் கண்ணீருடன் நின்றிருந்தனர்.

அவர்களை கண்டவுடன் மனதில் ஒரு இன்பம் இழைந்தோட, முகத்தில் மட்டும் வெறுமை காட்டி, "அமுதா! இவங்க எதுக்கு வந்துருக்காங்க?" என்றாள் மிருதி.

"அம்மாடி! நீ எங்க இருக்கன்னு தெரியாம எவ்ளோ தவிச்சு போனோம்னு தெரியுமா? இவ்ளோ நாள் கழிச்சு எங்க பொண்ணு இருக்க இடம் தெரிஞ்சு எவ்ளோ சந்தோஷமா உன்னை பார்க்க வந்துருக்கோம். எங்களை பார்த்து இப்படி கேக்குறியேம்மா?" என்றார் அவளின் தந்தை.

"நீங்க உங்க பெண்ணை வாழ வைச்சிருந்தா அவ ஏன் இப்படி கேக்க போறா? நீங்க உங்க தங்கச்சியோட கண்ணீருக்கும் அவங்க கவரவத்தை காப்பத்துறதுக்கும் என்ன ஏதுன்னு விசாரிக்காம என் வாழக்கைய தாரை வார்த்து கொடுத்துட்டிங்க." என்றாள் மிருதி.

"அம்மாடி இப்படி உன் வாழ்க்கை ஆகும்னு எனக்கு தெரியாதுமா. என்னை மன்னிச்சிரும்மா" என்றார் அவளின் அப்பா.

அடக்கி வைத்திருந்த துக்கம் அனைத்தும் வெளியே கண்ணீராய் வெளியே வர உடைந்து அழுதாள் மிருதி.

"அம்மாடி அழாதடா. எல்லாம் முடிஞ்சிருச்சி. அப்பா இருக்கேன்டா உனக்கு" என்று அவளை அணைத்து கொள்ள. அன்றில் இருந்து அவளின் பெற்றோர் அவளை அவ்வபொழுது வந்து பார்த்து சென்றனர். தான் இங்கிருப்பது அவர்கள் இருவரையும் தவிர வேறு யாருக்கும் சொல்ல கூடாது என்ற மிருதியின் கண்டிப்பின் பேரில்.

அழகான ஒரு பெண் குழந்தையை பெற்றேடுத்தாள் மிருதி.

அவளின் காதிலிற்கு சாட்சியாய் அவளின் கணவனின் மறு உருவமாய் இருந்தாள் அவளின் மகள்.

அதன்பிறகு மிருதியின் பெற்றோர் ஆறு மாதங்கள் இங்கேயே தங்கி மிருதியை கவனித்து கொண்டனர். மிருதி தேரிய பின் வீட்டிற்கு சென்றனர்.

மிருதியை தன்னோடு வருமாறு எவ்ளோ வற்புறுத்தியும் வரமுடியாது என்று மறுத்துவிட்டாள்.

அமுதன் எவ்வளவு தடுத்தும் குழந்தையுடன் கேப்பிற்கு வந்தாள் மிருதி.

மிருதியின் ஆலோசனைபடி புது கேஃபை அவள் பொறுப்பெடுத்துகொண்டு அதில் சிறு மாற்றங்களை கொண்டு வந்து ரெஸ்டாரன்ட்டாய் மாற்றினாள்.

தன் கைவண்ணங்களை தினமும் ஒரு புதிய சமையல் என்று காட்ட, அவளின் உணவின் ருசிக்கு அடிமையான கஸ்டமர்கள் அதிகரிக்க நல்ல பெயரை எட்டியது ரெஸ்டாரண்ட்.

அமுதனுக்கு மிருதியின் திறமையை பார்த்து பெருமையாக இருந்தது.

"சத்தியமா சொல்றேன் தி. நான் ஓபன் பண்ணிருந்தா கண்டிப்பா கேப்பா தான் இருந்திருக்கும். ஆனா உன்கிட்ட பொறுப்பை கொடுத்தப்புறம் எவ்ளோ மாற்றங்கள். இவ்ளோ மாற்றங்கள் வரும்னு நான் எதிர்பார்கலை தி." என்றான் அமுதன்.

 

[dharshini chimba]

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 14:

14.

“அப்படியெல்லாம் எதுவுமே இல்லை அமுதா. என்னை முழுசா நம்பி நீ பொறுப்பை கொடுத்த. நான் நம்மளோட தொழில்னு முழுவீச்சா செஞ்சு முடிச்சேன். அவ்ளோ தான்.” என்று சிரித்தாள் மிருதி.

“ஹ்ம்.. நீ ஈஸியா சொல்லிட்ட தி. ஆனா, உன் கை சமையலுக்கு இங்க எவ்ளோ பேர்அடிமைன்னு உனக்கு தெரியாது. எவ்ளோ ஃபேர் சாப்பிட்டு உன்னை பாராட்டுறாங்க தெரியுமா?” என்றான் அமுதன்.

“அப்டியா சொல்ற? எதுவும் நம்புற மாதிரியே இல்லையே?” என்றாள் மிருதி.

“அதுமட்டுமா? அதோட பிராஞ்சு தான் இது. அப்போ இங்கயும் நல்லா இருக்கும்னு எவ்ளோ கஸ்டமர்ஸ் வராங்க தெரியுமா?” என்றான் அமுதன்.

“சரி சரி சும்மா புகழறதை விட்டுட்டு வேற வேலையை பாரு போ” என்று விரட்டினாள் மிருதி.

“ஹிம்.. தி.. இன்னொரு ஹாப்பியான விஷயம். இங்க பக்கத்துலையே இன்னொரு ஷாப் நல்ல விலைக்கு வருது. வாங்கலாம்னு முடிவு பண்ணிருக்கேன். நீ என்ன சொல்ற?” என்றான் அமுதன்.

“சூப்பர் நல்ல விஷயம் அமுதா. கங்கராட்ஸ்.” என்றாள் மிருதி மனமகிழ்வோடு.

இரண்டு நாள் கழித்து மீண்டும் வந்தவன்.

“உன்கிட்ட முக்கியமா பேசணும் தி.” என்றான் அமுதன் ரெஸ்டாரன்ட்டில் புது உணவை எப்படி தயாரிக்க வேண்டும் என்று ஊழியர்களுக்கு சொல்லி கொடுத்து கொண்டிருந்தவளிடம்.

”ஹிம்.. இதோ முடிஞ்சது அமுதா. வரேன்” என்று வெளியில் வந்தவள்.

“என்ன சொல்லுப்பா?” என்றாள் கைகளை புடவையில் துடைத்தபடி.

“புதுசா ஷாப் சொன்னேன்ல.. அதை பத்தி தான்.” என்று நிறுத்தினான் அமுதன்.

“ஏன் ஏதாவது பிரச்சனையா?” என்றாள் மிருதி.

“ஆமாம் சின்ன பிரச்சனை தான். ஆனா அதுக்கு ஒரு முடிவு பண்ணிருக்கேன்.” என்றான் அமுதன்.

“என்ன முடிவு?” என்றாள்மிருதி புருவம் சுருக்கி.

“இல்ல.. ஏற்கனவே இருக்க ரெண்டும் ஷாப்பும் என் பேர்ல இருக்கு. நான் அஞ்சு ஆறு வருஷமா உழைக்கிறேன். ஆனா இந்த மூணு வருஷமும் நீ எடுத்துக்கிட்ட சிரத்தைக்கு நல்ல வரவேற்பு இருக்கு. அதுக்கு உனக்கு நான் தர வெகுமதி. இந்த மூணாவது ஷாப் உன் பேர்ல தான் ரெஜிஸ்டர் பண்ண போறோம்” என்றான் மெதுவாய் மிருதியை பார்த்து.

“என்ன விலையாட்றியா அமுதா?” என்றாள் மிருதி.

“நான் சொல்றத முதல்ல முழுசா கேள்” என்றான் அமுதன்.

“அமுதா! நீ என்ன வேணா சொல்லு. இதுக்கு என்னால சம்மதிக்க முடியாது. நீ கஷ்ட்டபட்டு உழைச்சதை என் பேர்ல எதுக்கு வாங்கணும். முடியாது” என்றாள் மிருதி முடிவாக.

“இல்ல... நான் சொல்றதை இப்போ கேக்க போறியா இல்லையா?” என்றான் அமுதன் அதட்டலாய்.

எதுவும் பேசாமல் அமைதியாய் முறைத்தாள் மிருதி.

“அப்டி முறைக்காத.” என்றவன்.

“இங்க பாரு. இதுக்கு இன்னொரு ரீசனும் இருக்கு. ஏற்கனவே ரெண்டு ஷாப் என் பேர்ல இருக்கிறதனால டாக்ஸ் பிரச்சனை பெருசா வரும். அதுவும் இல்லாம நான் ஒண்ணும் என் பணத்துல இந்த கடையை வாங்க போறதில்லை.“ என்றான் அமுதன்.

எதுவும் பேசாமல் அவனையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் மிருதி.

“ரெண்டாவது ஷாப் வாங்க பணம் தேவை படுதுணு சொன்னப்ப வேணாம்னு சொல்லியும் கேக்காம உன் நகையை என்கிட்ட கொடுத்து வித்துக்க சொன்ன, ஞாபகம் இருக்கா? அதை நான் எதுவும் செய்யாமல் அப்படியே லாக்கர்ல வச்சிருந்தேன். இப்போ அதை வித்து தான் அட்வான்ஸே கொடுத்திருக்கேன்.

“அடப்பாவி.” என்றாள் மிருதி.

“அதோட, மாசாமாசம் குறைஞ்ச பணத்தை எடுத்துகிட்டு முழு சம்பளமும் வாங்காம இருந்த. அந்த பணத்தை உனக்கு தெரியாம உன் பேர்ல ஒரு அக்கௌண்ட் ஓபன் பண்ணி போட்டு வந்திருந்தேன். ரெண்டு வருஷ சம்பளம் முழுசுமா இப்போ நிறைய இருக்கு. அதையும் சேர்த்தா இன்னும் கொஞ்சம் பணம் தான் மேற்கொண்டு தேவை படும். அதுக்கு நான் லோன் அரெஞ்ச் பண்றேன். நீ அடைசிக்க” என்றான் அமுதன்.

“எனக்கு என்ன சொல்றதுணு தெரியலை அமுதா” விழிகளில் கண்ணீரோடு.

“நீ எதுவும் சொல்ல வேண்டாம். நான் சொல்றதை கேட்டா மட்டும் போதும். உனக்கு சேர வேண்டியதை தான் சேர்த்து வச்சிருக்கேன் தி. இப்போ நீ மட்டும் தனி ஆள் இல்ல. உனக்காக தேவதை மாதிரி ஒரு குழந்தை இருக்கா. இனி அவளுக்கும் சேர்த்து அவளோட எதிர்காலத்தை நோக்கி நீ ஓடனும். அதுக்கு இது ரொம்ப தேவை தி. நான் சொல்றதை கேளு. எதுவும் பேசாம நாளைக்கு என்கூட வா. உன் பேர்ல ரெஜிஸ்டர் பண்ணி முடிச்சிடலாம்.” என்றான் அமுதன்.

“ஸ்ரீகிட்ட பேசினியா? அவ என்ன நினைப்பா?” என்றாள் மிருதி.

“சொல்ல போனா, ‘உன் பேர்லயே எல்லாம் ரெஜிஸ்டர் பண்றியே இதை அக்கா பேர்ல பண்ணலாம். அவங்களும் ஒரு பிடிப்பு கிடைக்கும்’ ன்னு இந்த ஐடியாவை கொடுத்ததே உன் தொங்கச்சி தான்” என்றான் அமுதன்.

“நீங்க ரெண்டு பேரும் கிடைக்க நான் ரொம்ப கொடுத்து வச்சுருக்கனும் அமுதா” என்றாள் அழுதபடி.

“போதும் அழுதது. நாளைக்கு ரெடி ஆகிடு” என்றான் அமுதன்.

“சரி சரி.. நீ கிளம்பு எனக்கு வேலை இருக்கு” என்றாள் மிருதி.

“ஹிம்.. போறேன். அதுக்கு முன்னாடி என் டார்லிங் எங்க? ஒரு முறை பார்த்துட்டு போறேன்” என்றான் அமுதன்.

“பேபி” என்று மழலை மொழியில் தேவதையின் குரல் கேட்க பின்னால் திரும்பினான் அமுதன்.

“டார்லிங் “ என்று குழந்தையை தூக்கி தட்டாமாலை சுற்றினான் அமுதன்.

கன்னங்களில் மாறி மாறி மூத்த மழை பொழிந்தது அந்த பிஞ்சு இதழ்கள்.

“ஏன்... எத்..தை பா..ர்ர்...க்க பர..லை..” என்றது மழலை மொழியில் பாவமாக.

“சாரி! என் இளவரசிக்கு கோபமா?” என்றான் இவனும் பாவமாய்.

‘ஆமாம்’ என்றது சிறுகுழந்தை தலையை ஆட்டி.

“சரி.. நாம ஸ்ரீகிட்ட வீட்டுக்கு போலாமா?” என்றான் அமுதன் கொஞ்சலாய்.

“ஒஹ்! போ...தாம்ம்.. ஹை.. திதி ..கித்த போதாம்” என்றது குழந்தை கைகளை தட்டி.

இவர்களின் உரையாடலை பார்த்துக்கொண்டிருந்த மிருதி புன்னகைத்து தலையில் அடித்து கொண்டாள்.

“போய் திருட்டு தனமா ஐஸ்க்ரீம் தின்றதுக்கு இவ்ளோ அலப்பறை.. திருடுங்க... டேய்.. வீட்டுக்கு போயி ஸ்ரீயை டிஸ்டர்ப் பண்ணிங்க தொலைச்சிருவேன். அவ நைட் ஷிப்ட் போய்ட்டு வந்து டைர்யடா தூங்கிட்டு இருப்பா” என்றாள் மிருதி இருவரிடமும் ஆட்காட்டி விரலை நீட்டி எச்சரிக்கும் தொனியில்..

“நாங்க கூட தான் நைட் ஷிப்ட் பகல் ஷிப்ட் னு கடையை பார்த்துக்குறோம். எங்களை எங்க தூங்க விடுறாங்க” என்று முணுமுணுத்தான் அமுதன்.

”என்ன முணுமுணுப்பு?” என்றாள் மிருதி முறைத்து.

“ஹிம்.. ஒண்ணுமில்லை உன் தங்கைக்கு வாழ்க்கை. எங்களை சொல்லு” என்றான் அமுதன்.

அவன் பேசி கொண்டிருக்கும் பொழுதே மிருதி வயிற்றை பிடித்து கொண்டே சுருண்டு விழுந்து துடித்தாள் மிருதி.

“என்னாச்சு தி?” என்று வேகமாக ஓடி வந்தான் அமுதன்.

அனைவரும் ஓடி வர, மிருதியை அருகில் இருந்த மருத்துவமனையில் சேர்த்தான் அமுதன்.

தனது தாய் வலியில் துடித்தது சிறுக்குழந்தையின் மனதில் பதிந்துவிட,

“அம்மா ஏன் அது..தா” என்றது குழந்தை விழிகளில் மிரட்சியுடன்.

“இல்ல ஒண்ணுமில்லடா? அம்மாக்கு ஜுரம். டாக்டர் பார்க்குறாங்க. எல்லாம் சரியாகிடும்” என்று அணைத்துகொண்டான்.

“அம்மா வேணும்” என்றது குழந்தை பாவமாய்.

“ஒண்ணுமில்லைடா. அம்மாக்கு கொஞ்சம் டையர்ட்டா இருக்குனு உள்ள தூங்கிட்டு இருக்காங்க. சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போயிடலாம்” என்று சமாதானம் படுத்திக்கொண்டு இருக்கும் போதே, ஸ்ரீ வேகமாக உளே வந்தாள்.

”என்னப்பா ஆச்சு? அக்காக்கு எப்படி இருக்கு?” என்றாள் பதட்டமாய்.

“திதி..” என்று அவளிடம் தாவிக்கொண்டது குழந்தை.

“ஒண்ணுமில்லை டா. சித்தி இருக்கேன்ல. நீ என் மேல சாஞ்சு தூங்கு” என்றாள் ஸ்ரீ குழந்தையை லேசாக முதுகில் தடவி.

அவளின் பேச்சுக்கு கட்டுபட்டது போல் ஸ்ரீயின் தோளில் சாய்ந்து உறங்க தொடங்கியது.

“தாங்க் காட். நீ வந்த ஸ்ரீ. இல்லன்னா பாப்பாவை சமாளிக்கிறது ரொம்ப் கஷ்டமாகிருக்கும்” என்றான் அமுதன்.

“டாக்டர்ஸ் செக் பண்ணிட்டு இருக்காங்க. என்னன்னு தெரியலை நல்லா தான் பேசிட்டு இருந்தா. திடீர்னு ரொம்ப ஆழ ஆரம்பிச்சிட்டா” என்றான் அமுதன் கவலையாய்.

“அமுதன். அக்காக்கு எதுவும் ஆகாது. நாம இருக்கோம்ல பார்த்துக்கலாம்” என்றாள் ஸ்ரீ.

“நம்மளை நம்பி வந்துருக்கா. அவங்க அப்பாவும் அம்மாவும் நம்மளை நம்பி இங்க விட்டுட்டு போய்ருக்காங்க. தீக்கு எதுவும் ஆகக்கூடாது. பாவம் ஏற்கனவே நிறைய கஷ்டப்பட்டு இப்போ தான் கொஞ்சம் சரியானா அதுக்குள்ள..” என்றான் அமுதன் நா தழுதழுக்க.

“ஒண்ணும் ஆகாதுன்னு சொல்றேன்ல” என்றாள் ஸ்ரீ.

 

[dharshini chimba]

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 15:

15.

ஒரு மணிநேரம் எந்த தகவலும் இல்லாமல் இருவரும் அல்லாடி நிற்க, மருத்துவர் வெளியே வருவதை கவனித்து அவரை நோக்கி ஓடினர்.

பேஷண்டுக்கு நீங்க யாரு?" என்று கேட்டார்.

"சார்! அவங்க என் அக்கா. அவங்க எப்படி இருக்காங்க?" என்றாள் ஸ்ரீ அமுதன் திணறுவதை பார்த்து.

"உங்ககிட்ட பேசணும் வாங்க" என்று அறைக்கு செல்ல, இருவரும் பதறிய இதயதோடு பின்னே சென்றனர்.

பத்து நிமிடத்திற்கு பின் வெளியே வந்த இருவரின் முகமும் வெளிறி போய் இருக்க, பேயரைந்ததை போல் இருந்தனர் இருவரும்.

"அமுதா அவங்க பேரன்ஸ்கிட்ட சொல்லிடலாமா?" என்றாள் ஸ்ரீ.

"இல்ல ஸ்ரீ. அவசர படவேண்டாம். அவ முதல்ல கண் முழிக்கட்டும். அப்புறம் அதை பத்தி பேசலாம்" என்றான் அமுதன் முடிவாக.

அதன் பின் ஏகபட்ட போராட்டங்கள் அமுதன் அடமாய் நின்று பெயரில் புது ஷாப்பை ரெஜிஸ்டர் செய்து ஆரம்பித்தான். ஆறு மாதங்கள் ஓடிட மிருதி புது ஷாப்பை ரெஸ்டாரண்டாய் மாற்றி இருந்தாள். அவளின் அயராத உழைப்பால் நல்ல முன்னேற்றம் இருக்க, மிருதியின் உடல் நிலையில் அவ்வபொழுது தேய்வும் காணப்பட்டது.

அவள் உடல்நிலையால் குழந்தையை கணவனிடம் கொடுத்துவிட முடிவு செய்திருந்தாள்.

அதன் விளைவு தான் இன்று தீரனை சந்தித்தது.

அவனின் விழிகளில் இதற்கு முன் தெரியாத ஒரு உணர்வு தனக்காக ஒளிர்வதை அவள் கண்டுகொண்டாலும் தான் இருக்கும் நிலையும் கடந்து வந்த காலங்களும் அவளின் மனதை கல்லாக்கியது.

ஆயிரம் தான் அவனிடம் கோபம் இருந்தாலும் அவளின் மனம் கவர்ந்த ஒருவன் அவன் மட்டும் தானே.

அவனின் அருகாமையை அவளின் பெண்மை உணர்ந்து அவனுக்காக ஏங்கதான் செய்தது.

விடாபிடியாக அவளும் அவனிடம் இருந்து தன்னை காத்து கொண்டு வெளியேறினாள்.

வீட்டிற்கு வந்தவளிடம் இருவரும் கேள்விகளை அடுக்கி கொண்டே போயினர்.

"என்ன தி உங்க அவரை பார்த்தியா? பேசுனியா? எனி ரொமான்ஸ் நாங்க மிஸ் பண்ணிட்டோமா? பரவால்ல வந்துட்டியே எங்க அவரோட போய்டுவியோன்னு நாங்க இங்க யோசிச்சிட்டு இருந்தோம்" என்றான் அமுதன் கிண்டலாக.

இருவரையும் முறைத்தவள்.

"எருமை அறிவே கிடையாதா? உனக்கு வேற வேலையே இல்லையா? ஒழுங்கு மரியாதையா போய்டுங்க ரெண்டு பேரும்" என்று அருகில் இருந்த தலையணை எடுத்து பொய் கோபத்தோடு அமுதன் மேல் வீசினாள்.

"என்னம்மா அடிக்கிற? உங்க மாமாவை பார்க்க போனியே? என்ன ஆச்சுன்னு தானே கேட்டேன்?" என்றான் அமுதன்.

வெளியே கோபம் காட்டினாலும் அவளின் முகத்தில் மறைந்து இழைந்து ஓடியது ஒரு மெல்லிய நாணம்.

"நீங்க நினைக்கிற மாதிரில்லாம் அங்க எதுவும் நடக்கலை" என்று நடந்ததை கூறினாள் மிருதி.

"அப்போ மாம்ஸ்கிட்ட நாளைக்கு பாப்பாவை கூட்டிட்டு போகனுமாக்கா?" என்றாள் ஸ்ரீ.

"ஆமாடா. ஆனா.." என்று இழுத்தாள் ஸ்ரீ.

"என்னக்கா?" என்றாள் ஸ்ரீ.

"உங்க ரெண்டு பேரையும் கேக்காம நான் ஒரு முடிவு பண்ணி ஒரு விஷயத்தை சொல்லிட்டு வந்துட்டேன்." என்றாள் மிருதி.

"என்ன சொல்லிட்டு வந்த?" என்றான் சுவரில் சாய்ந்து நின்றபடி.

"அது நான் கட்டிக்க போறவருடன் வரேன்னு சொல்லிட்டேன்" என்றாள் மிருதி.

"என்னது கட்டிக்க போறவரா? அது யாரு? ஏன் அப்படி சொன்ன?" என்றான் அமுதன்.

"எதுக்காக குழந்தையை இப்போ தரேன்னு கேட்டார். என்கிட்ட வந்துடு என்கூட நீ இல்லாம நரகமா இருக்கு. வந்துருவல்ல? ன்னு கேட்டார். அதனால தான் நான் வேற ஒருத்தரை கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேன்னு சொல்லிட்டேன்" என்றாள் மிருதி.

"அடிப்பாவி ஏன் அப்படி சொன்ன? இப்போ என்ன பண்ண போறே?" என்று கேட்டான் அமுதன்.

"அதுக்கு தான் எனக்கு ஹெல்ப் பண்றதுக்கு நீ இருக்கியே?" என்று சிரித்தாள் மிருதி.

"நான் என்ன பண்ணனும்? என்னால எப்படி உதவமுடியும்?" என்றான் அமுதன்.

"உங்களை விட்டா நான் யாரை நம்புவேன். அதனால.." நிறுத்தி இருவரையும் பார்த்தாள் மிருதி.

"அதனால...?" என்று இருவருமே கேட்க.

"நாளைக்கு நீ தான் என்கூட வரபோற" என்றாள் பட்டென்று.

"என்னது நான் உன் பிரென்ட் டி. அதுவுமில்லாம எனக்கு இன்னும் ரெண்டு மாசத்துல கல்யாணம் ஆகபோகுது. உனக்கே கொஞ்சம் இது ஓவரா தெரியலை" என்றான் அமுதன்.

"இது எதுவுமே எனக்கு தெரியாது பாரு. நீ புதுசா சொல்ற?" என்று முறைத்தாள் மிருதி.

"தி சீரியசா தான் சொல்றியா?" என்றான் அமுதன் அமைதியாக.

"ஆமா" என்றாள் மிருதி.

ஸ்ரீ எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருக்க,

"தி நீ அவர்கூட சேர்ந்து வாழனும்னு நினைக்கலையா?" என்றான் அமுதன்.

"இப்போதைக்கு முடியாது" என்றாள் மிருதி.

 

[dharshini chimba]

தீயை சுடும் என் நிலவு 16:

16.

எதுவும் பேசாமல் அவளின் வார்த்தைகளுக்கு அர்த்தம் தேடினான் மிருதியின் விழிகளில்.

"நான் பொய் சொல்லமாட்டேன்" என்றான் அமுதன்.

எதுவும் பேசாமல் அவனின் விழிகளையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க.

"சரி அமுதா. அப்போ நான் நாளைக்கு உண்மையை சொல்லிட்றேன்" என்று தன்னறைக்கு சென்றாள்.

மிருதியின் பின்னே சென்ற அமுதன்.

"என்ன உண்மை தி?" என்றான்.

"அவர் மனசுல இப்போ என்னை பத்தி என்ன அபிப்ராயம் இருக்குன்னு எனக்கு தெரியல. அதுவுமில்லாம மூணு வருஷத்துக்கு முன்னாடி நடந்த சம்பவத்துக்கு இன்னும் எந்த விளக்கமும் இல்ல. அதுக்குள்ள நேரா வந்து என்கூட வான்னா போய்டனுமா? நான் ஒண்ணும் கடைல கிடைக்கிற பொம்மை இல்லை. ரத்தம் சதை உள்ள ஒரு மனுஷி. எனக்கு ஆசைகள், கனவு எல்லாம் இருக்கு " என்றாள் அமுதனை பார்த்து.

"அதுக்கு முதல்ல நீ அவர்கிட்ட பேசணும் தி" என்றான் அமுதன் அவளை சமாதானபடுத்த .

"என்னோட ஹெலத்தை பத்தி உனக்கு தெரியும். சோ தேவையில்லாம அவருக்கு நம்பிக்கை வார்த்தை கொடுக்க முடியாது. அதோட நீ ஏன் வரமாட்டன்னு சொல்ட்றேன்னு எனக்கு தெரியும்" என்று முறைத்தாள் மிருதி.

அமுதன் எதுவும் பேசாமல் இருக்க, "நாளைக்கு நான் ஒருவேளை அவர்கூட சேர்ந்துட்டேன்னா அப்போ இது எனக்கு பிரச்சனையா வரும்னு நினைக்கிற? " என்றாள் மிருதி.

எதுவும் கூறாமல் தன் மனதில் இருப்பதை கூறும் தோழியை பார்த்து புன்முறுவல் பூத்தான்.

"தெரிஞ்சிகிட்டே என்னை நடிக்க சொல்ற தி?" என்றான் அமுதன்.

"இந்த பேச்சை மாற்றும் வேலைல்லாம் வேணாம். நாளைக்கு நீ வர அவ்ளோ தான்." என்றாள் மிருதி இறுதியாக.

"சரி வரேன். உன் பிடிவாதத்துக்கு முன் நான் தோர்த்துட்டேன் போதுமா?" என்றான் அமுதன்.

“நீ வேற நான் என் வாழ்க்கைலயே முதல் தடவை தோர்த்துட்டேன். இப்போ ரெண்டாவது தடவையும் தோர்தித்துடுவேன் போல இருக்கு.” என்றாள் விழிகளில் வழியும் கண்ணீரை சுண்டி விட்டு.

“தி” என்றான் அமுதன்.

“இல்ல அமுதா. நான் கொஞ்சம் தனியா இருக்கணும். ரொம்ப தாங்க்ஸ் வரேன்னு சொன்னதுக்கு” என்றாள் மிருதி.

அவளை ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு வெளியேறினான் அமுதன்.

“என்ன சொல்றாங்க அக்கா?” என்றாள் ஸ்ரீ.

அவளை சில நொடிகள் கூர்ந்து பார்த்தவன்.

“உனக்கு தி மேல கோபம் வரலையா ஸ்ரீ?” என்றான் அமுதன் அன்பாய்.

“கோபமா? எதுக்கு?” என்றாள் ஸ்ரீ ஒன்றும் புரியாமல்.

“என்னடி இப்படி கேக்குற? நான் நீ கட்டிக்க போறவன். என்னை அவளுக்கு வருங்கால புருஷனா நடிக்க சொல்றா. உனக்கு அவமேல கோபம் வரலையா?” என்றான் அமுதன் ஆழமாய் நோக்கி.

“அமுதா அக்கா நம்மகூட வந்து மூணு வருஷமாச்சு. இந்தனை நாள்ல ஒரு நாள் கூட உன் மேல ஃப்ரெண்ட்டுன்ற எல்லை தாண்டி ஒரு பார்வை பார்த்தது கிடையாது. நீயும் அப்படி தான். அப்படி பட்டவங்க இன்னைக்கு திடீர்ன்னு நடிக்க சொல்றாங்க. அதான் ஏன்னு எனக்கு புரியலை?” என்றாள் ஸ்ரீ.

என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் அவளை இறுக அணைத்துகொண்டான்.

“என்..ன.. அமு..தா..?” என்றாள் திக்கி திடீரென்ற அவனின் அணைப்பில் திணறியவள்.

ஸ்ரீயின் நெற்றியில் லேசாக தன் இதழை ஒற்றியெடுத்தவன் அவளை விடுவித்து.

“நான் அவளுக்காக பிரெண்ட்ன்ற முறைல என்ன வேணாலும் செய்ய தயாரா இருக்க என்னிடம் இதுவரைக்கும் எதுவுமே கேக்காதவ தி. அவ என் ஃப்ரெண்ட்னு தெரிஞ்சு அவமேல உனக்கு அக்கான்ற மரியாதை குறைஞ்சதே கிடையாது. எனக்கு நீங்க ரெண்டு பேரும் கிடைக்க நான் ரொம்ப கொடுத்து வச்சிருக்கனும் ஸ்ரீ.” என்றான் அமுதன் நெகிழ்ச்சியில்.

“இருந்தாலும் தி க்கு போதும் இந்த வனவாசம். எப்படியாவது இந்த முறை அவர்கூட அவளை சேர்த்து வைக்க போறேன்.” என்றான் அமுதன்.

“எப்படி?” என்றாள் ஸ்ரீ.

“அது நாளைக்கு நானும் அவரை சந்திக்க போறேன். அதுக்கப்புறம்...” என்று தன் திட்டத்தை கூறிமுடித்தான்.

“இது சரியா வருமா அமுதா? அக்கா அவங்க மேல கோவமா இருக்காங்களே?” என்றாள் ஸ்ரீஷா.

“உண்மை தான். அவர்மேல அளவுகடந்த காதல்னால தான் அப்படி இருக்கா. ஆனா அவர் இப்போ முதல்ல மாதிரி இல்ல. தி அவரை விட்டுட்டு வந்ததுக்கப்புறம் ரொம்ப மாறிட்டார். தி அவரை சந்திக்க போறேன்னு சொன்னப்பயே என் ப்ரெண்ட்ஸ்கிட்ட சொல்லி அவரை பத்தி விசாரிச்சுட்டேன்.” என்றான் அமுதன் மெல்ல புன்னகைத்து.

“இது அக்காக்கு தெரியுமா?” என்று முறைத்தாள் ஸ்ரீ.

“தெரியாது. தெரிஞ்சா சாமியாடிடுவா” என்றான் அமுதன் மெதுவாய்.

“நான் அக்காகிட்ட சொல்ல போறேன்” என்று தியின் அறைப்பக்கம் திரும்பி “அக்கா..” என்று முடிக்கும் முன் அவளின் இதழை கைகளால் பொத்தியவன் வேகமாக ஸ்ரீயின் அறைக்குள் இழுத்து சென்று கதவை தாளிட்டான்.

“இப்போ எதுக்குடா கதவை சாத்தின திற” என்றாள் ஸ்ரீஷா.

“எய் நான் தான்டி உன் புருஷன். என்னையே காட்டி கொடுத்திடுவியா?” என்றான் குறும்பாக.

“நீ என் வருங்கால புருசன். சோ கல்யாணம் முடியர வரைக்கும் இந்தமாதிரி தனியா ஒரே ரூம்ல இருக்கிறதுல்லாம் தப்பு. முதல்ல கதவை திற.” என்றாள் ஸ்ரீ.

“ஹேய் ஸ்ரீ. அவ என் பிரெண்ட்டி அவளுக்கு போய் நான் கெட்டது நினைப்பேனா? அவ நல்லா இருக்கணும் அவ புருஷனோட. அதுக்கு தான் இதெல்லாம். வெளிய போய் எதுவும் சொல்ல கூடாது தி கிட்ட சரியா ?” என்றான் அமுதன்.

“நான் முடியாதுன்னா? ஏற்கனவே அந்த ஆளால அக்கா ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு இப்போ தான் அதுல இருந்து வெளிய வந்துருக்காங்க. நீ ஏதாவது செய்றேன்னு சொதபிட்டா?” என்றாள் ஸ்ரீ.

“முடியாதுன்னு சொன்னா அப்புறம்...” என்று அவள் காதினில் கிசுகிசுத்து ஸ்ரீயை பார்த்து கண்ணடித்து புன்னகைக்க, விழிகள் விரிய அமுதனை பார்த்து சிணுங்கியவள் அவனின் நெஞ்சத்திலேயே தஞ்சம் கொண்டாள்.

“என்னை நம்பு ஸ்ரீ. நிச்சயமா தி நல்லா இருப்பா” என்றான் அமுதன்.

 

[dharshini chimba]

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 17:

17

“ஹிம்.. அதெல்லாம் இருப்பேன். நீ எது பண்ணாலும் அக்காவோட எதிர்காலத்தை ஞாபகத்துல வச்சிக்கிட்டு யோசிச்சு பண்ணு அமுதா. அவ்ளோதான் நான் சொல்வேன்.” என்றாள் ஸ்ரீ.

“நிச்சயமா ஸ்ரீ. அதுக்காக தான் நான் அவரை பார்க்க போறேன். இனி அவ நல்லா இருக்கணும்.” என்று சிரித்தான்.

மறுநாள் அமுதன், மிருதி, குழந்தை என்று மூவரும் தீரணை சந்திக்க சென்று கொண்டிருந்தனர்.

“பேபி” என்றது தனது சின்ன சிறிய பிஞ்சு குரலில் குழந்தை.

“என்ன டார்லிங்?” என்றான் அமுதன் சிரித்தபடி.

“நா...ம்... எ...த போ...தோம்... ?” என்றாள் மிதிஷா.

மிதியின் குழந்தை மிருதியின் முதல் எழுத்து தீரனின் முதல் எழுது என்று சேர்த்து மிதிஷா என்று வைத்திருந்தாள் மிருதி.

மிதிஷாவை சில நொடி நோக்கியவன் மிருதியை பார்த்து, “அம்மா சொல்லுவாங்க டார்லிங். எனக்கும் தெரியலை” என்றான் அமுதன் கிண்டலாய் சிரித்து.

அமுதனை முறைத்த மிருதி.

“மிதி குட்டி.. நாம இப்போ அப்பாவை பார்க்க போறோம்” என்றாள் ஒரு பெருமூச்சை விட்டு.

அம்மாவையே பார்த்து கொண்டிருந்த குழந்தை, “ஹை... அப்பாவை பா..த போ..தோம்.. “ என்றது கை தட்டி.

அவளை ஒரு நொடி வியப்பாய் பார்த்த இருவரும் பின் மெல்லிய புன்னகைத்தனர்.

அவர்களுக்கு முன்னே கூறிய நேரத்திற்கு முன் வந்து நின்றிருந்தான் தீரன்.

தீரனின் அருகில் செல்ல செல்ல மிருதிக்கு இதயம் வேகமாய் துடிக்க படப்படப்போடு முன்னேறினாள்.

அவளின் பரிதவித்து புரிந்தாலும் தன் தோழியை கிண்டல் செய்யாமல் இருக்க முடியவில்லை.

"ஏய் தி! எதுக்கு இப்படி டென்சன் ஆகுற? உன் புருஷன் தான? ரிலாக்ஸ்.. உன்னை ஒன்னும் முழுங்க போறதில்லை." என்றான் அமுதன்.

"வாய மூடுடா எருமை. கிண்டல் பண்ற நேரமா இது?" என்று அவனிடம் கிசுகிசுத்தாள்.

மூன்று வருடத்திற்கு முன் எதிரில் இருப்பவள் பார்க்க மனமில்லாமல் போனவனுக்கு, இன்று தூரத்தில் வரும் தன்னை விழிமூடாது நோக்கும் தன்னவனின் பார்வைக்குள் தொலையாமல் இருக்க தவித்தாலும் அவனின் பார்வை மேனியில் தகித்தாலும் வெளியில் காட்டிக்கொள்ளாது அருகில் சென்றாள்.

அவர்களை எதிர்நோக்கி இருந்தவனின் பார்வை மிருதியின் மேல் பட வேகமாக புன்சிரிப்புடன் எழுந்து நின்றான். அவளின் பின்னால் வரும் அமுதனை கண்டவுடன் நெற்றி சுருக்கி கேள்வியாய் நோக்கி பின் மிருதியிடம் நின்றது.

"வந்து ரொம்ப நேரம் ஆச்சா? " என்றாள் மிருதி பார்வை போரை முடிக்க.

"ஹு க்கும்.." என்று செருமினான் விழிகளில் வலியும் ஆத்திரமும் ததும்ப, "இல்ல இப்போ தான் வந்தேன். பை மினிட்ஸ் தான் ஆச்சு. உக்காருங்க" என்று அமர்ந்தான் தீரன்.

அவனின் விழிகள் மிருதியின் பார்வை தரிசனத்துக்கு ஏங்க, அவளோ அவன் வேண்டுதலுக்கு செவி சாய்க்காமல் இருந்தாள்.

"ஹ்ம்ம்... இது என்.. ஹ்ம்.. நம்ம பொண்ணு மிதிஷா. இவர் அமுதன். எனக்காக கடவுள் அனுப்புன தூதுவர். நான் சொன்னேன்ல கல்யாணம் நடக்க போகுதுன்னு..." என்றாள் அவனை மட்டும் பார்க்காமல்.

"ஹெலோ!" என்று ஸ்நேகிதமாய் அமுதன் கரம் நீட்ட தீரனின் பார்வையில் தீஜுவாலைகள் பறந்தன. மறுநொடி மிருதியை பார்த்தவன் தன்னை கட்டுப்படுத்தி "ஹெலோ" என்றான் மரணவாக்கியமாய்.

'தி உன்னால இவருக்கு நான் பெரிய வில்லனா தெரியுறேன். எரிக்கிற சக்தி இருந்தா இந்நேரத்துக்கு நான் பொசுங்கிருப்பேன். ஆனாலும் ரொம்ப தான் உன் மாமனுக்கு. இவ்ளோ நாள் நீ எங்கே இருக்கேன்னு கூட கேட்கலை. இப்போ மட்டும் இவ்ளோ உரிமை வருது.' என்று உள்ளுக்குள் புலம்பினான் அமுதன்.

அவனின் குரல் தோனியில் மிருதியின் உடலில் சிலிர்ப்பு தட்டியது.

அவளின் கவனத்தை திசை திருப்பியது குழந்தையின் குரல்.

"தி.. எனக்கு அங்க இருக்கிற சாக்லேட் வேணும்" என்றது அருகில் வைக்கப்பட்டிருந்த சாக்லெட்டை கை காட்டி.

அம்மாவும் மகளும் அங்கே கவனத்தை செலுத்த இது தான் சமயம் என்று தான் வலகரத்தை மேசையின் மேல் வைத்து தீரனின் புறம் நகர்த்தினான்.

இவன் செய்வது ஒன்றும் புரியாமல் பார்த்த தீரன் அவன் முன் வந்தவுடன் தன் கரத்தினை எடுத்துக்கொள்ள அங்கே இருந்த அட்டையை வேகமாக எடுத்து மேசையின் அடியில் ஆர்வமாய் நோக்கினான் தீரன்.

அது அமுதனின் விசிட்டிங் கார்ட் என்பதை புரிந்துகொண்டவன் அமுதனை ஓரவிழியில் பார்க்க அட்டையை திருப்புமாறு அமுதன் சைகை செய்தான். உடனே தீரன் திருப்பி பார்த்து முகம் மலர்ந்தான்.

'ஹப்பா இப்போ தான்யா இவர் மூஞ்சி நல்லாருக்கு. இவ்ளோ நேரம் யாரையோ இல்லல்ல என்னை கொலை பண்ண போற மாதிரில்ல இருந்துச்சு. தப்பிச்சேன்டா சாமி.' என்று உள்ளுக்குள் பெருமூச்சுவிட்டான் அமுதன்.

அதில், 'தி'ஸ் மை பிரென்ட் ஒன்லி. மீ பாவம் சோ நோ கோவம்' என்று எழுதி இருந்தது.

அதை படித்த தீரனின் முகத்தில் மகிழ்ச்சி கூத்தாட அமுதனை நோக்கினான். அந்த பார்வையில் ஸ்நேகித புன்னகை இருந்தது.

மகளிடம் பேசி முடித்த தி இருவரையும் நோக்க எதுவும் நடக்காதது போல் அமைதியாய் இருந்தனர்.

"என்ன?" என்றாள் மிருதி.

"என்ன?" என்றனர் இருவரும் ஒரே நேரத்தில்.

"இல்ல ஒன்னுமில்ல" என்றாள் மிருதி.

"பேபி" என்றது குழந்தை.

"யெஸ் டார்லிங்" என்றான் அமுதன் மென்மையாய் புன்னகைத்து.

"இபா..ர்... தா..ன்.. தா..தியா..?" என்றது மழலை மொழியில்.

விழிகளில் ஒளிமின்ன தீரன் நோக்க, "எஸ் டார்லிங். இவர் தான் உன் அப்பா. போ போய் பேசுடா" என்றான் அமுதன்.

"ஓகே பேபி" என்று இறங்கி தீரனிடம் வந்தாள் மிதிஷா.





.

 

[dharshini chimba]

தீயாய் சுடும் என் நிலவு 18:

18

தீரனை நெருங்கிய மிதிஷா சில நிமிடங்கள் உற்று பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.

தீரனுக்கோ தரையில் கால் படாமல் வானத்தில் பறப்பது போல இருந்தது.

தன் உயிரில் உருவான ஒரு பிஞ்சு மொட்டு தனக்கு தெரியாமல் மலர்ந்து இகழ்கள் விரித்து சிரித்தபடி தன்னிடம் வருவதை போல் இருக்க மகிழ்ச்சியில் கண்ணீர் முட்டிக்கொண்டு நின்றது.

"நீ..க.. எத.. அப்பா..பா.." என்றாள் மழலை மொழியில்.

அதன் பிஞ்சு குரலில் உருகி போனவன் மெல்ல குழந்தையை தூக்கி தன் மடியில் அமர்த்திக்கொண்டான்.

"ஆமாடா" என்றான் சிரித்து.

"எதி...குப்..பா.. அ.த..த ?" என்று கேட்டக.

"இல்லடா. கண்ல தூசி விழுந்துடுச்சு. அதான்." என்றான் தீரன்.

"ஏன் இவதோ..நாதா வதத?" என்றது அவன் கன்னத்தை தடவி.

கண்களில் கண்ணீர் வழிய மிருதியை பார்த்தான் தீரன்.

அவளோ பதிலேதும் கூறாமல் முகத்தை திருப்பி கொண்டாள்.

"டார்லிங்! அப்பா இவ்ளோ நாள் ரொம்ப தூரத்துல வேலை செஞ்சிட்டு இருந்தார். இப்போ தான் வந்துருக்காரு அதுவும் என் டார்லிங்கை பார்க்க." என்றான் அமுதன் மிதிஷாவிடம்.

"ஆமா...பா.பா.." என்றது குழந்தை ஆர்வமாய் தீரனிடம்.

"ஆமாம்" என்று நெகிழ்ச்சியாய் தலையாட்டியவன் மிதிஷாவை தூக்கி கண்ணீருடன் முகத்தில் மூத்த மழை பொழிந்தான்.

"சாரி டா. அப்பாவால சில காரணங்கலால வரமுடியலை. அதான் இப்போ வந்துட்டேனே. உனக்கு என்ன பிடிக்கும் அப்பாக்கு சொல்லு?" என்றான் தீரன் செல்லமாய்.

"எத...க்கு.. அம்மா..வை தா..ன் பிதி.. க்கும்.." என்றாள் மிதிஷா.

விழிகள் விரிய ஆச்சர்யமாய் பார்த்தாள் மிருதி.

'எனக்கும் தான்..' என்று மனதில் கூறிக்கொண்ட தீரன் மிருதியை ஓரவிழியால் பார்த்துக்கொண்டு, "ஓஹ் அப்படியா? என் செல்லக்குட்டிக்கு அம்மாவை தான் பிடிக்குமா? சூப்பர். வேற என்ன பிடிக்கும்? " என்று நெற்றியில் முத்தமிட்டான்.

"ஹ்ம்.. " என்று கன்னத்தில் கை யோசித்த குழந்தை, "திதி பிதி.. க்கும்.. பேபி பிதி..க்கு..ம் .." என்றாள்.

"ஹுக்கும்.. போலாமா? டைம் ஆகுது" என்றாள் மிருதி.

ஏக்கமாய் தீரன் மிருதியை பார்க்க, ஒரு நொடி அவன் முகத்தை பார்த்தாலும் மறுநொடி அவன் கரங்களுக்குள் சரணடைய துடிக்கும் மனதை திசை திருப்பி கட்டுபடுத்தினாள்.

"போலாம் தி" என்றான் அமுதன்.

அவன் முகத்தை நேராக பார்க்க முடியாமல் "நாங்க கிளம்பறோம்" என்றாள் மிருதி.

'இந்த நொடி மீண்டும் தொடர வேண்டும். இப்போ போயிட்டா அதுக்கப்புறம் மிருதியை பார்க்க சான்ஸ் கிடைக்காம போய்டுச்சுனா? யோசி தீரா' என்று மனது கூற யோசித்தவன்.

"இன்னும் கொஞ்ச நாள் இங்க தான் இருக்க போறேன். குழந்தையை பாரக்கணும்னா பார்க்கலாமா?" என்றான் தயங்கி தயங்கி.

ஒரு நொடி அவன் விழியோடு கலந்தவள் உயிர் வரை சென்று அவன் ஸ்வாஸம் தீண்டுவது போல் இருக்க அதில் கரைய தொடங்கினாள்.

"ஹுக்கும்.." என்று அமுதன் செரும இருவரும் சொல்ல முடியாத உணர்வில் விழிகளை மீட்டெடுத்தனர்.

"ஹ்ம்.. நீங்க சொல்லும்போது தாராளமா பார்க்கலாம்" என்றாள் மிருதி.

"அம்மா.. அப்பா.. நம்..ம கூ..த வத..த்தும்.." என்றாள் மீதுஷா.

அவளின் சொற்களில் இருவரும் ஒரு நொடி திணறி விழிகள் மீண்டும் சந்திக்க "ஹுக்கும் .. போலாம் தி" என்றான் அமுதன்.

அவன் குரலில் இருந்த எண்ணத்தை கண்டுகொண்டவள் அமுதனை முறைக்க குறும்பு மின்ன சிரித்தான் அவன்.

'போதும் உங்க அத்தானை சைட் அடிச்சது போதும்' என்பது போல் இருந்தது அது.

அவனின் மனக்குரலை கண்டு கொண்டானோ இல்லையோ அமுதனை விழிகளை உருட்டி முறைக்க அந்த காட்சி ரம்யமாய் பதிந்து போனது தீரனின் மனதில்.

"அப்பாக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்குடா. நாளைக்கு அப்பா உன்கூட இருப்பேன்" என்றான் தீரன்.

"ஹை .." என்று கைதட்டி குதித்தது குழந்தை.

"போலாம்" என்று குழந்தையுடன் சென்றாள் மிருதி.

அவளே அறியாமல் தீரனின் மனதையும் எடுத்து சென்றாள்.

மிருதியை சீண்ட நினைத்த அமுதன்.

"ஒருத்தங்க சும்மாவே எனக்கு பிடிக்காது பிடிக்காதுன்னு சொல்லிட்டு இருப்பாங்க. ஆனா நேர்ல அவங்க அத்தானை பார்த்தவுடன் கண்ணை கூட மூட்ரதில்லை அப்படி ஒரு சைட். ரொம்ப ஜாலியா இருக்காங்க போல" என்றான் மிருதியை ஓரக்கண்ணால் பார்த்து.

அவனை முறைத்த மிருதி, "வண்டி ஒட்ற வேலையை மட்டும் இப்போ ஒழூங்கா பார்க்கலை அவ்ளோ தான்" என்றாள் மிருதி

"ஓஹ் அப்படியா?" என்றான் அமுதன் சிரித்து.

"நான் கொலை பண்ணிட்டு ஜெய்லுக்கு போக விரும்பலை. சோ அதனால வாய மூடிட்டு வண்டியை மட்டும் ஓட்டு." என்றாள் மிருதி.

வாய் விட்டு சிரித்தான்.

"டார்லிங். நான் கேட்டதிலயே இது தான் மிக பெரிய ஜோக்" என்று சிரித்தான் அமுதன்.

மறுநாள் அமுதன் போன் அடிக்க, "ஹலோ" என்றான்.

"நான் தீரன் பேசுறேன்" என்ற குரலை கேட்டவுடன் அமுதனின் குரலில் புன்னகை மலர்ந்தது.

"நல்லா இருக்கீங்களா?" என்றான் அமுதன்.

"நல்லா இருக்கேன். நான் உங்களை பார்க்கணும் இன்னைக்கு" என்றான் தீரன்.

"கண்டிப்பா நானும் அதைபத்தி தான் யோசிச்சிட்டு இருக்கேன்" என்ற அமுதன் தீரனை சந்திக்க முடிவு செய்தான்.

********

“வணக்கம்” என்று இருவரும் கை குலுக்கி அமர்ந்தனர்.

“நான் அமுதன். என்னை நேத்தே தி கூட பார்த்துருப்பிங்க. ஆக்சுவலா தி யும் நானும் ஸ்கூல் ல இருந்து பெஸ்ட் ப்ரெண்ட்ஸ். அவங்க பேரண்ட்ஸ்கு அடுத்து அவ நம்புறது என்னை தான். இவங்க ஸ்ரீஷா” என்று ஸ்ரீஷாவை அறிமுகபடுத்தினான்.

“வணக்கம் மாமா” என்று ஸ்ரீஷா கூப்பிட தீரன் ஆச்சர்யமாய் பார்த்தான்.

“என்ன அப்படி பார்க்குறிங்க? அக்கா வேணா என்கூட பிறக்காம இருக்கலாம். ஆனா அக்கா மூணு வருசத்துக்கு முன்னாடி எப்போ எங்க வீட்ல காலடி எடுத்து வச்சாங்களோ அப்பவே எனக்கு அவங்க அக்கா ஆகிட்டாங்க. அப்போ நீங்க எனக்கு மாமா தான? அதான் சொன்னேன்.” என்றாள் ஸ்ரீஷா.

“ஓஹ்” என்று தன்னவளை நினைத்து கன்னத்தில் குழிவிழ சிரித்தான்.

“மாமா” என்று ஸ்ரீஷா உரக்க கூப்பிட அவளிடம் திரும்பி ஒற்றை புருவத்தை உயர்த்தி கேள்வியாய் நோக்கினான்.

"என்ன அக்காவை பத்தி கனவா?” என்றாள் கிண்டலாய்.

லேசான வெட்கம் கலந்த சிரிப்பில் தலையாட்ட.

“சொல்லுங்க. எதுக்கு வர சொன்னிங்க?” என்றான் அமுதன்.

“உங்களுக்கு என்னை பத்தி என்ன தெரியும்னு தெரியலை. ஆனா இந்த மூணு வருஷமா நான் ஒரு நாள் கூட நிம்மதியா தூங்கனது இல்ல. எனக்கு ... நான் ... நிறைய தப்பு பண்ணிருக்கேன். ஏத்துகிறேன் ஆனா, இப்போ அப்படி இல்ல. என் தப்பையெல்லாம் உணர்ந்துட்டேன். எனக்கு மிருக்கூடவும் என் பொண்ணுகூடவும் இருக்கணும். எனக்கு ஒரு குழந்தை இருக்கிறதே ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடி தான் தெரியும். எனக்கு எவ்ளோ சந்தோஷமா இருந்ததுன்னு சொல்ல வார்தகைலே கிடையாது. இவ்ளோ நாளா மிருவை மட்டும் நினைச்சிட்டு இருந்தேன். எனக்கு அவ கன்சிவா இருக்க விஷயமே தெரியாது. அவளும் அதை பத்தி சொல்லலை" என்றான் மிகவும் உடைந்து.